Την επόμενη μέρα
Χτυπάω το κουδούνι και περιμένω
Περιμένω
Περιμένω
Περιμένω
Αναστεναζω ελάχιστα
Αρκετή ευγένεια έδειξα
Χτυπάω δυνατά την πόρτα τρεις φορές
"Ποιος;" Φωνάζει δυνατά
Αυτός, ένα μηδέν
Πολύ αστεία είμαι
"Εγώ είμαι άνοιξε" απαντάω
Κοιτάζω την ώρα στο κινητό μου
11:57
Έχω χρόνο μέχρι τις 2 που είναι το τραπέζι
"Χειζελ; Καλημέρα, πως και από εδώ;" Ρωτάει ενώ περνάει το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του
Τον κοιτάζω από πάνω έως κάτω
Φοράει μια μαύρη φόρμα και από πάνω ένα απλό άσπρο μπλουζάκι
Καταλήγω στα μάτια του
Σκατα
"Θέλω να μιλήσουμε εάν γίνεται"
Με κοιτάζει σαστισμένος
"Ναι, ναι βέβαια γίνεται έλα περνά" κάνει στην άκρη για να περάσω
Σφίγγω ελάχιστα την τσάντα στο χέρι μου πριν την αφήσω μαζί με την ζακέτα μου πάνω στην κρεμαστρα της εισόδου
Κοιτάζω τα κουτιά της πίτσας και της μπύρες στο τραπέζι
"Σόρρυ για την ακαταστασία αλλά εχτές πριν τον γάμο με τον Θιο κάτσαμε να τα πούμε πριν βγει από την εργενηκη ζώνη"
Χαμογελάω λίγο καθώς μαζεύω τα κουτιά στην άκρη
"Ξέρεις το ότι παντρεύτηκε δεν σημαίνει ότι δεν θα τον ξανά δεις έτσι;" Ρωτάω
Κάθεται στον άσπρο μικρό καναπέ απέναντι μου
"Δεν έχει να κάνει. Κάναμε ότι δεν θα μπορεί να κάνει τώρα που παντρεύτηκε"
Σηκώνω το φρύδι μου
"Σαν τι κάνατε δηλαδή;"
Χαμογελάει πονηρά
"Είδαμε μια τσο-"
"Δεν θέλω να μάθω άστο" τον διακόπτω
Ανακαθομαι στον καναπέ
"Θέλω να μιλήσουμε"
Γνέφει καταφατικά
"Να μιλήσουμε, για πιο πράγμα;"
YOU ARE READING
My teacher
General Fiction"Μεγάλωσες, ωριμασες" Χαμογελάω ειρωνικα "Δεν θα έμενε το δεκαεφτά χρόνο κορίτσι που σε ερωτεύτηκε και την πρόδωσες. Η ζωή προχωράει" "Εγώ όμως όχι " ψιθυρίζει κοιτώντας με έντονα στα μάτια Η ιστορία της Hazel είναι από το Siblings?No δεν είναι απ...
