My teacher

7.

"Θες να σε βοηθήσω να καταλάβεις?" Ρωτάει πονηρά

Τα χείλη του πλησιάζουν τα δικά μου

Γιατί δεν κουνιεμαι είπαμε?

"Δε-"

"Χέιζελ εδώ είσαι?" Ακούγεται η φωνή του Άστον

Γουρλωνω τα μάτια μου και πετάω το σώμα του Στέφαν μακριά από το δικό μου και πιάνω το βιβλίο

"Τι κάνετε εδώ?" Ρωτάει ύποπτα ο αδελφός μου 

"Ε εδώ μωρέ ήθελα το βιβλίο κατεύθυνσης και δεν το έφτανα άργησα να μπω στο μάθημα και ήρθε ο καθηγητής να δει που είμαι" λέω στα γρήγορα

"Δεν κατάλαβα Χέιζελ γιατί δίνει αναφορά?" Ρωτάει ο Στέφαν

Δεν το πιστεύω αυτό 

"Στον αδελφό της δεν θα δίνει αναφορά?" Ρωτάει άγρια ο Άστον

"Ήρεμα είναι καθηγητής" του λέω σιγά

Ο Στέφαν ξεσυσαει και κοιτάζει άλλο

"Με συγχωρείς αλλά έπρεπε να ρωτήσω. Μπορείτε να βγείτε"

Οκ ναι το καταλάβαμε είσαι διπολικος

Βγαίνω έξω με τον Άστον ο οποίος φυσικά με κοιτάζει εξεταστικα

"Γιατί ήταν τόσο κοντά σου?" Ρωτάει τελικά

"Απλά δεν έφτανα πάνω ρε Άστον και με βοήθησε που είναι το κακό?"

"Κακομοίρα μου να είναι όντως αυτό και όχι τίποτα άλλο"

"Σαν τι άλλο?" λέω και καλά αδιάφορη

Πόσο αδιάφορη να είμαι ενώ από τον τρόμο μου πέφτω κάτω?

"Δεν ξέρω Χέιζελ έχω δει πολλές τσόντες να ξεκινούν ετσι"

"Έλα Άστον ιού" του λέω ενώ φεύγω από κοντά του

Πηγαίνω ξανά στην τάξη η οποία βέβαια έχει γκρεμιστεί αφού το τμήμα μου δεν φημίζεται για την ωριμότητα του

"Άντε ρε Χέιζελ που είσαι?" Ρωτάει η Τίφανι τρομαγμένη

"Στην αποθήκη ήμουν"

"Με τον καθηγητά? Έβαλα μπρος ο καλός μας?" Ρωτάει γελώντας η Βικτώρια η οποία βέβαια γελάει μαζί με την Τιφανι

"Είστε τόσο ηλίθιες απορώ γιατί σας μιλάω ακόμα"

"Γιατι δεν έχεις αλλες φίλες" λέει ειρωνικά η Τίφανι

Τι γλυκό να μου θυμίζουν ότι η κοινωνική μου ζωή είναι πιο χαμηλή και από το επίπεδο της Λια