-მუხლებზე დადექი! -ყვირის და ცისფერი თვალები მთლიანად უშავდება. თავს უარის ნიშნად ვაქნევ, მას კი სახეზე მკვეთრად ეხატება გაბრაზება. -გინდა ეს გაიძულო? -დაიღრიალა და სრულიად მოულოდნელად თმაში მწვდა, მაიძულა დავხრილიყავი, ფეხები მომეკეცა და მუხლებზე დავარდი. -ამას ნუ გამაკეთებინებ... -სლუკუნით ვამბობ. სახეს ცრემლები მისველებს. -ცუდად მოიქეცი, სასჯელი კი მწარეა! დაიწყე საქმის კეთება. -ლუი, გთხოვ... - ცრემლებს ვერ ვაჩერებ. ბიჭს ძარღვები ებერება. -ოჰ, პატარავ ეგ არ არის ჩემი სახელი. გინდა უფრო მწარედ დაგსაჯო? -ხელს თმაში კვლავ მიჭერს, ამის გამო ვყვირი. -ჩემი სახელი დამიძახე! -ყვირის.-შენ ჩემი საკუთრება ხარ! -მთელს ხმაზე ღრიალებს. -თქვი, თორე უარესი იქნება! -ცხრემლების ახალი ნაკადი იწყებს დენას ჩემი თვალებიდან. -გთხოვ... გთხოვ მამიკო... -სურვილი მიჩნდება, რომ გავქრე.