"ဆရာမမ အေျခအေနေလး "
ငိုထားတာေၾကာင့္မ်က္ရည္မ်ားက မ်က္ခမ္းမွာစိုစိုေလးျဖစ္ေနသည္။
ဆရာဝန္ရဲ႕ လက္ကို ကိုင္ရင္ ျမန္းရဲ႕အေျခအေနကိုေမးေနသည္။
"ဟုတ္ အဆင္ေျပသြားပါၿပီး။
ေရွာ့ရသြားတာပါ ေနာက္ခါ အဲ့လိုမ်ိဳး မျဖစ္ပါေစနဲ႕ လူနာက ႏွလုံးေရာဂါအခံရွိတယ္ စိတ္ခ်မ္းသားေအာင္ထားပါေနာ္ "
"ဗ်ာ ! မမမွာက ႏွလုံးေရာဂါရွိတာလား"
မမမွာ ႏွလုံးေရာဂါရွိတာေတာင္မသိဝူး။
သားကိုေတာင္မေျပာဘဲ ရင္ႏူန္းႏွတ္ပိတ္ေနတာလားဗ်ာ။ ဦးဦးကေရာ ဘာလို႔ ငါ့ကိုမေျပာျပတာလဲ။ မမက်ေတာ္ မမကို ေတာင္ပန္းပါတယ္။ မမကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္မိလို႔။ သားရဲ႕ က်န္ဘဝကို မမအတြက္ဘဲရွင္သန္ေတာ့မယ္။
"ဟုတ္ပါတယ္ဗ် လူနာအိမ္သားေတြ ခုမွသိၾကတာလား။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ခုသိသြားၿပီးဆိုေတာ့ အရင္ကထပ္ ပိုဂ႐ုစိုက္ ပိုစိတ္ခ်မ္းသားေအာင္ထားပါ က်ေတာ္လည္ က်န္တဲ့လူနာေတြၾကည့္ရဦးမယ္ဗ်။ လိုအပ္တဲ့ေဆးေတြကို ဒီသူနာျပဳက လုပ္ေပးလိပ္မယ္။
သြားလိုက္ပါဦးမယ္ဗ် "
"ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ သားဘုန္း လာ ျမန္းကိုသြားၾကည့္ရေအာင္ "
ငိုင္ငိုင္ႀကီး မတ္တက္ရပ္ေနတဲ့။
သားဘုန္းကို ဦးမာန ပုခုန္းကိုင္ၿပီး။
ေျပာလိုက္သည္။
"ဟုတ္"
က်ေတာ္နဲ႕ ဦးဦးလည္ မမရွိတဲ့ အခန္းထဲကို ဝင္လာလိုက္သည္။
ဘုန္းတစ္ေယာက္ ျမန္းရဲ႕ လက္ေလးကို ကိုင္ၿပီး ငိုေနေတာ့သည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္ဝဲေနတဲ့ ဦးမာနမွာလည္ အေတာ္ကို ဝမ္းနည္ပုံေပၚေနသည္။
*သက္တံ့ မင္းလိုလူကို ဘယ္လို လူမ်ိဳးက
အာမဟုတ္ဘူး။ မင္းလိုေကာင္မ်ိဳးက
ဖေအလည္မနိုင္ မေအ လည္ မနိုင္အဲ့လိုေကာင္ကို လူအဟုတ္ဘူး။ နတ္သားေတာင္ မင္းရဲ႕ ရိုင္းစိုင္တဲ့ အျပဳအမူေတြနဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ထိန္းေက်ာင္းနိုင္မွာလဲကြာ *
မမရဲ႕လက္ေလးကို ကိုင္ထားတုန္း မမလက္ေလးေတြလႈပ္လာသည္။
YOU ARE READING
သက်တံ့🌈
Action၍ficတွင် 🔞🔞များနှင့် ရိုင်းစိုင်းတဲ့စကားလုံးများပါပါသည်။ မကြိုက်နှစ်သက်ပါက မဖတ်ပါနဲ့။ ပြီးမှ လာ မwarပါနဲ့ ၍ficတြင္ 🔞🔞မ်ားႏွင့္ ရိုင္းစိုင္းတဲ့စကားလံုးမ်ားပါပါသည္။ မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပါက မဖတ္ပါနဲ႔။ ၿပီးမွ လာ မwarပါနဲ႔
