Zawgyi
အလင္းေရာင္မွာ ျပန္႔က်ဲလ်က္႐ွိေသာ မနက္ခင္း၌ လြန္းမ်က္လံုးေလးမ်ား ဖြင့္လိုက္ရာ ေဘးတြင္ လြန္းအား ခြလ်က္ အိပ္ေနေသာ ခန္႔အားေတြ႔လိုက္ရသည္။ *ဘယ္ေခတ္တည္းက ေရမခ်ိဳးထားလဲမသိပါဘူး။ နံေစာ္ေနတာဘဲ...ဒါေတာင္ ခန္႔ေနတုန္းဘဲ* မ်က္ေစာင္းေသးေသးေလးတစ္ခ်က္ထိုးကာ ခန္႔မင္းေျခေထာက္ကုိဖြဖြေလး ကိုင္လ်က္ ေအာက္သို႔ခ်လိုက္သည္။
မ်က္လံုးဖြင့္လို္က္သည္ႏွင့္ ပိုးသားေလးလို ႏူးညံ႔လွပလ်က္႐ွိေသာ လြန္းေလး၏ မ်က္ႏွာေလးကု္ိ ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။
လြန္း- "ခန္႔... ကိုယ့္မ်က္ႏွာမွာ သြားရည္ေတြေပေနလုိ႔လား...မင္းဘာေတြေငးေနတာလဲ"
ခန္႔မင္း- "ဟင့္အင္း.....မေပပါဘူး။ လွလို႔..."
လြန္း- "ဘယ္သူလဲ။ "
ခန္႔မင္း- "ကုိကိုေလ.." (ခ်စ္ရည္ရႊမ္းေသာမ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္စိုက္ၾကည့္လ်က္)
လြန္း- " ဟာ...ကုိယ္ကေယာက္်ားေလးေလ... ဘာကိုလွတယ္ျဖစ္ရတာတုန္း။ " (ေခါင္းေလးကုိငုတ္လ်က္) နီရဲေနေသာ နားရြက္ထိပ္ေလးတစ္စံုက ႐ွက္ေနသည္ဟု ေျပာေနသေယာင္ေယာင္ပင္။
ခန္႔မင္း- " ကိုကို ႐ွက္ေနတယ္။ ဟီးဟီး"
လြန္း- "မ႐ွက္ပါဘူး။ ထ...ထေတာ့။ ၾကည့္မေနနဲ႔ေတာ့။ မ်က္ႏွာသစ္မယ္။"
ခန္႔မင္း- "ဟင္...မ်က္ႏွာသစ္တာလား။ ကြၽန္ေတာ္မလုပ္တတ္ဘူး။"
လြန္း- "ကုိယ္သင္ေပးမယ္။ အရင္ဆံုး မင္းေျခေထာက္ကိုဖယ္ မင္းခြထားတာ တစ္ညလံုးဘဲ။ ငါေျခေထာက္ေတြေတာင္နာေနၿပီ။"
ခန္႔မင္း- " ဟုတ္။" (မ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ျဖင့္)
လြန္း- "ဒါနဲ႔ ငါအျပင္သြားခ်င္တယ္။ ဒီမွာကပ်င္းစရာေကာင္းတယ္"
ခန္႔မင္း- "ကိုိုကိုက အျပင္ထြက္ခ်င္လို႔လား။"
လြန္း- "အင္း။ ထြက္ခ်င္တယ္။"
ခန္႔မင္း- "ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ေဝးေဝးမသြားရဘူး။"
လြန္း- "ထြက္လို႔ရတယ္မလား။"
ခန္႔မင္း- "အင္း။ အေဝးႀကီးေတာ့မရဘူးေနာ္.."
လြန္း- "တကယ္လား။..ေယး...ေပ်ာ္လိုက္တာ...အျပင္ထြက္ရေတာ့မယ္။... "
ESTÁS LEYENDO
အတိတ္ေႏွာင္ႀကိဳးေလးတစ္မ်ွင္ (အတိတ်နှောင်ကြိုးလေးတစ်မျှင်)
Novela Juvenilလူရယ္လို႔ျဖစ္လာတာနဲ႔ ဒုကၡေဆြ အခက္အခဲေတြ အထီးက်န္မႈေတြဆိုတာက အတိတ္ကံေၾကာင့္ ပါလာၿပီးသားပါ အဲ့ဒီအခက္အခဲေတြၾကားက ေမတၱာတရား ေၾကာင့္ သစၥာေစာင့္သိမႈကို ေရးဖြဲ႔ထားပါသည္။ အေရားအသားညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ တစ္စံုတစ္ရာ မွားယြင္းသည္႐ွိေသာ္ ေထာက္ျပေပးႏုိင္ပါတယ္ဗ် ။ ေ...
