Bir Kavanoz Aşk

1❤️

1999-Bursa

"Biliyorum, anne vakti değil ama hemen gidip geleceğim. Söz akşam ezanı okunmadan buradayım."

"Kızım yarın yapsan olmaz mı, hem bir kaç saat önce oradaydın?"

"Unutmuşum annem. Hem şimdi acıkır onlar, susuz kalırlar Allah korusun."

"Allah korusun. Tamam o zaman sıkı giyin ve çabuk ol."

Yanağına bir öpücük kondurup cevap verdi 10 yaşındaki küçük kız.

"Gittim bile."

Esma, hızla ayakkabılarını giyip su yeşili rengindeki bisikletine atladı. Saçları savrulurken rüzgarda montunun fermuarını iyice çekti yüzüne doğru.

Biraz sonra ormanlıktaki ağacın yanına geldi. Dallarında bulunan kuş yuvasına uzanamadığı için ağaca tırmandı.

Kuş yuvasındaki yavruları görünce onlarla konuşmaya başladı.

"Sizi gidi minikler napıyorsunuz bakalım? Anneniz gelmedi mi daha?"

Elindeki küçük su kabını yuvaya bıraktı. Ardından bir dilim ekmeği de ufalayarak yuvaya koydu. Minik kahverengi kuşlar hemen ekmek kırıntılarına gelirken Esmanın da yüzünde bir gülümseme oluştu. Çok seviyordu kuşları. Çok tatlılardı , çok naiftiler.

İşini tamamladıktan sonra büyük bir gururla eve doğru yol aldı.

❤️

Ekmek almış eve dönen oğlan, salına salına yürüyordu.

Evlerine bir kaç metre kala nereden geldiğini anlamadığı bisiklet bir anda koluna çarptı.

Kolu şiddetle acıyan oğlan, etrafına bakındı. Kimdi bu umarsızca süren? Kaşları da çatılırken sinirle soludu.

Yere düşmüş bisikletli kızı görünce:

"Dikkat etsene be kızım!" diye söylendi.

Yerde gözleri dolu dolu olan kız yüzünü çarptığı kişiye çevirdi ve titreyen dudaklarını yaladı.

"Bilerek olmadı."

Kızın ağlamak üzere olan yüz ifadesini gören oğlan hemen cevap verdi.

"Tamam önemli değil. Sen iyi misin?"

Ellerini yere koyup kalkmaya çalışan kız kafasını olumlu anlamda salladı.

"Evet." diye mırıldandı.

O sırada akşam ezanı okunduğunda kız:

"Hiiih." diye bir ses çıkardı endişeyle.

Annesi eve akşam ezanından önce gelmesi gerektiğini söylemişti. Hızla doğrulup bisikletine atladı ve çok az bir mesafe sonrasında evlerinin bahçesine girdi.

Arkasında ona şaşkınlıkla bakan kara gözlü bir çocuk bırakmıştı. Çocuk ne yardım edebilmiş ne de ordan hemen gidebilmişti.