Recess.
“Che, kain na tao. Asan na si Riza?”
“Sabi ng mga kaklase niya, absent na naman daw e.”
“Mukhang nalilimit na ata ang paga-absent niya ah.”
“Pansin ko nga din.”
“Wala ba siyang naiikwentong problema sa’yo?”
“Wala naman. Pero ang tahimik nga niya nung birthday mo.”
“Talaga? E mukhang hyper naman siya nun ah.”
“Ang gulo nga. May time na ok naman siya, may time na biglang tatahimik. Masyado ka kasing busy kay Drew, yan tuloy di mo napapansin,” sabi ni Che pagupo namin malamang sa silya.
“Feeling ko may problema siya. Bakit di siya nagkekewnto sa’tin?”
“Hindi naman sa ano Alex ha, pero di pa din ako ganung kakumportable sa kanya. Hindi madaling kalimutan lahat ng nangyari noon. Ikaw ba, nakalimutan mo na?” Napasipsip na lang ako sa iniinom kong juice.
“Kala ko ba sabi mo sa’kin papatawadin mo siya pero di na magiging tulad ng dati? Hindi sa dinidiktahan kita. Gusto ko lang ipaalala sa’yo na don’t let your guard down easily. Mas mabuti na ang nagiingat, ok? Baka ikaw din ang masaktan. Ganyan na dati diba?” Hindi ko naman nakalimutan ung sinabi kong di na magiging tulad ng dati. Pero since that encounter by the pool, nakita ko talaga ang sincerity niya. Yung tipo ng sincerity na wala noon sa kanya. Pero tama din naman si Che. Ako na ang bagong Alex ngayon, hindi ang Alexandra na nagpapauto noon at masyadong mamon ang puso.
“There’s really something different in her ngaun. Pero tama ka, mas mabuti pa din ang mag-ingat.”
“Osya, tama na yan, i-enjoy na lang natin ang food tsaka ang magandang atmosphere. Ang lamig lamig oh. Hayy. ”
“Cge na nga. Onga pala, salamat sa bagong dress! Magagamit ko siya sa aking dress-ups hahaha.”
“I know right. Suotin mo soon ha. Btw, samahan mo ako sa mall later?”
“Anong gagawin natin?”
“Hanap ng gift kay JB ko.”
“Ocge, cge. Para makaisip na din ako ng para kay Drew, nalulugaw ang utak ko sa pagisip eh.”
“Cge, teka. Si Drew yun diba?” turo ni Che kay Bogart na nasa may bilihan ng drumstick, kasama sina Jude at iba pa niyang mga kaklase.
“Tara na bumalik sa classroom..”
“WEH?” tiningnan nya ako na parang super shocked siya. OA! “Ayy. LQ? HAHAHA”
“Sapatusin kita diyan eh!”
“Ikwento mo sa may classroom, dali, tara. Exciting!”
“Magkagalit na, exciting pa? Haha! Sama nito. ”
Naglakad na kami pabalik sa may room at nadaanan namin sila. Diretso lang ang tingin ko. Bakit ba, tampo ako. Bawal ba magtampo ang may gusto? Ang KAIBIGAN?
Hmp. Pero nakita ko sa peripheral vision ko na siniko siya ni Jude. Napatingin siya sa’kin. Akala ko titingnan niya lang ako hanggang makalampas kami pero hindi...
“A-Alexandra!” tiningnan ko siya... ng nakataas ang kilay.
“Ah, wala,” iling niya at dumerecho na kami ni Che sa paglalakad. Sus, napakawalang kwenta niya talaga.
“Taraaaaaay! Gumaganyan ka na ngayon, bespren!”
“Naglevel up na yata ako! ”
Nasa corridor na namin kami ng bigla na namang may tumawag sa’kin.
“Alex!”
“Oh, ano na naman Pachu?”
“Eto naman, bumabati lang eh!”
“Ahh. Ok.”
“Hayy. Buo na naman ang araw ko, nakita na kita.”
“Ako bumuo? Hm. Paano sirain?”
“Ikaw talaga. Init ng ulo mo. Paano sirain? Hm.. Kapag isinauli mo ang kumot na alay ko sa’yo.”
“Alay ka jan. Teka, kumoooot? ”
“Kumot.”
“Kumot?”
“Kumot! Blankeeet!”
“Blanket?”
“OO! BLANKET NA KAPARTNER NG PILLOWS AT BEDSHEET!”
Tangaa. Yung kumot na nakabalot sa’yo paggising mo sa sanctuary ni Drew.
Tanda ko naman. Sarap lang pagtripan ni Pachu.
Bad ka! Sumbong kita kay JK.
JK?
JK.
JK?
Lintek. Jake’s Konsensya.
AHHHH. Pwede ko ba siyang tawaging PK?
PK?
Pachu's konsensya
Bahala ka! Labo mo!
Babae ba siya, lalaki?
Secret. Tinatamad pa magisip ang author eh.
“O, kailangang talaga sumisigaw at magalit?”
“Hay nako, Alex. Mauna na nga ako sa inyo ha.” Ayun, umuna na si Che. Nainip na ata.
“Di naman. Nagpapaliwanag lang.”
“Ah. Hindi nga, kala ko galit ka na jan. *taas kilay*”
“Di ko magagawang magalit sa’yo noh.”
“Talaga lang ha.”
“Oo. Kikimkimin ko na lang lahat ng mararamdaman kong nega wag lang kita mapagbuntunan.”
“Cheesy mo ha.” Sabay bato sa tiyan ni Pachu ng basyong bote ng C2 saka umalis. Nakakainis 'to. Sorry kung mataray ako sa kanya. Di daw siya mangungulit e. Anong ginagawa niya? Tsk.
“Araaaay! Masakit un ah. Pasalamat ka ano...!”
Yung mga babae namang nadaanan ko, pinapatawa ako. Dulo pa ang classroom namin diba. So daming nakatambay sa labas. Yung mga itsura nila tipong nagagalit at naiinggit pero sinusubukang hindi sumiring dahil na lang sa takot nila sa’kin.
Narinig ko pa nga ung isang babaeng bumulong sa katabi niya, “Kala ko ba si Drew? Ngayon naman si Jake.”
“Tama ka jan. Wala ding landi iyon! Inakit niya din siguro.” Pagkasabi niya, automatic namang napako ang tingin ko sa imbyernang babaeng iyon.
“Hoy, hoy, kalabaw. Sinong sinasabi mong malandi jan ha!” sabay duro ko sa kanya at sinubukang itanim sa utak niya na: “KAKAININ KA NA NG MGA MATA NI ALEX! ”
Hinablot koang kamay niya at itinaas ang index finger. “Ituro mo nga kung sino ang malandi! DALI!”
“Ah. Eh. A-ako kako.”
“Kung makabulong ka jan sa katabi mo kala mo kung sino kang matapang. Hanggang bulong ka lang pala. Kala mo alam mo na ang lahat base sa nakikita mo. Wag kang mapangmata!”
“E totoo naman.” Bulong niya sa sarili niya. Hindi niya siguro ginustong sabihin kaya parang nagulat siya sa sarili. Tangaa. Yung iba naman, napatango din. Linchak, nakakaubos ng bait ang mga ito ha!
“Ah ganon!” Tutal, nakatingin na din naman lahat ng mga chismosa at inggitera sa akin, naisipan ko na din lubus-lubusin. Yae nang meron din doong mga di naman nakikialam sa buhay ng may buhay. May matitino pa namang tao sa school namin kahit papaano.
“Excuse me ha. Kayong mga nanunuod. Alam kong naguumapaw na ang mga pamumula sa utak niyo tungkol sa’kin. Pero bago niyo ituloy at babuyin ako sa utak niyo, sandali ha. Hoy Pachu! Lumapit ka nga dito!” at lumapit nga naman siya.
“Sabihin mo nga sa mga tsismosang ito *sabay duro sa echoserang frog* kung kailan sa buong buhay mo kita inakit. INAKIT HA! Hindi kusa kang nattract! At sabihin mo din sa impaktang iyan kung kahit minsan, naghabol ako sa’yo.” Biglang dumating si Drew at ang mga kaibigan niya na lalong nagpalakas ng bulungan ng mga tao. Pero kunwari na lang, di ko siya nakita. Hayyyy. Patay na naman ako kay Drew. May inaaway na naman ako. Tss.
“Hoy kayo ha. Wag nga kayong malisyosa. Kahit kailan di ako inakit ni Alex. Kung ano man ang ginagawa ko para mapansin niya ako, Ginagawa ko to kasi sa lahat ng nakilala ko: siya an gang naiiba. Tsk, tameme kayo no? Magingat kasi sa mga bibitawang salita, okay ba 'yun? ”
Pagkatapos ng speech n Pachu, pinandilatan ko ng mata ang echoserang frog at umalis. Bumalik na din si Pachu habang natatawang pailing iling. Si Drew, wala nakatingin lang sa’kin bago umalis. Di ko alam kung ano kaya ang iniisip niya eh. Kinindatan ko na lang siya.
Teka.. may nakalimutan akong sabihin! Kaya kahit nagbabalikan na sila sa classroom...
“HEP. HEP. HEP! Di pa pala ako tapos.” Nagbalikan naman nga sila. HAHAHA.
“Tigil-tigilan niyo pagsasabi ng M word na 'yan sa'kin ha. Matatawag ba akong malandi kung si Drew lang ang lalaking nakikita ko?! Mga inggitera.”
Umirap na lang ako at umalis nang talaga.
Ha! Panalo ako. At ang sarap ng feeling..
Nakakapagtaka lang kasi may konting odd feeling.
Ano kaya?
Well, whatever. Ang mahalaga, PANALO NA NAMAN AKO
.
