“How are you, anak?”
“I'm doing good, Dad.” lumapit ako kay Dad at yumakap, “I haven't seen you for awhile.” sagot niya sa akin bago ngumiti. “Hmm, busy po sa school.” sagot ko.
“Where's your husband? Hindi mo ba siya kasama ngayon?”
Napatingin ako sa wristwatch ko, “I think, papunta na po siya dito.” sagot ko sa kanya.
“May sakit 'yang anak mo.” singhal agad ni Mom kay Dad pag-upo niya sa tabi ko. “What?” napatingin sa akin si Dad. “Maayos na ba ang pagkiramdam mo ngayon?” hinawakan nito ang balikat ko. “Medyo po.” ngumiti ako.
“Dad! You're already here!”
“Oh.” napangiti si Dad ng makita si Kiana. “Hello, sweetie.” binuhat ni Dad ang kapatid ko. “May pasalubong sa'yo si Dad.”
“Omo! Omo! What is it?” natuwa ang kapatid ko.
May kinuha naman si Dad mula sa likod niya at— “Chocolate for my sweetie!”
“Yehey!” nagtatalon sa tuwa si Kiana ng makita ang chocolate na hawak ni Dad.
“Hay nako, Ivan. Ano ba 'yan? Baka naman masira ang ngipin ni Kiana niyan.”
“You're so KJ, Mom.” natatawa kong sabi kay Mom. “Hindi ako kill joy 'no. I'm just worried about her teeth.”
“Minsan lang naman 'to.” natawa si Dad.
“By the way, Dad. Where's Lolo?” tanong ko sa kanya. Matagal tagal ko na din kasing hindi nakikita si Lolo.
“Business trip.” sagot sa akin ni Dad. Aw, “Kailan po ang balik? I kinda missed him na.” that's true, miss ko na si Lolo. Bukod kila Mom and Dad kasi, siya 'yung nakakausap ko palagi when it comes to school. And yes, medyo napag-iisipan ko na din ang sinabi niya noon tungkol sa pagpunta sa ibang bansa for my college career.
“I'm sure he missed you too. Huwag kang mag-alala, maraming pasalubong 'yon sa'yo.”
Napangiti ako sa sinabi ni Dad, “Dapat lang.” natawa ako.
vibrate!
“Excuse me.” tumayo ako mula sa pagkaka-upo sa sofa at lumayo sa kanila ng kaunti. “Yuan, nasaan ka na?” bungad ko agad sa caller ko.
“Wow! I missed you too, hon.” he said sarcastically. Tch. “Nandito na sa labas ng bahay niyo.”
Eh?
“Mom, Dad, sunduin ko lang po si Yuan sa labas.” paalam ko sa mga magulang ko. Tumango naman sila sa akin that's why nagmamadaling lumabas na agad ako ng bahay. Paglabas ko ay nakita ko na agad si Yuan na nakasandal sa sasakyan niya at may hawak na paper bag.
“Yuan.” lumapit agad ako sa kanya.
“Hon!”
Nagulat ako ng yakapin niya agad ako. “Grabe, miss na miss talaga kita.” bulong niya sa tenga ko. Pft. Natawa na lang ako. “I miss you, too.” sagot ko sa kanya.
“What?” mabilis na bumitaw ito sa yakap at tumingin sa akin, “Tama ba ang narinig ko? You said 'I miss you, too?'” hindi makapaniwalang tanong niya. Natawa na naman ako, “Why? Hindi ba kita pwedeng ma-miss?” natatawa kong tanong sa kanya.
“H-Hindi naman.” nagulat siya, “Nakakagulat lang.” unti unti siyang napangisi, “Ikaw ha? Yung totoo? May gusto ka na sa'kin 'no? Yiee!” sinundot nito ang taligiran ko.
“Yuan.” umiwas ako sa kanya. Natawa naman siya bago hawakan ang pisngi ko, “Oh? Hindi ka na masyado mainit.” napangiti siya, “Wala ka na bang lagnat?”
“Konti na lang.” sagot ko sa kanya. “What's that?” tinuro ko ang hawak niyang paper bag.
“Ah. This is for you.” inabot niya sa akin ang paper bag kaya naman tinanggap ko ito. Pagtingin ko sa loob nito ay—
“OMG.” napangiti ako ng todo ng makita kung ano ang nasa loob ng paper bag. “Yuan.” napatingin agad ako sa asawa ko.
“Ano? Ang sweet ko di'ba?”
“Pft. Yes Xiantel, ang swerte mo sa'kin. Ang sweet ko di'ba?”
Damn.
“Hey? Hon? Ano? Speechless?”
“W-What?” napatingin ako kay Yuan. “A-Ano'ng sabi mo?” tanong ko sa kanya. Shit. Again. Naka-alala na naman ako. Muli na naman may pumasok na alaala sa isip ko.
“Ang sabi ko, mahal kita.” ngumiti siya sa akin. “Nagustuhan mo ba 'yan, hon?” tinignan niya ang paper bag.
“Super.” ngumiti ako sa kanya. Bakit naman hindi ko magugustuhan 'to? This is my favorite food! Brownies and yogurt drink!
“Thank you.” lumapit ako sa kanya at hinalikan ang pisngi niya. “How's your school?” tanong ko sa kanya bago hawakan ang kamay niya. “Gano'n pa din.” sagot niya sa akin habang naglalakad kami papasok ng gate.
“By the way, may practice na naman kami ng sayaw, Xiantel.”
Oh? “Para saan?” tanong ko sa kanya. “Para daw sa upcoming Sports Fest na gaganapin sa school natin.”
“Ah.” tumango tango ako, “So, 'yung school na namin natin ang gagamitin sa Sports Fest this year?” tanong ko sa kanya. Tumango naman siya, “Palagi naman.” natawa siya.
“Daddy!”
Pagpasok pa lang namin sa loob ng bahay ay sinalubong na agad siya ni Kiana. “Hi, baby!” binuhat ni Yuan ang kapatid ko. “Yuan, anak.” lumapit naman sa'min sila Mom and Dad at niyakap din si Yuan. “Aba? Parang lalo ka atang gumwapo, Yuan.” pang aasar sa kanya ni Dad.
“Mana sa'yo, Dad.” nakangising sagot sa kanya ni Yuan.
“Hmm, tama, tama.” tumango tango pa talaga ang ama ko.
“Hay nako, nagsama-sama ang mga mayayabang.” singhal ni Mom sa kanilang dalawa. Natawa naman kaming lahat dahil doon.
“Daddy, let's play!” masiglang aya ng kapatid ko kay Yuan. “Kiana.” tinawag ko ito, “Daddy's just got from school right now, he's tired. Don't you think it's bad do ask him right away?”
“Aw.” napanguso ang kapatid ko, “I'm sorry, Daddy.”
“No.” sagot sa kanya ni Yuan, “It's okay. I'm fine. May lakas pa si Daddy para makipaglaro sa'yo!”
“Waaah! Really?”
“Yes!”
“Yehey!”
“Yuan.” sumama ang tingin ko sa kanya, “Kakagaling mo lang ng school.”
“I'm fine, hon.” he winked at me, “Let's go, Kiana! Let's play!” dinala niya si Kiana sa living area.
“Aish.” napabuntong hininga na lang ako.
“Oh my God, Xiantel.” biglang lumapit sa akin si Mom, “Hindi ako makapaniwala sa ginagawa mo ngayon. Para na talaga kayong mag-asawa ni Yuan.” napangiti ito.
“Ano ka ba, Zaira. Mag asawa talaga sila.” pabalang na sagot sa kanya ni Dad.
Napairap naman si Mom, “I mean, the way she act, the way she cares for her husband.” lalo itong napangiti, “Sa tingin ko, mahal na nila ang isa't isa.”
cough! cough!
Medyo naubo ako dahil sa sinabi ni Mom.
A-Ano daw? Ano'ng sabi niya?
“Oh my God! Did he said the word already?!” excited na tanong sa akin ni Mom. Hindi naman ako nakasagot at napatingin na lang sa kanya. “Mom, 'wag mo ngang ginaganyan ang anak mo.” lumapit sa akin si Dad at inakbayan ako. “Tell me, anak. Sinabi niya na ba sa'yo na mahal ka niya?”
“Ivan!”
Eh? What the hell? Pareho lang naman sila ng tanong!
“Ano, Xiantel? Sinabi niya na ba?”
Lunok.
Feeling ko ay namula ang pisngi ko dahil sa tinatanong sa akin nila Mom and Dad ngayon. Damn it. Bakit ba may ganito akong mga magulang? They're so straight forward! Aaargh!
“Ano na anak?” naghihintay na tanong sa akin ni Mom.
Argh.
Napabuntong hininga na lang ako. “O-Opo.” napatungo na lang ako dahil sa sobrang kahihiyan. Grabe. Bakit ganito? Kahit sa sarili kong magulang, nahihiya ako!
“Awwwww!” bigla na lamang tumili si Mom. “So sweet.” napangiti ito.
“I'm so happy for you, anak.” ngumiti din sa'kin si Dad. “How about you? Gano'n din ba ang feelings mo para sa kanya?”
Shit.
This is it.
“A-Ah.” napatungo ako, “H-Hindi pa po ako sure, Dad.”
“Ano ba, Dad. Ang mga ganyang bagay hindi dapat minamadali.” singhal sa kanya ni Mom. “Tignan mo nga tayo. Hindi ba't ilang taon kang naghintay para makuha lang ang matamis kong oo?”
“Ha. Sino ang may sabi? As far as I remember, ikaw ang unang nain-love sa'kin.”
Oh my God. Here we go again. They're trying to bring back the past here.
“Anong—ako?” nagulat si Mom. “Hoy Ivan Emanuel Yana, ikaw ang unang nagkagusto sa'kin!”
“It's you, Zaira.”
Okay. Kailangan ko na atang umalis dito. Habang nag-aaway sila Mom and Dad sa harapan ko ay dahan dahan akong naglakad palayo sa kanila papunta sa living room kung nasaan sila Yuan. “Daddy! You're so fast! I can't reach you!” sigaw ng kapatid ko habang hinahabol si Yuan na tumatakbo sa buong living area.
“That's the twist, Kiana! You need to run with all your strength just to catch me!”
“Waaaaaaaah!”
Hay nako. Parehong mga isip bata. Napakamot na lang ako sa noo ko.
“Mommy! Help me! Let's catch Daddy!” nagulat ako ng hilahin ni Kiana ang kamay ko pasunod sa kanya. “Kiana—”
“Oh, Kiana. Kahit isama mo pa 'yang Mommy mo, hindi niyo ako mahuhuli.”
“Waaaaah! No! Mommy!” tumingin sa akin ang kapatid ko.
Ah, hindi pala ha? “Not a chance, Mr Rico.” ngumiti ako kay Kiana. “Don't worry, baby. Mommy will help you to catch Daddy.” ngumisi ako kay Yuan.
“Ooooh, I'm scared!” mabilis na tumakbo si Yuan paikot sa living area. “Let's go, Mommy! Run!”
Napangisi ako, “Let's go!”
—
“Aaaaaah, I'm tired.” pabagsak na umupo si Yuan sa driver seat. “Ayan. Sinabi na kasing 'wag makipag-laro kay Kiana, eh.” singhal ko sa kanya pag-upo ko ng passenger seat.
“Wow.” tumingin ito sa'kin, “Magaling ka na nga, hon. Bumalik na naman ang pangsisinghal mo sa akin.”
Tch. He's right. Feeling ko ay nawala lahat ng nararamdaman ko dahil sa pagtakbo na ginawa ko kanina. “Saan tayo kakain?” tanong ko sa kanya.
“Saan mo gusto?” tanong niya bago simulan ang makina ng sasakyan. “Hmm.” napaisip ako, “Kahit saan, basta sa Mall la—”
“Wait, hon.” napatigil ako sa pagsasalita ng tumunog ang cellphone ni Yuan. Kinuha niya ito mula sa pants niya at sinagot ang tawag, “Hello, Mom?”
Oh, it's his Mom.
“Tomorrow?” napatingin ito sa akin, “Why?” bigla siyang sumeryoso, “Okay. I'll go there tommorow.” binaba niya ang cellphone.
“What's that?” tanong ko agad sa kanya. “Ah,” ngumiti siya, “Gusto daw ako makausap ni Mom bukas.”
“Ikaw lang?” tanong ko. “Oo.” sagot niya sa akin. “I prefer not to go there with you. Ayokong masaktan ka na naman dahil kay Grandpa.”
Shit. “Y-Yuan, I'm fine.” ngumiti ako sa kanya.
“No.” tumingin siya sa akin ng seryoso, “Not this time, Xiantel. Hayaan mo muna akong maka-usap sila.”
Okay, he's serious right now.
Sigh. “Okay.” napatungo na lang ako.
“Hon.” hinawakan niya ang isa kong pisngi at pinaharap sa kanya ang mukha ko, “Oh?” tanong ko sa kanya.
“I love you.”
Shit. Feeling ko ay 'yon na ang pinaka-malambing na salita na narinig ko mula sa kanya.
“I love you so much.”
Hindi ako nakasagot sa kanya. Pilit kong pinapakinggan ang mabilis na tibok ng puso ko ngayon.
“Hmm. Let's go?” bigla ay tanong niya dahilan para matigil ako sa pagiisip. “L-Let's go.” napaiwas ako ng tingin. “Pft. Nahuhulog ka 'no?” nang aasar na tanong niya sa akin.
“Don't worry, sasaluhin naman kita, hon. Huwag kang matakot mahulog sa akin.”
Damn it.
“Akala ko ba ay liligawan mo 'ko?” nangunot ang noo ko.
“Aba? Hindi pa ba panliligaw 'tong ginagawa ko?”
“Nasaan ang panliligaw do'n?”
“Xiantel?” napanguso siya, “Hindi ba't binilhan kita kanina ng favorite mong brownies at yogurt drink? Panliligaw na 'yon!”
“Weh?”
Natigilan siya. “X-Xiantel?”
“HAHAHAHAHAHAHAHAHA!” hindi ko na napigilan ang tawa ko. Oh, God. He's so funny!
“Relax, okay? Relax.” hinawakan ko ang kamay niya, “Just wait for my answer, Yuan.” ngumiti ako sa kanya ng matamis.
“Tch.” unti unti siyang napangiti, “Siguraduhin mo na may kasamang kiss 'yang pagsagot mo sa'kin, ha?”
“What?”
“Joke lang.” hinalikan niya ang kamay ko. “Tara na, nagugutom na talaga ko.”
Pft. “Let's go.”
Matapos ang mahaba-habang pagsakay sa sasakyan niya, at last, nasa Mall na din kami. Ngayon, naghahanap kami ni Yuan na pwedeng makainan na restaurant or fast food chain. Grabe kasi, sobrang daming tao sa Mall ngayon. Hindi ko alam kung bakit pero, ang dami talaga, as in. Ayan tuloy, wala kaming makainan ngayon.
“Waaaaaaaaaah! Nandiyan na daw ang ZyCine couple!”
“AAAAAAAAAAAAHHHHH!”
Ano daw? ZyCine couple?
“ZyCine?” tanong ko. Ano 'yon? “Yuan, alam mo ba 'yon?” tanong ko sa asawa ko na busy sa paghahanap ng makakainan.
“Oo, ZyCine? Hindi ba't sikat na couple 'yon ngayon? Si Zion Lapaz at Francine Perez?”
Oh. Alam ko na. Tama, 'yan 'yung sikat na couple na na-engaged this year lang. “Artista sila, di'ba?” tanong ko sa kanya. Tumango naman siya, “I think, may mall show sila ngayon.” tumingin siya sa gitna ng Mall kung saan nandoon ang malaking stage. Oh, kaya pala naman sobrang daming tao dito ngayon. May darating pa lang mga artista.
“Do you want to see them?” tanong sa akin ni Yuan. “Tara munang manood sa kanila habang wala pang makainan.”
Napangiti ako, “Sige.” sagot ko sa kanya.
Gaya ng sinabi niya, magkahawak kamay na lumapit kami sa gitna ng Mall kung saan darating ang dalawang artista.
“AAAAAAAAAHHHHHHH! ANDYAN NA SILA!”
“WAAAAAAAAAAHHHHHHH!”
Narinig ko agad ang malakas na sigawan ng mga tao ng makita ko na ang dalawang artista na naglalakad pataas ng stage. Oh my God. Woah. Ngayon lang ako nakakita ng artista. Hindi ko akalain na ganito pala sila kapag nakita sa personal.
“Francine is so gorgeous.” hindi ko maiwasang maibulong. “As well as Zion, kamukhang kamuha ko, gwapo rin.” rinig kong mayabang na saad ni Yuan. Pft. Indeed, gwapo naman talaga si Zion—pati na din ang asawa ko.
“KYAAAAAAAAAAA!!!! ANG GANDA MO FRANCINE! AAAAAHHH!”
“ANG GWAPO MO ZION! AAAAAHHHHHHHHHH!”
“ZYCINE! ZYCINE! ZYCINE!”
Woah. Nakakabingi naman ang sigawan ng mga tao dito.
“Hello, ZyCine fans!” malakas na bati ni Francine sa mga tao dito sa Mall. OMG. Bakit gano'n? Kahit boses niya, maganda!
“Hi, guys!” malakas na bati rin ng boyfriend niyang si Zion. Waaaah, Mom! Bakit ang gwapo din ng boses niya?
“Tch. Don't look at him like that, nagseselos ako.”
Napatingin ako kay Yuan. “What?” natawa ako.
“Alam kong mas maganda ang boses niya kesa sa'kin pero, mas gwapo ako.”
Wow. Hahahahaha! “Ang yabang.” natatawa kong bulong.
“Ano?” sumama ang mukha niya, “Ano'ng sabi mo?”
“Wala.” natawa ako. “Ang sabi ko—”
“AAAAAAAHHHHHHHHHHHHH!”
“—ang gwapo mo.”
“What?” lumapit sa akin si Yuan. “Hindi ko narinig, hon. Ano ulit?”
“KYAAAAAAA! ZYCINE! AAAAAAAH!”
“Ang gwapo mo.”
“AAAAAAAAAHHHHHHHHHH!”
“Ano?” nangunot ang noo niya. Feeling ko ay hindi niya talaga naririnig ang sinasabi ko dahil sa lakas ng boses ng mga tao dito.
“Yuan.” seryoso kong tawag sa kanya.
“What?” nilakasan niya ang boses niya.
dug dug dug dug
Napangiti ako,
“AAAAAAAAHHHHHH! ANG GWAPO MO ZION!”
“Nahulog na ata ako sa'yo.”
“AAAAAAAAAHHHHHHHHHH!”
“Ano?” lalong nangunot ang noo niya, “I can't hear you, hon.” lalo siyang lumapit sa akin.
Tch. “Wala.” umiwas ako ng tingin. “Manood na lang tayo.” nakangiti kong saad bago tumingin sa harapan kung nasaan ang mga artista.
Yes.
Napahawak ako sa dibdib ko.
I already fall.
Saluhin mo na ako, Yuan.
Sa tingin ko kasi,
nahulog na ako sa'yo.
——
A/N: Promote promote lang, HAHAHAHA! Kindly read my other story entitled ‘Ms FanGirl’ and ‘Ms Artista’ (book 2), diyan niyo po makikita si Francine at Zion hihihi. Thank youuuuu!