Merhaba kuzular,
Balkon konuşması yapmak istedim. Uzun zamandır yapmıyordum özlemişim. 😂
Cevheri kitabımın Finaline son 2 bölüm!
45. Bölümde Final yapacağım.
Benimle birlikte her bir satırını özenle okuyup, yorum yapan yapmayan, beğenen beğenmeyen her okuyucuğuma teşekkürü farz bilirim.
Sayenizde içime çok sinen bir kitap yazma fırsatım oldu. Ve sizde bu kitabı beğenip yorum yapıp bana destek oldunuz. Çok çok çok teşekkür ederim.
Elbette bu bir veda konuşması değil. 😉
Yeni kitabım için hazırlıklara başladım. Kurgusu oturur oturmaz onuda yayımlamayı düşünüyorum ama ne zaman olur onu bilemiyorum.
O yüzden ufak bir ara vereceğimi belirtmek isterim. Bu arada hem kurguyu hemde bölümleri hazırlamayı düşünüyorum.
Ondan sonra yepyeni kitabımla karşınızda olacağım canlar.♥️
İyi okumlar! 🥰♥️
• • •
1 Ay Sonra
Fotoğrafçının fotoğraf çekmesi bittiğinde Başak'a doğru dönüp konuştum,
"Başak, Aras'ı gördün mü? Hiç bir yerde yok.",
Başak, "Aslı'yla çıkmayacak mıydı o?",
"İşte o yüzden arıyorum. Neyse sen herkesin içeriye geçmesine yardımcı olur musun?",
"Tamam elbette. Sen Aras'ı bul.",
Kafamı sallayıp Başak'ın yanından uzaklaştım. Otelin asansörünün önüne gelip düğmeye bastım.
Asansör 8. Kattan aşağıya inerken çantamdan telefonumu çıkartıp Kocam ismine tıkladım.
Telefon çalmaya devam ederken asansörün kapıları açılmıştı. Aras asansörün içerisinden çıktığında konuştum,
"Neredesin sen? Kaç saattir seni arıyorum.",
Aras dudaklarıma bıraktığı ufak bir buseden sonra konuştu,
"Ceketini almak için odaya çıkmıştım.",
Kaşlarımı çattım ben ceketimi istememiştim ki.
"Ceket mi? Ben ceketimi istemedim ki?",
"Üşümüşsündür diye getirdim bende zaten.",
"Aras sen iyi misin? Haziran ayındayız. Üşümek içinen az 5 aya ihtiyacımız var.",
Dediğimde beni dinlemeyip ceketimi zorla giydiriyordu.
"Olsun, sen iki canlısın, ortalıkta tarzan gibi dolaşamazsın, çocuğum dondu içeride.",
Dediğinde gözlerimi devirip kıkırdadım.
"Ha yani çocuğun üşüdü diye getirdin. Asla dekoltemi kapatmak için değil (!)"
Dediğimde kahkaha attı. Artık bu oyunlarına düşmüyordum. Bu elbiseyi giymemem için uğraştığı çabalar düğünden bir saat önce bitmişti.
Aras arkama geçip ceketimin içindeki
Saçlarımı dışarıya çıkartırken kulağıma doğru fısıldadı,
"O göğüslerinin iki beden büyümüş hali bana özel olarak kalmalı.",
Dudaklarını boynuma bastırdıktan sonra elimi tutup gelin odasına doğru yürümeye başlamıştık.
Kocamın bu tatlı kıskanç hallerini seviyordum. Giydiklerime karışmamaya çalışan hallerine düşmüyor değildim elbette.
Giymemem için o kadar çok uğraşıyordu ki bazen çıkart şu elbiseyi giymene izin vermiyorum dediğini hayal ettiğini düşünüyordum artık.
Aslı'nın baş nedimesi olarak etrafta koşuşturup duruyordum. Oldukça yorulmuştum. Ama her şey muhteşem gidiyordu. Umarım böyle devam ederdi.
Aras gelin odasının kapısını çaldığında içeriden Aslı'nın 'gel' sesini duymuştuk. Aras kulpu tutup yere doğru indirdiğinde kapının dili yuvasından çıkıp açılmıştı.
Aslı bembeyaz gelinliğiyle gözlerimizin önüne geldiğinde gülümsedim. Çok güzel olmuştu.
Aras içeriye geçmem için kenar çekildiğinde ben önden o arkadan içeriye girmiştik.
Hande anne göz yaşlarını kurularken gülümsedi,
"Vakit geldi mi?",
"Evet, herkes gelin hanımı bekliyor.",
Dediğimde Aslı heyecanla kıpır kıpır olmuştu.
Hande anne, "İyi o zaman bende yerime geçeyim.",
"Hande anneciğim birlikte çıkalım.",
Dediğimde gülümseyerek bana bakmıştı.
Bakışlarımı Aslı'ya çevirip çantamdaki küçük siyah kadife kutuyu çıkardım. Kutuyu Aslı'ya verdiğimde konuşmaya başladım,
"Abinin balayı hediyesinin yanında küçük bir şey ama görünce aklıma sen geldin. Umarım beğenirsin.",
"İnci inanamıyorum. Bu çok güzel.",
"Beğendin mi?",
"Beğenmek ne kelime bayıldım. Çok çok teşekkür ederim.",
Gülümsedim. Aslı bedenimi kollarının arasına aldığında bende içten bir şekilde sarıldım. Aslı'yla kan bağımız olmasa bile o da benim bir kardeşim sayılırdı. Kızlar benim için ne ise Aslı'da öyleydi.
"Hadi, hadi damat şimdiye kadar heyecandan bayılmıştır.",
Aras'ın sesiyle gülümseyerek Aslı'dan ayrıldığımda kapıya doğru yürüdüm. Hande annem kapıyı açıp çıktığında kolunu koluma sokmuştu. Birlikte kol kola nikahın kıyılacağa yere yürümeye başladığımızda konuştu,
"İnci, güzel kızım. İyi ki hayatımıza girdin. İyi ki oğlum benim sözümü çiğneyip seninle evlendi.",
Dediğinde mahçup olmuştum.
"İyi ki bana uzun zaman sonra aradığım anne şefkati gösterdiniz.",
Dediğimde gülümsedi. Anne şefkatine muhtaç olan bir kadın için bu çok şey ifade ediyordu.
Hande annem yerine otururken ben de baş nedime ve şahit olarak yerime geçtim. Koray heyecandan yerinde duramaz bir haldeyken bana doğru fısıldayarak konuşmaya başladı,
"Vazgeçmedi değil mi?",
Kıkırdadım. Kim kandırmıştı bu adamı?
"O nerden çıktı? Elbette vazgeçmedi.",
"Aras vazgeçebilir demişti de.",
Dediğinde gözlerim büyümüştü. Şeytan kocama bak sen. Kaşla göz arasında neler yapmıştı öyle.
"O da senin gibi çok heyecanlı. İnşallah sonsuza kadar mutlu olursunuz.",
Dediğimde gülümsemesi genişledi. O sırada misafirler ayaklanıp alkışlamaya başladıklarında ben de alkışlamaya başlamıştım. Aslı Aras'ın koluna girmiş bir şekilde mihraba doğru yürüyordu.
Güzelliği herkesi büyülemişti. Ama benim gözüm şeytan kocamdaydı. Yakışıklılığıyla kalbimin hızı artmıştı. Bu adama her saniye düşmekten asla vazgeçemiyordum.
Koray Aslı'yı koluna alıp yerlerine geçtiklerinde Aras'ta yanıma gelmişti. Kendisi damadın sağdıcı ve şahidi olarak anılıyordu.
Ne sağdıç ama! Şeytana pabucunu ters giydiren cinsten.
"Ceketinle daha güzel oldun.",
Aras kulağıma doğru fısıldadığında çaktırmadan konuştum,
"Senin kadar şeytan biri görmedim. Kaşla göz arasında Koray'a neler demişsin.",
Dediğimde sessiz bir şekilde kıkırdadı.
"Dua etsin gelini kaçırmadım. Kız kardeşime göz koyarken iyiydi.",
Dediğinde dudaklarımı birbirine bastırıp kahkahamı içimde tutmaya çalıştım.
"Çok fenasın!",
"Sen beni bir de yatakta gör.",
Dediğinde bakışlarımı Aras'a çevirdim. Yüzündeki muzip ifadeyi gördükçe kahkaha atmak istiyordum.
"Sizlerde şahit olmayı kabul ediyor musunuz?",
Nikah memurunun sorusuyla bakışlarımı ona çevirip Aras'la aynı anda konuştuk,
"Evet!", "Evet.",
"O zaman ben de sizi karı koca ilan ediyorum. Gelini öpebilirisiniz.",
Koray, Aslı'yı öptüğü zaman alkışlamaya başlamıştık. Birbirlerine çok yakışıyorlardı.
• • •
"Söylemenin zamanı gelmedi mi sence?",
Aras'ın omzundaki elimi boyuna doğru götürdüm. Aras alnıma dudaklarına bastırdığı sırada konuştum,
"Biraz daha bekleyelim. En azından kritik süreç geçene kadar.",
Dediğimde anlayışla kafasını salladı. Hamile olduğumu kimse bilmiyordu. Normalde söylerdim ama bir düşükten sonra bunun için bekleme kararı almıştık.
Daha çok ben almıştım. Çünkü herkesin sevinip sonrasından başka bir düşükle hayal kırıklığına uğratmak istemiyordum. O yüzden hem bebeğimin hem de Aras'ın sağlığından emin olduktan sonra her şeyi açıklayacaktık.
Aras'ın bellimdeki elleri beni kendine daha çok çektiğinde bakışlarımı mavi gözlerine çevirdim.
Yarın gideceğimiz doktor kontrolü için endişeleniyordum. Bu illetin geçmeme ihtimali bile beni mahvediyordu. Ellerimi Aras'ın yanaklarına götürüp konuştum,
"Seni çok seviyorum.",
Aras gülümsedi. Nefes aldığım her saniye bunu doya doya söylemekten çekinmeyecektim.
"Ben seni daha çok.",
Dediğinde kıkırdadım. Her defasında böyle karşılık veriyordu ama eminim ben onu daha fazla seviyordum.
"Ooo gelinle damatı solda bıraktınız ama!",
Çınar'ın sesini duyunca bakışlarımı ona çevirdim. Kollarındaki Ece'yle birlikte dans ediyorlardı. Aslında etmeye çalışıyorlardı.
"Darısı size.",
Aras'ın cümlesinden sonra Ece gözlerini kocaman açıp konuştu,
"Aman Allah korusun. Ben daha kariyerimin başındayım.",
"İki seneye karım olacaksın Eceee!",
Çınar'ın sözünden sonra hepimiz kıkırdamıştık. Aras başıma öpücüklerini kondurmaya devam ediyordu.
Slow müzik değişip hareketli bir parçaya yerine bıraktığında konuştum,
"Oturalım mı?",
"Olur güzelim.",
Biraz midem bulanmaya başmıştı çünkü. Sağ olsun bu ufaklık bana yemek yedirmeme konusunda ısrarcıydı. Kesinlikle Aras'ın genlerinden geliyordu. Çünkü annem bana hamileyken iştahla yemek yermiş. Hep Aras'ın genleri.
Kapatılan mekanda bizim için ayrılan büyük masanının ucuna oturduğumuzda Aras beni kollarının arasına almıştı. Kafamı Aras'ın geniş omzuna koyup dans eden arkadaşlarımızı izledim.
Düğün sonrası After Party kesinlikle Koray'ın fikri olmalıydı. Çünkü Aslı oldukça yorgun görünüyordu. Ee kız tüm gün aç susuz dolanmıştı.
Garsonlardan biri yanımıza geldiğinde pahalı olan bir şampanya şişesini masaya bırakmıştı.
Koray, "Hadi kadeh kaldırıyoruz!",
Herkes etrafımıza toplandığında Aras'la birlikte ayaklandık. Koray şampanya şişesini patlatıp ellerimizdeki bardaklara doldurduğunda gülümsedim.
"Güzel kardeşim ve tek dostum Koray için.",
Aras elindeki şampanyayı kaldırdığında herkes alkışlayıp bardaklarını yudumlamışlardı.
Elimdeki bardağı çaktırmadan masaya koydum. Bu vaziyetteyken içki içecek halim yoktu elbette.
Aras bardağını bıraktığında gülümsedim. Sanırım bu gece arabayı kulanacak kişi belli olmuştu.
Müzik sesinin volmü arttığında etrafımızdaki kalabalık pistte doğru dağılıp şarkıya eşlik edip dans ediyorlardı.Kollarımı Aras'ın beline dolarken konuştum,
"Artık gitsek mi? Ben çok yoruldum.",
Dediğimde kolunu omzuma atıp beni kendine daha çok çekti. Biz kesinlikle temas bağımlısı bir çifttik.
"Koray biz kaçar!",
"Aa abi nereye gece yeni başladı!",
"Mutluluklar!",
Aras daha fazla bir şey söylemeden mekandan ayrıldık. Birlikte el ele çıktığımızda konuştum,
"Anahtarı alayım Aras bey.",
"Ben kullanırım.",
"Aras içki içtin kullanamazsın.",
Dediğinde gözlerini devirip cebindeki anahtarı çıkartıp bana verdi. Tamam çok düzgün araba kullanamıyor olabilirdim ama böyle böyle öğrenecektim işte.
"Atla yakışıklı eve atayım seni.",
Dediğimde Aras kahkaha attı.
"Ben senin bildiğin erkeklerden değilim.",
Dediğinde bu sefer kahkaha atan ben olmuştum.
"Tabii ki değilsin yavrum, sen daha yakışıklısın!",
Dediğimde kıkırdamasına devam ediyordu. Gülerek kapıyı açıp sürücü koltuğuna bindiğimde Aras'ta yanıma binmişti.
"Emniyet kemerleri!"
Emniyet kemerimizi taktığımızda arabayı çalıştırdım.
"Hazır mısın?",
"Değilim.",
Dediğinde kıkırdayıp kullanmaya başladım. Bence çokta güzel sürüyordum. Sadece arada bir istop ettiriyordum o kadar.
• • •
"Aras bey!",
Hemşire Doktor beyin odasından çıkıp bize doğru seslendiğinde ayaklandık. İçimdeki endişe daha çok alevlenmişti. Umarım her şey yolundadır diye dua etmekten başka çarem yoktu.
Midem kasıldığında yüzümü ekşittim. Üzülmeye asla gelemiyordum. Ufak bir streste hemen mideme vuruyordu.
Aras'la birlikte odaya girdiğimizde doktor gözlüğünü çıkartıp konuştu,
"Hoş geldiniz Aras bey.",
"Hoş bulduk.",
"Sonuçlarınız çıkmış. Önceki tedavi sürecinizi de inceleme fırsatım oldu...",
Dediğinde öğürdüm. Odadaki iki adamın bakışları bana dönünce hemen elimle ağzımı kapatıp ayaklandım.
"İnci, iyi misin güzelim?",
Elimi Aras'a doğru sallayıp oturması için hareket yaptıktan sonra odadan çıkıp hemen çaprazdaki lavaboya girdim.
Arkamdan kapıyı kilitleyip soluğu klozetin önünde aldığımda midemdekileri çıkardım. Boş midede neyin bulantısı oluyordu anlamıyordum. Çok saçmaydı.
Sifonu çekip lavaboya ellerimi dayayıp solukladım. Ah be bücür tam sırasıydı değil mi bu bulantının.
Söylene söylene ağzımı yüzümü yıkadığımda daha iyiyim. Göz çevremdeki küçük küçük morarmaları gördüm. Kusarken sürekli kasmaktan morarmışlardı sanırım.
Morluklukların üzerine soğuk suyla bastırdığımda ağrı yoktu. Zaten uzaktanda çok belli olmuyordu. Salık saçlarımı toparlayıp lavabodan çıktım.
Doktorun kapısını hafifçe tıklatıp açtığımda Aras'ta ayaklanmıştı. İçeriye girip sorgulayıcı bakışlarla baktığımda Aras gülümsedi.
"Ne oldu? Sonuçlar nasılmış?",
"Her şey temizmiş. Bitti güzelim. Bu sorunu da atlattık.",
Dediğinde sevinçle Aras'ın kollarının arasına girip sıkıca sarıldım.
Çok şükür! Bir sorunun daha üstesinden gelmiştik. Her şey eskisi gibi çok güzel olacaktı. Hem bu sefer +1'imiz de vardı.