P.o.v. Zina
Langzaam open ik mijn ogen doordat de zon vol op mijn gezicht schijnt. Ik ben helemaal vergeten de gordijnen dicht te doen gisteren.
Wanneer ik me omdraai zie ik Jesse niet meer naast me liggen, hij sliep vannacht toch bij me? Vroeg opstaan is niks voor hem, ik voel me te moe om er nog dieper op in te gaan. Ik voel hoe mijn wolf Feline wild word, ze is te lang niet los gelaten.
Zuchtend zet ik eerst mijn rechterbeen uit bed daarna de linker en sta op.
Vervolgens trek ik een legging en shirt aan en loop naar de keuken, waar ik Jesse zie staan.
'Zozo goedemorgen vroege vogel, wat is de planning vandaag?' Hij kijkt op terwijl hij zijn boterham eet en ik zie zijn mondhoeken omhoog gaan.
'Niet veel, vanavond ga ik uit met vrienden.' Verteld hij blij met zijn mond nog vol. 'Mag ik mee?' Sinds ik met school gestopt ben heb ik niet veel meer te doen, soms ga ik uit met vriendinnen maar ik ben niet zoals Jesse.
Ik doe het met regelmaat niet elke avond. Opzich zou het wel leuk zijn als ik weer met school begin maar dan moet ik mijn best doen en dat kan ik gewoon niet.
'Nee mannenavond.' Zegt hij en propt zijn laatste hap brood in zijn mond. 'Volgens mij heb jij elke avond een mannenavond.' Het kwam er geïrriteerder uit dan verwacht. Jesse slaakt een zucht, hij vind mij enorm irritant dat weet ik ook wel maar ik wil gewoon één keer mee. Ik kijk hem in zijn prachtig groene ogen aan. 'Je mag mee maar...' Ik laat hem niet uitpraten en omhels hem. 'Yes yes yes dankje!!' 'Maar gedraag je.'
Vraag wat er mis is, er is iets mis. Zegt mijn wolf. 'Wat?' Zijn ogen kijken bezorgd en tegelijk gestrest. 'Dat kan ik beter aan jouw vragen, waarom was je er zo vroeg uit? En waarom voel ik dat er iets is?' Ik knijp mijn ogen tot spleetjes wachtend op een antwoord. Van achteren hoor ik een mierzoete stem. 'Heey lieverd.' Dat kan niemand anders zijn dan Rebekka denk ik terwijl ik met mijn ogen rol.
Als ik mij omdraai zie ik inderdaad Rebekka, met sierlijke bewegingen loopt ze op hem af en omhelst hem. Ze heeft veel te veel make-up op vandaag, je kan de klonten gewoon zien zitten. Maar dat is niet mijn grootste probleem.
Waarom duwt Jesse haar niet weg?! Ik hou mijn hoofd schuin en trek mijn wenkbrauwen op. Jesse heeft het nu pas door en duwt haar weg.
Rebekka zorgt ervoor dat ze expres op mij valt waardoor ik vol met mijn rug op het aanrechtblad kom.
'Auw, trut!' Schreeuw ik, eigenlijk had ik nog meer willen schelden maar ze onderbreekt me. 'Awhh sorry prinses doe ik je pijn??' Jesse doe toch wat! Mindlink ik naar hem. 'Rebekka ga maar even ik kom zo bij je.' 'Tot zo schatje.' Ze blaast nog een kusje naar Jesse en loopt vervolgens heupwiegend de kamer uit.
'Gaat het?' Hij ondersteunt me en helpt me rechtop staan. 'Wat denk je zelf?
En waarom duwde je haar niet meteen weg?!' Hij kijkt me in mijn ogen en kijkt meelevend. 'Laat me je naar je kamer brengen dan leg ik het uit.' Zonder op antwoord te wachten pakt hij mij voorzichtig op en loopt langzaam door de gang.
'Wat is er gebeurt?!' Vraagt mijn broer Alphons en zijn vriend Mike overdreven.
Wanneer wij beide geen reactie geven volgen ze braaf.
Jesse legt me rustig op bed. 'Vanavond ga je niet meer mee uit, jij houd rust.' Beveelt hij. Ugh waarom moet hij altijd zo bazig zijn als ik gewond ben. Dat doet hij altijd, hij is niet mijn vader! Maar ik weet dat hij het goed bedoeld dus ik zeg er nooit wat van.
'Wat is er gebeurt?' Vraagt Mike opnieuw met een strenge ondertoon. Sinds wanneer is de beste vriend van mijn broer geïnteresseerd in mij? 'Ze struikelde en viel toen naar achter met haar rug in een tafel.' Pardon?! Hij denkt dat hij dit zo maar kan zeggen. Ik probeer oogcontact te krijgen wat hij vermijd. 'Ik werd ge...' Jesse plaatst zijn hand over mijn mond.
'Jullie kunnen gaan ik moet heel even met haar praten.' Ze kijken me beide nog even aan om te kijken of het echt goed met me gaat, het is een lief teken en ik knik.
'Oké Zina, je moet goed luisteren. Rebekka heeft informatie, en niet zo maar informatie, hele speciale en nuttige over Black Diamond.' Dat kan nooit niemand weet iets speciaals over hen, hun hele leven is een mysterie. Het zijn moordenaars niets meer niets minder.
Ik kijk hem strak in zijn ogen aan. Ik zie precies wanneer hij liegt en dat is dit keer niet het geval. 'Wat voor informatie?' Vraag ik op een hele serieuze toon.
'Ze weet alle zwaktepunten van Black Diamond.' 'Ja sure.' 'Het is echt zo, ze heeft me al iets gegeven. Zijn zwakte is zijn mate, bij een normale wolf is dit ook een zwakte maar bij hem is het extra erg omdat hij een alpha is. Als ik meer informatie wil moet ik met haar in een relatie blijven.'
Ik heb moeite om mijn wolf in controle te houden. Ze is boos, op die trut, wat ik volledig snap. Ik sla mijn hand op mijn hoofd en zucht.
'Damon heeft zijn mate nog niet eens gevonden.' Jesse kijkt mij aan alsof ik 7 hoofden heb gekregen. 'De alpha van Black Diamond heet Damon, en hij heeft zijn mate nog helemaal niet gevonden. Zelfs ik weet meer over hem dan die make-updoos.' Jesse moet lachen om mijn benaming voor Rebekka.
'Ik had daar helemaal niet aan gedacht sorry, ik dacht gewoon informatie dit moet ik hebben, mensen gaan trots op me zijn!' Ik schud mijn hoofd duidelijk. 'Als make-updoos informatie over hem had schreeuwde ze het van de hoogste daken.'
Ik probeer rechtop te zitten en krijg weer een enorme steek ik mijn rug, een kreun verlaat mijn mond uit pijn. 'Rust jij maar gewoon uit dan los ik het wel op met poederdoos.' 'Nee nee make-updoos.' Verbeter ik hem lachend. Lachen doet pijn maar deze keer negeer ik het.
P.o.v. Jesse
Met grote kwade passen loop ik te ijsberen door mijn kantoor. Ik heb haar nu al 10 minuten geleden geappt dat ze naar mijn kantoor moest komen waar blijft ze, mijn geduld raakt op. Ik voel hoe graag mijn wolf naar buiten wil maar besluit het voor nu even te negeren.
Opeens ruik ik een sterke aardbeienlucht, dat kan er maar één zijn.... Rebekka eindelijk. Ik neem plaats op mijn stoel achter het enorme bureau als ze aanklopt. Ze heeft wel goede manieren geleerd.
'Binnen.' Ze stapt naar binnen en doet de deur achter haar dicht. 'Ga zitten.' Beveel ik op een strenge toon. Ook al ben ik geen alpha ik klink wel als een. De angst valt af te lezen van haar gezicht, niet dat me dat op dit moment uitmaakt, ze heeft me bedrogen!
'Wat is er schat?' 'Zeg maar meneer Alvárez want het is over.' 'Wat?! Jij kan het niet uitmaken!, Ik maak het uit!' Ugh wat zijn meiden toch ingewikkeld, ik moet erg veel moeite doen om mijn wolf binnen te houden.
'Ook goed, ik heb je spelletjes door Rebekka, en ik ben klaar met het spelen van deze nutteloze spellen.
Ik heb van mijn spionnen gehoord dat Damon, de alpha van Black Diamond zijn mate nog helemaal niet gevonden heeft?' Zegt ik op een verbaasde toon. 'Oh? Daar weet ik niks van.' Zegt ze nog verbaasder terwijl ze haar armen over elkaar slaat. 'Nee dat dacht ik al, nu oprotten uit mijn kantoor!' Grom ik op een kwade en lage toon. Ik schrik zelf van hoe eng ik klink, er valt geen emotie af te lezen van haar gezicht. Mijn wolf Justin moet los, ik hou hem niet meer.
Sprintend vlucht ik naar mijn slaapkamer om een extra set kleren te pakken, voor het geval dat mijn oude kleren onder het bloed komen van dieren.
Zonder te kloppen banjer ik de kamer in. Waarom zou ik kloppen bij mijn eigen slaapkamer? Ohja ik had Zina hier neer gelegd.
'Sorry.' Zeg ik droog, het lijkt mij verstandig om niet meer te zeggen zo kwaad ben ik. 'Alles oké?' Vlug grijp ik wat kleding uit de kast en ren hard weg.
Eenmaal buiten het kasteel ren ik diep de bossen in en verander in mijn witte wolf. Dom van me dat ik niet eerst om mij heen heb gekeken, want als een rogue mijn witte wolf ziet word ik gelijk afgeslacht. Witte wolven zijn zeldzaam en extra kwetsbaar.
Voordat ik terug het kasteel in loop kleed ik me om en gooi ik mijn oude weg.
Overal zaten scheuren dus dat leek me het verstandigste idee.
De warme stralen van de douche vallen op mijn huid, een zachte kreun verlaat mijn lippen. Dit had ik echt nodig, mijn ijskoude lichaam onder een warme douche.
Als ik uit de douche kom trek ik mijn schone kleren aan, breng ik mijn blond krullend haar in model en spuit een lekker luchtje op. Zo, helemaal klaar voor het uitgaan. Voordat ik vertrek loop ik nog even mijn slaapkamer binnen om te checken op Zina. Wanneer ik zie dat ze vredig slaapt sluit ik de deur en loop naar de garage.
Onderweg naar mijn auto werp ik nog snel een blik in de spiegel of alles goed is. Door de brede gangen van het kasteel zie ik wat meisjes lopen die naar mij gillen, dat geeft mij nou echt een goed gevoel.
Als ik nooit mijn mate vind kan ik altijd nog gewoon één van hen uitkiezen. Prima meiden als je het mij vraagt. Aangekomen bij mijn auto voel ik in mijn broekzak naar autosleutels.
"Klik klik." Wat een prachtbak blijft het ook. Ik stap in en rij met volle vaart weg van het kasteel.