Lewis’ POV
Kung noon si Carl ang tumatakbo sakin kapag may problema sila ni Ysh ngayon naman ako ang tumatakbo kay Carl kahit siya ang may problema.
“Pare hindi ka ba napasobra sa ginawa mo?” tanong ko.
Kasi naman parang kahit sinong tao kapag sinusuyo ka na ng mahal mo, okay lang magpakipot pero isang linggo na niya di kinakausap si Ysh.
Medyo brutal na ata yun. Lalo na di naman sinasadya nung tao yung kasalanan niya. Nagsorry na naman pati.
Bute nga si Ysh nag-abala magsorry at mag-effort eh yung ibang tao dyan? Sila na di mo maintindihan, sila pa galit.
“Tol, di naman kasi problema yun eh. Ang akin lang sana sinabe niya ng maaga. Nagulat lang din naman ako.”
“At gulat ka pa din after isang linggo? Kelan mo balak tanggapin? At kelan ka hindi na magugulat?” – Ako.
“Teka nga, sino ba ang kaibigan mo ako o si Ysh?”
Ay nagselos. Shet.
“Tol, syempre mas mahal kita. Hahahahahaha. Ang akin lang naman kasi wag mo na pahirapan. Bute kung siya lang apektado. Kaso hindi eh. Ikaw na nagmamatigas diyan ikaw pa super apektado. Ano ba talaga?”
Parang si Bela eh magulo utak.
*FLASHBACK*
I didn’t mean that part.
“Nagseselos ako Yatz. Nagseselos ako sa nagpm kanina. Akala ko kasi we’re exclusively dating.” I whispered.
Tanga ko forever para namang maririnig niya ko. Bobo ka Lewis. Magpakamatay ka na. Die Lewis. Die Daniel. <//3
*END OF FLASHBACK*
“Pare, lutang ka na naman. Ba yan! Umuwi ka na nga.” – Carl.
“Wala kong klase ng Saturdays Tol, saka ang dami ko pang gagawin para sa birthday ni Bela.”
“Akala ko ba wala na?” – Carl.
“Sa kanya wala na ako pero sakin she’s my everything.”
O_____________________________________o
Bigla niya kong niyugyog.
“Masamang elemento, umalis ka sa katawan ng bestfriend ko!” – Carl.
“Gago. Seryoso ko pare. Totoo na talaga to. Last ko na to.”
“Dapat lang. Magpakatino ka na. Ge una na ko.” – Carl.
Bigla siyang natigilan nung nasa may pinto na at bumalik sa may sala.
“Teka, bakit ako ang aalis eh bahay namen to?” – Carl.
“Isa lang ibig niyan sabihin Tol kailangan niyo na mag-usap ni Ysh. Usap na kase kayooo. Ge sibat na din ako.” – Ako.
Andrei’s POV
Sa dami-dami ng lalapitan ni Ysh ako pa. Ano namang alam ko sa boyfriend niya? Di naman kame close ni Carl eh.
Andito ko ngayon sa bahay ng mga Lim. Bute na nga lang wala si You Know Who. Si Voldemort na babae.
“Wala talaga kong maisip na gimik Dada. Sasabog na utak ko eh.” Reklamo ni Ysh sakin.
Para naman akong may idea. Hindi ko nga magawan ng sweet things si Ashley eh.
Bakit ba kasi ako Ashley ng Ashley wala na nga kame diba? Ako naman may gusto nito. Move on Andrei. Masyado kang gwapo para mamoblema sa girls. Okay?!
Sabe nga ni Ysh. Fighting!
“Bakit di mo itry yung mob? Flash mob dance? Di ko sure tawag. Then add some chenelin. Oh diba? Bongga!? Hahaha.” I suggested.
“Gahd Dada you’re so brilliant. Forever love kita! :*” Yay. Nagulantang ako sa kiss.
“Everything for you Princess.” I kissed her sa forehead.
“What the hell are you doin’ here?” – Ashley.
Ay gahd damn it.
“I’ll go ahead.” Paalam ko kay Ysh.
“Kyaaaaaaaa! Wait. Sasamahan mo pa ko.” Hinigit na niya ko palabas ng bahay nila bago sumabog yung dragon.
Ang labo din nun. Bakit ganun? I don't get her.
Ysh’s POV
Gravity. Minsan lang ako maging sweet. Tanging kay Carl lang ako nagkaganito.
Aminado naman ako sa mali ko. I lied about the ring. That effin ring. Pahamak. Di ko naman kasi alam kung anong nangyare. Poof. Nawala na.
*FLASHBACK* (A/N: Refer to Chapter 1. Yung medyo pahuling part.)
Habang nag-iintay ako sa may Tomas Morato. Jizika saw me.
“You alright?” she asked.
“Yeah." - Ako.
"Look Ysh. We may not be friends but alam ko yung pinagkaiba ng masayang tao sa problemado. Now if you don't mind let's talk like strangers not as Ysh and Jizika. Pwede mo ng ikwento yang dinidibdib mo?"
"Yung engagement ring nagdisappear. I don't know where. Ugh! Ewan ko Jizika! I hate this feeling! I look stupid right now. And now na alam mo na? May magagawa ka ba?" - Ako.
Bago pa siya makasagot dumating si Zharm para sunduin ako. Holy Cow! Sumpa na talaga to!
*END OF FLASHBACK*
At yun din nga ang dahilan kung bakit napapunta ako ng Italy bigla. I tried looking for the same design pero wala daw talaga.
Pasadya daw yung mga ganun designs. At wala akong ganung kalaking pera pampagawa ule nun.
Kaya nga nung sumunod si Carl sa Italy nung tinatanong niya bakit andun ako, sabe ko wala nagshashopping.
May balak naman talaga ko sabihin. Naunahan niya lang ako matuklasan. No one asked for this to happen.
Ewan ko lang yung mga taong ayaw talaga kame magkatuluyan. Epal forever.
“Okay na ba lahat?” tanong ko dun sa mga dancer.
“Yeah, ikaw pa Ysh malakas ka saken, anong oras ba to?” he asked.
Si Andrei yun, yung first serious boyfriend ko nga. Hahaha. Dancer kasi siya di niyo lang alam kasi di naman pinapaalam ni Ms. Author.
“4-5pm sa school namen. Sa may field dun kasi siya madalas dumadaan kasi yun yung way sa gym.”
“Pwede kumalma ka Ysh? Ngayon lang kita nakitang nataranta. Hahaha. Iba tama sa’yo no?”
“Gagi ka, Andrei. Oo na. Sige na. Tinamaan eh.” – Ako.
*Dada Calling*
(Hello Ms. Panic Puso, everything’s set now. Pwede ka na kumalma.)
“Thank You Dada, di ko alam paano na ko kung wala ka.”
(Andyan naman si Carl kaya mabubuhay ka kahit wala ako.)
@___________________________________________@
Drama Level: Andrei Eros Madrigal.
Pwede na siya mag-artista, pang MMK.
“Sige Dada, see you later. Thank You so much.” – Ako.
*TOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOT*
Konting kembot na lang. Sana maging okay ang flow. *Cross-fingers*
Aja Ysh! Fighting!
Carl’s POV
“Oh Carl, may training tayo ha.” – Coach.
Ay onga pala.
“Sige Coach.” – Ako.
Tinatamad pa naman ako ngayon. Si Ysh kasi, hindi man lang ako tinitext. Porket sinabe ko ginawa naman niya, paano pag sinabe kong iwanan niya ko, iiwanan niya din ba ko?
Ang drama mo Carl. Ikaw na sinusuyo ikaw pa maarte. Tapos ngayon mamimiss miss mo siya. Sinong tanga?
Akala ko naman kasi susuyuin niya pa ko, malay ko bang madali siyang sumuko.
Ajujujujuju. Haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaay.
Matawagan na lang kaya siya? Sabihin ko bati na kame. Luh. Teka wala naman akong kasalanan ah. Siya yung may kasalanan sakin.
Ugh! Ewan.
*Calling Tam*
“Hello Taaam.”
(Yay. Wala si Tam mo. May ginagawa pa eh.)
Lalaki yung sumagot! Wow! Ke bait na bata. Ako dito ni hindi ko pinapahawak kung kaninong babae yung cellphone ko, wag lang kame mag-away!
Teka sino nga ba to?
“Sino ba to?!” galit kong tanong.
(Si Jairo bakit?!)
(Panget sino yan?! Akin na nga yan! Pakialamero forever.)
“Ba’t kayo magkasamang dalawa?”
(Ah, nagpabili kasi ako sa kanya nung pang projects ko. Napatawag ka?)
Hindi ba pwedeng Tam sorry na, okay na tayo ha?!
“Wala, ge may practice pa ko.”
(Ingat ka mahal pa naman kita.)
“Ge.”
*TOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOT*
Makikipagbati na ko kaso kasama niya yung ugok na yun, asar ah.
“Rookie! Nagtatawag na daw si Coach sumunod ka na dun ha.”
“Ge pero Carl yung pangalan ko, hindi Rookie.”
“Ah hindi diba yun ka—”
“Oo hindi ako tanga alam ko ibig sabihin ng Rookie pero Carl nga ang pangalan ko diba?!”
“Porket anak ka ng dean ganyan ka na umasta, di ka naman ganun kagaling ah ang yabang mo na.” pang-iinsulto niya.
Kesa patulan ko umalis na lang ako, ng biglang.
“Teka bastos ka ah kinakausap pa kita!” He grabbed my shoulders.
Tae. Papalapit na yung kamao sa mukha ko.
*PAK*
@____________________________________@
“Di ko nga mailapat yung mga kamay ko sa kanya tapos ikaw ganun-ganun lang.” – Ysh.
Sinampal niya yung lalaki kaya di niya natuloy yung suntok sakin.
“Ysh tumabe ka dyan.” Sabay hawi ko sa kanya.
“May araw ka sakin Rookie. Kayong dalawa ng syota mo!” sabay duro niya samen at naglakad na siya palayo.
“BAKLA!” pahabol ni Ysh.
PMS talaga. Palaging May Sapak.
“Ang tapang-tapang mo pag ikaw binalikan nun!” – Ako.
“Umuwi ka na nga, may practice pa kame.” Tinalikuran ko na siya.
Padiretso na sana ko ng gym ng biglang.
*Both of Us starts playing here*
Nag-play yung music at naglabasan yung mga tao. Taong nagsasayaw. LUH. Ano ngang tawag dito? Flash mob dancers.
May bitbit siyang placards. Hahahahahahaha. Noon ako lang nag-eeffort pag nag-aaway kame ngayon tumatanggap na siya ng pagkakamali niya.
We really switched world. Siya naman ngayon ang bumabawe. Hindi na ako yung magkanda luhod-luhod para suyuin siya.
Ang corny ha. Placards are too mainstream. LOL
“SORRY NA TAM.”
Tumanda na nga siya. Di lang sa age kasi nagdebut na siya, may pinagkatandaan na rin kahit paano. Hahahaha.
Di ko alam kung paano o ano magiging reaction ko sa pinaggagagawa niya.
Ang dami na ng taong nakatingin samen. Nagtataka siguro sila. Hindi ba ko magmumukhang masama sa ginagawa niya?
Ibig ko sabihin, sapat na naman sakin ang simpleng sorry. Di naman niya kailangan gawin to.
“SORRY KUNG MADALAS AKO MAGTANTRUMS.”
Iba’t-ibang issues kasi yung naungkat ng dahil sa singsing na yun. Sa sobrang pagkabigla ko kung anu-anong sinabe ko.
Pero don’t get me wrong hindi kasing harsh nung pinagsasabe ni Lewis kay Bela. Masyadong brutal si Lewis.
“SORRY KUNG NAWALA KO YUNG SINGSING.”
Di naman issue sakin yung sing-sing tulad ng sabe ko kanina at nung nakaraan, sana lang sinabe niya sakin. Hindi yung ako nakaalam.
“DI KO NAMAN TALAGA SINASADYA.”
“AKO NAMAN BABAWI NGAYON HA.”
Nilapitan ko siya.
“Stop this.” Kinuha ko sa kanya yung mga cards at inabot ko kay Hindi ko kilala. Hahaha. Mob Dancer lang siya.
Kinuha ko yung ipad niya sa bag ko. Madalas niya kasing iwanan sakin mga gamit niya, akala niya kasi baggage counter ako. LOL.
So ginamit ko yung app sa ipad. Di kasi ako ready for placards at wala din akong dalang pentel pen sa bag. LOL.
“TAM ANG LABO MO.”
“Ano na namang ginawa ko?” she asked and pout.
Nagpapacute po yung girlfriend ko. Pakasalan kita agad-agad eh.
Sabe niya kasi hindi na daw siya maglalalapit kay Jairo. Samantalang kanina magkasama sila.
“DI NAMAN AKO GALIT DAHIL DUN.”
Mung-adik eh. Sorry ng sorry dun sa ring. Okay na nga kasiiiii. Isang kiss nga lang solve na. Hahahaha.
“KAHIT PA ANONG MAGING KASALANAN MO, MAHAL PA DIN KITA.”
Bigla siyang napangiti. Hahahaha. Kinikilig na tong babaeng to.
“WALANG MAGBABAGO DUN.”
Pagharap ko sa kanya nung last message ko for her kinuha naman niya yung placard. Ay mali. Isang card lang pala ang kinuha niya. And BOOM.
“SORRY, I LOVE YOU.”
Cool. Destined talaga kame sa isa’t-isa. NAKS! Pareho pa kame ng message eh.
Nilapitan ko siya para yakapin. Namiss ko siya ng super eh.
“Ba’t ganun parang mas kinilig ako sa ginawa mo?” she asked.
“Malay ko sa’yo.” – Ako.
Pasuplado epek na naman ako. LOL.
“Tol may kahit anong panali ka dyan?” tanong ko kay Lewis.
“Wala Tol.” – Lewis.
Minsanan lang talaga may pakinabang si Lewis. Mas madalas pa ding walang pakinabang eh. Tsk.
“Eto.” Offer ni Breeana.
Inabot niya yung sanrio sakin.
“Thank You.” – Ako.
Sa lahat ng mahirap bayaran na utang, utang na loob ang pinakamahirap. Shet. Ano ba yan. Ayoko magkautang ng loob sa kanya.
Kung di ko lang talaga kailangan. Ugh. Pasalamat siya. Kasi di ko talaga matagalan yung ugali niya. Kung kame ni Ysh nag-aaway sa kakitiran ng utak niya. Kame ni Breeana sasabog sa sobrang epal niya.
Inayos ko yung buhok ni Ysh, nilagay ko sa tenga niya.
“Humaharang kasi sa mukha mo.” – Ako.
Napangiti siya.
“Kamay mo Tam.” – Ako.
Inabot naman niya. Kinuha ko yung panali kay Breeana at inilagay ko sa ring finger niya at habang nilalagay ko sabe ko sa kanya.
“Kahit ano pang mamahaling singsing ang i-wala mo, it doesn’t mean mababawasan nor magbabago yung pagmamahal ko sa’yo. Oh yan pansamantagal mo munang isuot to. I-wala mo ule ha? Mahal kita higit pa dun sa singsing na yun. I love you. Yan palagi mong tatandaan.” Then kiss her sa forehead.
*BOTH OF US ENDS HERE*
Mas mukha ngang siya yung nasurprise sa ginawa ko. Partida. Di pa ko ready niyan. Hahahaha. Impromptu yan!
^_______________________________________^v