Hij keek me plots erg serieus aan. 'Weet je Maud, er is een reden dat we hier zijn.' Hij stond recht. Ik deed hetzelfde. 'Uhm...' 'Zeg maar Lou.' Zei ik best nerveus. 'Kijk we zijn nu al een jaar samen...' Hij knielde zachtjes neer.Tranen sprongen in mijn ogen. 'En ik hou echt heel veel van je.' Ik legde mijn hand op de plaats waar mijn hart zou moeten zitten. 'Ik kon gewoon niet langer wachten... Maud Van Der Plas, wil je met me trouwen?' Ik barste in tranen uit. Ik was echt spraakloos, maar kon nog net een zwakke 'ja' uitbrengen. Lou stond op en hief me in zijn armen. Hij legde zachtjes zijn lippen op de mijne. We moesten beide wegtrekken om te ademen. 'Lou, je hebt me net de gelukkigste in de hele wereld gemaakt.' Hij schudde zijn hoofd. 'Nee dat kan niet. Want jij deed dat net bij mij.' Ik omhelsde hem. ©ᴡɪɴɴɪᴇᴛʜᴇᴘᴏᴇʜ