Matapos ang nangyari sa amin ni Yuan noong gabing 'yon.
Hindi na ako nakatanggap pa ng tawag mula sa kanya.
Hindi ko na din lubusan maramdaman ang presensya niya.
Pakiramdam ko, napagod na siya sa'kin.
Pakiramdam ko, sumuko na siya.
At pakiramdam ko, ayaw niya na.
Nasaktan ako dahil sa katotohanan na 'yon. Nasaktan ako pero hindi ko na inisip pa. Kung tutuusin, mas maganda ang ginagawa niya ngayon. Dahil kasi do'n, unti unti kong na-realize ang lahat. Simula sa simula, hanggang sa ngayon.
tok! tok! tok!
“Xiantel, anak?”
Napalingon ako sa pintuan ng kwarto ko ng marinig ko ang boses ni Mom.
“Naka-ayos ka na ba? Parating na ang mga Rico dito sa bahay.”
Nakaramdam agad ako ng kakaibang kaba dahil sa sinabi ni Mom. Shit. Papunta na sila dito. Papunta na ang mga Rico dito.
“Xiantel?”
tok! tok! tok!
Napabuntong hininga ako. Pwede bang hindi na lang ako lumabas? Ayokong makita sila. Ayokong makita si Yuan, pati ang mga pamilya niya. Huwag muna, huwag ngayon.
“Xiantel?”
Hindi ako sumagot at umupo na lang sa kama ko. Ayoko talagang makita sila. Kinakabahan kasi ako sa pwedeng maging mangyari. Paano na lang kung makita ako ni Don Rico? Ano'ng gagawin niya sa'kin? Aawayin niya ba ako? Sisisihin niya ba ako sa nangyari kay Yovanni ngayong nakaka-alala na ako?
“Anak, Xiantel? Open the door.”
Hindi pa din ako kumikibo. Ano ba talagang gagawin ko? Lalabas ba ako sa kwarto ko?
“Xiantel?”
Napatingin na lang ako kay Mom ng makapasok na siya sa kwarto ko. For sure, may duplicate key siyang dala ng kwarto ko, “Anak? Are you okay?” lumapit siya sa akin at umupo sa kama ko.
Hindi naman ako sumagot at tumingin na lang sa kanya. “What's wrong?” nag aalalang tanong niya sa'kin.
“Mom.” napabuntong hininga na lang ako. “I don't want to see them.” seryoso kong saad habang nakatingin sa bintana ng kwarto ko.
“Why?” kahit nagtataka ay alam kong nahihinuha na ni Mom ang tunay na rason ko.
“I'm scared.” I answered honestly. “Hindi ko alam kung—” napatungo ako, “—ano'ng gagawin sa akin ng Pamilya ni Yuan.”
“Ano naman gagawin nila sa'yo?” nagtatakang tanong niya. “Alam nila ang lahat, Xiantel. Alam nila ang sitwasyon mo.” seryosong sagot sa akin ni Mom.
“I know.” mahinang sagot ko, “Kaya nga natatakot ako.” napabuntong hininga ako, “Dapat ko na lang siguro ihanda ang sarili ko 'pag dating nila.” mahina kong bulong.
“You need to.” hinawakan ni Mom ang kamay ko, “Nandito naman kami, Xiantel. We're here to protect you.”
Napatingin ako kay Mom. “Thank you.” seryoso kong sagot sa kanya.
“Hmm.” ngumiti siya sa akin, “Hindi pa ba tayo lalabas?” nakangiti niyang tanong sa'kin.
Muli akong napabuntong hininga bago tumingin sa kawalan, “Let's go.”
—
“They're here.”
Nakaramdam ako ng matinding kaba dahil sa sinabi ni Dad. Nandito na sila, nandito na ang mga Rico. “Let's welcome them.” tumingin sa amin si Lolo at ngumiti. Hindi naman ako kumibo at tahimik na sumunod na lang sa kanila habang papunta kami sa main door ng bahay.
“Xiantel, sis!”
Hindi pa man kami tuluyang nakakalapit sa kanila ay narinig ko na agad ang malakas na bati ni Ate Yna. Muling bumulusok ang kaba ko dahil sa ginawa niya, shit. Ibinigay niya na agad sa akin ang attention. “Hi, sis!” paglapit pa lang namin sa kanila ay niyakap na agad ako ni Ate Yna.
“You're so beautiful as ever.” humalik ito sa pisngi ko.
“Good evening.” mahinahon na bati ko sa kanya bago tumingin sa mga kasama niya. Gusto kong murahin ang sarili ko dahil ang peste kong mga mata ay hinanap agad si Yuan.
“Ah, hinahanap mo ba si Yuan?” nakangiting tanong sa akin ni Ate Yna. Napa-iwas naman ako ng tingin at hindi na lang sumagot. “Sorry, sis. Hindi kasi siya sumama sa'min ngayon. Masama daw ang pakiramdam niya, eh.”
Natigilan ako dahil sa sinabi niya. Masama ang pakiramdam? Shit.
“Good evening, Don Yana.”
Damn.
“Magandang gabi, Don Rico.”
Pakiramdam ko ay natahimik ang lahat dahil sa simpleng batian ng dalawang Lolo sa harapan namin.
“Good evening, balae.” inigaw ni Dad ang attention mula sa kanila. “Balae, good evening.” nakangiti ding bati ng Dad ni Yuan sa ama ko. “Ah, let's go to the dining area?” nakangiting tanong sa kanila ni Mom. Tumango naman ang lahat kaya nagsimula na kaming maglakad papunta sa dining area.
“Mommy, who are they?” mahinang bulong sa akin ng kapatid ko habang naglalakad kami. “OMG! Who's this pretty girl here?” rinig kong tanong ni Ate Yna habang nakatingin sa kapatid ko. “My sister.” mahina kong sagot sa kanya.
“Hi.” nahihiyang bati sa kanya ni Kiana. “Hello!” masiglang bati naman ni Ate Yna sa kanya.
“Who are you?” inosenteng tanong ng kapatid ko sa kanya.
“I'm Ate Yna, your Kuya Yuan's gorgeous sister.” nakangiting sagot sa kanya ni Ate Yna. “Daddy's sister?” nanlaki ang mga mata ng kapatid ko. “Where's Daddy? Where's Daddy?” excited na tanong niya kay Ate Yna.
“He's not here, eh.” sagot sa kanya ni Ate Yna. “He's sick.” tumingin siya sa'kin. Napaiwas naman ako ng tingin. Damn. Bakit kailangan tumingin sa'kin?
“What? He's sick?” malungkot na tanong ng kapatid ko bago tumingin sa'kin, “Mommy, Daddy's sick.” nakanguso niyang saad habang nakatingin sa akin.
Narinig ko. Tch.
“Xiantel, Kiana, Yna, come here.” sabay sabay kaming napalingon kay Mom nang tawagin niya kami. Sumunod naman kami sa sinabi niya at lumapit sa dining area.
“How are you, Xiantel?”
Pag-upo pa lang naming lahat sa upuan ay tinanong na agad ako ni Don Rico. Shit. Relax, Xiantel. Relax. “I'm doing good po.” mahinahon at seryoso kong sagot sa kanya.
“Hmm.” tumango tango siya, “I heard, naka-alala ka na raw?”
Shit.
Bakit parang ang direct to the point niya naman? Seriously.
“Opo.” seryoso pa din na sagot ko sa kanya. Wala naman dahilan para hindi ko siya sagutin. He's asking me, I should answer him.
“Good to know.” napangiti si Don Rico, “Ibig sabihin, naaalala mo na si Yovanni?” pilit niyang pinanormal ang boses.
“Pa.” rinig kong mahinang angil ni Tita Miranda sa ama niya. “We're here to celebrate New Year, please.” pahina ng pahina ang boses niya.
“I know.” natawa ang Grandpa, “Masama ba magtanong sa asawa ng apo ko?” tumingin ulit siya sa'kin, “Kamusta naman, Xiantel? Naaalala mo na ba ang dati mong boyfriend?”
“Don Rico.” nagsalita na si Lolo, “Mas maganda siguro kung hindi mo muna tatanongin ang apo ko, hindi pa siya lubusang nakaka-recover.” seryoso at medyo ma-awtoridad na saad ni Lolo.
“Ah, gano'n ba?” napa-upo ng maayos si Don Rico, “Hindi ba mas maganda kung malalaman niya na ang lahat? Para naman mas maayos at maging fully recover na siya.” napangiti siya habang sinasabi 'yan.
Damn. I knew it. Nandito siya para sisihin ako.
“Grandpa.” narinig ko ang boses ni Ate Yna, “Hindi tayo nandito para diyan.” seryosong saad niya habang nakatingin sa Lolo niya. Nakakabilib lang na makita siyang ganito, seryoso. Palagi ko kasi siyang nakikitang nakangiti at hindi ganyan.
“Kung hindi, ano?” tuluyan ng naging sarkastiko ang boses niya, “Hindi ako naniniwala na nandito tayo para lang kumain at salubungin ang bagong taon.” tumingin siya sa mga magulang ko.
“Ano? Ano'ng nais niyong mangyari?”
“Don Rico.” nagsalita si Dad, “Ayaw po namin ng gulo.” mahinahon at seryoso niyang saad.
“Hindi naman tayo gagawa ng gulo.” natawa ulit siya ng mahina, “Ang gusto ko lamang ay pag-usapan ay ang tungkol sa relasyon ng apo kong si Yuan at ang anak niyong si Xiantel.”
“Ano'ng pag-uusapan tungkol sa relasyon nila?” nagtatakang tanong ni Lolo sa kanya.
“Hmm.” pinagsiklop niya ang mga kamay niya habang nakatin sa akin, “Noong nakaraang buwan kasi ay tinanong ko sila tungkol sa relasyon nila.” ngumiti siya ng kaunti, “Tutal, nasa tamang edad na naman sila. Mas maganda siguro kung mag desisyon na sila ng tama.”
“Ano po'ng ibig niyong sabihin?” tanong ni Mom sa kanya.
Dahan dahang ngumiti si Don Rico, “Gusto ko ay maghiwalay na sila.” seryoso at mariin na saad niya habang nakatitig sa akin. “Pasensya ka na, Xiantel. Pero ayokong ikaw ang makatuluyan ng apo ko. Ayokong mangyari din kay Yuan ang nangyari sa kapatid niyang si Yovanni.”
Fuck.
Natigilan ako at hindi nakapagsalita.
“Pa! Ano ba'ng sinasabi niyo?” rinig kong singhal sa kanya ni Tita Miranda.
“Ayon ang gusto kong matagal na mangyari.” sagot sa kanya ng Grandpa, “Gusto kong ilayo si Yuan sa kanya. Natatakot kasi ako na baka mamatay din ang apo ko, dahil sa kanya.”
Naramdaman kong nanghina ang buong katawan ko dahil sa sinabi niya.
Natatakot kasi ako na baka mamatay din ang apo ko, dahil sa kanya.
Natatakot kasi ako na baka mamatay din ang apo ko, dahil sa kanya.
Natatakot kasi ako na baka mamatay din ang apo ko, dahil sa kanya.
Natatakot kasi ako na baka mamatay din ang apo ko, dahil sa kanya.
Natatakot kasi ako na baka mamatay din ang apo ko, dahil sa kanya.
Natatakot kasi ako na baka mamatay din ang apo ko, dahil sa kanya.
“Don Rico.” narinig ko ang malakas na boses ni Lolo. “Apo ko pa din ba ang sinisisi niyo sa lahat ng nangyari?” seryoso at mahinahon na tanong niya kay Don Rico.
“Oo.” napangisi ang Grandpa, “Hindi ba't siya lang naman ang dapat sisihin dito?”
“Papa. Ano ba? Tumigil na kayo.” mahinang bulong sa kanya ni Tito Jason. “Bakit ako titigil? Hindi ako titigil.” pagmamatigas ni Don Rico, “Kailangan ko masigurado na maghihiwalay si Yuan at si Xiantel.” tumingin siya sa mga magulang ko, “Sang ayon ba kayo sa sinabi ko?” seryosong tanong niya sa mga magulang ko.
Hindi naman nakasagot sila Mom and Dad at napatingin na lang sa akin.
“Lolo! Ano ba'ng sinasabi niyo? Hindi ba dapat labas na kayo diyan?” rinig kong malakas na tanong ni Ate Yna. “Relasyon na ni Xiantel at Yuan 'yan. Sila na ang dapat na magdedesisyon para diyan.” angil niya habang napapatingin sa akin.
“Pero ako ang nag-utos na ikasal sila.” tumingin ulit siya sa'kin, “At 'yon din ang hiling ni Xiantel noong buhay pa si Yovanni.”
Napatungo na lang ako ng narinig ko 'yon.
Tama.
Ako nga ang humiling ng bagay na 'yon noon.
Dahil sobra akong nabaliw sa pagmamahal ko kay Yovanni noon, hiniling ko na maghiwalay kami ni Yuan. Hiniling ko 'yon sa kanya.
“W-What?” halatang nagulat si Ate Yna. “Is that true, Xiantel?” hindi makapaniwalang tanong niya sa akin.
Hindi naman ako nakasagot at napatungo na lang.
“Totoo 'yon, Yna. Hiniling 'yon sa'kin ni Xiantel noon.” si Don Rico ang sumagot sa kanya, “Kaya ngayon, tutuparin ko na ang hiling niya. Paghihiwalayin ko na silang dalawa.”
Shit.
“Papa!” rinig ko ang malakas na boses ni Tita Miranda, “Mahal nila ang isa't isa! Bakit mo gagawin 'yon?!”
“Mahal? Pati ba naman si Yuan ay mahal niya na din?” natawa ng sarkastiko si Don Rico, “Kung totoong mahal ni Xiantel si Yuan,” tumitig siya sa'kin, “Sabihin mo nga sa'kin ngayon. Sabihin mo ang totoo mong nararamdaman para sa apo ko.”
Wala sa sariling napatitig ako sa kanya.
“Sino ba talaga ang mahal mo sa mga apo ko? Si Yovanni o si Yuan?” seryoso at madiin na tanong niya sa'kin.
Napalunok ako.
Sino nga ba ang mahal ko sa kanila?
Sino ang totoong mahal ko?
“Anak.” narinig kong tinawag ako ni Mom, “Sabihin mo sa kanya ang totoo. Sabihin mo ang tunay na nararamdaman mo.” nakangiti at mahinahon na saad niya habang nakatitig sa mga mata ko.
Bigla akong nakaramdam ng kakaiba dahil do'n. Para bang may pumasok na isang imahe si isip ko, may pumasok na tinig sa tenga ko.
S-Si...
Napatingin ako kay Don Rico. “Handa na po akong sagutin ang tanong niyo.” sinalubong ko ang matapang niyang mga mata.
“Kung gano'n, sino?” hindi na makapag-hintay na tanong niya. “Sino ang mahal mo sa kanila?” tumitig siya sa mga mata ko.
Napahinga ako ng malalim bago tumitig din sa kanya.
Si...
“Si Y—”
“OHMYGOD!”
“WAAAAAAAAHH! MOM!”
“Ano'ng nangyari?”
“Shit!”
“Zaira? Ano'ng nangyari? Bakit namatay ang ilaw?”
Damn.
Nagulat din ako ng biglang namatay ang ilaw sa dining area. Halos nawala ang lahat ng liwanag kanina dito, nabalot ng nakakatakot na dilim ang buong paligi—
Damn!
Nanlaki ang mga mata ko ng may maramdaman akong humila sa akin paalis sa upuan ko. Shit! Who the hell is this?!
“Who are y—!”
“Ssshh.”
Hindi na ako nakasigaw pa ng takpan niya ng panyo ang bibig ko. “Hmm! Hmm!” pilit kong tinanggal ang mga kamay niya.
Sino siya?!
“Quiet.” rining kong mahina niyang bulong bago ako hilahin palabas ng bahay namin.
Natigilan ako.
Literal na natigilan ako no'ng marinig ko ang boses niya.
“Xiantel.”
Shit.
Naramdaman ko agad ang nagbabadyang luha sa mga mata ko ng marinig ko ang boses niya. Ang boses na matagal ko nang gustong marinig.
“Xiantel.” naramdaman kong tumigil siya sa pagtakbo at tumingin sa akin.
Fuck.
This is real.
This is so fucking real.
H-He's here.
He's here!
“K-Kuya.” mahina kong bulong habang nakatingin sa mukha niya. “K-Kuya!” hindi ko na napigilan pa ang sarili ko. Napayakap na agad ako ng mahigpit sa kanya. “K-Kuya..” wala sa sariling saad ko habang nakayakap sa kanya.
Damn! Kuya's here! Siya na talaga 'to!
“Xiantel, listen to me.” inilayo niya ako sa kanya at hinawakan ang pareho kong pisngi, “I'm going to ask you a question.” mahina niyang bulong habang nakatingin sa akin.
“W-What is it?” wala sa sarili kong tanong. God. Pakiramdam ko ay halo halo na ang nararamdaman ko ngayon. May masakit, may malungkot, may masaya.
“Do you want to come with me?” seryoso niyang tanong habang nakatitig sa mga mata ko. “Do you want to escape this place?” hinaplos niya ang pisngi ko.
Shit. Shit. Shit.
Hindi na ako nagdalawang isip pa. Tumango na agad ako sa kanya. “Y-Yes, Kuya. Yes.” mahina kong sagot.
Napalunok ako bago tumitig sa mga mata niya,
“I want to escape this place.”