ေနေရာင္ျခည္က ဘုန္းနဲ႕သက္တံ့ေပၚကို ျဖားက်ေနသည္ ၊ မွန္သားခံထားတာေၾကာင့္ တိုက္ရိုက္ႀကီးမဟုတ္ ၊
"အင့္ " ဘုန္းနိူးနိူးခ်င္ ခႏၶာကိုယ္ကို လႈပ္လိုက္ေတာ့ ခါးမွ သိုင္ဖတ္ထားတဲ့ သန္မာတဲ့ လက္တစ္ဖက္ ၿပီးေတာ့ ရင္အုပ္က်ယ္ သူအေပၚကို အသာၾကည့္မိေတာ့ ႏွာတန္ခြၽန္ခြၽန္ရယ္ ပိရိေနတဲ့ ႏူတ္ခမ္းသားမ်ား ေမရိုေထာင္ေထာင္နဲ႕ လူသား ဒီလူဟာ သက္တံ့ဆိုတဲ့အေတြးေၾကာင့္ ညက ကစၥေတြကို ျပန္မွတ္မိၿပီး
သူရွက္မိသည္ သူညက ဒီလူနာမည္ကို ေခၚၿပီး ညည္းခဲ့သည္လာ ။ ျပန္ေတြးရင္ ရွက္မိသည္ ။
"တူးးးးးတူးးးးးး"
ကုတင္ေဘးက ခုံေပၚက ဖုန္းလာေနတာေၾကာင့္ သူလည္းအေတြးေတြကို ရပ္ၿပီး ဖုန္းကို လွမ္းယူလိုက္သည္ ၊ ဒါေတာင္ သူနည္းနည္းလႈပ္တာနဲ႕ ပိုတိုၿပီး ဖတ္လာတဲ့ လက္ေတြေၾကာင့္ သူ႕မွာ အသဲသန္လွမ္းယူလိုက္သည္။
"ဟယ္လို "
"ဆရာ ႐ုံးမလာေသဘူးလား ၊ 9နာရီရွိၿပီး ဆရာ "
"ဟမ္း ! ၉နာရီဟုလား ေအး ငါေနာက္၁၅မီနစ္ဆို "
စကားေတာင္မဆုံးေသ ေဘးက အရိုင္းအစိုင္းက ဖုန္းကိုယူသြားသည္။
သက္တံ့နိူးေနတာ ၾကာၿပီးဖစ္သည္ ။ သို႔ေပမဲ့ကိုယ္နိူးလာရင္ ကိုယ့္ေနာက္မွ နိူးတဲ့ အရွက္ႀကီးသူႀကီး ရွက္သြားမွာဆိုလို႔ အိပ္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္ ၊ ဒါကိုထိုလူသားက အလုပ္သြားဖို႔ျပင္ေနတာေၾကာင့္လက္ထဲက ဖုန္းကိုဆြဲယူလိုက္ေတာ့ ဘာလုပ္တာလဲဆိုတဲ့ အၾကည့္က ဒိုင္းကနဲဘဲ။
"ေအး မင္းဆရာနာေနတယ္ ဒီေန႕ ႐ုံးမလားဘူး"
"ရွမ္ ! ဆရာက ဘာနာ"
" ဘာမွမဖစ္ဘူး .. ငါလာခဲ့မယ္ "
သက္တံ့လက္ထဲက ဖုန္းကို ဆြဲယူၿပီး ၊ ဘုန္းအျမန္ပင္ေျပာလိုက္ေတာ့
"က်ဳပ္လက္စ က်ဳပ္သိတယ္ မသြားနဲ႕လို႔ေျပာေနတယ္ "
"မင္း ! ငါဖုန္းမခ်ရေသဘူး "
ဆိုၿပီး ဘုန္း ဖုန္းကို ခ်လိဳက္သည္။
"အဲ့ဆိုခ်ေပါ့ "
"မင္း ! ဘာဖစ္ေနတာလဲ စကားကို အဲ့လို လက္လြတ္စပယ္ မေျပာနဲ႕ ခုငါ့ကို ဘယ္လိုထင္ေနၾကမလဲ ငါဘယ္မ်က္ႏွာနဲ႕ ႐ုံးကိုသြားရမွာလဲ"
YOU ARE READING
သက်တံ့🌈
Action၍ficတွင် 🔞🔞များနှင့် ရိုင်းစိုင်းတဲ့စကားလုံးများပါပါသည်။ မကြိုက်နှစ်သက်ပါက မဖတ်ပါနဲ့။ ပြီးမှ လာ မwarပါနဲ့ ၍ficတြင္ 🔞🔞မ်ားႏွင့္ ရိုင္းစိုင္းတဲ့စကားလံုးမ်ားပါပါသည္။ မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပါက မဖတ္ပါနဲ႔။ ၿပီးမွ လာ မwarပါနဲ႔
