CRISTINA HELEN STEVENS
Hindi ko alam kung anong mas sasakit. Ang makitang may mahal na iba ang mahal mo, o ang malamang huli na ko sa lahat.
Parang ang sarap kong sabunutan o sampalin ang sarili ko ngayon. Inis na inis ako. Hindi lang sa sarili ko kundi din sa asawa ko.
Papaanong nagawa niya kong palitan ng ganun-ganun lang? Ang bilis naman ata?
At ang mas nakakainis pa dun, talagang ang lakas ng loob kong panoorin sila kung paano maglampungan dito mismo sa harap ko.
Wow! What a nice view? Tss.
"Hindi kaba nasasaktan?" Guinevere whispered to me.
Mabilis naman akong nag-iwas sa dalawang kung magngitian akala mo'y sila na ang in love. Tss
Oh edi kayo na. Kayo ng masaya.
"Nasasaktan. Tao ako ee." Ganting bulong ko sa kanya.
"At mahal mo siya." Dugtong niya sa sinabi ko
"Hindi naman nagbago ang pagmamahal ko para sa kanya ee." Mapait pa kong napangiti.
Napalunok naman ako bago sunod-sunod na ininom ang basong naglalaman ng tubig.
Yes, tubig nga.
Dahil ayaw nila kong painumin ng alak. Parang mga ewan ee. Akala mo naman maglalasing ako. Jusko.
"Oh hinay-hinay lang Helen. Baka malasing ka agad niyan." Kula Pollux said, smirking at me.
I just rolled my eyes at him. "HA HA. Funny." Inis na tugon ko.
"Hindi ba kayo napapagod? Kakagaling niyo lang sa biyahe, dapat nagpapahinga na kayo ngayon." Ate Pia sweetly said. Napangiti naman ako. Buti pa 'tong si Ate Pia, concern sa'kin. Pero yung isa diyan, akala mo wala ako sa harap niya kung makapaglandian sa iba.
Pag-untugin ko sila ee. Bwisit.
"Hindi na pagod yang si Helen ate Pia." Guinevere said. "Nandito na yung nagsisilbing lakas niya ee." She added
"Pero hindi na niya pagmamay-ari yung taong nagsisilbing lakas niya." Panggagatong naman ng gago kong kapatid.
Pareho ko silang sinamaan ng tingin na ginantihan lang nila ng nakakalokong ngiti. Nakakainis na sila. Namumuro na. Lagi na lang ako ang napapansin ng dalawang damuhong 'to.
"Manahimik kayong dalawa ah. Hindi ako natutuwa sa inyo." Nanggagalaiti kong tugon.
Sino ba namanh hindi magagalit diba? Napaka bwisit talaga nilang dalawa. Kainis.
Mabuti naman at kahit papaano, sinusunod din nila ang gusto ko. Binalik ko lang ang atensiyon ko sa dalawang taong halos magkapalit na ang mukha dahil sa sobrang lapit nila sa isa't isa. Napahigpit naman ang paghahawak ko sa baso.
Nagseselos ako.
Damn it! Ang sakit.
Ganito pala kasakit sa pakiramdam ang makita ang mahal mo na masaya sa piling ng iba.
Ngayon alam ko na. Alam ko na ang pakiramdam niya noong niloloko ko pa siya.
Ang bilis nga naman ng karma. Akalain mong ako na ngayon ang naghahabol sa kanya.
Sadyang tanga lang ako noon at pinakawalan ko pa ang babaeng sobra-sobra ang pagmamahal para sa'kin.
"Wag mo ng titigan Helen." Ate Pia said.
Kunot noong nilingon ko naman siya. "But, why?"
She sweetly smile at me. "Wag mo ng saktan pa ang sarili mo." She simply said
Napangiti din ako. "I'm fine ate." I took a deep breath. "Handa akong masaktan, kahit ilang beses pa yan basta makita ko lang siyang masaya." I finished.
She didn't response to me instead she just staring at me intently. Bigla naman akong nailang dahil sa kakaibang tingin na yun. Hindi ko alam kung lalabanan ko ba ang tinging binibigay niya o mag-iiwas na lang ng tingin. Pero in the end, yung huli ang ginawa.
"Ngayon ko lang nakita yang girlfriend mo Veron. Matagal na ba kayo?" Tita Merebeth asked her.
Napairap ako sa loob loob ko. Tss. Kung alam niyo lang po yung totoo tita, asawa ko po yang girlfriend na pinakilala niya sa inyo.
"Mag-iisang taon na po kami Tita."
Nanlaki naman ang mata ko don.
What the fuck?! Seriously? Dalawang taon na ang nakakalipas mula ng umalis siya at iwan ako, tapos ngayon sasabihin ng babaeng ito na mag-iisang taon na sila? Wow ah! Nakakagulat naman yun!
"Saan mo nakilala yang girlfriend mo?" Pakikisabat ko. Hindi ko na nakaya pa ee. "What's her name again? Xen?" I asked again.
Naramdaman ko naman ang biglang paghawak ni Guinevere sa braso ko na hinayaan ko na lamang. Hindi ko inaalis ang tingin ko sa kanilang dalawa. Lalo na ng magtama ang tingin namin ni Raven.
Gustong-gusto ko siyang sampalin sa harap ng babae niya pero hindi ko magawa. Mas nananaig sa'kin ang pagkapangungulila sa kanya.
Nakakainis. Sadyang napakarupok ko.
"Dito din si Palawan kami nagkita." That woman Veron said. At talagang nagawa niya pa kong ngitian na akala mo'y manhid siya at hindi nararamdaman ang tensiyon sa pagitan namin ng girlfriend niya.
Tss. Na asawa ko. Bwisit.
"Matagal na kayong magkakilala?" Tanong ko pa.
Mataman lang nakatingin sa'kin si Raven na parang walang pakialam kahit na mageskandalo pa ko dito. Kaya inis na inirapan ko siya na alam kong nakita ng Girlfriend daw niya. Tss. Pagbuhulin ko pa sila ee.
"Ahm. Why ar-.."
"Yes" Raven said all of sudden. "Actually, we're childhood bestfriends." She added
Naiyukom ko ang kamao ko habang masamang nakatingin sa kanya. Hindi naman siya nagpatalo sa'kin at talagang nilabanan pa niya ang
I nodded slowly before I take a sipped in my water. "Oh? Really?" I replied. "She's your first love or... what?"
Mas humigpit naman ang pagkakahawak sa'kin sa braso ni Guinevere. Ramdam na ramdam ko din ang kakaibang tingin ni Kuya na wari'y sinasabihan akong itigil ko na itong pagiging attitude ko.
"Helen" Kuya Pollux warned me
I just smile at him. "Hmm? Yes?" I paused. "Look kuya, I'm just curious in there love story. Para kasing ang sarap sa feeling na makakita ka ng taong mamahalin ka habang buhay." I looked at Ate Pia. "Katulad niyo ni Ate Pia." Dagdag ko
Isang matamis na ngiti naman ang tinugon sa'kin ni Ate. Mabuti na lang talaga at magaling pumili ng babae sa kuya. "So, back to our topic." I looked at my WIFE who just staring at me. "You have a beautiful girlfriend ah." I sarcastically said
She staring at me intently for a while before her lips curved into a sweet smile. "Yes, she is." She held her hand.
I gritted my teeth because of so much anger. Ang kapal ng mukha niyang sabihin sa harap ko ang mga salitang yun. Hindi ba siya aware na ako ang asawa niya? Ano? Nawalan siya ng memorya? Ee kung sampalin ko kaya siya ng malakas para bumalik siya sa katinuan niya?
"I'm greatful enough because I have her in my life." Dagdag niya, at talagang nilingon niya pa ang babaeng yun. Nakakainis. Ang sarap ibuhos sa kanila nitong basong tubig na hawak ko.
I cleared my throat to catch her attention. "Then, congrats. Maging mabuting asawa ka sana sa kanya."
Yan na lang ang huling sinabi ko bago mabilis na tumayo at iniwan sila dun. Narinig ko pa ang pagtawag ni Kuya at Guinevere pero hindi ko na yun pinansin at dere-deretso lang akong lumabas ng bahay.
Parang ulan na biglang bumuhos ang luha ko pagkalabas na pagkalabas ko ng bahay na 'yun. Hindi ko alintana ang malakas na hampas ng hangin sa katawan ko bagkus mas lumayo pa ko para makapag-isip-isip narin.
Alam ko namang kasalanan ko ang lahat kung bakit naging ganito na kakumplikado sa aming mag-asawa ang lahat. Pero hindi ko parin maiwasang hindi masaktan.
Gustong-gusto kong saktan ang sarili ko ngayon. Sobra-sobra ang pagsisisi ko na nagawa ko siyang lokohin noon.
Kung naging mabuting asawa lang sana ako, hindi kami aabot sa ganito. Kung mas pinagtuonan ko ng pansin ang pagmamahal niya para sa'kin, siguro katulad na din kami ng mga kaibigan ko. Masaya, may mga anak na nagtatakbuhan sa loob ng bahay.
Ang tanga-tanga ko lang. Sobra.
"Helen!"
Mabilis kong pinunasan ang luha ko at kinalma ang sarili ko. Agad naman akong nag-iwas ng tingin ng tuluyan na siyang nakalapit sa'kin.
"Grabe. Napagod ako don." She said. "Tinatawag ka namin kanina. Hindi mo man lang kami nilingon."
I took a deep breath and hugged myself. "Si Raven, nandoon paba siya?" Mahinang tanong ko sapat lang para marinig niya.
"Nasasaktan kana at lahat-lahat siya parin ang iniisip mo."
I smile weakly at her. "Let me cous." I paused. "Ganito din siya sa'kin noon."
She shook her head in disbelief. "Wow. Ngayon ka lang naging ganyan."
Napatawa naman ako ng mahina bago pasimpleng pinahid ang luhang kumawala sa mata ko. Napaka traydor ee.
"So, what's your plan Ate Helen?" She asked
I just shrugged at her. "May magagawa paba ko?"
Wala akong nakikitang dahilan na gusto pang bumalik sa'kin ni Raven na talaga namang kinakasakit ng puso ko.
Kahit isang sign lang na pwedeng maging dahilan para ipaglaban ko siya, kahit yun lang.
"Hindi pa naman sila kasal. Mag jowa pa lang, so may pag-asa pa. Maaagaw mo pa."
Tuluyan na kong natawa sa kanya. Ang gagang 'to, talagang gusto niyang maging mang-aagaw ako. Grabe ee.
"Bakit ko naman aagawin ang taong sa una palang ay akin na?" I bravely said to her
She scoffed. "Alam ba niya?"
"Ee kung lunurin kaya kita, ano?" Parang tanga ee. Wag niya kong paandarin ng kakaganyan niya ay nako. Hinding-hindi ako magdadalawang isip na lunurin siya.
"Grabe naman insan, hindi kana mabiro." She said, pouting. "Alam mo naman ako ee, mapagbiro." She added
I chuckled and shook my head. "Pumasok kana kaya sa loob. Hindi ko ma-enjoy ang momentum ko. Ang ingay-ingay mo ee."
She inhaled deeply. "Ayaw kong iwan ka. Mamaya pag umalis ako baka makita ka na lang namin na palutang-lutang diyan. Edi kargo de konsensiya ko pa." Walang kapreno-prenong sagot niya
Napailing na lamang ako. Ibang klase talaga ang pinsan kong 'to. Grabe ee. "Listen Guinevere, I can han-..."
"Cristina"
Napahugot naman ako ng malalim na paghinga ng marinig ang boses na yun. Kahit hindi pa siya nakakalapit sa'kin, ramdam na ramdam ko na ang malakas na pintig ng puso ko. Gustong-gusto kong tawirin ang pagitan naming dalawa para yakapin siya ng mahigpit pero hindi ko magawa.
"Can I talk to her Guinevere?" I immediately looked away when she take a quickly gaze at me.
"Yes, sure."
Tinapik lang ako ng pinsan ko bago niya ko tuluyang iniwan. Lihim naman akong napahinga ng malalim.
Nakakainis.
Kinakabahan ako.
Mabilis naman akong napatingin sa kanya ng walang pasabi niyang pinatong ang jacket na dala niya sa likod ko.
Kainis ah. Simple lang 'tong ginawa niya pero kilig na kilig ako dito. Tss.
"How are you Cristina?" She started
I gulped hard. "I'm fine, I guess."
Agad naman akong nag-iwas ng tingin dahil sa kakaibang tingin na binibigay niya. "About what happened earlier."
"I'm sorry about that Raven." Maagap kong turan. "Sa totoo lang, nagulat ako." Napalunok akong muli. "Ang bilis mo naman atang palitan ako."
She cleared her throat. "Wala naman sigurong mali dun Cristina. Hiwalay na tayo, hindi ba?"
I nodded slowly and hugged myself. Miski paglunok ngayon, hirap na hirap akong gawin.
Para akong sinampal ng katotohanan dahil sa sinabi niya. Grabe ang pagkagat ko sa ibabang labi ko ngayon para lang hindi bumagsak ang mga luha ko sa harap niya.
Napaka hina ko talaga.
I nodded slowly and gulped hard. "No, we're not." Buong tapang ko siyang hinarap. "Incase you forgot, I'm Cristina Helen Stevens-Morales, your wife." I wiped the tears in my face. "And you are still my wife."
"Remember that Morales."
—————————