Zemheri Serisi -1-
Tan. Karanlık ve aydınlık arasındaki o geçiş vakti, güneşin doğuşuna en yakın an.
Gizli bir birlik olan Tan'ın baş ajanı Duru'nun asıl hayatı annesini failleri hala bulunamayan bir patlamada kaybetmesiyle başlamıştı. Tan'ın e...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Duru BARLAS temsili:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Natasha Blume – Black Sea
Twenty One Pilots – Chlorine
Başımıza gelen her acının da her mutluluğun da bir sebebi vardır.
17.Bölüm: "YENİDEN"
Ne kadar süre Karan'ın göğsünde ağlamaya devam ettiğimi bilmiyordum. Karan'ın dudaklarının arasından çıkan sözler kalbime güven tomurcukları ekerken beni biraz olsun rahatlatmıştı sanki. Yavaş yavaş dinen gözyaşlarımla birlikte kafamı Karan'ın göğsünden kaldırıp elimle yüzümü sildim. Kızaran gözlerim bal rengi gözlerle buluşunca o gözlerin çok uzun zamandır görmediğim, ancak ne kadar özlediğimi şu an idrak ettiğim bir duyguya ev sahipliği yaptığını fark ettim.
Şefkat.
Annemle ilgili olan düşüncelerim Karan'a olan hislerimi saatlerdir bastırsa da bal rengi gözlerin içinde kayboluyormuş gibi hissediyordum şu an. Zihnimden kalbime, ruhumdan damarlarıma büyük bir hiddetle akın eden hisler ona karşı ördüğüm duvarı tek tek yıkıyordu. Engel olmalı mıydım onlara? Güveniyor muydum artık Karan'a? Sahici miydi gözlerindeki bu şefkat yoksa yine sırlar mı gizliydi ardında?
"Bana neden söylemedin?" diye sordum ansızın. Karan anlamayan gözlerle bana bakınca devam ettim. "Sana bağırıp çağırdım, binlerce kötü söz söyledim. Sana olan nefretim yüreğimi bu denli yakarken, şüphelerim ruhumu bu denli acıtırken bana neden bildiklerini daha önceden anlatmadın?"
"Ya şüphelerim doğru çıkmasaydı?" dedi kollarını benden ayırmadan. Hala sımsıkı sarılıyordu bana. "Ya Hamza masum çıksaydı ve biz yine hüsrana uğrasaydık? Ucuna bu denli yaklaşmışken başa dönmenin sende yaratacağı yıkımı görmeyi göze alamazdım."
Histerik bir gülüş dudaklarımın arasından firar etti. "Seni her gördüğümde yaşadığım yıkımdan daha fazlası olmazdı."
Karan'ın kollarının arasından çıkıp ayağa kalkmak için hamle yaparken bir yandan da kendimi toparlamaya çalışıyordum. Çok uzun süredir bu kadar büyük bir duygu patlaması yaşamamıştım lakin şu an daha iyi hissediyordum ve artık toparlamam gerektiğini farkındaydım. Sargılı elime hızlı bir bakış atıp derin bir nefes aldıktan sonra kıyafetlerimi koyduğum yere doğru yürümeye başladım. Eve gidip dinlenmeye ve duş almaya ihtiyacım vardı, bu yüzden vakit kaybetmeden üzerimi giyinip hazırlandım. Karan da bu sırada çıkardığı montunu giymiş, deponun kapısında beni bekliyordu.
