(Z&U)
စက္အေပၚထပ္ကိုေတာက္ေလ်ွာက္တက္လာရင္း အရိပ္စစ္အခန္းထဲတန္းဝင္သည္။စက္ဝုန္းဒိုင္းႀကဲဝင္လာေတာ့ မ်က္လံုးဝိုင္းေတြနဲ႔အလန္႔တၾကားလွည့္ၾကည့္သည္။ခုမွ ေရခ်ိဳးၿပီးစျဖစ္ဟန္တူ၏ခါးမွာတပတ္တစ္ထည္တည္း။စက္မွန္းသိတာနဲ႔ဘီဒိုဘက္ကိုျပန္လွည့္သြားကာ အဝတ္ေတြထုတ္ယူသည္။
စက္ကသူ႔အနားထိေအာင္ေလ်ွာက္သြားလိုက္ၿပီးး
"မင္းကို ဒီအခန္းျပန္ေနပါလို႔ဘယ္သူကေျပာေသးလို႔လဲ"
စက္ကိုတစ္ခ်က္ပဲၾကည့္ကာ တီရွပ္အျဖဴေလးေကာက္စြတ္၏ထို႔ေနာက္စက္ေရွ႕မွာပဲ အိမ္ေနရင္းဝတ္တဲ့ခ်ည္သားေဘာင္းဘီေလးလဲဝတ္ျပန္သည္။ၿပီးရင္သူလုပ္စရာရွိတာေတြကိုတစ္ခုခ်င္းလုပ္သည္။စက္ကိုသူ႔အခန္းထဲရွိေနတယ္လို႔ေတာင္ထင္ပံုမရ။စက္က သူ႔အေနာက္ကေတာက္ေလ်ွာက္လိုက္သြားရင္းလက္ေမာင္းရင္းကေနဆြဲလွည့္ပစ္လိုက္သည္။ရင္ဘတ္ေရွ႕ကို ေစြ႕ခနဲ႔ပါလာမွ
"အရိပ္စစ္ ငါေမးတာအရင္ေျဖ"
စက္ကိုေအးစက္စက္ ေမာ့ၾကည့္သည္။အဲ့လိုအၾကည့္ေတြကို ခံျပင္းတာ။
"ကိုယ့္ဘာသာ ေျပာင္းေနတာ"
"ဘယ္သူ႔ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔လဲ၊အခုျပန္လိုက္ခဲ့"
စက္ကသူ႔လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲထြက္လ်ွင္ စက္လက္ထဲကေနေဆာင့္ရုန္းပစ္လိုက္ကာ
"မလိုက္ဘူး"
"ဘာေျပာတယ္ လိုက္ရမယ္၊လာခဲ့"
စက္က သူ႔လက္တစ္ဖက္ကိုထပ္ေဆာင့္ဆြဲလ်ွင္သူကလည္းအတင္းျပန္ရုန္းတာပင္။
"အရိပ္စစ္ ငါေျပာမရရင္ထမ္းေခၚသြားမွာေနာ္"
"ကိုစက္ ရူးေနလား၊ကိုစက္ဇနီးေလာင္း!"
"ေတာ္ေဟ့ေကာင္၊အဲ့ဒါေတြဂရုစိုက္ေနရင္မင္းကိုအစကတည္းကထိစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး၊မင္းဂရုစိုက္ရမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္းပဲ"
"ကြၽန္ေတာ္အဲ့လို မလုပ္နိုင္ဘူး"
ေျပာၿပီးအရိပ္က တစ္ဖက္ကိုမ်က္နွာလႊဲသည္။စက္ကအရိပ္မ်က္နွာလႊဲတဲ့ဘက္ကိုေရာက္ေအာင္သြားသည္။
"မင္းကို ငါညႇိေနတာမဟုတ္ဘူးအရိပ္စစ္"
စက္ကိုစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေမာ့ၾကည့္သည္။ဂရုမစိုက္ဘူး။အစကတည္းကဘာကိုမွဂရုမစိုက္လို႔လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ့တာ။ထင္ခ်င္သလိုထင္ၾကပါေစ။ျဖစ္သင့္တာ၊မျဖစ္သင့္တာေတြနားမလည္ဘူး။က်င့္ဝတ္ေတြ သိကၡာေတြဆိုတာလည္းထည့္မတြက္ဘူး။သူ႔ကိုမနဲ႔ေစ့စပ္ေပးတာကိုလက္ခံလိုက္တယ္ဆိုတာကလည္း အရိပ္စစ္နဲ႔ေလးေလးကို႐ြဲ႕ခ်င္ရံုသက္သက္ပဲ။ဝတၱရားအရ တြဲသြားတြဲလာလုပ္တယ္။ဒါကိုသူမကိုယ္တိုင္လည္းလက္သင့္ခံခဲ့ၿပီးသား။ဒီအထိဘာလို႔လိုက္လာတာလဲ သူမသိဘူး။သိလည္းဂရုမစိုက္ဘူး။သူ႔ရဲ႕တစ္ဖက္သက္ဆန္မႈေတြအကုန္လံုးကဒီေကာင္ေလးေၾကာင့္ပဲစခဲ့တာ။
"လာခဲ့ အရိပ္စစ္"
လက္ေမာင္းရင္းကေန အၾကမ္းပတမ္းဆြဲခ်လာလိုက္သည္။
"ဟင့္အင္း"
စက္ဆြဲေခၚတဲ့အတိုင္းရုန္းရင္းဆန္ခက္နဲ႔တံခါးဝအထိပါလာၿပီးမွ စက္လက္ထဲကအားကုန္ေဆာင့္ရုန္းပစ္လိုက္ရင္း
"ကိုစက္"
စက္ကိုေခၚပစ္လိုက္တဲ့အသံကဗုန္းတစ္လံုးေပါက္ကြဲသြားသလို။အံ့ဩသလိုေနာက္ျပန္ၾကည့္မိေတာ့စက္ကိုစူးစူးဝါးဝါးျပန္ေမာ့ၾကည့္ေနသည္။မ်က္လံုးဝိုင္းေတြထဲမွာမ်က္ရည္ေတြကျပည့္သိပ္ေန၏။နႈတ္ခမ္းေလးေတြကပါတစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနလ်ွက္။
"ငါ ကြာ"
စက္ကအုတ္နံရံကိုလက္သီးနဲ႔ထိုးသည္။အရိပ္ကစက္လုပ္သမ်ွကို မမွိတ္မသုန္ၾကည့္ေနရင္းအသံတိတ္မ်က္ရည္က်သည္။
ဂ်ိန္း!
တံခါးကိုအၾကမ္းပတမ္းေဆာင့္ပိတ္သြားၿပီးေျခလွမ္းႀကဲေတြနဲ႔ထြက္သြားသူကိုၾကည့္ရင္းအရိပ္အင့္ခနဲရႈိက္သည္။မ်က္ေတာင္ရွည္ေတြနဲ႔ပုတ္ခတ္သိမ္းေနတဲ့ၾကားက ထြက္လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုအၾကမ္းပတမ္းသုတ္ပစ္မိသည္။ကိုစက္တစ္ေယာက္တည္းမွာပဲ အတၱေတြမာနေတြရွိတာမွမဟုတ္ပဲ။
ကပ္ရပ္ကသူ႔အခန္းထဲျပန္ေရာက္လာတာနဲ႔ စက္အေပၚကုတ္ကိုအၾကမ္းပတမ္းခြၽတ္ၿပီးလႊင့္ပစ္သည္။ေဒါသေၾကာင့္တစ္ကိုယ္လံုးမွာရွိသမ်ွေသြးေတြဆူပြက္ေနသလိုပင္။ဘာကိုအလိုမက်မွန္းမသိ။ဘာကိုစိတ္တိုင္းမက်မွန္းမသိ။ဟိုေကာင့္ကိုလား။အေၾကာင္းမၾကားပဲေရာက္လာသူကိုလား။ေမေမ ဘာေတြလုပ္လိုက္ျပန္ၿပီလဲကြာ။ေတာက္!စိတ္ရႈပ္ရႈပ္နဲ႔ဆံပင္ေတြကိုထိုးဖြပစ္လိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီးေရပန္းေအာက္ဝင္ေနေပမယ့္ ရင္ထဲပူေလာင္ေနတာကမေပ်ာက္။အရိပ္စစ္သူ႔ကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္။မ်က္လံုးထဲမွာမ်က္ရည္ေတြအျပည့္နဲ႔ထိုအၾကည့္။ဘာေၾကာင့္သူ႔ရင္ေတြနာရသနည္း။သူအရိပ္စစ္ကို႐ြဲ႕ခ်င္ေနတာ။အရိပ္စစ္အခုလိုျဖစ္သြားမွာကိုသူျမင္ခ်င္ခဲ့တာ။ဒါေပမယ့္ သူမေပ်ာ္ဘူး။သူ႔ရင္ေတြနာေနသည္။အဲ့ဒါမင္းေၾကာင့္အရိပ္စစ္။
စက္ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာေတာ့'မ'ကစက္အခန္းထဲေရာက္ေနသည္။
"ေမာင္"
စက္က ဆံပင္ကေရစက္ေတြကိုတဘတ္နဲ႔အၾကမ္းပတမ္းသုတ္ပစ္သည္။ခါးမွာတဘတ္ပဲပါတဲ့စက္တစ္ကိုယ္လံုးကိုေဝ့ၾကည့္ရင္း'ရိုးလ္ဒါျမင့္'ကၿပံဳးသည္။ေမာင္ကမေတြ႕ရတဲ့အခ်ိန္ေတြအတြင္းမွာပိုေခ်ာလာပံုပါပဲ။ဒါနဲ႔တဘတ္ကိုင္ထားတဲ့ေမာင့္လက္က ေပါက္ေနတာလား။ေသြးစတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနသည္။ၿပီးေတာ့ ေမာင့္မ်က္နွာကသုန္မႈန္ေန၏
"ေမာင့္လက္က ဘာျဖစ္တာလဲ"
"ဘာမျဖစ္ဘူး မ၊ နည္းနည္းခိုက္မိတာ"
"ေအာ္"
ေမာင့္အသံက သိပ္စိတ္မရွည္သလိုပဲ။ေမာင္တစ္ခုခုျဖစ္ထားတာေသခ်ာသည္။ဟိုမွာတုန္းကေတာင္ ေမာင့္ကိုအခုလိုပံုစံမ်ိဳးတစ္ခါမွမျမင္ဖူးခဲ့။ေမာင္က ဘယ္သူ႔အေပၚမွာမွစိတ္မရွည္တဲ့အခါ၊ေဒါသထြက္တဲ့အခါလို႔တစ္ခါမွမရွိဘူး။တခါတေလေမာင့္မွာဘာခံစားခ်က္မွရွိမေနဘူး လို႔ေတာင္ထင္မိသည္အထိ။ဒီေရာက္မွသူမအတြက္ေတာ့ ေမာင့္အမူအရာေတြကထူးဆန္းေနသလိုပါ။
စူးစမ္းသလိုလိုက္ၾကည့္ေနတဲ့သူမကို ေမာင္ကတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္မွ ေမာင္အဝတ္လဲေတာ့မည္ဆိုတာကိုသတိျပန္ကပ္ရသည္။သူမတစ္ဖက္ကို မ်က္နွာအျမန္လႊဲလိုက္ရသည္။ေမာင္နဲ႔သူမက ရင္းနွီးတယ္လည္းဆိုမရသလို မရင္းနွီးၾကတာလည္းမဟုတ္။နွစ္ဖက္မိဘသေဘာထားအရ ဝတၱရားဆန္တဲ့ေစ့စပ္မႈအၿပီးမွာေမာင္က သူမအေပၚလိုက္ေလ်ာညီေထြဆက္ဆံေပးပါသည္။သူမနဲ႔တြဲေနတဲ့အျပင္ေမာင့္မွာJust friendsေတြPatanerေတြဆိုတာမေရတြက္နိုင္။
ဒါေတြကလည္းသူမနဲ႔မေစ့စပ္ခင္ကတည္းက ေမာင္ကေျပာျပထားၿပီးသားေတြပါ။သူလည္းေနခ်င္သလိုေနမွာျဖစ္ၿပီး သူမကိုလည္းလြတ္လပ္သလိုေနနိုင္တဲ့အေၾကာင္း။ၿပီးေတာ့လက္မထပ္ခင္အထိ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဝင္မစြတ္ဖက္ၾကဖို႔။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့သူမကလည္းေမာင့္ရဲ႕အဲ့ဒီပံုစံကိုပဲသေဘာက်ခဲ့တာျဖစ္သည္။လက္ထပ္ၿပီးရင္ေတာ့ ကိုယ့္သေဘာအတိုင္းပဲမို႔လား။အဲ့ဒါေၾကာင့္လဲအန္တီရူပါကသူမကိုဒီကို တမင္လႊတ္လိုက္တာ။ေမာင္နဲ႔ပိုၿပီးရင္းနွီးမႈရေအာင္လို႔။
ေမာင္ကအဝတ္လဲၿပီးေတာ့သူမေရွ႕ကိုေရာက္လာသည္။Flannelအကြက္နဲ႔Pantတစ္ထည္ပဲဝတ္ထားတာေတာင္ေမာင္က ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနတာျဖစ္သည္။ေမာင့္ကို အခုလိုအိမ္ေနရင္း အဝတ္စားနဲ႔မျမင္ဖူးသေလာက္ပဲ။ေမာင့္ကိုအၿမဲလိုလိုSuitအျပည့္နဲ႔ပဲေတြ႕ရတာမ်ားသည္။တခါတေလေတာ့Bathrobeနဲ႔ေပါ့။သူမအေတြးနဲ႔သူမနွစ္နွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ၿပံဳးလိုက္လ်ွင္
"မ ေနရတာအဆင္ေျပတယ္ဟုတ္"
"အင္းေျပပါတယ္၊ေမာင္နဲ႔အတူထမင္းစားဖို႔ေစာင့္ေနတာ"
ေမာင္နဲ႔သူမထမင္းစားခန္းထဲကို အတူဆင္းလာျဖစ္ၾကသည္။ေမာင္တို႔အိမ္ႀကီးကသူမထင္ထားတာထက္ကိုအမ်ားႀကီးႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေနတာျဖစ္သည္။ေရကူးကန္လည္းရွိသည္။အိပ္ခန္းေတြဆိုလည္းအက်ယ္ႀကီးေတြ။တစ္အိမ္လံုးအေနာက္တိုင္းဆန္ဆန္ေခတ္မီလွပေနပံုအရ Decorationကိုေမာင့္စိတ္ႀကိဳက္ျပန္ျပင္ဆင္ထားပံုရသည္။
ထမင္းစားခန္းကစားပြဲရွည္ႀကီးမွာ စက္နဲ႔သူမဝင္ထိုင္ေတာ့ေဒၚႀကီးနဲ႔ေကာင္မေလးေတြက စတင္ခူးခပ္ျပင္ဆင္သည္။ဂါဝန္အျဖဴေလးဝတ္ထားတဲ့သူမကို ေကာင္မေလးေတြကစူးစမ္းသလိုကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္။စက္ကအေပၚထပ္ကိုတစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္သည္။အရိပ္စစ္ကဆင္းမလာေသးဘူးလား။
ေဒၚႀကီးတို႔အားလံုးျပင္ဆင္ၿပီးေလာက္မွ အရိပ္စစ္ေရာက္လာသည္။ထမင္းစားပြဲမွာဝင္ထိုင္ရင္း မကိုမ်က္လံုးနဲ႔တစ္ခ်က္နႈတ္ဆက္တာေတြ႕သည္။စက္ကေတာ့ခပ္တည္တည္ပဲေနလိုက္သည္။သူကလည္းစက္ကိုလွည့္မၾကည့္။
ဒါဒါက အရိပ္စစ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကိုခုမွေသခ်ာၾကည့္မိတာျဖစ္သည္။ဝတ္ထားတဲ့တီရွပ္အျဖဴေလးနဲ႔အၿပိဳင္ကိုျဖဴဥႏုထြတ္ေနတာ။နဖူးေပၚဝဲက်ေနတဲ့hair styleကအစရွင္းသန္႔ေနကာဒီေကာင္ေလးနဲ႔လိုက္ဖက္ေနတာျဖစ္သည္။မ်က္ခံုးထင္းထင္းေတြေအာက္ကဝိုင္းစက္ၾကည္လင္ေနတဲ့မ်က္လံုးဝိုင္းေတြ၊သြယ္စင္းေနတဲ့နွာတံ၊နီျမန္းေနတဲ့နႈတ္ခမ္းပါးေတြကမိန္းမဆန္ဆန္ႏုႏြဲ႕ၿပီးလွတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္။ေယာက်ၤားဆန္ၿပီးေခ်ာတာထက္လည္းပိုသည္။
ေမာင့္လိုခန္႔ညားထည္ဝါေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္ နွစ္ခါျပန္ၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ဆြဲေဆာင္မႈရွိတာမ်ိဳး။အသားျဖဴျဖဴအရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔လွလွေလးမို႔ ျမန္မာနိုင္ငံကမိန္းကေလးေတြအႀကိဳက္မ်ိဳးျဖစ္မည္ထင္သည္။သူမေတာင္ေငးခနဲျဖစ္သြားရသည္အထိ။ထမင္းငံု႔စားေနတဲ့ပံုစံကအစ ေသေသသပ္သပ္။လူပံုကေတာ့ေအးစက္စက္ေလးျဖစ္မည္ထင္သည္။ေရာက္လာကတည္းကစကားတစ္ခြန္းမွမေျပာပဲ သူ႔ထမင္းသူငံု႔စားေနတာျဖစ္သည္။သူမကိုေမာင့္ဇနီးေလာင္းဆိုၿပီးေလာကြတ္ေလးေတာင္မလုပ္။နဂိုကတည္းကေအးစက္စက္ပဲမို႔လားေတာ့မသိ။
သူမကလည္းေပၚေပၚတင္တင္ပဲအကဲခတ္ေနလိုက္တာျဖစ္သည္။အန္တီရူပါေျပာပံုအရဆိုဒီေကာင္ေလးက ေမာင့္ေလးေလးနဲ႔သတင္းထြက္ထားတဲ့ေကာင္ေလး။ေမာင္ရဲ႕ေသြးမေတာ္သားမစပ္ညီေလး။ဒါေပမယ့္ေမာင္ကဒီေကာင္ေလးစရိုက္ေတြကိုသေဘာမက်လို႔မေခၚမေျပာပဲေနသည္တဲ့။အခုလည္းၾကည့္ရတာသူတို႔နွစ္ေယာက္စကားမေျပာၾက။
ၿပီးေတာ့ဒီေကာင္ေလးကိုစာခ်ဳပ္စာတန္းနဲ႔အၿပီးေမြးစားထားတာမို႔လို႔ ဒီအိမ္မွာပဲဆက္ရွိေနလိမ့္မည္တဲ့။ေနာက္ၿပီးအန္တီရူပါေျပာတာရွိေသးသည္။ဒီေကာင္ေလးအတြက္အေမြေတြဘာေတြေပးသင့္သေလာက္ေပးရမွာေတြေတာ့ရွိေသးတာေပါ့တဲ့။အဲ့ဒါေတြေတာ့ သူမစိတ္မဝင္စားပါဘူး။တစ္အိမ္လံုးပဲပံုေပးေပး သူမနဲ႔မဆိုင္။Aussieမွာရွိတဲ့သူမတို႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔တင္ေမာင့္ကို တစ္သက္လံုးေခၚတင္ထားနိုင္ေနသည္ပဲ။
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္တစ္ဆတ္တည္းေမာင့္ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ေမာင္ကတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲထမင္းငံု႔စားေနတာျဖစ္သည္။စားပြဲရွည္ရဲ႕ထိပ္ဆံုးခံုမွာေမာင္ကထိုင္ေနတာမို႔ သူမနဲ႔အရိပ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကမ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္သလိုျဖစ္သြားသည္။တိတ္ဆိတ္မႈကိုၿဖိဳခြင္းခ်င္တဲ့သူမကပဲ စတင္ကာ
"ဒီဘက္က အရိပ္စစ္ေနာ္"
ထိုအခါမွ သူမကိုေမာ့ၾကည့္ေဖာ္ရသည္။
"ဟုတ္ကဲ့အမ"
"အားလံုးေခၚသလို အရိပ္လို႔ပဲေခၚမယ္ေနာ္၊တို႔ကိုလည္း မဒါလို႔ေခၚလို႔ရပါတယ္၊တို႔အရိပ္နဲ႔ရင္းနွီးခ်င္ပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ မဒါ"
ေကာင္ေလးကၾကည့္ရတာသူေနတတ္သလိုေနတာမ်ိဳးထင္သည္။ေမာင္ကသူမတို႔စကားထဲတစ္ခြန္းမွဝင္မပါ။ေကာင္ေလးကိုေတာ့တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီးျပန္ငံု႔သြားသည္။
"ေမာင္ ဒါကအမဲသားနွပ္၊ထည့္မစားဘူးလားေမာင္"
ဒါဒါက ေမာင့္ပန္းကန္ထဲကိုႏူးအိေနတဲ့အမဲသားတံုးတစ္တံုးခပ္ထည့္ေပးရင္း
"စားပါေမာင္ရဲ႕၊ဒီကအမဲသားေတြကလတ္ဆတ္တယ္သိလား၊ညေနက ဟိုအေဒၚနဲ႔တို႔ကိုယ္တိုင္ေဈးထဲလိုက္ဝယ္ထားတာ"
"ေအာ္၊မ လည္းစားေလ"
ေကာင္ေလးက ေမာင္နဲ႔သူမေျပာတာေတြကို မၾကားသလိုသာေနသည္။ဒီေကာင္ေလးက တစ္ကယ္ေအးစက္စက္ေလး။ေနာက္ၿပီးဟင္းေတြစားပြဲနဲ႔အျပည့္ရွိေနတာေတာင္သူ႔ေရွ႕ကဟင္းခြက္ေတြေလာက္သာခပ္စားသည္။မေကာင္းတတ္သလို ျဖစ္ေနတာမို႔သူမကပဲအမဲသားတစ္တံုးကို ေကာင္ေလးပန္းကန္ထဲထည့္ေပးလိုက္ရင္း
"အမဲသားနွပ္ ထည့္စားတာမျမင္လို႔ေလ၊စားၾကည့္ပါဦး"
အရိပ္ကသူမကိုတစ္ခ်က္ပဲေမာ့ၾကည့္ၿပီးဘာမွမေျပာ။အရိပ္ကဘာတစ္ခြန္းမွမေျပာေပမယ့္ေဘးကရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ေဒၚႀကီးကျပာသြားသည္။ေမာင္က မေျပာမဆိုအရိပ္ပန္းကန္ထဲက အမဲသားတံုးကိုသူ႔ပန္းကန္ထဲခပ္ထည့္လ်ွင္အရိပ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက
"ရတယ္၊ေနပါေစ"
"ဘာ ေျပာတယ္"
ေမာင္က အရိပ္ကိုခပ္စူးစူးတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးအရိပ္ပန္းကန္ထဲမွာအမဲသားတံုးကေနတစ္ဆင့္ဆီတစ္ခ်ိဳ႕ေပေနတဲ့ထမင္းေတြကိုပါ ဇြန္းနဲ႔စိတ္မရွည္သလိုခပ္ယူျပန္သည္။ထိုအခါမွအရိပ္ အမဲသားမစားဘူးဆိုတာသူမသိလိုက္တာျဖစ္သည္။
"တို႔အမွားေၾကာင့္ပါ၊အရိပ္အမဲသားမစားတာ တို႔မသိလိုက္လို႔ပါေနာ္၊ဒါနဲ႔အရိပ္က မိဘမဲ့ေဂဟာမွာေနခဲ့ရဖူးတာေၾကာင့္အမဲသားမစားတာလားဟင္"
သူမတမင္ေျပာလိုက္တာျဖစ္သည္။သူဘယ္ကလာတယ္ဆိုတာမွတ္မိရေအာင္လို႔ပါ။အရိပ္က သူမကိုတစ္ခ်က္ပဲေမာ့ၾကည့္ၿပီးဘာမွမေျပာ။ဒီေကာင္ေလးကတည္ၿငိမ္လြန္းသည္။ေမာင္နဲ႔ေဒၚႀကီးကသာ ၾကားထဲကမ်က္နွာပ်က္သြားတာျဖစ္သည္။
"ဟို တစ္ခ်ိဳ႕မိဘမဲ့ေဂဟာေတြမွာအမဲသားမစားဖို႔ကိုငယ္ငယ္ေလးကတည္းကသင္ျပထားတာေတြရွိတယ္ၾကားဖူးထားလို႔ေမးၾကည့္တာပါ၊တို႔အားနာလိုက္တာ"
ေမာင္က သူမကိုလွည့္မၾကည့္။မ်က္လႊာခ်ထားတဲ့အရိပ္ကိုပဲစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး
"မင္းမစားတာကို မစားဘူးေျပာေတာ့ဘာျဖစ္သြားမွာမို႔လို႔လဲ"
ေမာင္ကေအာ္ေတာ့ အရိပ္ကလည္းျပန္ေအာ္သည္။
"ရတယ္လို႔ ေျပာေနတယ္မလား"
"ဘာကိုရတာလဲ၊မစားတာကို ပန္းကန္ထဲထည့္ထားၿပီးဘာလုပ္ဖို႔လဲ"
အရိပ္ကေမာင့္ကိုစူးစူးရဲရဲတစ္ခ်က္ပဲေမာ့ၾကည့္ၿပီး ျပန္ငံု႔သြားသည္။မၿပီးေသးတာက ေမာင့္ဘက္က။
"ကိုယ္မစားတာကို မစားဘူး၊ကိုယ္မလုပ္ထားတာကို မလုပ္ထားဘူး၊ကိုယ္မဟုတ္တာကို မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းလူတိုင္းေျပာတတ္တယ္ေဟ့ေကာင္၊မင္းကိုယ္မင္းေတာ့ သိပ္ကိုသိလွၿပီ၊တတ္လွၿပီထင္ေနတဲ့ပံုပဲ"
စက္ေျပာေတာ့ အရိပ္မ်က္လံုးေတြလက္ခနဲျဖစ္သြားသည္။တစ္ခုခုကိုထိတ္လန္႔သြားသလိုမ်ိဳး။စက္က အရိပ္မ်က္နွာကိုစူးနစ္ေနေအာင္စိုက္ၾကည့္ကာ
"ေတာက္!"
တက္ေခါက္ၿပီး ေနရာမွထကာအေပၚထပ္ကိုေျခလွမ္းႀကဲႀကီးေတြနဲ႔ တစ္ဒုန္းဒုန္းတက္သြားသည္။ခုနေလးတင္တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ထမင္းဝိုင္းက ခုေတာ့ဝရုန္းသုန္ကား။
ေမာင့္ကိုၾကည့္ၿပီးဒါဒါမွင္သက္မိေနသည္။သူမသိခဲ့ဖူးတဲ့ေမာင့္ပံုစံနဲ႔အခုကလံုးဝကြဲထြက္ေနတာျဖစ္သည္။ေမာင္အခုလို ေဒါသထြက္ေနတာမ်ိဳးသူမတစ္ခါမွမျမင္ဖူး။ဘာမဟုတ္တာေလးကိုဒီေလာက္ႀကီးေဒါသေတြထြက္ျပေနစရာမွမလိုတာ။ၿပီးေတာ့ေမာင္ေဒါသထြက္ေနပံုက အရိပ္စစ္ကိုမုန္းလို႔မွမဟုတ္ပဲ။မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနတဲ့ဂရုဏာေဒါသ သက္သက္ပဲ။
ေမာင္ကအရိပ္စစ္ပံုစံကို အားမလိုအားမရျဖစ္ေနတာ။သူမ်ားေျပာသမ်ွေအးစက္စက္နဲ႔ငံု႔ခံေနတာကိုမႀကိဳက္တာ။ေနာက္ၿပီးသူမေျပာတာကိုပါမႀကိဳက္ေၾကာင္း အမူအရာနဲ႔သက္ေသျပသြားတာ။အရိပ္စစ္က သူမ်ားေျပာသမ်ွငံု႔ခံလည္းေမာင္တစ္ေယာက္လံုးရွိေနတာပဲေမာင္ရယ္။သူမနာနာက်င္က်င္ၿပံဳးမိသည္။သူမတစ္ခ်ိန္လံုးရွာေဖြေနတဲ့ေမာင့္ပံုစံအစစ္ကိုအရိပ္စစ္ေၾကာင့္သူမျမင္ေတြ႕ခြင့္ရလိုက္တာျဖစ္သည္။ေမာင္ဟန္ေဆာင္ဖို႔ေမ့ေနတာေၾကာင့္လည္းပါမွာေပါ့ေလ။
အန္တီရူပါေျပာသလို အရိပ္စစ္ကိုေမာင္က႐ြံမုန္းေနတာမဟုတ္ဘူး။အရပ္စကားေျပာရရင္ အရိပ္စစ္ကိုေမာင္ကစိတ္ေကာက္ေနတာ။အားမလိုအားမရျဖစ္ေနတာ။အရိပ္စစ္စရိုက္ကို မႀကိဳက္တာေတာ့ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ဒါေပမယ့္ ဘာမႀကိဳက္စရာရွိလို႔လဲေမာင္ရယ္။အရိပ္စစ္ရဲ႕အခုပံုစံက ေမာင္ဟိုမွာျဖစ္ေနတဲ့ပံုစံပဲဥစၥာ။ၿပီးေတာ့ ေမာင္အရိပ္စစ္ကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြကနင့္နင့္သီးသီးနဲ႔လိုတာထက္ကိုအသက္ပါလြန္းေနသည္။သူမအခ်ိန္တိုင္း ေတာင့္တေနခဲ့ရတဲ့အၾကည့္ေတြ။
အရိပ္စစ္ကေရာ။ထမင္းဆက္စားေနတဲ့အရိပ္စစ္ကိုသူမေသခ်ာျပန္ၾကည့္မိသည္။ဘာအရသာရွိမွန္းေရာေသခ်ာသိလားေမးလိုက္ခ်င္သည္။ဒီအတိုင္းပန္းကန္ထဲရွိသမ်ွအကုန္ယူစားေနတာျဖစ္သည္။ဝတၱရားအရ စားေနရတာမ်ိဳး။
အရိပ္စစ္ေမာင့္ကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြထဲမွာေရာ။ေမာင့္ထက္မေလ်ာ့တဲ့မာနေတြပါသည္။ၿပီးေတာ့နင့္သီးနက္ရႈိင္းမႈေတြ။ေမာင္တို႔က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မာနေတြၿပိဳင္ေနၾကတာပဲ။တစ္နည္းအားျဖင့္အခ်စ္စမ္းေနၾကတာ။သူမကသာ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေစာက္နဲ႔အထြင္းခံလိုက္ရတာျဖစ္သည္။တို႔ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာ ေမာင္။ဒီပြဲမွာတို႔မနိုင္ နိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ဝင္ေတာ့ၿပိဳင္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ေမာင္။
<<<<<<<<
>>>>>>>>
25,December,2020
Updateေတာင္းထားတဲ့သူေတြကို အားနာတာေၾကာင့္ၿပီးသေလာက္ျဖတ္ေပးလိုက္တာပါ။Merry Christmas🎄
(Z&U)
စက်အပေါ်ထပ်ကိုတောက်လျှောက်တက်လာရင်း အရိပ်စစ်အခန်းထဲတန်းဝင်သည်။စက်ဝုန်းဒိုင်းကြဲဝင်လာတော့ မျက်လုံးဝိုင်းတွေနဲ့အလန့်တကြားလှည့်ကြည့်သည်။ခုမှ ရေချိုးပြီးစဖြစ်ဟန်တူ၏ခါးမှာတပတ်တစ်ထည်တည်း။စက်မှန်းသိတာနဲ့ဘီဒိုဘက်ကိုပြန်လှည့်သွားကာ အဝတ်တွေထုတ်ယူသည်။
စက်ကသူ့အနားထိအောင်လျှောက်သွားလိုက်ပြီးး
"မင်းကို ဒီအခန်းပြန်နေပါလို့ဘယ်သူကပြောသေးလို့လဲ"
စက်ကိုတစ်ချက်ပဲကြည့်ကာ တီရှပ်အဖြူလေးကောက်စွတ်၏ထို့နောက်စက်ရှေ့မှာပဲ အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ချည်သားဘောင်းဘီလေးလဲဝတ်ပြန်သည်။ပြီးရင်သူလုပ်စရာရှိတာတွေကိုတစ်ခုချင်းလုပ်သည်။စက်ကိုသူ့အခန်းထဲရှိနေတယ်လို့တောင်ထင်ပုံမရ။စက်က သူ့အနောက်ကတောက်လျှောက်လိုက်သွားရင်းလက်မောင်းရင်းကနေဆွဲလှည့်ပစ်လိုက်သည်။ရင်ဘတ်ရှေ့ကို စွေ့ခနဲ့ပါလာမှ
"အရိပ်စစ် ငါမေးတာအရင်ဖြေ"
စက်ကိုအေးစက်စက် မော့ကြည့်သည်။အဲ့လိုအကြည့်တွေကို ခံပြင်းတာ။
"ကိုယ့်ဘာသာ ပြောင်းနေတာ"
"ဘယ်သူ့ခွင့်ပြုချက်နဲ့လဲ၊အခုပြန်လိုက်ခဲ့"
စက်ကသူ့လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲထွက်လျှင် စက်လက်ထဲကနေဆောင့်ရုန်းပစ်လိုက်ကာ
"မလိုက်ဘူး"
"ဘာပြောတယ် လိုက်ရမယ်၊လာခဲ့"
စက်က သူ့လက်တစ်ဖက်ကိုထပ်ဆောင့်ဆွဲလျှင်သူကလည်းအတင်းပြန်ရုန်းတာပင်။
"အရိပ်စစ် ငါပြောမရရင်ထမ်းခေါ်သွားမှာနော်"
"ကိုစက် ရူးနေလား၊ကိုစက်ဇနီးလောင်း!"
"တော်ဟေ့ကောင်၊အဲ့ဒါတွေဂရုစိုက်နေရင်မင်းကိုအစကတည်းကထိစရာအကြောင်းမရှိဘူး၊မင်းဂရုစိုက်ရမှာ ငါတစ်ယောက်တည်းပဲ"
"ကျွန်တော်အဲ့လို မလုပ်နိုင်ဘူး"
ပြောပြီးအရိပ်က တစ်ဖက်ကိုမျက်နှာလွှဲသည်။စက်ကအရိပ်မျက်နှာလွှဲတဲ့ဘက်ကိုရောက်အောင်သွားသည်။
"မင်းကို ငါညှိနေတာမဟုတ်ဘူးအရိပ်စစ်"
စက်ကိုစိတ်ပျက်လက်ပျက်မော့ကြည့်သည်။ဂရုမစိုက်ဘူး။အစကတည်းကဘာကိုမှဂရုမစိုက်လို့လုပ်ချင်ရာလုပ်ခဲ့တာ။ထင်ချင်သလိုထင်ကြပါစေ။ဖြစ်သင့်တာ၊မဖြစ်သင့်တာတွေနားမလည်ဘူး။ကျင့်ဝတ်တွေ သိက္ခာတွေဆိုတာလည်းထည့်မတွက်ဘူး။သူ့ကိုမနဲ့စေ့စပ်ပေးတာကိုလက်ခံလိုက်တယ်ဆိုတာကလည်း အရိပ်စစ်နဲ့လေးလေးကိုရွဲ့ချင်ရုံသက်သက်ပဲ။ဝတ္တရားအရ တွဲသွားတွဲလာလုပ်တယ်။ဒါကိုသူမကိုယ်တိုင်လည်းလက်သင့်ခံခဲ့ပြီးသား။ဒီအထိဘာလို့လိုက်လာတာလဲ သူမသိဘူး။သိလည်းဂရုမစိုက်ဘူး။သူ့ရဲ့တစ်ဖက်သက်ဆန်မှုတွေအကုန်လုံးကဒီကောင်လေးကြောင့်ပဲစခဲ့တာ။
"လာခဲ့ အရိပ်စစ်"
လက်မောင်းရင်းကနေ အကြမ်းပတမ်းဆွဲချလာလိုက်သည်။
"ဟင့်အင်း"
စက်ဆွဲခေါ်တဲ့အတိုင်းရုန်းရင်းဆန်ခက်နဲ့တံခါးဝအထိပါလာပြီးမှ စက်လက်ထဲကအားကုန်ဆောင့်ရုန်းပစ်လိုက်ရင်း
"ကိုစက်"
စက်ကိုခေါ်ပစ်လိုက်တဲ့အသံကဗုန်းတစ်လုံးပေါက်ကွဲသွားသလို။အံ့ဩသလိုနောက်ပြန်ကြည့်မိတော့စက်ကိုစူးစူးဝါးဝါးပြန်မော့ကြည့်နေသည်။မျက်လုံးဝိုင်းတွေထဲမှာမျက်ရည်တွေကပြည့်သိပ်နေ၏။နှုတ်ခမ်းလေးတွေကပါတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေလျှက်။
"ငါ ကွာ"
စက်ကအုတ်နံရံကိုလက်သီးနဲ့ထိုးသည်။အရိပ်ကစက်လုပ်သမျှကို မမှိတ်မသုန်ကြည့်နေရင်းအသံတိတ်မျက်ရည်ကျသည်။
ဂျိန်း!
တံခါးကိုအကြမ်းပတမ်းဆောင့်ပိတ်သွားပြီးခြေလှမ်းကြဲတွေနဲ့ထွက်သွားသူကိုကြည့်ရင်းအရိပ်အင့်ခနဲရှိုက်သည်။မျက်တောင်ရှည်တွေနဲ့ပုတ်ခတ်သိမ်းနေတဲ့ကြားက ထွက်လာတဲ့မျက်ရည်တွေကိုအကြမ်းပတမ်းသုတ်ပစ်မိသည်။ကိုစက်တစ်ယောက်တည်းမှာပဲ အတ္တတွေမာနတွေရှိတာမှမဟုတ်ပဲ။
ကပ်ရပ်ကသူ့အခန်းထဲပြန်ရောက်လာတာနဲ့ စက်အပေါ်ကုတ်ကိုအကြမ်းပတမ်းချွတ်ပြီးလွှင့်ပစ်သည်။ဒေါသကြောင့်တစ်ကိုယ်လုံးမှာရှိသမျှသွေးတွေဆူပွက်နေသလိုပင်။ဘာကိုအလိုမကျမှန်းမသိ။ဘာကိုစိတ်တိုင်းမကျမှန်းမသိ။ဟိုကောင့်ကိုလား။အကြောင်းမကြားပဲရောက်လာသူကိုလား။မေမေ ဘာတွေလုပ်လိုက်ပြန်ပြီလဲကွာ။တောက်!စိတ်ရှုပ်ရှုပ်နဲ့ဆံပင်တွေကိုထိုးဖွပစ်လိုက်သည်။
ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးရေပန်းအောက်ဝင်နေပေမယ့် ရင်ထဲပူလောင်နေတာကမပျောက်။အရိပ်စစ်သူ့ကိုကြည့်တဲ့အကြည့်။မျက်လုံးထဲမှာမျက်ရည်တွေအပြည့်နဲ့ထိုအကြည့်။ဘာကြောင့်သူ့ရင်တွေနာရသနည်း။သူအရိပ်စစ်ကိုရွဲ့ချင်နေတာ။အရိပ်စစ်အခုလိုဖြစ်သွားမှာကိုသူမြင်ချင်ခဲ့တာ။ဒါပေမယ့် သူမပျော်ဘူး။သူ့ရင်တွေနာနေသည်။အဲ့ဒါမင်းကြောင့်အရိပ်စစ်။
စက်ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့'မ'ကစက်အခန်းထဲရောက်နေသည်။
"မောင်"
စက်က ဆံပင်ကရေစက်တွေကိုတဘတ်နဲ့အကြမ်းပတမ်းသုတ်ပစ်သည်။ခါးမှာတဘတ်ပဲပါတဲ့စက်တစ်ကိုယ်လုံးကိုဝေ့ကြည့်ရင်း'ရိုးလ်ဒါမြင့်'ကပြုံးသည်။မောင်ကမတွေ့ရတဲ့အချိန်တွေအတွင်းမှာပိုချောလာပုံပါပဲ။ဒါနဲ့တဘတ်ကိုင်ထားတဲ့မောင့်လက်က ပေါက်နေတာလား။သွေးစတစ်ချို့ရှိနေသည်။ပြီးတော့ မောင့်မျက်နှာကသုန်မှုန်နေ၏
"မောင့်လက်က ဘာဖြစ်တာလဲ"
"ဘာမဖြစ်ဘူး မ၊ နည်းနည်းခိုက်မိတာ"
"အော်"
မောင့်အသံက သိပ်စိတ်မရှည်သလိုပဲ။မောင်တစ်ခုခုဖြစ်ထားတာသေချာသည်။ဟိုမှာတုန်းကတောင် မောင့်ကိုအခုလိုပုံစံမျိုးတစ်ခါမှမမြင်ဖူးခဲ့။မောင်က ဘယ်သူ့အပေါ်မှာမှစိတ်မရှည်တဲ့အခါ၊ဒေါသထွက်တဲ့အခါလို့တစ်ခါမှမရှိဘူး။တခါတလေမောင့်မှာဘာခံစားချက်မှရှိမနေဘူး လို့တောင်ထင်မိသည်အထိ။ဒီရောက်မှသူမအတွက်တော့ မောင့်အမူအရာတွေကထူးဆန်းနေသလိုပါ။
စူးစမ်းသလိုလိုက်ကြည့်နေတဲ့သူမကို မောင်ကတစ်ချက်လှည့်ကြည့်မှ မောင်အဝတ်လဲတော့မည်ဆိုတာကိုသတိပြန်ကပ်ရသည်။သူမတစ်ဖက်ကို မျက်နှာအမြန်လွှဲလိုက်ရသည်။မောင်နဲ့သူမက ရင်းနှီးတယ်လည်းဆိုမရသလို မရင်းနှီးကြတာလည်းမဟုတ်။နှစ်ဖက်မိဘသဘောထားအရ ဝတ္တရားဆန်တဲ့စေ့စပ်မှုအပြီးမှာမောင်က သူမအပေါ်လိုက်လျောညီထွေဆက်ဆံပေးပါသည်။သူမနဲ့တွဲနေတဲ့အပြင်မောင့်မှာJust friendsတွေPatanerတွေဆိုတာမရေတွက်နိုင်။
ဒါတွေကလည်းသူမနဲ့မစေ့စပ်ခင်ကတည်းက မောင်ကပြောပြထားပြီးသားတွေပါ။သူလည်းနေချင်သလိုနေမှာဖြစ်ပြီး သူမကိုလည်းလွတ်လပ်သလိုနေနိုင်တဲ့အကြောင်း။ပြီးတော့လက်မထပ်ခင်အထိ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ဝင်မစွတ်ဖက်ကြဖို့။ဖြစ်ချင်တော့သူမကလည်းမောင့်ရဲ့အဲ့ဒီပုံစံကိုပဲသဘောကျခဲ့တာဖြစ်သည်။လက်ထပ်ပြီးရင်တော့ ကိုယ့်သဘောအတိုင်းပဲမို့လား။အဲ့ဒါကြောင့်လဲအန်တီရူပါကသူမကိုဒီကို တမင်လွှတ်လိုက်တာ။မောင်နဲ့ပိုပြီးရင်းနှီးမှုရအောင်လို့။
မောင်ကအဝတ်လဲပြီးတော့သူမရှေ့ကိုရောက်လာသည်။Flannelအကွက်နဲ့Pantတစ်ထည်ပဲဝတ်ထားတာတောင်မောင်က ဆွဲဆောင်မှုရှိနေတာဖြစ်သည်။မောင့်ကို အခုလိုအိမ်နေရင်း အဝတ်စားနဲ့မမြင်ဖူးသလောက်ပဲ။မောင့်ကိုအမြဲလိုလိုSuitအပြည့်နဲ့ပဲတွေ့ရတာများသည်။တခါတလေတော့Bathrobeနဲ့ပေါ့။သူမအတွေးနဲ့သူမနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးလိုက်လျှင်
"မ နေရတာအဆင်ပြေတယ်ဟုတ်"
"အင်းပြေပါတယ်၊မောင်နဲ့အတူထမင်းစားဖို့စောင့်နေတာ"
မောင်နဲ့သူမထမင်းစားခန်းထဲကို အတူဆင်းလာဖြစ်ကြသည်။မောင်တို့အိမ်ကြီးကသူမထင်ထားတာထက်ကိုအများကြီးကြီးကျယ်ခမ်းနားနေတာဖြစ်သည်။ရေကူးကန်လည်းရှိသည်။အိပ်ခန်းတွေဆိုလည်းအကျယ်ကြီးတွေ။တစ်အိမ်လုံးအနောက်တိုင်းဆန်ဆန်ခေတ်မီလှပနေပုံအရ Decorationကိုမောင့်စိတ်ကြိုက်ပြန်ပြင်ဆင်ထားပုံရသည်။
ထမင်းစားခန်းကစားပွဲရှည်ကြီးမှာ စက်နဲ့သူမဝင်ထိုင်တော့ဒေါ်ကြီးနဲ့ကောင်မလေးတွေက စတင်ခူးခပ်ပြင်ဆင်သည်။ဂါဝန်အဖြူလေးဝတ်ထားတဲ့သူမကို ကောင်မလေးတွေကစူးစမ်းသလိုကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်။စက်ကအပေါ်ထပ်ကိုတစ်ချက်ပြန်ကြည့်သည်။အရိပ်စစ်ကဆင်းမလာသေးဘူးလား။
ဒေါ်ကြီးတို့အားလုံးပြင်ဆင်ပြီးလောက်မှ အရိပ်စစ်ရောက်လာသည်။ထမင်းစားပွဲမှာဝင်ထိုင်ရင်း မကိုမျက်လုံးနဲ့တစ်ချက်နှုတ်ဆက်တာတွေ့သည်။စက်ကတော့ခပ်တည်တည်ပဲနေလိုက်သည်။သူကလည်းစက်ကိုလှည့်မကြည့်။
ဒါဒါက အရိပ်စစ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးကိုခုမှသေချာကြည့်မိတာဖြစ်သည်။ဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်အဖြူလေးနဲ့အပြိုင်ကိုဖြူဥနုထွတ်နေတာ။နဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့hair styleကအစရှင်းသန့်နေကာဒီကောင်လေးနဲ့လိုက်ဖက်နေတာဖြစ်သည်။မျက်ခုံးထင်းထင်းတွေအောက်ကဝိုင်းစက်ကြည်လင်နေတဲ့မျက်လုံးဝိုင်းတွေ၊သွယ်စင်းနေတဲ့နှာတံ၊နီမြန်းနေတဲ့နှုတ်ခမ်းပါးတွေကမိန်းမဆန်ဆန်နုနွဲ့ပြီးလှတာမျိုးလည်းမဟုတ်။ယောင်္ကျားဆန်ပြီးချောတာထက်လည်းပိုသည်။
မောင့်လိုခန့်ညားထည်ဝါနေတာမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် နှစ်ခါပြန်ကြည့်ရလောက်အောင်ဆွဲဆောင်မှုရှိတာမျိုး။အသားဖြူဖြူအရပ်ရှည်ရှည်နဲ့လှလှလေးမို့ မြန်မာနိုင်ငံကမိန်းကလေးတွေအကြိုက်မျိုးဖြစ်မည်ထင်သည်။သူမတောင်ငေးခနဲဖြစ်သွားရသည်အထိ။ထမင်းငုံ့စားနေတဲ့ပုံစံကအစ သေသေသပ်သပ်။လူပုံကတော့အေးစက်စက်လေးဖြစ်မည်ထင်သည်။ရောက်လာကတည်းကစကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ သူ့ထမင်းသူငုံ့စားနေတာဖြစ်သည်။သူမကိုမောင့်ဇနီးလောင်းဆိုပြီးလောကွတ်လေးတောင်မလုပ်။နဂိုကတည်းကအေးစက်စက်ပဲမို့လားတော့မသိ။
သူမကလည်းပေါ်ပေါ်တင်တင်ပဲအကဲခတ်နေလိုက်တာဖြစ်သည်။အန်တီရူပါပြောပုံအရဆိုဒီကောင်လေးက မောင့်လေးလေးနဲ့သတင်းထွက်ထားတဲ့ကောင်လေး။မောင်ရဲ့သွေးမတော်သားမစပ်ညီလေး။ဒါပေမယ့်မောင်ကဒီကောင်လေးစရိုက်တွေကိုသဘောမကျလို့မခေါ်မပြောပဲနေသည်တဲ့။အခုလည်းကြည့်ရတာသူတို့နှစ်ယောက်စကားမပြောကြ။
ပြီးတော့ဒီကောင်လေးကိုစာချုပ်စာတန်းနဲ့အပြီးမွေးစားထားတာမို့လို့ ဒီအိမ်မှာပဲဆက်ရှိနေလိမ့်မည်တဲ့။နောက်ပြီးအန်တီရူပါပြောတာရှိသေးသည်။ဒီကောင်လေးအတွက်အမွေတွေဘာတွေပေးသင့်သလောက်ပေးရမှာတွေတော့ရှိသေးတာပေါ့တဲ့။အဲ့ဒါတွေတော့ သူမစိတ်မဝင်စားပါဘူး။တစ်အိမ်လုံးပဲပုံပေးပေး သူမနဲ့မဆိုင်။Aussieမှာရှိတဲ့သူမတို့စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေနဲ့တင်မောင့်ကို တစ်သက်လုံးခေါ်တင်ထားနိုင်နေသည်ပဲ။
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်တစ်ဆတ်တည်းမောင့်ကိုလှည့်ကြည့်မိတော့ မောင်ကတိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲထမင်းငုံ့စားနေတာဖြစ်သည်။စားပွဲရှည်ရဲ့ထိပ်ဆုံးခုံမှာမောင်ကထိုင်နေတာမို့ သူမနဲ့အရိပ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးကမျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်သလိုဖြစ်သွားသည်။တိတ်ဆိတ်မှုကိုဖြိုခွင်းချင်တဲ့သူမကပဲ စတင်ကာ
"ဒီဘက်က အရိပ်စစ်နော်"
ထိုအခါမှ သူမကိုမော့ကြည့်ဖော်ရသည်။
"ဟုတ်ကဲ့အမ"
"အားလုံးခေါ်သလို အရိပ်လို့ပဲခေါ်မယ်နော်၊တို့ကိုလည်း မဒါလို့ခေါ်လို့ရပါတယ်၊တို့အရိပ်နဲ့ရင်းနှီးချင်ပါတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မဒါ"
ကောင်လေးကကြည့်ရတာသူနေတတ်သလိုနေတာမျိုးထင်သည်။မောင်ကသူမတို့စကားထဲတစ်ခွန်းမှဝင်မပါ။ကောင်လေးကိုတော့တစ်ချက်မော့ကြည့်ပြီးပြန်ငုံ့သွားသည်။
"မောင် ဒါကအမဲသားနှပ်၊ထည့်မစားဘူးလားမောင်"
ဒါဒါက မောင့်ပန်းကန်ထဲကိုနူးအိနေတဲ့အမဲသားတုံးတစ်တုံးခပ်ထည့်ပေးရင်း
"စားပါမောင်ရဲ့၊ဒီကအမဲသားတွေကလတ်ဆတ်တယ်သိလား၊ညနေက ဟိုအဒေါ်နဲ့တို့ကိုယ်တိုင်ဈေးထဲလိုက်ဝယ်ထားတာ"
"အော်၊မ လည်းစားလေ"
ကောင်လေးက မောင်နဲ့သူမပြောတာတွေကို မကြားသလိုသာနေသည်။ဒီကောင်လေးက တစ်ကယ်အေးစက်စက်လေး။နောက်ပြီးဟင်းတွေစားပွဲနဲ့အပြည့်ရှိနေတာတောင်သူ့ရှေ့ကဟင်းခွက်တွေလောက်သာခပ်စားသည်။မကောင်းတတ်သလို ဖြစ်နေတာမို့သူမကပဲအမဲသားတစ်တုံးကို ကောင်လေးပန်းကန်ထဲထည့်ပေးလိုက်ရင်း
"အမဲသားနှပ် ထည့်စားတာမမြင်လို့လေ၊စားကြည့်ပါဦး"
အရိပ်ကသူမကိုတစ်ချက်ပဲမော့ကြည့်ပြီးဘာမှမပြော။အရိပ်ကဘာတစ်ခွန်းမှမပြောပေမယ့်ဘေးကရပ်ကြည့်နေတဲ့ဒေါ်ကြီးကပြာသွားသည်။မောင်က မပြောမဆိုအရိပ်ပန်းကန်ထဲက အမဲသားတုံးကိုသူ့ပန်းကန်ထဲခပ်ထည့်လျှင်အရိပ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးက
"ရတယ်၊နေပါစေ"
"ဘာ ပြောတယ်"
မောင်က အရိပ်ကိုခပ်စူးစူးတစ်ချက်ကြည့်ပြီးအရိပ်ပန်းကန်ထဲမှာအမဲသားတုံးကနေတစ်ဆင့်ဆီတစ်ချို့ပေနေတဲ့ထမင်းတွေကိုပါ ဇွန်းနဲ့စိတ်မရှည်သလိုခပ်ယူပြန်သည်။ထိုအခါမှအရိပ် အမဲသားမစားဘူးဆိုတာသူမသိလိုက်တာဖြစ်သည်။
"တို့အမှားကြောင့်ပါ၊အရိပ်အမဲသားမစားတာ တို့မသိလိုက်လို့ပါနော်၊ဒါနဲ့အရိပ်က မိဘမဲ့ဂေဟာမှာနေခဲ့ရဖူးတာကြောင့်အမဲသားမစားတာလားဟင်"
သူမတမင်ပြောလိုက်တာဖြစ်သည်။သူဘယ်ကလာတယ်ဆိုတာမှတ်မိရအောင်လို့ပါ။အရိပ်က သူမကိုတစ်ချက်ပဲမော့ကြည့်ပြီးဘာမှမပြော။ဒီကောင်လေးကတည်ငြိမ်လွန်းသည်။မောင်နဲ့ဒေါ်ကြီးကသာ ကြားထဲကမျက်နှာပျက်သွားတာဖြစ်သည်။
"ဟို တစ်ချို့မိဘမဲ့ဂေဟာတွေမှာအမဲသားမစားဖို့ကိုငယ်ငယ်လေးကတည်းကသင်ပြထားတာတွေရှိတယ်ကြားဖူးထားလို့မေးကြည့်တာပါ၊တို့အားနာလိုက်တာ"
မောင်က သူမကိုလှည့်မကြည့်။မျက်လွှာချထားတဲ့အရိပ်ကိုပဲစိုက်ကြည့်နေပြီး
"မင်းမစားတာကို မစားဘူးပြောတော့ဘာဖြစ်သွားမှာမို့လို့လဲ"
မောင်ကအော်တော့ အရိပ်ကလည်းပြန်အော်သည်။
"ရတယ်လို့ ပြောနေတယ်မလား"
"ဘာကိုရတာလဲ၊မစားတာကို ပန်းကန်ထဲထည့်ထားပြီးဘာလုပ်ဖို့လဲ"
အရိပ်ကမောင့်ကိုစူးစူးရဲရဲတစ်ချက်ပဲမော့ကြည့်ပြီး ပြန်ငုံ့သွားသည်။မပြီးသေးတာက မောင့်ဘက်က။
"ကိုယ်မစားတာကို မစားဘူး၊ကိုယ်မလုပ်ထားတာကို မလုပ်ထားဘူး၊ကိုယ်မဟုတ်တာကို မဟုတ်တဲ့အကြောင်းလူတိုင်းပြောတတ်တယ်ဟေ့ကောင်၊မင်းကိုယ်မင်းတော့ သိပ်ကိုသိလှပြီ၊တတ်လှပြီထင်နေတဲ့ပုံပဲ"
စက်ပြောတော့ အရိပ်မျက်လုံးတွေလက်ခနဲဖြစ်သွားသည်။တစ်ခုခုကိုထိတ်လန့်သွားသလိုမျိုး။စက်က အရိပ်မျက်နှာကိုစူးနစ်နေအောင်စိုက်ကြည့်ကာ
"တောက်!"
တက်ခေါက်ပြီး နေရာမှထကာအပေါ်ထပ်ကိုခြေလှမ်းကြဲကြီးတွေနဲ့ တစ်ဒုန်းဒုန်းတက်သွားသည်။ခုနလေးတင်တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ထမင်းဝိုင်းက ခုတော့ဝရုန်းသုန်ကား။
မောင့်ကိုကြည့်ပြီးဒါဒါမှင်သက်မိနေသည်။သူမသိခဲ့ဖူးတဲ့မောင့်ပုံစံနဲ့အခုကလုံးဝကွဲထွက်နေတာဖြစ်သည်။မောင်အခုလို ဒေါသထွက်နေတာမျိုးသူမတစ်ခါမှမမြင်ဖူး။ဘာမဟုတ်တာလေးကိုဒီလောက်ကြီးဒေါသတွေထွက်ပြနေစရာမှမလိုတာ။ပြီးတော့မောင်ဒေါသထွက်နေပုံက အရိပ်စစ်ကိုမုန်းလို့မှမဟုတ်ပဲ။မချင့်မရဲဖြစ်နေတဲ့ဂရုဏာဒေါသ သက်သက်ပဲ။
မောင်ကအရိပ်စစ်ပုံစံကို အားမလိုအားမရဖြစ်နေတာ။သူများပြောသမျှအေးစက်စက်နဲ့ငုံ့ခံနေတာကိုမကြိုက်တာ။နောက်ပြီးသူမပြောတာကိုပါမကြိုက်ကြောင်း အမူအရာနဲ့သက်သေပြသွားတာ။အရိပ်စစ်က သူများပြောသမျှငုံ့ခံလည်းမောင်တစ်ယောက်လုံးရှိနေတာပဲမောင်ရယ်။သူမနာနာကျင်ကျင်ပြုံးမိသည်။သူမတစ်ချိန်လုံးရှာဖွေနေတဲ့မောင့်ပုံစံအစစ်ကိုအရိပ်စစ်ကြောင့်သူမမြင်တွေ့ခွင့်ရလိုက်တာဖြစ်သည်။မောင်ဟန်ဆောင်ဖို့မေ့နေတာကြောင့်လည်းပါမှာပေါ့လေ။
အန်တီရူပါပြောသလို အရိပ်စစ်ကိုမောင်ကရွံမုန်းနေတာမဟုတ်ဘူး။အရပ်စကားပြောရရင် အရိပ်စစ်ကိုမောင်ကစိတ်ကောက်နေတာ။အားမလိုအားမရဖြစ်နေတာ။အရိပ်စစ်စရိုက်ကို မကြိုက်တာတော့ဖြစ်ကောင်းဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ဒါပေမယ့် ဘာမကြိုက်စရာရှိလို့လဲမောင်ရယ်။အရိပ်စစ်ရဲ့အခုပုံစံက မောင်ဟိုမှာဖြစ်နေတဲ့ပုံစံပဲဥစ္စာ။ပြီးတော့ မောင်အရိပ်စစ်ကိုကြည့်တဲ့အကြည့်တွေကနင့်နင့်သီးသီးနဲ့လိုတာထက်ကိုအသက်ပါလွန်းနေသည်။သူမအချိန်တိုင်း တောင့်တနေခဲ့ရတဲ့အကြည့်တွေ။
အရိပ်စစ်ကရော။ထမင်းဆက်စားနေတဲ့အရိပ်စစ်ကိုသူမသေချာပြန်ကြည့်မိသည်။ဘာအရသာရှိမှန်းရောသေချာသိလားမေးလိုက်ချင်သည်။ဒီအတိုင်းပန်းကန်ထဲရှိသမျှအကုန်ယူစားနေတာဖြစ်သည်။ဝတ္တရားအရ စားနေရတာမျိုး။
အရိပ်စစ်မောင့်ကိုကြည့်တဲ့အကြည့်တွေထဲမှာရော။မောင့်ထက်မလျော့တဲ့မာနတွေပါသည်။ပြီးတော့နင့်သီးနက်ရှိုင်းမှုတွေ။မောင်တို့က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မာနတွေပြိုင်နေကြတာပဲ။တစ်နည်းအားဖြင့်အချစ်စမ်းနေကြတာ။သူမကသာ ရောက်ရောက်ချင်းစောက်နဲ့အထွင်းခံလိုက်ရတာဖြစ်သည်။တို့စောင့်ကြည့်နေမှာ မောင်။ဒီပွဲမှာတို့မနိုင် နိုင်ဘူးဆိုရင်တောင် ဝင်တော့ပြိုင်ကြည့်ချင်သေးတယ်မောင်။
<<<<<<<<
>>>>>>>>
25,December,2020
Updateတောင်းထားတဲ့သူတွေကို အားနာတာကြောင့်ပြီးသလောက်ဖြတ်ပေးလိုက်တာပါ။Merry Christmas🎄