Zawgyi
လြန္း- "အင္း....ငါ...ငါ...ေတာင္းပန္ပါတယ္..အေတြးမ်ားသြားလို႔"
ခန္႔- "ရပါတယ္ကိုကို" ဝမ္းနည္းမ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ ေျပာလိုက္ေလသည္။
လြန္းမွာ အေစာကအျဖစ္အပ်က္ႀကီးကုိျပန္ေတြးမိသြားၿပီး ခန္႔အားႏွစ္သိမ့္စကားဆိုလိုက္သည္။
လြန္း- '' ခန္႔မင္း သတိထားပါဦး ခုခ်ိန္မွာ ငါတုိ႔က အားေမြးထားသင့္တယ္ေလ မင္းတစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္သြားၿပီလို႔ မေတြးပါနဲ႔။ ငါမင္းေဘးနားမွာ
အျမဲ႐ွိေနမယ္။ ငါမင္းကို ကာကြယ္ေပးမယ္" ဟုဆုိကာ ခန္႔မင္းကို ရင္ခြင္ထဲသို႔ထည့္လိုက္ၿပီး ေက်ာေလးကို အသာအယာပုတ္ေပးလိုက္သည္။
ထုိအခါမွ ခန္႔မင္း၏ စိုးရိမ္စိတ္တို႔ အနည္းငယ္ေျပေလ်ာ့သြားေလသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ရင္ဖြင့္ေနစရာပင္ မလိုလွေပ။ မ်က္ဝန္းမ်ားမွတစ္ဆင့္ စိတ္လႈပ္႐ွားမႈမ်ား ၊ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈမ်ားကုိ သိသာထင္႐ွားစြာ ေတြ႔ျမင္ေနရသျဖင့္ ေမတၱာသက္ဝင္ေနၾကသည္မွာ မွားစရာပင္မ႐ွိေတာ့ေခ်။
႐ုတ္ခ်ည္းဆုိသလို လြန္း၏အေနာက္ဘက္ မလွမ္းမကမ္းမွ ရဲမက္တို႔ ေပၚလာၾကသည္။ခန္႔မင္းႏွင့္လြန္း တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္တြဲကာ ေျခႏွစ္လွမ္း ေနာက္ဆုတ္မိသြားသည္။ *ငါတုိ႔ေတာ့ သြားၿပီ။ ေသရေတာ့မွာလား*
"သခင္ေလး.....သခင္ေလးဝဏၰ...." ဟု ေခၚကာ ေျခတစ္ေခ်ာင္းကို ဒူးေထာက္လ်က္ ထိုဒူးအေပၚ လက္တင္၍ ေခါင္းငံု႔ရင္း အ႐ုိအေသေပးဟန္ျဖင့္။
လြန္း-"ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာတာလား?"ဟု မိမိ၏ ေသးသြယ္ေသာ လက္ညႇိဳးေလးျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ ထိုးျပကာ ေမးလိုက္သည္။
ဒူးေထာက္ေနေသာ ထိုရဲမက္-"မွန္လွပါ။သခင္ေလးကို သခင္ႀကီးက ေနရာအႏွံ႔႐ွာေနေတာ္မူေၾကာင္းပါ။ တစ္အိမ္ေတာ္လံုးလည္း စိတ္ပူေနေၾကာင္းပါ။ ျပမ္လိုက္ခဲ့ေတာ္မူပါသခင္ေလး။"
လြန္း-"ကြၽန္ေတာ္ကဘာလို႔လိုက္ခဲ့ရမွာလဲ။ မလိုက္ခဲ့ခ်င္ဘူး"
ရဲမက္-"လိုက္ခဲ့ေတာ္မူပါ သခင္ေလး။ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ ကြပ္မ်က္ခံရလိမ့္ပါ့မယ္ သခင္ေလး" မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ဆိုလ်က္။
YOU ARE READING
အတိတ္ေႏွာင္ႀကိဳးေလးတစ္မ်ွင္ (အတိတ်နှောင်ကြိုးလေးတစ်မျှင်)
Teen Fictionလူရယ္လို႔ျဖစ္လာတာနဲ႔ ဒုကၡေဆြ အခက္အခဲေတြ အထီးက်န္မႈေတြဆိုတာက အတိတ္ကံေၾကာင့္ ပါလာၿပီးသားပါ အဲ့ဒီအခက္အခဲေတြၾကားက ေမတၱာတရား ေၾကာင့္ သစၥာေစာင့္သိမႈကို ေရးဖြဲ႔ထားပါသည္။ အေရားအသားညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ တစ္စံုတစ္ရာ မွားယြင္းသည္႐ွိေသာ္ ေထာက္ျပေပးႏုိင္ပါတယ္ဗ် ။ ေ...
