Το Υβρίδιο: Η επόμενη γενιά

m0on-light_ द्वारा

1.6K 290 310

Το δεύτερο βιβλίο της ιστορίας: Το Υβρίδιο. Αν βρίσκεται η ιστορία στα προτεινόμενα διάβασε πρώτα το πρώτο βι... अधिक

♥︎♡︎ℂ𝕒𝕤𝕥♡︎♥︎
Χαρακτήρες/περιγραφή:)
{1} Αλήθειες
{2} Αναδρομές στο παρελθόν
{3} Δυνάμεις; Δεν έχω...
{4} Τα γενέθλια
{5} Ποιός είναι αυτός;
{6} Κακά ξεμπερδεματα...
{7} Δεν αισθάνεσαι την κακία;
{8} Ακολούθησε τους!
{9} Night Fight
{10} Θα στα κόψω εγώ αυτά!
{11} Λες να...
{12} Όπως την προηγούμενη λιποθυμία
{13} Περάσαμε!
{14} Ζωντανή ή νεκρή;
{15} Πρώτη μέρα στη σχολή!
{16} Πρόσεχε...
{17} Διάολος?
{19} Χάος και καταστροφή
{20} "Μάντισον"
{21} Προστάτης και μόνο!
{22} Χέιζελ
{23} The Pool Party
{24} Σχέδιο?
{25} Συγχωρα με
{26} Η ενέδρα
{27} Η φυλάκιση
{28} Μάχες και εξηγήσεις
{29} Συγχώρεσε με αγάπη μου

{18} Αδερφέ μου...

56 9 21
m0on-light_ द्वारा

Η Μάντισον κοιτάζει, σχεδόν σοκαρισμένη την κοπέλα δίπλα της και ύστερα τον Λέο. Σηκώνεται απότομα όρθια με μπερδεμένες σκέψεις. Πηγαινοερχόταν στο σαλόνι, ψιθυρίζοντας και μουρμουρόντας.

"Δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν! Όχι αποκλείεται..."άρχισε να παραμιλάει και δάκρυα έρεαν από τα μάτια της. Η ανάσα της βαριά και ασηκωτη. Οι σκέψεις τις θολές. Τα μάτια της μισάνοιχτα, σχεδόν άψυχα κοιτώντας το απόλυτο κενό. Ο Λέο με την Μπλυανα την κοιτάζουν. Ξαφνικά χάνεται. Χάνεται από τα μάτια τους. Κοιτάζουν γύρω τους και πουθενά. Εμφανίζεται από πίσω τους. Τα μάτια της μαύρα. Σαν πίσσα. Το βλέμμα της σοβαρό και εκδικητικό. Ένα μειδίαμα είχε εμφανιστεί στο πρόσωπο της. Ο Λέο πάει κοντά της και εκείνη στρίβει το κεφάλι τρομαχτικά και του χαμογελάει, ενώ σηκώνει τα χέρια της. Του πιάνει το πηγούνι και φέρνει το κεφάλι της κοντά.

<<Όλα είναι ψέματα...>>του ψιθυρίζει και ύστερα καταρρέει στο πάτωμα. Το σώμα της χτυπιόταν ενώ μαύρα δάκρυα έρεαν από τα μάτια της. Η Μπλυανα τον κοιτάζει.

<<Λέο. Είναι η πιο κατάλληλη στιγμή. Ήθελες εκδίκηση! Πάρτην!>>του λέει να εκείνος την κοιτάζει ανήμπορος να αποφασίσει. Κοιτάζει τη Μάντισον και την παίρνει στην αγκαλιά του. Αμέσως το σώμα της χαλαρώνει και πέφτει στην αγκαλιά του.

<<Είσαι χαζός!>>

<<Μπλυανα, αν είναι να πάρω εκδίκηση θα το κάνω σωστά! Θα δουν όλοι τι πάει να πει πόνος...και θα γίνει με το χειρότερο τρόπο...>>της λέει ο Λέο. Η Μάντισον ανοίγει τα μάτια της και τον κοιτάζει.

<<Μην κουνηθείς. Περίμενε να σε ξαπλώσω στον καναπέ και να σου φέρω ένα ποτήρι νερό.>>της λέει ο Λέο και εκείνη απλά γνέφει.

Αφού την έβαλε να κάτσει στον καναπέ και της έφερε το νερό εκείνη κοιτάζει την Μπλυανα.

<<Όλα αυτά....είναι αλήθεια;>>ρωτάει και εκείνη σκύβει το κεφάλι<<Η μητέρα μου...μου έλεγε ψέματα; Έχω δυνάμεις;>>ρωτάει και ύστερα σκέφτεται<<Είμαι επικίνδυνη;!>> αναφωνεί και η Μπλυανα την κοιτάζει

<<Μην λες τέτοια. Κάνεις δεν ξέρει...>>

Η Μάντισον σηκώνεται και κοιτάζει τον Λέο.

<<Πάμε να φύγουμε σε παρακαλώ...>> του λέει και εκείνος γνέφει.<<Χάρηκα που σε γνώρισα Μπλυανα>>της λέει και εκείνη χαμογελάει

<<Και εγώ...>>της λέει και φεύγουν για τη σχολή. Ανεβαίνουν τις σκάλες και την αφήνει έξω από την πόρτα του δωματίου της.

<<Όλα καλά;>>την ρωτάει ο Λέο και εκείνη τον κοιτάζει θλιμμένα

<<Όχι Λέο, πώς να είμαι όταν όλη μου η ζωή ήταν ένα ψέμα;!>>

<<Μην ανησυχείς, είμαι εγώ εδώ!>> της λέει και εκείνη τον αγκαλιάζει σφιχτά.

Ένιωσε μια δυνατή αύρα να την διαπερνά, να αιωρείται στον αέρα μαζί του, να περιπλανιέται στον χώρο όλο. Τα σώματα τους κολλημένα, οι ανάσες τους κόφτες και οι ματιές τους ενωμένες. Ένα πικρό μα δυνατό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο της και έγειρε το κεφάλι της να το ακουμπήσει στο στέρνο του. Εκείνος την κοιτάζει και με τον αντίχειρα του της ανεβάζει το πηγούνι ώστε να την βλέπει. Ο χώρος γεμάτος ενέργεια. Την κοιτάζει σε αυτά τα λαμπερά μάτια και την φιλάει. Το σώμα της γέρνει και την κολλάει πάνω στην ξύλινη πόρτα. Της πιάνει με δύναμη τα χέρια και της τα ανεβάζει πάνω από το κεφάλι της, κρατώντας τα με δύναμη. Τον φιλάει παθιασμένα. Σαν δυο μαγνήτες να  έλκονταν μεταξύ τους, έτσι και εκείνοι.

Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και αμέσως σταματάνε και οι δύο και βλέπουν την Κάτια να τους κοιτάζει παραξενεμένη.

<<Όλα καλά;>>ρωτάει και κοιτάζονται μεταξύ τους

<<Ναι μια χαρά!>>λέει η Μάντισον και αφού ρίχνει μια κλεφτή μάτια στον Λέο μπαίνει μέσα στο δωμάτιο. Ο Λέο κάθεται πίσω από την κλειστή πόρτα και με τα δάχτυλα του ακουμπάει τα χείλια του. Πώς θα μπορούσε να κάνει κάτι κακό; Δεν ήταν σωστό...

Κοιτάζει τη κλειστή πόρτα με νοσταλγία και ύστερα φεύγει από το διάδρομο. Όταν άκου πίσω του μια φωνή.

<<Ξέρω τι είσαι...>>του φωνάζει κάποιος και γυρνάει να δει. Ήταν εκείνο το αγόρι, το παράξενο αγόρι. Δεν θυμόταν το όνομα του και ούτε ήθελε να το θυμηθεί.

<<Συγγνώμη;!>>τον ρωτάει ειρωνικά ο Λέο <<Τι θες να πεις με αυτό;>>

<<Απλά για να ξέρεις Λέο->>

<<Ξέρεις το όνομα μου;!>>

<<Φυσικά! Πώς θα μπορούσα να μην ξέρω το όνομα του ανιψιού του Νάθαν Σκοτ...>>λέει και γελάει σαρκαστικά. Εκείνος τον κοιτάζει έκπληκτος. Πάει κοντά του και τον αρπάζει με δύναμη από τον γιακά καθώς τον κοπαναει πάνω το τοίχο αγριεμένος.

<<Ουυ πρόσεχε ψιψινα...>>του λέει εκείνο το αγόρι ειρωνικά και γελάει

<<Ποιος είσαι; Τι θες και πως με ξέρεις;!>>τον ρωτάει ο Λέο αλλά το αγόρι δεν μιλάει. Κοιτάζει τα χέρια του Λέο που ήταν τυλιγμένα γύρω από το λαιμό του και εκείνος παίρνει μια βαθιά ανάσα και τα βγάζει. Αφού στρώνει τη μπλούζα του τον κοιτάζει.

<<Τι θα έλεγες για ένα καφεδάκι;>> τον ρωτάει και ο Λέο μην έχοντας άλλη επιλογή τον ακολουθεί. Φτάνουν σε μια ήσυχη καφετέρια λίγα χιλιόμετρα μακριά από το σχολείο. Κάθονται στο πιο απομακρυσμένο τραπέζι ώστε να μην τους ακούει κανείς και αφού παραγγέλνουν, παίρνει την πρωτοβουλία να μιλήσει πρώτος ο Λέο.

<<Λοιπόν; Θα μου πεις ποιος στο διάολο είσαι και πως ξέρεις τον θείο μου;!>>

<<Ανυπομονε Λέο...μα δεν με θυμάσαι;>>τον ρωτάει μα ο Λέο τον κοιτάζει αινιγματικά

<<Το όνομα Τζόσουα Γουατ δεν σου λέει τίποτα; Αχ καημένε αδερφέ μου...>>του λέει και η λέξη "αδερφός" τρυπάει σαν οβίδα στα αφτιά του Λέο. Τον κοιτάζει σοκαρισμένος και σηκώνεται απότομα από το τραπέζι πετώντας κάτω τα γυάλινα ποτήρια. Όλα τα κεφάλια στην καφετέρια γύρισαν να δουν τι συμβαίνει. Ενώ ο Τζόσουα είχε μείνει ανέκφραστος.

<<Δεν το πιστεύω! ΎΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΌΣΑ ΧΡΌΝΙΑ ΈΡΧΕΣΑΙ ΕΔΏ ΠΈΡΑ; ΤΙ ΘΕΣ ΕΔΏ; ΔΕΝ ΕΧΩ ΌΡΕΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ ΣΟΥ ΜΆΙΚΛ Ή ΤΖΌΣΟΥΑ ΌΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ ΣΕ ΛΈΝΕ! ΦΎΓΕ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣΤΆ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΑΝΑΓΥΡΊΣΕΙΣ!>>φωνάζει υστερικός και οι υπάλληλοι βγήκαν έξω για να τους καθησυχάσουν.

<<Λέο, τι έπαθες; Δεν θες τον αδερφό σου; Δεν με αγαπάς; Εγώ που->>

<ΠΟΥ ΤΙ ΜΆΙΚΛ; ΠΟΥ ΤΙ;>>φωνάζει

<<Αρχικά κάτσε κάτω και ηρέμησε έχεις τραβήξει όλη τη προσοχή!>>του λέει και εκείνος τον κοιτάζει με μίσος. Οι σερβιτόροι φτάνουν.

<<Όλα καλά κύριοι;>>

<<Ναι, μας συγχωρείτε για την αναστάτωση δεν πρόκειται να ξανασυμβεί, απλά υπήρξε μια παρεξήγηση...>>λέει ο Τζόσουα και εκείνοι γνέφουν καταφατικά και φεύγουν. Ο Λέο κάθεται στη καρέκλα του χωρίς να μιλάει, χωρίς να τον κοιτάζει, περιμένοντας μόνο μια εξήγηση...

Γεια σας μουσούδιααα μου❤️🐭
Πώς είστε;
Έχω να ανεβάσω καιρό.

Χίλια συγγνώμη από τη πίεση και αυτά σχεδόν το ξέχασα.

Τι πιστεύετε θα γίνει;
Ποιος είναι ο τυπάς;😆

Αφήστε σχόλια και ⭐
Τα λέμε στο επομενοοοο 💗

पढ़ना जारी रखें

आपको ये भी पसंदे आएँगी

138K 11.2K 55
Η Νόρα ταξιδεύει στο μαγικό νησί της Σύρου έχοντας μια πληγή στη καρδιά, τον Μάνο. Ένα ταξίδι που ξεκινάει σαν μια οικογενειακή επανένωση, σύντομα θα...
90.4K 9.6K 28
Πώς θα σου φαινόταν αν ενα και μονο αγγιγμα ηταν απαγορευμένο ? Αν έπρεπε να τον προσέχεις πάντα από μακριά ... Αν έπρεπε να θυσιαζεις ξανά και ξαν...
87.1K 7.5K 45
"Την βρήκες! Συγχαρητήρια! Κρίμα που δεν μπορείς να την πάρεις μαζί σου και να φύγεις..." Κοίταξα έντρομη το παγωμένο σώμα της αδελφής μου. "Τ-την σκ...
10.3K 1.3K 33
Η Κόλαση είναι άδεια. Όλοι οι δαίμονες είναι εδώ.