My teacher

48.

"Πραγματικά μετανιώνω που δεν σε κοίταξα έτσι πριν" ψιθυρίζει ενώ με κοιτάζει

Σταματάω τις κινήσεις μου

"Τι εννοείς;" Γελάω αμήχανα

Πιάνει ξανά το χέρι μου

"Συνέχισε" κλείνει ξανά τα μάτια του

Συνεχίζω να χαϊδεύω τα μαλλιά του καθώς ακούω ξανά την απαλή του αναπνοή

Στο ύπνο του τα λέει όλα

"Χειζελ; Θες να σου φέρω κάτι να φας;" Με ρωτάει ψιθυριστά ο Άστον

Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου

"Οχι, όχι ακόμα δεν πεινάω αργότερα ίσως" απαντάω

Κοιτάζω το σώμα του Στέφαν που έχει πιάσει 4 καρέκλες από αυτές του νοσοκομείου, ώστε να ξαπλώσει

Είναι σε στάση εμβρύου ενώ έχει από πάνω του το μπουφάν του

"Θα με ματιασεις" ψιθυρίζει

Σηκώνω το φρύδι μου

"Δεν σε θαυμάζω για να σε ματιασω Στέφαν. Και μην το παίρνεις πάνω σου" απαντάω

Χαμογελάει ελάχιστα

"Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ, εάν δεν ήσουν θα ξεσπαγα αλήθεια"

Δαγκώνω το χείλος μου

"Έχεις γίνει πολύ γλυκός σήμερα. Πώς και έτσι;" Ρωτάω

Ανοίγει τα μάτια του

"Δεν ξέρω απλά πρέπει να αρχίσω να εκτιμάω αυτά που αξίζουν. Δεν το έκανα τόσο καιρό γιατί πολύ απλά πίστευα οτι θα ζω μια ζωή έτσι όπως παλιά μέχρι να γεράσω. Σήμερα όμως κατάλαβα ότι μπορεί να χάσω ότι αγαπάω και δεν το θέλω" 

Μουγκριζω ελάχιστα ενώ πιάνω μια τούφα από τα μαλλιά του

Την τυλίγω γύρω από το δάχτυλο μου και την αφήνω απαλά

"Την Πέμπτη γράφουμε μαθηματικά" λέει ξαφνικά

Ρολλαρω τα μάτια μου

"Είσαι χαζός. Τώρα έπρεπε να το πεις αυτό;" Ρωτάω

Χαμογελάει

"Για να σπάσω την σιωπή"

Τον κοιτάζω στα μάτια διστακτικά

"Πες" με παροτρύνει

"Θυμάσαι στις αρχές που είχαμε γνωριστεί; Μου έλεγες για κάτι παραξενιές δικές σου τις οποίες ακόμα δεν έχω μάθει"

Εκτός από το γεγονός ότι είσαι ηλίθιος

Με κοιτάζει έντονα