CRISTINA HELEN STEVENS
"Hoy! Tulala kana naman dyan!"
Nabalik naman ako sa ulirat ko at saka mabilis na napa-ayos ng pagkakaupo ko. Nakalimutan kong kasama ko pa pala ang bwisit na 'to.
"Parang ewan Ate Helen. Tulala kana nga, nakangiti ka pa." She paused and staring at me intently. "Sabihin mo nga sa'kin, nagda-drugs ka ba?"
My eyes widened. What the hell? Mukha ba kong addict? Sa sobrang gigil ko, tinampal ko siya sa noo niya. Nakakagigil ee.
"Ouch! Para saan naman 'yun?" She hissed.
I just rolled my eyes at her. "Feeling close kana ah. Baka nakakalimutan mo, may nagawa kanag kasalanan sa'kin." Ano akala niya sa'kin? Kakalimutan na lang basta-basta yung panggagago niya, nila? Aba, baka siya'y nahehelo.
Alanganin naman siyang ngumiti sa'kin kasabay ng pagkamot ng ulo niya."Sorry na nga Ate Helen. Hindi ko naman ginusto na mapasama sa plano ng asawa mo 'no."
"Ex-wife." Pagtatama ko.
Kahit nasa ganito kaming eksena, hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagsupil ng pag ngisi sa labi niya. Wala sa sariling nag-iwas ako ng tingin.
Ano bang problema niya? Ang issue niya sa'kin masyado ah.
"Ex-wife ba talaga?"
I raised my brow to her just to hid the awkwardness that I felt. Nakaka bwisit talaga. "Alam mo, lumayas ka na nga dito. Nabubwisit lang ako sayo."
Pero ang bruha ko, tila walang narinig at prente pang nahiga sa sofa. Napailing na lang tuloy ako. "Nasaan pala si baby Ilog?"
Napangiwi naman ako. Bakit ba ang hilig nilang tawagin sa ganong pangalan ang anak ko. Ang sagwa kaya pakinggan. Eww.
"Hiniram ni Raven."
Mabilis naman siyang napalingon sa'kin at talagang nagmadali pa siya sa pagbangon para lang matingnan ako ng maayos.
Ito na. Umaandar na naman pagka-chismosa niya.
"Okay na kayong dalawa?"
Napairap naman ako. "Okay naman talaga kami ah."
Her brows furrowed. "What I mean is, nagkabalikan na ba kayo?"
Bahagya namang umawang ang labi ko dahil sa narinig mula sa kanya. Parang tanga talaga ang babaeng ito. "Hindi 'no. Yang bibig mo, napaka pasmado."
She just made a face. "Pero gusto naman niyang magkabalikan sila."
Sa sobrang gigil ko sa kanya, naihampas ko sa kanya itong unan na hawak ko. "Isa Guinevere ah, kapag ako napuno sayo, kakaladkarin talaga kita papalabas ng bahay ko." Kautas siya. Jusko
"Ang pabebe mo naman cous." Irap niyang sagot sa'kin.
Napailing na lang talaga ako. Kung anu-ano na namang kalokohan ang naiisip niya. Hay nako.
"Oo nga pala. Bago ko makalimutan, nakita pala kita kagabi na hinatid ka ni Raven dito." Saad niya. "Saan kayo galing?" Tanong niya pa sa'kin.
Sunod-sunod naman na paglunok ang nagawa ko. Ito na. Magtatanong na siya. Napaka chismosa talaga ng babaeng ito. Grabe.
"Diyan lang sa tabi-tabi." Maingat kong sagot sa kanya.
Oo, maingat talaga. Delikado kasi kapag nagkamali ako ng isasagot sa kanya. Alam niyo naman ang babaeng ito, grabe kung makapag-isip ng kung anu-ano.
"Sa tabi-tabi ka dyan. Urur mo Ate Helen." tugon naman niya sa'kin. "Nagdate kayo 'no?" Tanong niya pa.
"Hindi 'no. Ang issue mong bruha ka."
Hindi naman talaga ee. Date naman talaga dapat namin ni Stephen yun, kaso nagkaroon siya ng emergency, kaya kami nagkasama ni Raven. Pero hindi date yun.
Basta, hindi date na matatawag yun. Wag na kayong umepal pa.
"Hindi kayo nag-kiss?" Pagtatanong niya pa.
Mabilis naman na nanlaki ang mata ko. Ni paglunok, hirap din akong gawin ngayon.
Shit lang na malagkit.
_______________
"Cristina."
"Hmm?"
"Ang sarap pala ng kape mo." Mapang-asar na tugon niya.
Inis na inirapan ko naman siya. Ang kapal talaga ng pagmumuka ng babaeng ito. Mas lalo pang nadagdagan ang inis ng talagang inubos niya mismo sa harap ko yung kape. Nakakabwisit.
"Sana pati yung cup nilunok mo na lang din diba." Inis na sagot ko.
Pero ang babaeng ito, talagang tinawanan lang ako na akala mo'y may nakakatawa sa sinabi ko. Sampigahin ko kaya siya para naman matauhan siya ano. Kagigil ee. Hay.
"Two weeks Cristina."
Napakunot noo naman ako. Hindi na siya nakatingin sa'kin ngayon. Kaya hindi ko mabasa kung ano ba ang nasa isip niya ngayon. "What are you talking about Raven?"
She inhaled deeply before met my gaze. "Can you please give me a two weeks Cristina?" She held my hand. "I just want to spend my remaining days in here with River."
I nodded slowly. Hindi naman ako nag-atubiling ngumiti sa kanya. "Oo naman. Walang pro-.."
"And with you." She cut me off.
Natameme naman ako. Wala akong makuhang salita na dapat sabihin sa kanya ngayon. Ni wala nga akong lakas ng loob na mag-iwas ng tingin dahil tila, nahipnotismo ako ng mapupungay niyang matang nakatingin sa'kin ngayon.
"Raven"
"Just give me two weeks Cristina." She paused and took a deep breath. "Hayaan mo kong iparamdam sa bata na sa loob ng dalawang linggo, buo ang pamilya niya. Hayaan mo kong alagaan kayong dalawa." She looked at our hands and she gently traced the outline of my fingers. "Hayaan mo kong mahalin ka. Hayaan mong iparamdaman ko sayo ang pagmamahal ko."
I gulped hard. What the hell is happening right now? Damn it! Ni hindi nga pumasok sa isip ko na ganito ang magiging eksena naming dalawa ngayon ee.
At saka, bakit ngayon pa? Bakit ba kasi pahuli-huli siya?
"Rav-.."
"At sa pagkatapos ng dalawang linggo na hinihingi ko sayo, pangako." I saw how she gulped hard when our eyes met. "Ipapangako ko na hindi ko na guguluhin ang buhay mo kasama si Stephen."
Sa hindi malaman na dahilan, nanlamig ang buo kong sistema dahil sa sinabi niya. Halos hindi ko magawang huminga ng ayos ngayon.
Paano ba niya nasasabi ang ganito sa'kin? Shit lang talaga.
"Just give me two weeks Cristina." Raven, bakit mo ba ginagawa ang lahat ng 'to? "Please."
Tanging pagtango lang ang nagawa kong itugon sa kanya ngayon. Hindi ako nagtitiwala sa boses ko ngayon na talaga namang kinaiinis ko.
"Cristina."
Napahinga lang ako ng malalim bago tapatan ang tinging binibigay niya. Na labis kong kinagulat dahil sa sobrang lapit na ng mukha niya sa'kin.
Gustong-gusto ko siyang pigilan ng unti-unti siyang lumalapit sa'kin pero tila nawala na parang bula ang lakas ko at miski itulak siya, hindi ko magawa.
Kasabay na malakas ng ihip ng hangin ay ang pagdampi ng labi naming dalawa.
_______________
"Hala siya. Natulala kana naman."
Napatikhim naman ako. Nakakahiya. Naalala ko na naman ang kagagahang ginawa ko kagabi. Bwisit talaga. "Ayan ah. Mukhang may naganap sa inyong dalawa kagabi ah." At ngayom nga po, ang laki na ng pagkakangisi niya sa'kin. Nakakabwisit. Tapyasin ko kaya yang labi niya.
"Wala 'no." Pagtanggi ko naman. Ayaw ko ngang umamin sa kanya. For sure, aasarin lang ako ng babaeng ito. At ayaw kong mangyari ang bagay na yun.
"Sus. Wala daw. Ee yang mukha mo pwede ng gawing sawsawan ng shanghai dahil sa sobrang pula." Parang tanga talaga 'to. Pati shanghai dinamay.
Nagutom tuloy ako bigla. Kaurat.
"Manahimik ka dyan Guinevere. Hindi ako natutuwa sayong babae ka ah." Gigil na sagot ko naman.
Pero ang bruhang ito, ang lakas ng loob na tawanan ako. Konti na lang talaga, sasabunutan ko na siya. Napaka ano niya ee.
"Alam mo, hindi ko alam kung matatawa ba ko o ano ee." She chuckled. "Para kayong tanga ni Raven."
Napairap naman ako. Ang kapal din niya. Tss. "Ikaw din, para kang tanga. Umalis kana nga. Shoo!"
Tumawa lang naman siya ng malakas. Tipong nag-echo pa talaga yung tawa niya dito sa loob ng bahay ko. Masamid sana siyang gaga siya.
"Aalis na ko. Para naman makapag-isip-isip ka kung sino ba ang dapat na piliin mo."
Nanlaki ang mata ko. "Aba't!"
Tuloy-tuloy lang siyang lumabas ng bahay ko habang patuloy parin na tumatawa. Kabagin sana ang babaeng iyon. Tipong bawat segundo, uutot siya ng uutot. Tss.
Napahinga na lang ako ng malalim ng tuluyan na siyang nakaalis. Hindi ko alam kung anong sumanib sa'kin at sinubsob ko na lang ang mukha ko sa unan na hawak ko.
Nakakahiya.
Ano na lang ang mukha ihaharap ko sa kanya? Jusko.
Kung bakit ba naman kasi hinayaan kong mangyari ang bagay na 'yun. Wala man lang akong nagawa para pigilan siya. Ni ang itulak, hindi ko nga nagawa ee.
Ang sarap lang saktan ng sarili ko ngayon. Bwisit.
Napapitlag naman ako sa pagkakaupo ko dahil sa may kung sinong nagdoorbell.
Saglit ko lang inayos ang sarili ko bago ko tinungo ang pintuan. Baka sina Raven na yun.
Pero iba ang bumungad sa'kin pagkabukas na pagkabukas ng pintuan.
"Hi love."
Shit lang. Hindi ko inaasahan na siya ang dadalaw ngayon. Napatikhim naman ako. "Ahm hi."
He just smile at me. "Can I come in?"
My eyes widened. What the fuck Helen! "Yes, sorry my manners."
Nilakihan ko naman ang pagkakabukas nitong pintuan para tuluyan na siyang makapasok.
Hindi ko alam, pero sa oras na 'to iba ang nararamdaman ko. Nakokonsensya ako na hindi ko alam.
"May dala akong pagkain." Bahagya naman niyang inangat yung paper bag na dala niya. "By the way, where's River?"
Tipid naman akong ngumiti sa kanya. "She's with Raven." I simply said.
His mouth shape an 'O' before he nodded slowly. "Okay." He cleared his throat. "Let's eat. Gutom na din ako."
Tanging tango lang ang nagawa ko sa kanya. Sabay naman naming tinungo ang kusina. Ako na rin ang nag-asikaso ng dala niyang pagkain ng makarating kami dito sa kusina.
"How's your day love?" He asked
I just smiled at him. "Well, it's like I watching a grass grow."
Tanging pagtawa naman ang tinugon niya sa'kin. Pati din tuloy ako, napatawa. Ang sarap lang marinig ng tawa niya. Punong-puno iyon ng kasiyahan. "Mukha nga. Wala kasi si bulinggit naboring ka."
I laughed. "Alam mo ah."
Nakangiti ko namang hinain sa kanya itong pagkain bago ako umupo sa tabi niya. "Let's eat."
I chuckled. Ang cute niya. Para siyang batang excite na excite sa pagkain.
Tahimik naman naming tinikman itong pagkain na dala niya. At masasabi kong masarap nga talaga. "Saan mo binili 'to? Masarap ah."
"Sa isang store na nadaanan ko kanina." Simpleng sagot niya.
I nodded slowly. Akmang susubo ulit ako ng maagap niyang nahawakan ang kamay ko para pigilan. Kunot noo ko naman siyang tiningan.
"Ang kalat mo kumain." Natatawang saad niya
Napairap naman ako. Pwede naman niyang tanggalin na lang basta yung pagkain na nakakalat sa mukha ko, bakit kailangan pang sabihin sa'kin yun? Hmp!
"Ayan, okay na. Maganda kana ulit."
My brows automatically raised because of what he said. "So, hindi na ko maganda? Ganun ba?"
He just laughed at me. "Napakaganda mo Helen."
Natahimik naman ako. Mataman lang akong nakatingin sa kanya ngayon. Sa lahat ng lalaking nakilala ko, masasabi kong siya na ang pinaka the best sa lahat.
Kung tutuusin nga, wala na kong mahihiling pa.
"Love?"
I gulped hard. Wala naman sigurong masama kung susubukan ko. "Step, can you kiss me?"
His brows furrowed. "But, why?"
Grabe ang ang diin ng pagkakakagat ko sa ibabang labi ko ngayon. "Just, do it."
Kahit nag-aalangan siya, ginawa parin niya ang hiling ko. He kissed me. Akmang ilalayo na niya sa'kin ang sarili ng maagap kong nahawakan ang mukha niya at mas diniin pa ang labi sa'kin.
Saglit lang na nilamon ng gulat ang lalaking kasama ko ngayon at agad din siyang nakabawi.
Our lips move in sync. His hand started to roaming in my waist and gently pinched it. A little moan escaped in my lips when he sexily bit my lower lips.
"Ehem!"
Nagising naman ang diwa ko at agad na lumayo kay Stephen na takang-taka na nakatingin sa'kin.
Napalingon naman ako sa taong tumikhim kani-kanina lang. At hindi ko alam kung ano ba ang mararamdaman ko ng makita ko ang seryosong mukha ni Kuya.
Argh. Nakakahiya.
"Mukhang nabusog kayo." He said and he took a quick glance at me. "Kasabay ng paglamig ng pagkain niyo, ay pag-init niyong dalawa."
I cleared my throat. "Kuya." Napakagat labi naman ako ng talagang tinaasan niya pa ko ng kilay. Ee nakakainis naman ee. "K-kanina ka pa dyan?"
"Medyo. I'm with Raven, hinatid niya si River."
Hindi naman nakaligtas sa paningin ko ang pasimpleng pagsupil ng ngiti niya. Pero hindi ko iyon pinansin bagkus natuon ang atensiyon ko sa sinabi niya.
Shit lang.
"Where is she?" Agarang tanong ko
He just shrugged at me. "Nasa labas na siguro."
Hindi ko na sila inintindi pa at dali dali akong tumakbo papalabas ng bahay.
At tama nga si Kuya, nandito siya.
Akmang papasok na siya sa loob ng kotse niya ng mabilis ko siyang napigilan.
"R-raven."
Hindi ko alam kung ano ba itong ginagawa ko ngayon. Basta ang alam ko, kailangan ko siyang maka-usap.
"Hey, Cristina."
I gulped hard. "Nak-.."
"Yes" she cut me off.
Tila natuod naman ako sa pwesto ko ngayon. Hindi ko mabasa ang tinging binibigay niya sa'kin ngayon. Hindi ko tuloy malaman kung ano ba ang tunay niyang nararamdaman sa oras na 'to.
"I.." I inhaled deeply. "I'm sorry."
Her brows furrowed. "Hindi ka dapat nahingi ng tawad sa'kin Cristina."
"But,"
"Ikaw ng nagsabi, wala naman na akong karapatan sayo. And besides, he's your fiancé." She smiled weakly.
"Pero wag kang mag-alala, hindi pa tapos ang laban." She held my hand. "May ilang araw pa ko."
Raven...
____________