My Direction |Ft. One Direction|

Chapter 29

Maud POV

Nadat ons ontbijt op was, had Louis me maar huis gevoerd. Hij zat nu beneden tv te kijken, terwijl ik stond te douchen. Weet je, soms heb je zo van die jongens die naar boven zouden komen gewoon om je naakt te zien? Lou is totaal niet zo, hij geeft me mijn privacy. Als ik me wil omkleden gaat hij zelfs uit vrije wil uit de kamer. Zot hé? Hij is gewoon geweldig. En hij is van mij.

Nou... Nu moet ik nog vertellen aan die superlieve schat van me, dat ik weet wie de dader is. Ik weet de persoon die mijn leven wou verneuken. Waarom? Omdat ik heb gezien 1 keer hoe ze keek naar Lou. Ze is stikjaloers op me. Eerst dacht ik dat ze gewoon droomde.. Maar nu weet ik het zeker. Ze wil Louis...

Ik vond dat ik nu wel al lang genoeg gedoucht had. Louis zat al eeuwen op me te wachten en ik stond hier gewoon mezelf te pijnigen met gedachten. Ik deed een handdoek rond me, want moest hij toch naar boven komen... Je weet nooit. Ik liep naar mijn kamer en deed een gewone trainingsbroek en een los shirt aan. Zoekend naar mijn pantoffels, bedacht ik dat ik het Louis gewoon rechtuit moet zeggen. Niet anders.

Zenuwachtig stapte ik van de trap... Wel stappen, ik was zo zenuwachtig dat ik soms misstapte en dan bijna op de grond lag. Misschien moet ik het niet doen? Maar het is beter van wel... Louis leest me gewoon... Hij zal weten dat er iets aan de hand is.

Ik duwde de deur van de woonkmaer zachtjes open. Lou draaide direct zijn hoofd in mijn richting.

'Hey babe, lekker gedoucht?' Vroeg hij met een grote glimlach.

Ik knikte. Sluffend liep ik naar de zetel waar hij inzat.

'Uhm... Lou... Ik moet je iets vertellen. Ik weet echt wie de foto's geplaatst heeft.'

Harry POV

Ik nam de taart die ik gekocht had bij de bakker en sloot mijn deur zachtjes achter me. Zayn lag nog te slapen want hij was gisterenavond met Perrie uitgeweest. Ze zijn een mooi koppel, Perrie brengt echt de beste kanten van Zayn naar boven. Hij is, sinds hij met Perrie is, nooit meer humeurig geweest...

Nou ja.. Ik stapte in mijn auto en reed naar het appartement van Maud en Bell... En Estelle. Ik begon al warm te krijgen van gewoon aan haar te denken. Na een kleine kwartiertje kwam ik aan bij hun appartement. Er stond een auto die ik niet kende... Pff zal vast niets zijn. Ik opende de zware deur die me leidde naar de trap. Ze woonden op de 3de verdieping.

Nerveus klopte ik op Estelles deur. Ik wachte even maar er deed niemand open. Na een minuutje wou ik nog eens kloppen, maar de deur ging al open. In de deur stond, wat ik niet verwachtte, een jonge kerel, vast even oud als ik, met bruin haar, blauwe ogen en een beetje groter dan ik. Hij was ook meer gespierd dan ik. Dit zijn het soort mensen waarmee ik niet in ruzie wil komen.

'Wat kan ik voor je doen?' Vroeg de stem een beetje nors.

'Uhm.. Ik kom voor Estelle, is ze thuis?'

De kerel leek vreselijk geirriteerd, gelukkig kwam net op tijd Estelle achter hem staan.

'Don't worry Ian, hij is een vriend van me.'

Oh god... Een vriend. Ik ben net gefriendzoned.

Ik knikte hevig.

'Ik ben Harry, nice to meet you.' Ik stak mijn hand uit maar hij negeerde me en liep weg.

'Het spijt me Harry, Ian is nogal... Jaloers.'

Ik keek haar aandachtig aan. Haar ogen waren nogsteeds even prachti... Wacht eens....

Is dat een blauwe plek in haar nek? Ik ben het bijna zeker. Kan dat wel? Waarom zou ze een blauw plek hebben?

'Uhm Hazza... Wat kwam je doen?'

Ik ontwaakte uit mijn dromerige toestand.

'De... Ik kwam taart brengen... Omdat je zo goed zorgt voor M-Maud.'

Ze keek me aandachtig aan... Was ze me aan het lezen? Wist ze dat ik haar leuk vind?

'Oh... Maar dat is helemaal geen moeite hoor... Jullie zouden een taart moeten krijgen. Jullie komen namelijk van veel verder.' Ze gaf me een onschuldige glimlach. Ik kon haar alleen 1 teruggeven.

'Nou dan ga ik maar...' Zei ik twijfelend.

'Ja... Dat is het beste ja...' Zei een stem van achter Estelle. Ik keek verbaast naar die zogeheten Ian. Defaq was zijn probleem eigelijk... Ik draaide me woedend om en liep driftig weg. Fack gast...

Estelle POV

'De... Ik kwam taart brengen.' Zei Harry. Hij leek een beetje van zijn stuk gebracht. Nou wie zou het niet zijn? Je gaat een taart brengen naar iemand en je krijgt dan zo iemand als Ian in je gezicht. Maar ik neem het Ian niet kwalijk... Denk ik...

Harry deed een beetje raar vond ik. Moest mijn hoofd niet zo'n pijn doen, zou ik hem misschien kunnen lezen. Misschien maakt Ian hem gewoon jaloers. Nou ja... Ian is ook een stuk forser gebouwd en groter dan hem... Hmm...

'Oh... Maar dat is helemaal geen moeite hoor... Jullie zouden een taart moeten krijgen. Jullie komen namelijk van verder.' Antwoorde ik dan maar. Ik probeerde een glimlach te faken, gelukkig merkte Harry niets want hij gaf 1 terug.

Hij leek lijk te twijfelen...

'Nou dan ga ik maar...' Zei Harry zachtjes.

Achter me voelde ik een hand over mijn rug.

'Ja... Dat is het beste ja...' Zei Ian van achter me. Hij wikkelde zijn armen rond me terwijl Harry driftig wegliep. Geluidloos trok hij me binnen. Ik deed de deur voorzichtig dicht en werd direct hard vastgeklemd aan mijn nek. Ik kon met moeite ademhalen...

'Ian...' Ik probeerde zijn arm van rond me te duwen, maar het lukte niet.

Mijn borst begon verschrikkelijk veel pijn te doen.

'S-Stop...'

Hij liet me eindelijk los. Ik viel neer op mijn knieën. Mijn borst ging hevig op en neer. Het brandende gevoel dat in mijn longen ontstond, werd steeds erger. Ik verloor mijn evenwicht en viel neer op mijn gezicht. Mijn oogleden werden zwaar... De kamer draaide... Het werd zwart...