P.o.v. Zina
Het blijkt best wel een vriendelijke jongen te zijn, aan het einde van de rit ben ik veel over hem te weten gekomen.
Hij is 27, heet Hunter, heeft een mate, was ooit een Rogue. Ik heb zelfs zijn nummer gekregen mocht er iets zijn kan ik hem altijd bellen om mij op te halen.
Bij de hoofdingang staat mijn vader ongeduldig met zijn voet op de vloer te tikken. 'Ah daar ben je eindelijk! Wow je ziet er nog slechter uit dan wat Jesse zei.' Geïrriteerd kijk ik naar hem. 'Wij gaan je voor een paar dagen op vangen, het maakt me niet veel uit of je het er mee eens bent of niet, mee lopen.'
'Alsof ik nog een keuze heb.' Zwakjes loop ik mee naar de woonkamer waar mijn volledige gezin ziet. 'Zina! Wat is er gebeurt?' Vraagt mijn oudste broer Alphons bezorgd. 'Damon gaat dood.' Antwoord ik eerlijk terwijl ik in huilen uitbarst.
'En het laatste moment wat ik met hem had was een ruzie...' Tranen stromen als maar sneller over mijn wangen, ik weet niet hoe lang ik dit zielige leventje nog kan voort zetten. 'Het komt allemaal goed.' Zegt mijn moeder die mij een knuffel geeft. Dat weet ze niet...
Op de bank trek ik mijn benen op tot mijn borst en staar bezeten voor mij uit, wachtend op een telefoontje van het ziekenhuis.
Het doet mijn gezin pijn om mij zo te zien dat weet ik zelf ook wel, maar ik heb toch net iets meer pijn. De ergste wolvenpijn is als je mate dood gaat, dan ga jij langzaam ook dood van de pijn.
"Tringgg." Na 30 seconden pak ik nog steeds niet op, zo diep zit ik in mijn gedachten. 'Zina ga je die nog opnemen?' Hoor ik mijn broer Alphons vaag vragen. 'Zina!' 'Wat?' Nu pas hoor ik mijn telefoon.
'Zina Bovensma wat kan ik voor je doen?' Vraag ik eentonig. 'Het is Colton, waar ben je? De pack heeft de Luna nu nodig.' Kunnen ze me nou geen eens 1 uurtje met rust laten?! 'Ik kom er aan.' 'Je bent een held Zina.' 'Wat gaat er gebeuren?' Vraagt mijn broer Alphons bezorgd. 'Kun je me naar Black Diamond brengen?' Zachtjes hoor ik hem lachen. 'Mocht je willen.' 'Dan ga ik lopen.' Ik heb echt geen zin in meer ruzie nu dus ik sta op om weg te lopen, eenmaal bij de deur sluit Alphons hem snel voor mij.
'Alphons alsjeblieft laat me gaan, Black Diamond is volledig in paniek nu de alpha weg is ik moet inspringen.' Streng kijkt hij aan met zijn handen over elkaar. Ik pak hem stevig bij zijn bovenarm en probeer hem weg te trekken, niet dat hij ook maar een centimeter beweegt maar het was te proberen.
Mijn ogen worden donker uit woedde, dit moet ik duidelijk anders aanpakken. Ik laat mezelf terug op de bank vallen en zie dat Alphons ook weer naar zijn oude positie gaat. Als hij weg kijkt sta ik stil op en ren snel de deur uit.
'Zina kom nu terug!' Zijn stem klinkt enorm boos, zachtjes gromt Alphons. Zo hard ik kan ren ik, wat redelijk hard was voor iemand die nooit sport.
Na 2 minuten ben ik hem kwijt en pak mijn telefoon. 'Neem op, neem op.' Hijg ik ongeduldig. 'Hunter, Zina hier...' Even neem ik een adempauze. 'Hoe snel kan je bij Wolferine zijn?' 'Binnen 5 minuten, ik ben al onderweg.'
Gelukkig snapt hij het direct. Eerst doe ik de deur een klein stukje open en gluur of er niemand staat. De kust is veilig. Met een sprintje ren ik naar buiten, eenmaal buiten staat hij er gelukkig al.
'Ga! Snel!' Alphons komt nog snel naar buiten rennen, hij kijkt teleurgesteld en ik voel hoe hij mij probeert te mind linken. Met alle energie die ik in me heb zonder ik mij van hem af. 'Oké oké rustig.' Flink trapt Hunter op het gaspedaal.
'Waarom moest je zo snel weg?' Vraagt hij afwezig terwijl we aankomen in het kasteel. 'Colton heeft me nodig maar ik mocht niet gaan van mijn broers.' Opeens lijkt Hunter vreselijk geïrriteerd, op zoek naar Colton loopt ik bij hem weg.
'Colton waar zit je?' 'Kom nu naar mijn kantoor daar leg ik alles uit.' Als ik eenmaal door het kasteel loop is er enorme gaos, erger dan net.
'Wat is er gebeurt?!' Vraag ik kwaad als ik de deur open met een klap. 'Doe de deur dicht!' Zachtjes doe ik de deur dicht en neem plaats op de stoel voor hem. 'Iedereen weet dat Damon in een coma ligt, ze zijn in paniek omdat ze nu geen alpha hebben, het verspreid langzaam dus we hebben nog tijd voordat de rellen uitbreken.'
Mijn ogen staan vol vraagtekens. 'Waarom roep je mij dan terug?' 'Zina, je bent de Luna van de pack doordat je gemate bent met Damon, de pack heeft je nodig! Met een Luna zijn ze weer kalmer.'
Is hij helemaal gek geworden?! Hij denkt dat ik even in mijn eentje een volledige pack kan leiden?! 'Nee.' 'Zina alsjeblieft.' Colton smeekt mij met een zielige blik, hier kan ik geen nee op zeggen toch? Ik ga Damon trots maken.
'Prima.' De geluk straalt van het af. 'Ik zorg dat iedereen bij elkaar komt ga jij op het balkon staan aan het einde van de gang?' Zonder antwoord te geven kom ik in actie, dit kan ik... gok ik.