Game Of Life: Volume 2

21. The Detective

Eivel

Nanatiling tahimik sa loob ng tren. Nakasalumbaba ako habang nakatingin sa labas ng bintana. Tumatama sa akin ang mga ilaw sa bawat posteng nadadaanan namin habang umaandar. Ilang oras na rin ang luipsa no'ng tinanong ko kay Potchi kung sino ang susunod na Game General na icha-challenge namin.

Nanatili akong nakatingin sa bintana at pinagmamasdan ang sarili kong repleksyon sa salamin.

The greatest detective— Sherlock, huh?

If you love mysteries, there's 0% chance that you haven't heard of him once.

Sherlock Holmes, a fictional detective from the novel 'A Study in Scarlet' by Arthur Conan Doyle. I've read it once, and I think that it's pretty good. Hindi na maipagkakaila at maitatangging makilala talaga ang libro at lalo na ang mga karakter dito. Maliban sa pagkakasulat, nagustuhan ko ang karakter ni Sherlock.

It also had a movie adaptation that was a huge success as well according to what I've remembered. Overall, the book was great. But I'm not an avid reader. I just read it once and I liked it.

Knowing whose character the Game General was based on, I think that I already had an idea what the theme is and where the district was based on.

Habang nag-iisip, nalipat ang atensyon ko nang dumilim ang bintana hudyat na nakapasok na kami sa terminal. Hindi rin nagtagal ay huminto ang tren na sinasakyan namin.

Wala pa ring kumikibo sa aming tatlo. As always, pumwesto sa balikat ni Sage si Potchi. Since it looks like they still have no intention to speak, I did the same.

Nauna akong lumabas sa kanila nang hindi nagsasalita at walang buhay ang mga mata. Pasimple akong napakagat sa ibabang labi ko dahil sa inis.

I... hate this.

Nanatili akong walang ekspresyon hanggang sa makalabas ako ng terminal. Pero kusang nagbago ang ekspresyon ko nang makita kong medyo madilim sa labas, palubog na ang araw. Umangat ang tingin ko sa kabuoan ng lugar.

I felt the cold breeze as I put my hair strands behind my ear. Naghahalo ang kulay kahel, asul, dilaw, at lila sa kalangitan. 

The moment my eyes was fixed at the huge clock tower in the middle of the city, I knew my guess was right.

This district... is London.

The architecture of each of houses, the huge bridge that connects the two cities... this place really is, London.

I was too stunned and amazed with the scenery. But what made me astonish the most was the fact that I just got out of the terminal, we just came to this district... 

And right in front of my eyes... is him.

He's wearing a deerstalker hat and an inverness cape. He's face was not like I imagined it to be, he looks younger. On his right hand, is a tobacco pipe.

Hindi na namin kinailangan pang humarap sa mga NPCs katulad ng iba naming napuntahang mga district. At hindi na namin kinailangan din pang gumawa ng challenge para lang makaharap siya.

He greeted us himself, in front of the terminal.

The Game General, Sherlock.

"Sherlock Holmes." Pagbanggit ko sa pangalan niya. Magkaharap kaming dalawa, ang ilaw ng palubog na araw ang nagsisilbing liwanag namin.

Inangat niya nang kaunti ang sumbrerong suot-suot niya. "Welcome to my district, players."

Naramdaman ko ang pagdating pa ng dalawa kong kasama. Kapwa ko ay nahinto sila sa mga pwesto nila at hula ko ay nakatingin din sa lalaking nasa harapan namin.

Umangat ang tingin ni Sherlock at nagtama ang mga tingin namin.

"Do you wish to challenge me?"

Nagkaroon ng sandaling katahimikan. Muling humampas ang hangin.

Seryoso akong humakbang paharap. "We, the Challengers, would like to challenge you."

He slowly plastered a smirk. "Very well." Bumaba ang ulo niya at tinalikuran niya kami. "Follow me."

Nagsimula siyang maglakad na agad din naming sinundan. London was unusually quiet, and there are only a few lights. I guess we're on the late 18 hundreds, the time when Sherlock first came out.

Rinig ang bawat yapak namin sa tahimik at medyo madilim na kalsada. Nakakaramdam na rin ako ng paglamig. Maliban sa mga bahay at mga poste na ang iba ay nagpapatay sindi, wala na akong makitang iba pa. There are no-

"You're probably thinking, 'where are the other NPCs', right?" Biglaang sambit ng Game General habang naglalakad kami.

Nalipat sa kaniya ang atensyon ko. As expected to his character.

"Well, you're on my district. That's why everything here, should be all according to what I want." He glanced at us, in side view. "I'm not like the other Game Generals, the Sphynx, the Mad Hatter, etc. I want to be straight to the point— on character... like him." Kumurba ang labi niya sa isang ngisi.

"I'm a fan of Sherlock, after all."

Nagpatuloy siya sa paglalakad. I maintained my calm expression, at the same time, remembering every little details. Kagaya nga ng nabanggit niya... district ni Sherlock ang pinag-uusapan dito.

Matapos ng ilang minutong paglalakad, huminto kami sa tapat ng isang may kalakihang bahay— isang mansyon. Umangat ang tingin ko sa malaking estraktura sa harapan namin.

It's an old typical Victorian house. It's a house that was built on Victorian Era. My guess was right, this is year 18 hundreds. Pansin kong lahat ng ilaw sa bahay ay bukas, maliban lang sa iisang silid. Nakikita namin ang ilaw mula sa mga bintana.

"We're here." Panimula ni Sherlock sa amin.

Bumuga siya ng usok mula sa tobacco pipe bago umangat ang tingin niya sa bahay.

"This is where you'll solve your case."

✘✘✘