Chapter 24: Ms. Ganda
I HAVE been through a lot yet I can't understand. I can't shoot even one from the target. What is happening to me?
"Wiseone focus." The captain yelled beside me.
For the second time, I can't make it. My hands are not trembling. Maayos naman ang kondisyon ng katawan ko pero bakit hindi ko pa ring makuhang maisagawa ng maayos ang aking pagsasanay.
I shrug.
Masyadong inukopa niya ang aking isipan kaya't naging tuliro ako. She is bothering me. I want to see her but how? I don't know where she was.
Every second, minutes, no time left that I didn't think her. Now tell me, paano ako makakapag focus kung siya ang laman ng isip ko?
Damn! I am torturing myself.
Hindi ko alam kung papaano ko itataguyod ang araw na wala siya sa aking tabi. Apat na araw na ang nakalilipas at anim na araw na lang ay makikita ko na rin siya.
Napahinto ako sa paglalakad ng may maramdamang kakaiba. May sumusunod sa akin. Nagpalingalinga ako sa aking likuran subalit wala namang kahina-hinala akong napansin.
Gayon na lamang ang pagka bigla ko ng muntik ko ng mabundol ang tatlong lalaki na naglalakad. "Be careful." Angelo said. "An eye watching you," he added.
Kumunidad ang noo ko. "What do you mean?" I asked curiously. Sa halip na sumagot ay iniyuko niya ang kaniyang sarili sa aking harapan. Ganun din ang ginawa ng kaniyang kasama.
My jaw clenched.
Nakausap na kami patungkol sa insidente noong nakaraang araw na nangyari sa Acquaintance Ball. Hindi nila raw iyon sinasadya, dala raw kasi ng alak kaya't nagawa ang pangyayari. Dahil sa taos-puso niyang paghingi ng dispensa ay pina lampas ko na lang ang nangyari at pinatawad sila.
Iba ako kung magpatawad dapat may basbas. Kasabay ng salitang 'Pagpapatawad' ay iginawad ko sa kanila ang isang malutong at nagliliyab na kamao na tumama sa kanilang mukha.
Amazing isn't it? Problem solved. Subalit, hindi ko maintindihan kung bakit yumu-yuko sila sa'kin sa tuwing nakakasalubong nila ako.
'An eye watching you'
There's an eye watching me?
Who?
Do whatever they wanted to do. I am not giving them a damn shit.
Watching me, go. Huwag lang sila magpapahuli. Libingan na ang naghihintay sa kanila.
Kinabukasan, it was our fifth day of our training.
Every day is like hell.
I couldn't see her. She was too far that I can't find where exactly the nowhere is. Pinaparusahan ako sa bawat araw na lumilipas.
"I miss you, cath," I mumbled in the air.
The sun were starting to rise from the mountain in the est, sparkling from the peak of the the tree.
The winds were murmuring in my ears, whispering the sound's like a funeral song. Those sounds are echoed and stab my heart so many times.
My heart shattered.
Filled with sorrow and emptiness.
Hinihintay ko lang ang pag-angat ang araw. Yakap ang sarili habang naka upo sa sanga ng kahoy. Kung gaano ka ganda ang sikat ng araw sa umaga ay ganoon din ka pangit ang sikat ng aking buhay sa bawat araw na nagdaan.
Gaganda lang ang umaga kung siya ang magiging sikat ng araw ko. I hope, sa susunod na pa panoorin ko ang pag-angat ng araw ay siya na ang aking kayakap.
I am looking forward for that.
Picturing myself with her while watching the sunrise is the perfect moment I experience in my whole life.
"Woah!" I shouted freely.
"I love you and I miss you!" I yelled that echoed in the woods. "So much, Thousands and billion times," I whispered.
Kahit ilang araw pa ang lumipas o habang buhay man ay ikaw pa rin ang laman ng isip at puso ko at hinding-hindi iyon magbabago, kahit kailan.
Ikaw lang ang unang babaeng papasayahin, aalagaan at mamahalin ng walang hanggan.
I love you till death...
Till my last breath.
I want to cry.
Nakaka bakla mang isipin pero paano kung umiyak nga ako dahil sa mahal ko? Do I love like a gay?
Nakabalik ako sa reyalidad ng marinig ang morning alarm na umalingawngaw sa buong kagubatan. Sa pangalawang beses ay napilitan na akong bumaba sa puno ng kahoy.
Dali-daling sinungkit ko ang tuwalya. Mabilis na tumungo ako sa male comfortable room. Pagkapasok ko ay lahat ng cubicle ay bakante maliban sa huling cubicle na nasa hulihang parte.
I decided to choose the second to the last where I use to clean myself.
I could hear the water flowing down from the shower. Footsteps. Someone is murmuring. Hindi lang isang tinig ang aking narinig mula sa ika huling cubicle. Kung hindi ako nagkakamali ay tatlo sila.
Why they were using a single cubicle? It has a lots of vacant. Don't tell me... as if I care.
I shrug. Hinayaan ko lang na dumaloy ang lamig ng tubig sa buong katawan ko. Nakatayo, kaharap ang pader habang sinusuklay ng aking daliri ang buhok na nabasa.
"What should we do?" I heard someone talking from the other side. "He is innocent," first person uttered.
"Anong iba balita natin kay Ms. Ganda?" Second person asked. Sinara ko na ang shower na nagdudulot ng ingay. Hindi ko naririnig ng klarado ang kanilang pinag-uusapan, interesado.
"Ms. Ganda ka jan," First person responded. Madali lang kilalanin kung sino ang nagsasalita. Iba-iba ang tono ng kanilang boses.
"Eh ano?" Asia ng pangalawa. "Ano ang itatawag natin sa kaniya?" Dugtong na tanong nito.
My neutral expression turn into a scowl.
Who is that person they were tacled of? Ms. Ganda, I thought she was a girl... not surprising.
"Both of you," Malamig na tono ng pangatlong tinig. Ngayon lang siya nagsalita. "Please shut your fvcking mouth off." May awtoridad niyang sabi.
"Yes sir," sabay sabi ng dalawa.
"Pero seryoso, maganda at matapang siya," First person mumbled.
"Sino?"
"May pangalan ba siya?" First person asked.
"We don't know kaya itikom niyo ang bibig niyo baka may maka rinig pa ng iyong pinag-uusapan." Third person ordered.
"Halika na nga. We have been too long," anyaya ng pangalawa. "The guards are hovering around," he added.
"At baka ma halikan pa natin ang semento kapag nagtagal pa tayo rito," first person chuckled.
Narinig ko na ang pagbukas at pagsara ng pinto. They left. I gulped the lump on my throat. Hanggang ngayon ay hindi pa rin mai-proseso ng utak ko ang aking narinig.
Curiosity engulfed my entire body. I tried to pick up every single of their conversation, from the beginning until the last word they spoken.
May mga nangyayari sa loob ng paaralan. Hindi pa man sapat ang aking nalalaman subalit may ideya na ako sa kung ano ang nangyayari sa aking kapaligiran.
I would like to discover those are. I have one. What would be the next thing I could know. I won't stop till I found the mystery behind this place.
I stop breathing.
My eyes didn't move --- nailing in one's direction. I didn't bother to look for destruction.
I sniff. I let out a deep sigh in pressured.
"Once you are ready," Captain B whispered in my ear. Humingi ako ng malalim. Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa baril.
Scorpio Gang are known as a gunfighter. We stand for it. We practice to be skilled.
Holding a gun is like a toy for me, basic. I can shoot ten targets in just five seconds. If you are questioning me kung bakit hindi ko magawang tamaan ang target nung huling practice, without any reasons... I loss control of myself. I can't focused. Malayo ang isip ko nung araw na 'yon.
Now, I am breaking the eye out of it.
There are ten targets modeling by ten small in-cans. We need to shoot at least five of them in just thirty seconds.
"On my count. One---" hindi ko na siya hinintay pang makatapos ng kalabitin ko na ang gatilyo.
Sunod-sunod ang ingay na gawa ng baril habang patuloy rin sa pagbagsak ang basyo ng bala sa lupa. Sa bawat balang inilalabas ng bunganga ng baril ay isa-isang tinamaan ang sampong lata na tumilapon sa ere at bumagsak ng sabay-sabay.
Nakaka bingi man ang tunog o putok ng baril datapwa't hindi iyon nakaka bahala. Bawat isa ay may suot na protective equipment.
"Nice try, Wiseone," may paghanga sa kaniyang pagkakasabi. "You're doing great," Dugtong nito.
"Is that a compliment?" Nakangiti ngunit sarkastikong ani. "Thanks by the way," I said. I suddenly grab his hand and I handed the gun to him.
Umangat ako ng tingin sa kaniya. Nasalubong ko ang naguguluhan niyang mga mata. Pinangkunutan niya ako ng noo.
Hindi ako sanay sa mga papuri. I don't need to be complimented. Every time I heard a compliment, I am thinking that it was a opposite mean of it. I don't know why.
Ringggggggg...
It was a noon alarm.
Lunch break.
Mabilis na dumulog ang lahat sa hapag-kainan. Halatang gutom ang lahat sa puspusang pagsasanay. No, patay gutom talaga sila.
Napaka ingay. Nagkukwentuhan habang kumakain. Mayroon namang tahimik lang habang pilit na niluunok ang pagkain. Pero itong kaharap ko ay hindi ko maintindihan ang hilatsa ng bituka ng babaeng 'to.
"Hoyy," nginunguya ang pagkain sa kaniyang bibig. "Bakit hindi ka kumakain?" Hindi ko masyadong maintindihan ang kaniyang sinabi. Masyadong inukopa ng pagkain ang kaniyang bibig.
"Ha? Bakit kasi hindi mo kasi lunukin muna ang pagkain bago ka magsalita."
She swallow the food thoroughly. "Sabi ko..." she paused. Uminom ng tubig. "Bakit hindi ka kumakain?" Pagpapatuloy niya.
"I'm not hungry," kaswal kong tugon.
I roamed my sight around. I could sense someone is looking at me. Halos isa-isahin ko ang mga tao ngunit wala naman akong naaktohang tumitingin sa aming gawi.
Hindi ko na lang iyon pinansin at sinimulan na ang pagkain. "Akala ko ba hindi ka kakain?" Singha niya sa akin.
I shake my head in annoyed. "May sinabi ba akong hindi ako kakain?" Depensa ko.
She scowl. "You said it a while ago," pagpapatunay niya.
"I didn't, " muli akong napalingon sa paligid. Rambam kong may mga matang nakatingin sa akin.
'An eye watching you'
"Yes, you did," may kumpiyansa niyang saad. Binagsak niya ang kutsara sa lamesa at gumawa iyon ng tunog.
I turn my gaze at her. "I said I'm not hungry, hindi ko sinabing hindi ako kakain," palinga-linga ko pa ring sabi.
Hindi ako mapakali, malakas ang loob ko na mayroong nag mamatyag sa bawat galaw ko. "Teka nga," hinawakan niya ang ulo ko at pilit na pinaharap sa kanya. "May dumi ba ako sa mukha. Pangit ba ako, hindi ko maintindihan kung ako ba ang kausap mo gayong sa iba kana man nakatingin," mahabang litanya niya.
Marahas kong inalis ang kamay niyang naka hawak sa'kin. "Mas gaganda ka kung isasara mo 'yang bibig mo." Pabalang na sagot ko. I saw how her brow arched sarcastically.
"Masaya na ako sa itsura ko. Hindi ko na kailangan ang kagandahan,"
"Shut up, then."
"Fine," she sigh. "Ngayon na lang nagkikita ayaw pa akong kausap. Huwag kang mag-alala Clyde Dylan Wiseone, papupuntahin ko rito si Cath para sumayaw naman araw mo," I heard her whispering.
"Tskk.."
Pagkatapos kong kumain ay dumeretso na ako sa aming tent para magpalit ng damit. Katatapos ko lang magpalit at aktong lalabas na sana ng mapigilan sa narinig.
"Mukhang nakaka halata na si clyde," kinakabahang ani ng lalaki.
So, ako nga. Hahakbang na muli ako ng natigilan sa pangalawang pagkakataon. "Paano na ang pinapagawa sa atin ni Ms. Ganda?" Ibang boses naman ang aking narinig.
"Palamig-lamigin muna natin ang panahon," sagot ng pangatlo.
Their voice sound familiar to my ears. Hindi na ako nag alinlangan pang sumagasa sa gera. Gayon na lamang ang pagka bigla nila ng masilayan ako. Ibat-ibang reaksyon ang gumuhit sa kanilang mga mukha.
"What did you say?" I asked sarcastically. I was rattled off.
They shake their head pathetically. "Nothing," Angelo responded.
"Fuck you! I heard it," I cursed.
Tiim bagang na nakipag titigan sila sa akin. "We don't have to explain," I don't have your freaking explanation. I want a clear information.
"You are violating the rules," I said with authority. "What if the Captain know this, alam niyo ba ang kapalit ng ginagawa niyo?"
"What do you want," Napasinghap ito.
I pursed my mouth into a self-satisfied smirk. "I want to meet her." Gusto ko siyang makita. Tanungin, bakit niya ako pina pamanmanan?
"We can't do that," hindi nila kaya subalit nakuha nila akong manmanan oras-oras.
I nod. "Okay, siguro naman ay handa na kayong mamatay, hindi 'ba?"
"Kami ang maiinit kapag ginawa namin 'yon," saad ng una. Aba may utak rin ang isang 'to.
"Of course. Sana pumasok yan sa kukote mo bago ginawa niyo ang bagay na pagsisisihan niyo," wika ko. "Dead or alive?" Napa awang ang kanilang bibig.
"Tonight,"
The guard are hovering around.
An irritating sounds produced by the crickets were soothing to ears.
Too dark.
I waited for them, almost a half hour but they didn't appear yet. Nabilang ko na siguro ang halos nasa daan-daang puno sa kagubatan. Nagawa ko na ring maglaro na parang bata maaliw lang ang sarili.
Its been getting darker and darker.
Ilang sandali pa ay nakaramdam na ako ng presensya, papalapit sa aking gawi. I was shocked when I saw them on that state.
Why they are looking like a thief?
They used to wear dark duffel coats with the hoods up.
Hindi lang pala magnanakaw. They were also look like a violent criminal. I prefer the later one.
Exalted trees, creeping tall grasses and dense passage are visible and hasn't gone beyond my sights. Kahit madilim ay pansin kong tinatahak naman ang papasok sa kagubatan.
"Why did know this place?" Maya-maya tanong ko. Magsasalita lang sila kapag may tinatanong ako. It's weird.
"I know where she is," iyon lang ang naging sagot niya at bumaling muli sa daan.
I asked them, but, I couldn't find exact answers. They were keep saying... "Tanungin mo na lang si Ms. Ganda,"
After hours of walking and finally we saw a light from a far.
My body are trembling. I saw a red and black flag while a centaur (holding bow and arrow) printed on it, hanging at the top of their gate.
"Sagittarius Gang," I muttered.
Supposedly, all Gangs are on their trainings.
"Yuko." Utos ni Angelo. Mabilis na ginawa namin ang kaniyang utos.
"May paparating," bulong ng isa na aking kasama.
"Kaya na natin sila," nag mamayabang na saad ng isa pa. Sumisip ito, inaaninag ang paparating.
"Don't underestimate them," I said. Naagaw ko ang kaniyang atensyon. Yumuko siyang muli.
"Ay oo nga pala, nakakatakot pala sila lalo na si Ms. Ganda," pagbawi niya sa kaniyang sinabi. "'Di ba Angelo?"
In defeat and shame Angelo nod pathetically. "Sakit kaya," naka ngiwi niyang dugtong. Napahawak siya sa kaniyang sikmura. Ano meron sa kanila? Bakit sila lang ang nagkakaintindihan?
Naisara ang bibig. Huminto sa paghinga. Kontrolado ang bawat galaw na maaring ikapahamak namin.
Kung mapapansin ay halos babae ang miyembro ng Sagittarius Gang. Boys are not allowed on their troops.
"Go back to your post." Narinig kong utos ng babae na kadarating lang. Siguro ay may mataas itong ranggo.
"Yes, Our Leader," saad ng dalawang guards na kasalukuyang nagbabantay. Narinig ko ang yabag nila papalayo.
It seems her voice (leader) is like an angel's voice. I heard it, many times. Hindi ako magsasawang pakinggan ang boses na 'yon.
"Cath..." I whispered.
I was drowned by my thoughts.
Namalayan ko na lamang ang aking sarili ay nakatayo na sa harapan ng tarangkahan.
Naka talikod ang babae sa amin. Nakasuot ito ng kanilang uniporme. Nakasabit ang kaniyang pana sa kaniyang likuran. Katamtaman ang kaniyang tangkad, mahaba ang buhok, maganda ang tindig, slim ang katawan halatang isang... dalagang Pilipina.
"Ms. Ganda," Angelo mumbled, calling the attention of that lady. Napatungin ako kay Angelo ng tawagin niya ito.
"She is the girl---" Hindi ko na natapos ang sasabihin ng putulin na niya ito.
He grin. "Yeah, she is," Ibig sabihin na 'yon at ang babaeng tinatawag nilang Ms. Ganda ay iisa, interesting!
"Ms. Ganda," sabay-sabay na pagtawag ng tatlo sa leader.
"Pagtumingin ka, akin ka." I whispered which sounded so soothing to the ears.
I couldn't help but to wait for the chance to turn her gaze at me. Kinakabahan at galak ang nararamdaman ko sa sandaling ito.
I was stunned.
I can't move.
My world were stop spinning.
It was very brief period of time. Her eyes met mine --- for a distance, I could sense that she was on a shock when she saw me.
I could hear my heartbeats pulsing as it thuds loudly and travel so fast as it does when I am with her.
The girl on my front looking at me; the girl who become a leader; the girl they called Ms. Ganda is the only girl I want to live with, the girl I want to protect at all cost. Ang babaeng aalayan ko ng aking buhay ay ang babaeng mahal ko.
Now I know.
I know why she left her eyes to look for me. She did it because she want to know if who am I accompany with. Para malaman niya ang lahat ng ginagawa ko. Ginawa niya 'yon dahil ayaw niya akong mawala sa kaniya.
I like how possessive she was.
There is no exact words nor explanation to define what I feel right now.
'She loves me, too.' Napangiti ako sa ideyang iyon.
"Clyde!" She was shocked when she whispered my name.
I smiled sweetly while whispering her name. "Cath..."
I am all alone without you.
My days are dark without a glimpsed of you.
Please, always be on my side.