Bölüm geldiii.... İnşAllah beğenerek okursunuz. Vote ve yorumlarınızı beklemekteyim.
♕♛♕♛♕♛♕
Yeniden benliğimi bulmuşken kaybetmekten korktum.
♕♛♕♛♕♛♕
Yaprak rüyasını hatırlayınca ve karşısında ki genç adamın tam da rüyalarında ki adamın can bulmuş haliyken nasıl davranacağını bilemedi. Gerçekten aşık olduğu yosun gözlüsü Yusuf' u kendisine kaşlarını çatarak bakan o adam mıydı? Aklı karmakarışık bir hal alınca da koluna girdiği abisinin kolunu farkında olmadan sıktı. O kadar farklı duygular içerisindeydi ki ne yapacağını, nasıl davranacağını bilemedi.
" İyi misin canım? Gerildin sanki? " Ahmet kolundaki baskıyı hissedince merakla sordu.
" İyiyim abi. Yeni yeni alışıyorum dışarıya ve çevreye. Uzun bir aradan sonra ilk defa kalabalık bir ortama girince gerildim sanki. " deyip abisine çekinik bir bakış attı genç kız.
Ahmet' te genç kızın bu söylediklerine inanmış olacak ki; " Artık alışsan iyi olur. Ben nereye sen oraya. " deyip burnunu sıktı.
Genç kızda gülümseyerek bakışlarının yönünü yine aşık olduğu adama doğru kaydırdı. Yine bakışları üzerindeydi hem de daha fazla çatılmış kaşlarla ve sinirli bir çehreyle. Bir insan daha fazla nasıl sert ve soğuk bakabilir acaba? diye düşünmeye başladı Yaprak.
Yusuf Ali kendisine çok dikkatli bakan bu çelimsiz kızın bakışlarından nedensizce rahatsızlık duydu. Nedenini bilmediği bir şekilde o bakışlara karşılık kaşlarını çattı ve kendisine böyle dikkatli bakmaması için sinirli gözükmeye çalıştı. Aslında sinirli gözükmeye çalışmasına gerek yoktu çünkü fazlasıyla sinirliydi. Yine ailesiyle evlilik yüzünde tartışmış ve sakinleşmek için de en sevdiği kuzeninin yanına gelmeye karar vermişti. Kesinlikle sinirlerini yatıştıran ve her zaman mantıklı düşünen kuzenin varlığına seviniyordu.
Yaprak bakışlarını kızgın bakışlardan çekip çevresine bakındı ve başka yeşil harelerle kesişti bu seferde elaları. Kız çok güzel ve alımlıydı. İnsanı kendine çeken bir tarafı vardı ve kendisinden 2-3 yaş büyük gibi, diye düşündü genç kız. Bakışlarını bu güzellikten ayıramıyordu. Simsiyah hafif dalgalı saçlarına uyumlu esmere yakın teni, insanların baktıkça bakası gelen derin yeşil gözler, yüzüne uyumlu küçük burnu ve hafif dolgun dudaklar. Yaprak bakışlarını tekrar gözlerine doğru çevirince hafif kızgın ve kırgın gözlerle karşılaştı. Kime kırıldı ve kızdı acaba? diye düşünerek abisine baktı ve onun bakışlarının da güzel olan kızda kirlendiğini gördü.
Yaprak iki hareler arasında mekik dokudu. İkisi de kırgın ve tanımadığı, daha önce bilemediği duyguyla bakıyordu birbirlerine. Yeşil gözlü kızın bakışları bir kendisinin üzerinde bir de abisinin üzerindeydi ve farklıydı. Yaprak bu bakışmalar arasında düşünceleri birbirine girmişti ve çok geçmeden de gerçekliği kavradı. Bu karşısındaki güzel genç kız Alvina idi. Genç kız abisinin bakışlarındaki o tanımlayamadığı duyguyu da çözmüştü, aşktı. Aynı rüyalarında Yusuf' un kendisine aşkla baktığı gibi bakıyordu.
" Şu bize kızgın bakan senin Alvina'n mı? " diyen Yaprak, abisinin yüzünü inceledi.
" Evet tatlım benim Alvina'm daha olmadı ama yakında sadece bana ait olacak. " deyip dudaklarını hafifçe yana doğru kaydırıp gülümsedi genç adam.
" Sanki kızgın gibi bir hali var. Ne yaptın? Bana bakışları biraz sert gibi. "
" Bir şey yapmadım ama sanırım biraz kıskandı. " dedi genç adam durumdan hoşnut bir şekilde.
" Nasıl yani ama sen benim abimsin. " deyip safça yüzüne baktı Yaprak.
Ahmet, kız kardeşinin kurduğu bu safça cümleye daha fazla dayanamayıp küçük bir kahkaha atıp, " Çok safsın canım benim. " deyip yanağından öptü kız kardeşinin.
Yaprak abisinin kahkası ve yanağını öpmesiyle elini yanağına koydu gülümseyerek ve kaçamak bakışlarla o yosun yeşili gözlerin sahibine baktı.
Yusuf Ali izlediği sahne karşısında gerçekten de rahatsız olduğunu hissedip daha da sinirle baktı o genç kıza ve kaşlarının daha da çatılmasını engelleyemedi. Resmen ilk defa gördüğü bu çelimsiz küçük kız tüm sinirlerini geriyordu.
Ahmet kız kardeşinin kolundan tuttuğu gibi kendilerine sinirle bakan güzeller güzeli Alvina' sının yanına gittiler.
" Günaydın, nasılmış bakalım bizim huysuz? "
" Günaymadı canım. Ayrıca nasıl olduğumdan ve bana huysuz demekten vazgeç. " deyip sinirle soludu Alvina. O tokattan sonra bir iki kez kendisi için huysuz diye mırıldandığını duymuştu.
" Aa bu sabah çok asabiyiz. Hiç senin gibi bir güzele yakışıyor mu? " diye söylendi Ahmet. Bu sabah miladıydı ve sanki sevdiği kızla çok samimilermiymiş gibi davranmaya karar verdi. Hem böylece aralarında ki gerilimin azalacağına inanıyordu.
" Seni görünce asabi olmamak elde değil. Ayrıca yanında kız arkadaşın varken bana nasıl güzelim dersin. Utanmıyor musun? " dedi Alvina ve kıskançlığı sesine de yansımıştı. Hem karşısında ki bu adamın kendisine neden böyle davrandığını da çözmeye çalışıyordu. Çünkü araları hiçbir zaman böylesine samimi konuşacak raddeye gelmemişti. Hislerinden emindi ama karşısında gülümseyen adamın hislerinden hiçte emin olamıyor, olmak istese de ailesine yaptıkları aklına geliyor ve kendisine kızıyordu.
" Yooo niye utanayım ki. Ben yanımdaki güzele her gün güzelim gibi güzel sözler söylüyorum de mi tatlım? " deyip yanağından makas aldı Ahmet, kız kardeşinin.
" Evet.. Evet a-... " sözümü tamamlayamadan Ahmet sözünü kesti. Neden böyle bir şey yaptı ki şimdi? Soru soran bakışlarıyla baktı genç kız abisine. Zaten bu ikili arasında geçen diyalogdan ne anlam çıkaracağını çözememişti.
" Neyse sana iyi dersler. Biz gidelim canım. " deyip koluna girdiği kız kardeşini yönlendirdi.
" Abi o yaptığın neydi? " biraz sinirli bir şekilde sormuştu Yaprak. Artık eskisi gibi suskun içine kapanık değildi. Bu bir kaç günde toparlamış ve sanki hiçbir sıkıntı yaşamamış gibi davranıyor, geçmişine sünger çekmişti.
" Ne yapmışım ki? " deyip küçük masum çocuklar gibi dudaklarını hafif büzüp omuzlarını yukarıya doğru kaldırmıştı Ahmet.
Yaptığı hareketle kıkırdamasını durduramadı Yaprak ve " Lütfen abi, kız bizi şey sandı.." deyip cümlesini tamamlayadı. Utanmıştı.
" Ne sanmıştır? " alayla soruyordu genç adam.
Genç kız iyice kızarıp, " Sevgili. Niye böyle davrandın? Kıskandı ve sinirlendi gibi. "
" Amacımda oydu ya güzelim. Şimdi anladım beni seviyormuş. Biraz bu oyunu devam ettireceğiz. Hem de senin için. "
Şaşkınlıkla " Benimle ne ilgisi var abi? " diye sordu genç kız.
" Şu anda gülüyor olabilirim ama inan kendimi zor tutuyorum. Erkeklerin sana nasıl baktığını görmüyor musun? Seni evden çıkarmakla hata yaptık. " deyip çevresindeki erkeklere öldürücü bakışlarını yolluyordu genç adam.
Şok ve üzgünce abisine "Pişman mı oldun, benim dışarı çıkarmakla? " deyip dolan gözleriyle baktı.
Ahmet kız kardeşinin sesindeki titremeyi hissetmiş olacak ki aniden kafasını çevirip şaşkınca genç kıza baktı ve iki eliyle yanaklarını tutup başını yerden kaldırdı.
" Abim benim, özür dilerim. Sakın ağlama öyle olmadığını biliyorsun. Ben sadece kıskandım. Ben kıskanç bir erkeğim ve yanımdaki kıza bakılan bakışları kıskanırım. Bir anlık kıskançlıkla ağzımdan çıktı. Tamam mı?" diye açıklama yaptı genç adam. Aklından bir an olsun pişmanlık geçmemişti ve kız kardeşinin geçmişini unutamadığı - ki unutması gerçekten zordu - unutmuştu. Cümlesini bitirince üzgün ve beklenti içinde kız kardeşine bakıyordu genç adam.
Hafifçe gülümseyen Yaprak hemen abisinin boynuna sarılıp, " Tamam abim. Ağlamam. " deyip hızla dolan gözlerini silip devam etti konuşmasına. " Bir an korktum sadece. Yeniden benliğimi bulmuşken kaybetmekten korktum. O kadar. " deyip sıkıca sarıldı abisine genç kız.
O son cümle işte Ahmet' in kalbini acıttı. ' Yeniden benliğimi bulmuşken kaybetmekten korktum. '
Genç kız kıkırdayınca:
" Şimdi neye gülüyorsunuz, cimcime? " deyip geri çekildi Ahmet.
" Yenge hanım çok sinirli bakıyor abi. "
" Birazcık sinir çektirmekten zarar gelmez. " diyen Ahmet bakışlarını sevdiği kıza doğru çevirdi ve kızgın harelere aşkla baktı.
" Abi iyi hoşta. Gerçegi öğrenince halini düşünemiyorum. " deyip hafifçe gülümsedi genç kız. Abisinin yüzündeki gülümsemenin kaybolup yerine endişe ve paniğin almasıyla kıkırdamasını engelleyemedi Yaprak. Abisi gerçekten de aşıktı. " Yandın desene abi. Yüzündeki ifade onu gösteriyor. " diyerek de son sözlerini söyledi genç kız.
" Sanırım yanacağım ama olsun sonunda birleşelim de çekeceklerime razıyım. " diyen Ahmet, kız kardeşini de beraberinde içeriye soktu ve ilk olarak gidip işlemleri hallettiler ve ardından da Yaprak' ı sınıfına bırakıp kendisi de arkadaşını bulmaya koyuldu.
Yaprak sınıfına girince bir çok kişinin kendisine baktığını görünce utançla başını masaya eğip heyecanını yenmeye çalıştı. Çizimi iyi olduğu için İç Mimarlık bölümünü okuyacaktı. Genç kızdan sonra boş kalan sıralarda dolmaya başlamıştı. Yaprak başını kaldırıp sınıftakileri incelemeye başladı. Her biri kendi alemin de yaşıyormuş gibi soyutlaşmışlardı dünyadan sanki. Sadece aralarında bir kaç tanesi grupça oturup sohbet ediyor ve şakalaşıyordu.
Yaprak yanının boş kaldığını görünce kimin gelip oturacağını merak etti ve kapıya çevirdi bakışlarını. Tam da o sırada içeriye uzun boylu kumral birisi girdi. Elinde laptop çantası ve dik yürüyerek öğretmen masasına ilerledi. Genç kız birazcık şaşırmıştı çünkü bu gelen çok genç bir erkekti ve bunun hoca olması şok etkisi yaratmıştı kendisinde.
Gülümseyerek " Merhaba arkadaşlar. " diyen genç öğretmen sınıftakilerle göz teması kurdu genel olarak. Sınıftaki kızlardan küçük kıkırdamalar eşliğinde uğultular yükselirken, erkeklerde tam tersi kıskançlığın verdiği homurtu sesleri yükseliyordu.
Genç öğretmen hafif boğazını temizlerek, " Uğultuyu keselim arkadaşlar. " diyerek masasına ellerini dayıyarak hafifçe öne eğildi ve tam konuşacaktı ki, sınıfın kapısı çalınıp açılmıştı.
Genç bir kız utanarak içeriye girmiş ve " Özür dilerim hocam. " diyerek boş olan sıraya Yaprak' ın yanına oturdu. İki genç kız da birbirine bakıp gülümsemişti.
" Bir daha böyle bir şey olmasın! " diyerek sert çıkan genç öğretmen sınıftaki uğultuların bir anda kesilmesine neden olmuştu. Kimsenin böyle bir çıkış beklemediği yüzlerindeki ifadeden anlaşılıyordu.
Yaprak' da şaşkındı ve yanındaki kıza baktı. Onunda yüzü aşıktı ve gözleri yaşlarla dolmuştu. Sanki akmamaları için engeller varmış gibi dolu doluydu ama akmıyordu. Bakışlarını sonradan öğretmene çevirince onunda gözlerini kısmış, dişlerini sıktığı çene kaslarının oynamasından belli oluyordu ve bu şekilde yanındaki kıza bakıyordu. Yaprak, genç öğretmenin kendisi ile göz göze gelmesiyle bakışlarını kaçırmıştı ve genç kız şaşkındı. Bu ikili arasında geçmişte bir şey olduğunu anlamamak imkansızdı.
Genç öğretmen keskin sesiyle konuşmaya başladı. " Adım Murat Sert. Bundan sonra X dersini birlikte göreceğiz. 3 yıldır bu üniversitede ders veriyorum ve 30 yaşındayım. Derste asla laubaliğe izin vermem ve ders saatinde herkes sınıfta olacak. Benden sonra bu sınıfa girilmesine izin vermem. Bundan sonra buna dikkat ederseniz sevinirim. " diyerek yerine oturmuştu ve son sözlerini sınıfa geç gelen kızın gözlerine bakarak söylemişti.
Sınıftaki herkes susup önünde ne varsa onunla uğraşmaya başladı. Yeni öğretmenin kendilerini anlamış gibilerdi. Yaprak, öğretmeninde kendisi gibi bu sınıfta yeni olduğunu anlamıştı. Yanındaki kıza doğru bakıp hafiften eğildi ve " Merhaba, adım Yaprak. " diyerek gülümsedi. Yeni bir hayata başlıyorsa sıcak kanlı ve yeni arkadaşlıklar edinmek istiyordu ve yanında oturan kıza da hemen ısınmıştı. . Üzülmesini istemiyordu. Bilmiyordu ama ilk görüşte hemen ısınmıştı yanında ki genç kıza.
" Merhaba. " diyen genç kızın zorla tuttuğu gözyaşları isyan edermişcesine özgürlüğüne kavuşmuştu. " Benim adım da Eslem. " diyebildi iç çekişleri arasında zorla.
Yaprak, yeni tanıdığı ve arkadaş olmak istediği Eslem' in ağlamasıyla kendisi de üzüldüğünü hissetmişti. Bu kızda onu çeken bir şeyler vardı.
" Neden hemen ağladın bilmiyorum ama seninle iki iyi arkadaş olmak istiyorum eğer kabul edersen? " diyebildi yaşlı gözlere temenni içinde bakarak.
Eslem de, " Tabi ki. Bende seni çok sevdim arkadaşım. " diyerek gülümsemişti. Bu okulda hiç arkadaşı yoktu ve karşısında ki kızın sevimliliği, masum bakışları ona güvenebileceğini gösteriyordu.
İki genç kız ilk arkadaşlıklarının varlığıyla hafifçe kıkırdamışlardı ve ortamda ki buhran havası hemen dağılmıştı. Eslem o anki gözyaşlarını unutmuş, Yaprak' ta hüznünü unutmuştu. Sert bir şeyin çarpma sesiyle iki genç kızda bakışlarını birbirinden ayırıp sesin geldiği yöne çevirdiler. Kendilerine kısık ve sinirli gözlerle bakan Murat öğretmeni görmeleriyle, Yaprak önüne dönmüş, Eslem ise üzüntünün yeniden baş göstermesiyle defterini açmış bir şeyler karalamaya başlamıştı.
Dersler peşi sıra yoğun bir şekilde geçmişti ve Yaprak ilk günün dezavantajını yaşıyordu. Derslere konsantre olması ve sınav dönemlerine kadar toparlaması gerekiyordu. Eşyalarını toparlayan iki genç kız sınıftan çıkmışlardı. Yan yana sohbet ederek bahçeye varan ikili bir köşeye geçerek beklemeye başlamışlardı. Yaprak bakışlarını kapıdan ayırmadan abisini kaçırmayaya çalışıyordu.
Ahmet ve Hüseyin' de birlikte bahçeye çıkınca etrafa göz attılar ve Ahmet kardeşini görünce o tarafa doğru yöneldiler. Yaprak' ta abisinin yanına gelmesiyle hiç vakit kaybetmeden neşe içinde yanındaki arkadaşını tanıştırdı.
" Abi bu arkadaşım Eslem. İlk seninle tanıştırmak istedim. "
" Merhaba Eslem bende Ahmet. " deyip elini uzattı genç adam. Eslem de gülümseyerek elini uzattı.
" Memnun oldum Ahmet abi. Abi dememde sakınca yok de mi? " dedi Eslem kısık bir tonda.
" Yok canım, bizim cimcimenin arkadaşı olarak tabi ki bana abi diyeceksin. " deyip gülümsedi Ahmet ve konuşmasına devam etti. " Bu da benim can yoldaşım Hüseyin. "
İki genç kızda aynı anda, " Memnun olduk Hüseyin Abi. " dediler.
" Ah... Lütfen abi demeyin. Kendimi yaşlı hissettim bir anda. " deyip gülümsedi Hüseyin. Karşısında ki kızlara bakıp göz kırpmayı da ihmal etmemişti. Kardeşim dediği Ahmet' in kardeşine bakınca onların mutlu olmasıyla mutluluğu pekişti.
" Zaten büyüksün oğlum. Her halde sana abi diyecekler. Başka şeyler gelmesin aklına. " deyip hafif kızgınlık ve şakayla omzuna vurdu Ahmet. Hüseyin' e güvenci tamdı ve ona takılmaktan büyük zevk duyuyordu.
" Aa, aa abi çok ayıp. Onlar benim dünya ahiret bacımdır. " deyip bir elini göğsünün üstüne koyup hafifçe eğildi Hüseyin. Bu hareketine kahkahalarla gülmeye başladı Genç kızlar ve Ahmet. " Hem ayrıca benim sevgilim var. " diyerek de konuyu kapattı Hüseyin.
Yaprak bu ortamdan o kadar mutlu olmuştu ki. Mutluluk bu dedi kendi kendine ve abisinin arkasında ki merdivenlerde sinirli bir şekilde hem Eslem' e hem de Ahmet ve Hüseyin abisine bakan Murat öğretmeni görünce neden her defasında Eslem' e karşı böyle sert duvarlar ördüğünü merak etti. Bakışlarını kaçırarak yanındakilere baktı. İlk olarak Eslem ile tokalaşıp ayrıldılar ardından da Hüseyin ile.
Başbaşa kalan abi kardeş kol kola dış kapıya doğru yürümeye başladılar. Bir yandan da Ahmet, kardeşine derslerin nasıl geçtiğini, neler yaptığını soruyor ve meraklarını gidermeye çalışıyordu. Yaprak' ta abisinin sorularına içtenlikle cevap verip ilk başlarda zorlanacağını belirtmiş ama sonrasında benimseyeceğini de belirtmişti. Kapının oraya gelince de iki sinirli harelerle karşılaştı Ahmet ve Yaprak.
BÖLÜM SONU...