34. Separated

2.4K 180 82
                                    

Eivel

It didn't took long... before they disappeared completely in front of us.

My face is full of different kinds of emotions, pero ang nangingibabaw sa lahat... ang sakit.

"K-Kid-ya... umalis si Kid-ya..." Narinig ko ang maamo at malungkot na tonong boses ng coach namin.

Potchi's at Sage's shoulder, still looking in front as if he can still see Kid.

Parang natuyo ang lalamunan ko at hindi ko magawang makapagsalita kapag binubuka ko ang bibig ko. I can't utter a word.

Sinubukan kong habulin ang mga tingin ni Sage na nasa harapan ko, pero nahinto ako nang bigla siyang humakbangnagsimula siyang maglakad paalis.

"W-Where are you going?" Nakakunot noong at nagtatakang tanong ko.

Sinagot ako ni Sage nang hindi nililingon. "Where? Of course, to the next district."

Hindi kaagad naproseso ng utak ko ang sinabi niya. "W-What-"

"Iyan ang reaksyon mo matapos ang nangyari?!"

"Yeah, our chess piece was taken. But there's no point of crying over a spilled milk."

I gasped when I heard his answer. "Chess piece?! Kid! Kid just freaking left!"

"Anong masasabi mo roon?! Natapon din na gatas?!"

Nahinto si Sage paglalakad, pero nanatili pa rin siyang nakatalikod sa akin. I heard him sigh, slightly irritated.

"What do you want me to do?" Magkasalubong ang kilay niya nang lingunin niya 'ko. "He chose to leave. Why would we stop him?"

"H-Ha- he might have an explanation! Maybe he doesn't a choice! Maybe he needs us! He needs our help!"

"Everyone... has a choice, Miss Genius. We always have an option, and Kid chose to leave."

I gave him confused look. Wala pa ring emosyon si Sage habang nakatingin sa akin... para siyang nakatingin sa kawalan, walang buhay ang mga mata.

"W-What do you mean?"

Tumingin siya ibang direksyon. "I saw those guys... at the checkpoint."

"They were with Kid. I saw them talking." He sarcastically chuckled. "Maybe they are really friends."

"Y-You saw them?! And you didn't do anything?!"

"What do you want me to do?!"

"You could've confront him-"

"If you were in my position, would you be able to do that?!"

Hindi ako nakasagot sa binato sa akin ni Sage. Umaalingawngaw ang boses naming dalawa sa malawak, tahimik, at medyo madilim na terminal. I can see Potchi covering his ears, flinching every time we shouts.

"You knew, right?! Napansin mong may problema. Pero anong ginawa mo? Natahimik ka rin, hindi ba?" Giit ni Sage. "Because you know, it's none of our business! We know the most that kind of feeling, we don't want anyone minding our own business! That's why we remained quiet!"

Patago akong napahawak sa skirt ko, iniiwasan ko ring magtama ang tingin naming dalawa.

"You're... fucking selfish." I said under my breath, but still enough for Sage to hear.

Naningkit ang mga mata niya at matalim niya 'kong tinignan. "Selfish?" He sarcastically said.

"Coming from you? Wow."

"Since when did you became that friendly?" Natatawang dagdag niya.

Hindi ako nakakibo. I remained looking down.

Game Of Life: Volume 2Where stories live. Discover now