Tysiące dni spędzonych na oglądaniu się wstecz, a tylko jedna chwila, aby ruszyć do przodu o dwa kolejne jutra. Sto siedemdziesiąt jeden dni spędzonych na uczeniu się życia. Perfekcyjne równanie. Miliony wyszeptanych słów w nieskończoność gwiezdnego nieba. Nieba Innego Boga. Luhan wpatruje się w gwiazdy, a Sehun odchodzi i wraca każdego kolejnego dnia, ponieważ czas jest funkcją ruchu we wszechświecie.