Aveline

Chapter 9

De schelp

De dagen vlogen voorbij. De bruiloft werd georganiseerd en beloofde fantastisch te worden. Aveline hielp haar moeder zoveel ze kon. Ze moest genieten van haar laatste momenten als een zelfstandige vrouw die nog bij haar ouders woonde. Haar moeder genoot er blijkbaar ook enorm van. Elke avond kwam ze naar Aveline’s kamer en lagen ze in elkaars armen. Soms huilend, soms gewoon stil. Op het einde zou Qwen dan opstaan en haar dochters haren aaien. Ze glimlachte dan en zei zachtjes: “Nog even wachten en dan ben je een gelukkige vrouw.”
Aveline deed echter als of ze dat geloofde. Ze wou haar moeder, vader, familie niet teleurstellen door als een verwend nest rond te hangen en elk moment te huilen. Ze had besloten dat ze nu sterker ging zijn, hoe moeilijk dat ook was.
Met Bartolomeus heeft ze niet veel meer gesproken. Het was onduidelijk wat er gaande was tussen hun relatie, maar wanneer Qwen ernaar vroeg zeiden ze beiden dat het allemaal in orde was. Maar dat was het niet. Aveline had haar broertje tenslotte geslagen, ze had haar emoties niet onder controle gehouden.  Gwendolyn was er een getuige van en sinds het ongeluk had ze haar zusje niet meer gesproken. Aveline werd er zenuwachtig van, maar toen ze antwoorden kregen op de uitnodigen van haar bruiloft, was die van haar zus er ook bij. Zoals gewoonlijk was het een schelp – een andere manier van een brief – waarin een tekst op een steen was gekrast. Er was een schelp voor Qwen, voor Aveline en één voor de hele familie.
Het was laat en sinds deze morgen zat Aveline te piekeren over haar schelp. Morgen was het zover. Ze ging trouwen. Haar moeder stuurde haar vroeg naar bed voor haar ‘schoonheidsslaapje’ wat natuurlijk totale onzin was. Ze nam diep adem en hield de schelp van haar zus in haar handen. Ze opende het deksel en binnenin zat een grote steen. Ze nam hem vast en begon te lezen.

 Aveline,
Je moet weten dat er niks is verder verteld over het incident eerder deze week. Toen ik nog thuis woonde kon ik Bartolomeus ook niet uitstaan. Samen zullen we leven met het feit dat er iets serieus mis is met ons broertje.
Maar we houden van hem. Hij is tenslotte ook maar een mens met zijn eigen dromen. Hij kan irritant zijn, maar je moet begrijpen dat familie altijd, hoe bizar het ook kan zijn, van elkaar houdt. Net zoals ik van jou hou. Ik veroordeel je niet voor wat je hebt gedaan, maar je moet begrijpen dat het niet goed was. Je weet dat geweld straf betekend in onze wereld. Je kon opgepakt worden, Aveline, ik hoop dat je dat beseft.
Ik weet dat je het niet ziet zitten om te trouwen. Maar ik heb Cailean met eigen ogen gezien en ik kan je verzekeren dat hij goed voor je gaat zorgen. Vraag me niet hoe ik hem ken, want dat is een lang verhaal, maar één ding weet ik zeker: hij is goed. Hij is altijd een goede man geweest, en dat zal jij ook merken in jullie huwelijk.
Hoe graag mama en papa ook willen dat jullie gaan voortplanten, het is jullie keuze wanneer. Neem je tijd, of doe het gewoon nooit, het ligt bij jullie.
Ik wou dat ik nog meer kon krassen, maar deze steen was al duur genoeg. Ik spreek je vrijdag op jullie bruiloft. 

Ik hou van je,
Gwendolyn

Het was een grote opluchting voor Aveline om te weten dat haar zus niet kwaad op haar was. Maar ze had gelijk. Aveline moest zorgen dat dit niet nogmaals gebeurde. Ze moest zorgen dat ze niet losbrak. Ze ging tenslotte uit huis en dan zou ze opnieuw beginnen. Ze zou verder gaan met haar leven, maar met een nieuwe hoofdstuk.
Ze legde haar schelp in een schuif en kroop in bed waarna ze haar ogen dichtdeed. Ze stelde zich voor hoe ze morgen voor het altaar stond. Ze stelde zich diverse scenes voor. De ene ging compleet verkeerd omdat ze iemand weer sloeg, de andere ging juist te goed omdat ze zich te lang verdiepte in hun eerste zoen omdat ze Cailean als Finn voorstelde. En de laatste ging goed. Ze was niet blij, maar ook niet verdrietig. Ze deed alsof, ze maakte haar ouders blij en iedereen geloofde het. Iedereen geloofde dat ze gelukkig was en verliefd. Maar diep in zichzelf wist ze dat dat niet zo was.
Met die gedachte, met de gedachte aan Finn en haar zus, viel ze in slaap. Een slaap met veel dromen waarvan ze de volgende morgen geen enkele meer herinnerde.
---
Ik weet dat dit hoofdstuk kort is, maar dit is om het verhaal even op te vullen. Ik had mijn vorige hoofdstuk wat moeilijk geëindigd, dus moest ik deze schrijven. Het volgende hoofdstuk gaat over de bruiloft (yaaay!) en daarom zal die ook vele langer zijn.
Trouwens, als jullie mij op instagram willen volgen, dit is mijn username: ItsLikeAmy
Ik volg iedereen vandaag terug, dus volg maar snel!

Liefs,
Amy