Our Promise (LAMY)

Chapter 43: Confrontation

Gabb's POV

"Naawa ako kay Amy" sabi ni Daryll

"Wag mong ipahalata, ayaw niya ng ganon" sabi ko

Nakatingin ako kay Laney ngayon na kakwentuhan sila Coco wala ni isa samin ang may balak na ipaalala ung mga nakalimutan niya. Lumapit kami ni Daryll sakanila

"Ikaw?" Tumingin si Laney kay Amy. "Bakit sabi mo kanina Girlfriend moko?" Tanong ni Laney sakanya napayuko siya

Napatingin ako kay Amy tyaka sa kamay niyang nakahawak kay Coco, napansin kong bigla niyang hinigpitan un. Ramdam kong nasasaktan siya pero wala naman kaming magagawa eh.

"Kamukha mo kase siya eh.." tumingala siya tyaka siya tumingin ng deretso kay Laney

"Talaga?"

"Oo, ka-kamukhang ka...mukha mo.." nakangiting sabi niya pero halata namang pilit lahat un nanginginig na ung boses niya.

"Nandito ba siya?" Tumingin siya sa paligid

"Wala eh" umiling siya "Nag tatago kase siya"

"Bakit naman siya nagtatago?" Tanong ni Laney.

Para siyang batang nag tatanong sa nakakatanda sakanya ah.

"Diko din alam eh" napatingin ako kay Amanda.

Bakit kailangan nyang mag suffer ng ganto.. We all feel her pain habang si Jaydee parang gusto ng patayin si Laney sa sama ng tingin niya.

"Sayang naman, hindi ko siya mamimeet" napasimangot si Laney.

Hindi ko na kayang nakikitang ganto ung isa sa mga kaibigan namin.

Lumapit ako kay Coco. "Labas mo muna si Amy" bulong ko sakanya tumango naman siya.

"Samahan moko saglet" hinila ni Coco si Amy, kahit nag tataka si Amy sumama paren siya.

Tinignan ko muna sila hanggang sa makalabas sila bago ko nilapitan si Jaydee.

"Ikaw lang ung nanakit kay Amy" sabi ko

"Hindi ko naman intensyon na mangyare yan kay Laney" sabi niya

"Eh bakit nga kailangan mo pang mag banggit ng mga bagay na hindi naman dapat?" Seryosong tanong ko, pinipigilan kong wag tumaas ang boses ko para di makahalata mga kasama namin dito.

"Kailangang lumayo muna sila sa isa't isa" wal siyang kagana gana, mas lalo akong naiinis nihindi man lang siya nakatingin saken habang nag sasalita.

"Bakit hindi mo ipaliwanag lahat samin?" Kailangan kong maging kalmado, nagulat ako nung nag angat siya ng tingin nakaupo kase siya.

"Hindi moko maiintindihan Ate..." Biglang tumulo ung mga luha niya kaya agad siyang umiwas ng tingin.

Ngayon ko lang siya nakita ng malapitan sa kwartong may ilaw nung nakasalubong ko kase siya sa hallway konti lang ung ilaw kaya hindi ko siya masyadong maaninag. Umupo ako sa tabi niya.

"Anong nangyare diyan?" Hahawakan ko sana ung kamay niya pero nilayo niya.

Parang tinali ng lubid ung dating tapos may mga pasa pasa pa. Hinarap ko siya saken at nagulat ako nung may makita akong pasa sa may tabi ng labi niya meron din siyang sugat sa ilong parang sinapak.

"Anong nangyare sayo?!" Inis na sabi ko, bigla nalang siyang umiyak kaya napayakap ako sakanya.

______________

Coco's POV

"San ba tayo pupunta?" Tanong niya nung nasa hallway kami ng ground floor

"May bibilhin lang ako, sumama ka lang sakin saglet" sabi ko

"Ihh ikaw nalang" inis na sabi niya pero nag papahila naman saken

"Nako Amanda, tigilan moko.. Dikana kilala ng araw oh" sabi ko sakanya

"Napakainit naman kase" sabi niya

"Okay kang yan may vitamin D yan" natatawang sabi ko

"Vitamin dulok ba?" Napatigil ako, pag talaga nasasaktan to dinadaan niya nalang sa pag bibiro para hindi kami mag alala. Pero ngayon medyo halata na eh, kahit hindi niya sabihin.

Hindi ko alam pero bigla ko nalang siyang niyakap, I think she really need it.

"H-hoy ano ba.. Pinag titinginan na tayo oh" nahihiyang sabi niya

"I envy you" sabi ko

"Huh? Bakit naman? Ako dapat mainggit sayo eh kasi may Ate Gabb ka, pogii" natatawang sabi niya

"How can you be so calm.. Kung ako nasa pusisyon mo baka nabaliw nako" kumalas siya sa pagkakayakap saken tyaka niya ako tinignan

"Atleast buhay siya.. Kung kapalit ng buhay niya ay ang makalimutan ako, okay lang.." Ngumiti siya pero I can see sadness through her Eyes. "I can still make some new memories with her.. " bigla siya yumuko "But not as my Girlfriend" tumingala siya then she smiled. "With or without her memory.. Atleast nalaman kong mahal niya ako kahit sa saglit na panahon lang and sana kahit di ako makilala ng utak niya.. Sana kahit ung puso nalang niya ung makakilala saken" tinignan niya ako, "oh? Bakit ikaw ung umiiyak dyan?" Napahawak ako sa pisngi ko.

"Kahit pinapalakas mo ung loob mo, dimo paren matatago ung sakit" tinignan ko siya "Hindi mo kailangan na ipakita samin na lagi kang malakas" pinunasan ko ung mga luha niya na biglang tumulo "You have me Amy.. Pwede kang umiyak anytime you want, wag mong kimkimin mas lalong sasakit yan" bigla siyang lumapit saken tyaka niya ako niyakap ng mahigpit.

"B.. B-bakit ka..ilangan p-pang mangyare t..to?" Ito ung sakit na kanina niya pa tinatago, umiyak siya kanina pero pinipigilan niya.

"A-ano b..ba..b-bang gi..ginawa k..kong ma..m-ali pa..ra m-aranasan to?" Hindi ako nag salita, hinayaan ko lang siya.

"A..ang sakit sakit Coco, b-bakit k-kailangan pang w-wag nya..kong ma-maalala?" I just tapping her back habang nakikinig sakanya.

Nakita ko sila Ate Gabb at Ate Ruth na mukhang hinahanap kami at nung napunta ung tingin nilansamin nag sign ako na wag silang maingay kaya dahan dahan silang lumapit samin.

"A..ay-ayoko ng ga..ga-ganto.. " napatingala ako, kase pati ako naiiyak..

Ang tagal na naming kaibigan si Laney hindi namin akalain na naging part pala siya ng accidente. Naiiyak na din si Ate Ruth kaya nakisali siya sa yakap namin, nasa gitna namin si Amy ngayon.

Tanging iyak lang ni Amy ang naririnig namin ngayon medyo ma echo dito sa hallway kaya medyo malakas ung hagulgol niya.

Nanatili kaming ganon hanggang sa tumahan si Amy.

"Nabawasan ba?" Tanong ko tyaka siya tumango sabay singot kaya natawa siya

"Magiging okay din ako" sabi niya tyaka niya pinunas luha niya.

"Sorry to interupt ha.. You need to know something" napatingin kami kay Ate Gabb

"Ano un?" Tanong ko

"May nangyare kay Jaydee.. " sabi ni Ate Ruth

"Dipa tapos tong kay Laney eh" sabi ko

"Anong nangyare?" Nag aalalang sabi ni Amy.

"Basta, sumama kayo saken.. She need our help" sabi ni ate Gabb

Dali dali kaming pumunta sa room ni Laney, I hope she's fine..

_____________

To be Continue...