"Τι;" Ψιθυρίζει ενώ το χέρι του είναι αδύναμο μέσα στην παλάμη μου
"Δυστυχώς κάναμε ότι μπορούσαμε αλλά η κατάσταση πλέον δεν σώζεται. Λυπάμαι"
Κλείνω σφιχτά τα μάτια μου
"Δεν- Όχι μου κάνετε πλάκα" ψιθυρίζει ξανά
"Στέφαν-"
"ΠΩΣ ΔΕΝ ΣΏΖΕΤΑΙ ΤΙ ΓΙΑΤΡΟΊ ΕΊΣΤΕ;" ουρλιάζει ενώ πιάνει τον γιατρό από τον γιακά του
"ΓΑΜΩ ΤΙ ΣΠΟΥΔΆΣΑΤΕ ΤΌΣΑ ΧΡΌΝΙΑ ΕΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΝΑ ΣΩΣΕΤΕ ΕΝΑΝ ΆΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΡΟΧΑΊΟ ΗΛΊΘΙΟΙ;" συνεχίζει να φωνάζει στην μούρη του
Πιάνω το μπράτσο του
"Σταμάτα Στέφαν σε παρακαλώ σταμάτα" σηκώνω ελάχιστα τον τόνο της φωνής μου
Αφήνει τον γιατρό και πέφτει στο πάτωμα ξεσπώντας σε κλάματα
"Άχρηστοι" φωνάζει μέσα στους λυγμούς του
Πέφτω και εγώ δίπλα του
Τον αγκαλιάζω προσεχτικά καθώς περνάει τα χέρι του γύρω από την μέση μου και συνεχίζει να κλαίει
"Ο Θιο;" Ακούω την φωνή της Τιφανι
"Ο νεαρός ξέφυγε από τον κίνδυνο. Δεν έχει ξυπνήσει ακόμα αλλά είμαστε θετικοί ως προς αυτόν. Και πάλι λυπάμαι για την απώλεια σας. Καλή συνέχεια" απαντάει ο γιατρός ενώ φεύγει μακριά
"Η- η μαμά μου" ψιθυρίζει ανάμεσα στους λυγμούς του
Χαϊδεύω τα μαλλιά του
"Ηρέμησε"
Κουνάει αρνητικά το κεφάλι του
Κοιτάζω απελπισμένη την αδελφή του που κλαίει στην αγκαλιά του άντρα της
Σφίγγω τα χέρια μου γύρω του
"Θα περάσει Στέφαν, θα περάσει"
Stefan POV
Λίγες μέρες αργότερα
Κουμπώνω και το τελευταίο κουμπί από το πουκάμισο μου
"Θα είμαι κάτω με τον George όταν είσαι έτοιμος έλα εντάξει;" Ρωτάει η αδελφή μου
Φιλάω την κοιλίτσα της
"Μεγάλωσε πολύ"
"Θα μοιράσει στον θείο του. Θεός φυλάξει" λέει γελώντας
Χαμογελάω
"Πήγαινε και έρχομαι" ψιθυρίζω όταν την βλέπω να κουνιέται στο κρεβάτι μου
YOU ARE READING
My teacher
General Fiction"Μεγάλωσες, ωριμασες" Χαμογελάω ειρωνικα "Δεν θα έμενε το δεκαεφτά χρόνο κορίτσι που σε ερωτεύτηκε και την πρόδωσες. Η ζωή προχωράει" "Εγώ όμως όχι " ψιθυρίζει κοιτώντας με έντονα στα μάτια Η ιστορία της Hazel είναι από το Siblings?No δεν είναι απ...
