Bella Amor Historia: Cristina Helen Stevens

Chapter I

CRISTINA HELEN STEVENS

"Sige na naman Len, pumayag kana."

Napairap na lang ako. Ang aga-aga pa pero heto siya, nanggugulo sa tahimik kong mundo. Jusko. Hindi ba niya nakikita na ang dami-dami kong inaasikaso ngayon?

"Len, please." At ang loko, nag puppy eyes pa na akala mo'y ikakatuwa ko yun.

Nauubusan ng pasensiyang napahilot ako sa sintido ko. Kalalaki niyang tao, ang kulit-kulit niya. "Kuya, can't you see? Ang dami kong ginagawa." Mahinahon ngunit madiin kong saad.

But, he just pout at me. My eyes are automatically rolled at him. "Please? Birthday ko naman kaya kita niyaya dun ee." Padabog naman siyang umupo sa upuan na nasa harap ko lang. "Sige na bebe girl. Gift mo na lang sa'kin 'to."

I let out a heavy sigh. "Tss. Fine."

Napairap akong muli dahil sa biglang laki ng pagkakangiti niya. Parang basag ee. "Talaga Len ah! Wala ng bawian." He said, smiling from ear to ear.

I just shooked my head in disbelief. "As if my choice ako." Ang sakit niya sa ulo mamilit ee. Jusko. "Saan ba?" Kapagkuwa'y tanong ko

His smile widened. "Palawan"

Talaga namang nanlaki ang mata ko. Jusko. "Palawan? Anak ng! Biyahe palang ubos na oras ko dun!"

Grabe naman. Anong gusto niya? Pagkarating dun, uupo lang ako saglit tapos biyahe na ulit pauwi? Ee kung sapakin ko kaya ang lalaking 'to para matauhan. Jusko.

Anong akala niya sa'kin? Hindi tinatablan ng pagod at sakit sa katawan?

Ang sakit sakit na nga ng puso ko ee, dadagdagan pa niya.

Kautas ang kapatid kong ito ah. Gigil niya ko.

"Sino ba kasing nagsabi na isang araw ka lang dun?" At ang gagong 'to, lakas ng loob na irapan ako. "Limang buwan ka dun sis. Duh."

Gigil na binato ko siya ng ballpen na agad naman niyang nailagan. Nakakainis. Limang buwan? Anong akala niya sa'kin? Kailangan ng bakasyon? Wow ah! Kaimbyerna siya. Jusko. "No, I've change my mind." I glared at him. "Hindi na ko sasama." Buong pasyang saad ko

"Sasama ka Cristina Helen." Giit pa niya. "Hindi kaba naawa sa'kin? Baka last birthday ko na 'to oh. Sige na." Hirit pa ng bwisit na 'to.

Kung maabot ko lang talaga siya, nabatukan ko na siya. Parang tanga ee. Kung ano ano ang pinagsasasabi. "Bakit kasi five months?" Inis kong tanong

Pero ang bruhong 'to, pigil-pigil ang sariling mapangiti ngayon. Inirapan ko ulit siya. "Para pahinga mo na din."

"Pahinga? Mukha ba kong pagod?"

He just chuckled. "Hindi ba halata?" He paused and smirked at me. "Hindi ba't pagod kana kakahanap sa ex-wife mo?"

I just raised my brow to him. Pasmado ang bibig ng gagong 'to. "Correction, wife." I leaned in my swivel chair. "Hindi kami hiwalay 'no. At kasal parin kami."

He shook his head. "Alam mo sis, hindi mo ba nahahalatang ayaw niyang magpakita sayo?" At talagang ningisian lang ako ng bwisit na 'to. Ang kapal talaga ng mukha niya. Paano ko ba naging kapatid ang bruhong 'to? "Listen Cristina, kung kayo talaga, kayo."

I inhaled deeply and immediately avoided my gaze. "Hindi ako naniniwala sa kasabihan na yan." I paused and gulped hard. "Dahil kung hindi kami para isa't-isa. Aba, para siyang tanga."