Mine
Kanina pa ako paikot-ikot sa kwarto ni Xai habang nginangatngat ang aking daliri. I am shaking because of nervousness.
"Bakit gusto nya akong matulog sa kwarto nya? Katulong ako dito." Mahinang bulong ko sa aking sarili.
"Mommy, are you okay?"
Napatingin ako sa anak kong nakaupo sa kanyang kama at tila kanina pa ako pinagmamasdan. Nasa kanyang mukha ang pagtataka.
I smile awkwardly. "Okay lang si mommy, anak. Are you, okay?"
Lumapit ako at lumuhod sa harapan nya para haplusin ang kanyang maliit na mukha. She looks so much like me but her nose and lips looks like his father's. Hanggang ngayon ay hindi ko parin makalma ang sarili sa kagalakang makita silang muli.
"Where did you go, mommy? I waited for you for so long." May bahid ng lungkot ang kanyang boses.
Nagbarang muli ang aking lalamunan. Tears pooled my eyes. Siguro ay hindi agad mapapawi ang paninisi ko sa aking sarili dahil sa nangyari. How could I leave this angel behind?
"I-Im sorry, baby. M-Mommy will explain it someday, okay?" I assured her.
Tumango sya at ngumiti. It warms my heart. Pero muling napawi iyon ng maalala ko ang kuya nya. He's with his dad at Kal. Ramdam ko ang galit nya sa akin at hindi ko alam ang gagawin ko para mapatawad nya ako. I want to hug him pero ayokong pilitin sya sa dahil alam kong mas lalo lang syang magagalit pag ginawa ko iyon.
"Uhm, where's yaya Selia and Yaya Wanda's room?" Tanong ko sa anak ko.
Nakita kong nag-isip sya sandali pagkatapos ay bumaba sya sa kanyang kama at hinawakan ang aking kamay.
"It's downstairs, mommy. But I'm hungry." Aniya at hinawakan ang kanyang munting tyan.
Natawa ako at hinigpitan ang hawak sa kanyang kamay. "Let's go? Ipagluluto ka ni mommy." Marahan ko syang hinila patungo sa pinto.
Her room is full of pastel colors specially the pink color. Mayroon itong mini living room na puro pink ang couch at mini table. Mayroon din syang pahabang lamesa sa may tabi ng bintana tulad ng kay Kier pero malinis ito at may lampshade at mga coloring books sa ibabaw. It must be her study table. Her bed is pink and has posts on each corners and her portrait is attached to the center of her headboard. Tila isang prinsesa ang may-ari.
But I guess she's really a princess here. They treat her like a princess and it suits her well.
Bumaba kami at dumeretso sa kusina. Sir Kayden and Kal is nowhere to be found. Siguro ay nasa taas pa sila dahil kahit boses nila ay hindi ko naririnig.
Naabutan kong nag-uusap sila Wanda at Selia sa counter table. Agad silang natigil ng makita kami ni Xai.
"Ma'am." Sabay nilang bati sa akin at agad na tumayo.
Napangiwi ako dahil sa pagtawag nila sa akin ng ma'am. "Uh, tawagin nyo nalang akong Xherry. Nakakahiya naman kung tatawagin nyo akong ma'am e pareho lang naman tayong katulong dito."
Parehong nalaglag ang panga nila sa sinabi ko. Kumunot ang noo ko sa reaksyon nila. Natawa ako ng makitang ngumiwi si Selia at parang hirap na tiningnan ako.
"Ah, Eh ma— I mean ma'am Xherry—"
"Xherry lang, Selia. Wala ng ma'am." Putol ko sa sasabihin nya.
"Mommy, I'm hungry." Marahang niyugyog ni Xai ang damit ko kaya niyuko ko sya.
"Okay, sweetheart. Ipagluluto kita ng breakfast."
"May breakfast na po sa dining table." Agad na sabi ni Wanda pagkatapos ay itinuro ang pinto papunta sa dining area.
Hinila ako ng anak ko papunta doona at nagpatianod ako ako sa kanya.
Maraming pagkain ang nakahanda sa isang pahaba at eleganteng lamesa. Puro pang-agahang pagkain ang nakahain kaya sigurado akong hindi pa nag-aagahan ang mga tao.
"Mommy, I want cereal." Xai pouted after wrinkling her nose while staring at the foods on the table.
Lumuhod ako pinaharap sya sa akin. "Baby you need to eat proper breakfast. Your baby sister loves to eat hotdog and fried rice for breakfast. Cereals are not always healthy, baby." Paliwanag ko sa kanya.
Tumango sya at ngumiti sa akin. "Feed me, mommy?" She said with her puppy eyes.
"Sure, sweetie." I obliged.
Pinaupo ko na sya at sinimulan kong lagyan ng pagkain ang kanyang plato. Masaya syang pinanuod akong pagsilbihan sya.
"Hindi po talaga kumakain ng agahan si Xai, ma'am. Lagi pong cereal ang kinakain nya kaya himalang pumayag syang kumain ng breakfast ngayon." Ani Wanda na nasa gilid ko at pinagmamasdan akong pinaghahandaan ang anak ko.
Ngumiti ako at pinagpatuloy ang ginagawa.
"Sabik na sabik sya sa'yo, ma'am. Lagi ka nyang mukhang bibig. Siguro ay ayaw ka nyang madismaya kayo kaya sinusunod nya kayo." Sabi naman ni Selia na naglalagay ngayon ng mga baso sa lamesa.
"Masaya po talaga kami at bumalik na kayo ma'am." I saw Wanda's eyes started to water.
Nginitian ko sya at hinagod ang kanyang likod. I don't remember them but I can feel that they're good people.
Umupo ako sa katabing upuan ni Xai at sinimulan ko na syang subuan. She happily eat while holding onto my arms. Simula kanina ay hindi na nya ako binitiwan.
Naiiyak man ay pinigilan ko ang sarili ko. Ayokong umiyak dahil kumakain sya. I can't believe I am holding her like this. She's so beautiful. She's perfect and she's mine.
I am busy feeding her when I heard someone's voice. Mula sa dining room ay pumasok doon ang isang maganda at morenang babae. She's holding a paper bag.
"Good morning, my darling Xai!" Excited nyang sabi ng makita ang anak ko.
Ngunit agad syang natigilan ng makita ako sa tabi ni Xai. I saw her jaw drop while staring at me. Katulad ng reaction nila Selia kanina ng una akong makita.
"Tita Maris!" Xai jumped out of her chair and run to her.
Nanlamig ang tyan ko sa reaksyon ng anak ko sa kanya. Xai hugged her waist.
It seems like they're close.
"Tita, mommy's here!" Masayang pahayag ni Xai sa kanya.
Tumayo ako at ngumiti pagkatapos ay yumuko sa kanya. She smiled back but I can sense the awkwardness in her smile.
Niyuko nya ang anak ko at inabot dito ang dalang paper bag. "This is for you and kuya. I made you a lasagna." She said in a sweet voice.
Nakita ko ang saya sa mukha ng anak ko ng tinanggap nito ang paper bag. I am right.
They're close.
"Maris..." Said cold and baritone voice beside me.
Nanuyo bigla ang lalamunan ko sa narinig. The way his voice called her, I hate it. Nagising ang bawat dugo sa aking katawan sa simpleng sinabi nya. What is happening to you, Thal?
Hindi ko sya nilingon. Nanatili akong nakatayo doon at ang mga mata ay nasa anak kong si Xai.
Nakita ko sa gilid ng aking mga mata ang paglapit nya sa kanila. Buhat nya si Kal pero huli ko na iyong napansin dahil agad tumusok ang sakit sa aking puso ng makita ko ang anak kong si Kier na tumakbo papunta kay Maris. My son hug her tight. Niyakap nya si Maris ng mahigpit samantalang kahit tingin ay hindi man lang nya maipagkaloob sa akin.
Acid suddenly rush down to my stomach. Sobrang sakit ng puso ko habang pinagmamasdan sila. Gusto kong takbuhin ang distansya nila at ilayo sa kanya ang anak ko. But once I do that, I know my son will hate me more. He will surely loath me and I don't think if I can still take the pain.
Nag-iwas nalang ako ng tingin pero sa paglingon ko sa aking kanan ay nakita ko ang nananantyang titig ni Kayden sa akin. Nakaharap ang katawan nya kay Maris pero nasa akin ang atensyon nya. His staring at my reaction.
I tried smiling at him kahit sobrang nasasaktan ako and I saw him clenching his jaw with my action. May nagbara sa lalamunan ko. He hates me. Tulad ni Kier ay galit din sya sa akin.
"Babe." I heard Maris called him. Nakita kong niyuko nya ito at hinalikan sa pisngi which brings a foreign pain inside me.
Hinawakan kong mabuti ang isang kamay kong nakakuyom ngayon. Naghahalo ang galit at sakit sa loob ko at hindi ko alam kung bakit ako nagagalit ngayon ng husto. Gusto kong umalis at iwan sila pero hindi ko maigalaw ang katawan ko.
I let myself watch them like they're a happy family. My children fancy Her. Kung wala ako ay siguradong papasa sya bilang nanay nila Xai at Kier. Kung wala ako...
Nag-init bigla ang sulok ng aking mga mata. Halos saktan ko ang aking sarili ko para lang mapigilan ang aking luha.
"Come on, kumain muna tayo bago umalis." Sir Kayden's sweet voice lingers in my ears.
Sobrang iba ang boses nya ngayong si Maris ang kausap nya. Nakakapanibago. Puro sigaw at may diin ang boses nya sa akin pero ngayon ay ibang-iba.
Nakakainggit.
Umayos ako ng tayo at bahagyang umatras palayo sa dining table. Ngayon ay hindi ko alam kun saan ko ilalagay ang sarili ko. Kung ako ang tatanungin ay parang gusto ko nalang umalis ngayon dito dahil pakiramdam ko ay wala akong lugar dito.
Matigas ang ekspresyon ni Sir Kayden habang naglalakad sila patungo sa akin. Hindi nya ako tinapunan ng tingin. Parang wala ako dito.
Pinaupo ni Kayden si Kal malapit sa kanyang upuan habang si Maris ay naupo sa katapat na upuan ni Kal and Kier sit beside her. Bumalik si Xai sa upuan nya sa tabi ni Kal.
Tiningala ako ng anak kong si Kal. "Mommy, food." Sabi nya.
Lumapit ako sa kanya. "Hungry ka? What do you want?" Pinilit kong pasiglahin ang boses ko.
Itinuro nya ang hotdog na malapit sa kinauupuan ni Maris. Nakita nya iyon at inabot sa akin ang plato ng hotdog.
Tinanggap ko iyon at tipid na ngumiti sa kanya. Nilagyan ko ng dalawang piraso ang plato nya. Nilagyan ko din ng ham at konting fried rice. Pareho sila ng ate Xai nya ng kinakain.
Hindi ko tinapunan ng tingin ang kinaroroonan ni Sir Kayden na sigurado kong nakatingin sa bawat galaw ko. Bakit ba nya akong tinitingnan? Bakit hindi ang girlfriend nya ang tingnan nya?
Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko para pigilan ang sariling mapanguso dahil sa galit na nararamdaman ko. I heard him whispered a curse kaya nag-angat ako ng tingin sa kanya. Pikon na pikon ang itsura nyang ngayon ay nakayuko sa plato nyang wala pang laman.
Naglipat ako ng tingin kay Maris na ngayon ay nilalagyan ng pagkain ang plato ni Kier. Napalitan ng sakit ang galit na nararamdaman ko. Gusto ko syang pagsilbihan.
Tumahimik ang hapag ng magsimula na silang kumain samantalang ako ay nakatayo sa pagitan ni Xai at Kal dahil sinusubuan ko si Xai. Tanging ang tunog ng kutsara at tinidor na tumatama sa plato ang naririnig ko. I am really out of place.
Naaawa ako sa sarili ko pero wala akong magawa. I deserve this. Wala akong karapatang magselos at magalit dahil ako ang nang-iwan. Ako ang umalis. Iniwan ko sila kaya wala akong karapatang magreklamo sa galit nila sa akin. I deserve their anger and I am willing to accept everything. Kahit paulit-ulit akong masaktan ay tatanggapin ko.
Sinulyapan ko si Sir Kayden na tahimik pero matigas ang ekspresyon habang kumakain. Galit ang itsura nya at hindi ko alam kung bakit.
Lumipat ang tingin ko kay Kier na tahimik ding kumakain. Nag-angat sya ng tingin pero ng magtama ang mga mata namin ay agad syang nag-iwas ng tingin.
"I want hot chocolate." Mamayang sabi nya pagkatapos ay iginala ang paningin. Tila may hinahanap.
Napansin kong wala nga sila Wanda at Selia dito.
"Ipagtitimpla kita, anak—"
"No."
Natigilan ako dahil sa tigas ng boses nya.
"Ako nalang." Presenta ni Maris na agad tumayo para pumunta ng kitchen.
Tuluyan ng tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. Agad ko itong pinunas para hindi mahalata ni Kal at Xai. Ayokong umiyak sa harap nila lalo na at kumakain sila. Siguradong titigil sa pagkain si Kal at iiyak din pag nakita akong umiiyak.
Bumalik si Maris dala ang isang tasa ng hot chocolate para kay Kier.
I cleared my throat and tried to act normal kahit sobrang nanghihina na ako sa sakit na nararamdaman.
I deserve this. Walang wala ang sakit na ito sa sakit na iniwan ko sa kanya. Ang pangungulila nya sa akin ay mas masakit. Kaya titiisin ko. Hindi ako susuko. Hindi ako aalis kahit anong mangyari. Babawi ako. Gagawin ko lahat para mabawi ang tiwala at pagmamahal nya sa akin.
"Mommy, I want hot chocolate, too." Tumingala si Xai sa akin.
Tumango ako at ngumiti sa kanya. "Okay, baby. Ipagtitimpla ka ni mommy."
I heard a deep breath from someone pero hindi ko na iyon pinansin at dere-deretso na akong pumasok sa kitchen.
Napahawak ako sa counter table ng biglang manghina ang katawan ko. My knees are shaking kaya siguradong matutumba ako kung hindi ako agad nakakuha ng suporta sa counter.
Kinalma ko muna ang sakit na nararamdaman ko maging ang aking sarili bago gawin ang hot chocolate ni Xai. Hindi naman ako nahirapang maghanap dahil nasa tabi din ng lalagyan ng baso ang lalagyan ng mga kape kung saan nandoon ang chocolate powder.
Habang nagtitimpla ay iniisip ko parin ang mukha ni Sir Kayden kanina. His angry face pasted on my mind. Mali pero mas lalo syang gumwapo sa paningin ko. Palagi nalang siguro akong hahanga sa kanya.
He's the father of my children. Hindi ko maiwasang mamula pag naiisip ko iyon. He even called me wife earlier. Kinasal kami? Kasal parin kaya kami hanggang ngayon o hindi na? Pero may bago na syang girlfriend. Kahit pa kasal parin kami ay siguradong maghihiwalay din kami.
I can't remember my feelings for him pero may kung anong nakadagan sa puso ko habang iniisip na magpapakasal sya ulit pero hindi na sa akin. Magpapakasal sya pero kay Maris na.
Kier and Xai likes her kaya hindi sya magkakaproblema sa mga anak ko. At isa pa, hindi sya dapat mangamba sa presensya ko dahil kahit ako ang ina ni Xai at Kier ay nandito ako bilang katulong. Sapat na sa akin iyon, basta palagi kong nakikita ang mga anak ko. Hinding hindi ako dadaing dahil sapat na saking nakakasama ko sila.
Natigilan ako sa pag-iisip ng biglang pumasok si Sir Kayden at dumeretso sa tabi ko.
Halos pagalitan ko ang puso ko dahil sa biglang pagbilis ng tibok nito.
"I-Ikaw pala." I said almost shaking.
Pinagmasdan ko sya habang kumukuha ng tasa at spoon. Naglakbay ang paningin ko galing sa kanyang mukha pababa sa kanyang mga braso. The viens on his arms did not scape my sight. Halos kurutin ko ang sarili ko dahil sa pamumula. Natatakot akong mapansin nya kaya yumuko nalang ako at hindi ulit nag-angat ng tingin sa kanya.
I heard him sigh and curse softly. Parang nagpipigil sya sa diko malamang dahilan.
"Baby..." He whispered.
Bigla akong natigil sa paghahalo ng hot chocolate dahil sa narinig. May mainit na humawak sa puso ko na dahilan kung bakit nag-uunahan ngayon sa pagpatak ang mga luha ko.
Umiiyak at tulala akong napaangat ng tingin sa kanya. Nakita kong natigilan din sya at napatingin din sa akin.
His eyes were so deep but beautiful. Nakakalunod pero hindi nakakasawang titigan. I am sure his eyes were one of the reasons before why I fell for him, huh?
Mahabang sandali ang lumipas bago tila natauhang nag-iwas sya ng tingin at sunod sunod na lumunok.
"I-I mean baby pa si Kier kaya ganyan ang reaksyon nya sa'yo." Aniya ng makabawi.
Dismayado man ay hindi ko nalang pinahalata iyon sa kanya.
Dismayado ka ba dahil akala ko tinawag kanyang 'baby' huh?
Tumango ako pero hindi nagsalita.
"In time he will accept you too like Xai." He said again after a long silence.
Hindi ako nagsalita at tumango nalang ulit. Ayokong magsalita dahil baka mahalata nya ang nararamdaman ko. Nababaliw na yata ako.
"Fuck..." Mahinang bulong nya. Hindi ako nag-angat ng tingin sa kanya.
"You're mad." Aniya sa mahinang boses.
I gathered my strength and look at him. "H-hindi ako galit."
Parang gusto kong umiyak ngayon dahil sa pagiging sobrang lambing ng boses nya pero pag naiisip ko ang paghalik nya kay Maris kanina ay para akong sinisilaban.
Nagulat ako ng mahina syang humalakhak. "Really, hm? Where's the sir? Bakit nawala?" He said in a teasing voice.
I pinched my arm slightly. What the hell is wrong with me? Bakit sobrang nagugustuhan ko itong pag-uusap naming dalawa?
Mabilis ang ginawa kong paghahalo ng hot chocolate para makaalis doon. Nilagay ko ang kutsarang ipinanghalo ko sa lababo pagkatapos ay kinuha ko na ang baso at lalabas na sana ng may mainit na kamay na humawak sa braso ko.
Gulat na napaangat ako ng tingin sa kanya. Kung kanina ay matigas ang ekspresyon nya, ngayon naman ay tika nahihirapan sya.
Nagbaba ako ng tingin sa kamay nyang maingat na nakahawak sa braso ko. Ng mapansin nya iyon ay tila napapasong bumitaw na sya.
"Mine, too." Aniya sa mababang boses.
Kumunot ang noo ko. "A-Ano?" Tanong ko.
Nagmura pa sya ng ilang sandali bago ako tiningnan ulit. "Ipagtimpla mo din ako ng kape." Mahina pero dinig na dinig ko ang sinabi nya.
Nanlaki ang mga mata ko at hindi makapaniwalang tumitig sa kanya.
He cleared his throat. "I don't know how." He said in a defensive tone.
Umangat ang sulok ng labi ko. How can he look so cute and hot at the same time? Is this one of his charms? Gusto kong balikan ang lahat. Kung paano kami nagkakilala. Kung paano ako nagkagusto sa kanya. Kung paano ako minahal ang tulad nya. Gusto kong balikan lahat.
Paano ko nagawang iwan ang tulad nya? Paano ko nagawang umalis? Gustong gusto kong magalit sa sarili ko. Dahil ngayong tinititigan ko sya ng ganito, hindi ako makapaniwalang nagawa ko syang iwan.
"Shit." Madiing mura nya pagkatapos ay kinulong ang mukha ko sa kanyang mainit na mga palad. He gently wipe my tears.
Umiiyak ako?
"Nagpapatimpla lang ako ng kape pero umiiyak ka na." He chuckled.
Wala sa sariling napangisi din ako kahit umiiyak. Naglakbay ang mainit nyang tingin sa aking mukha. Tila kinakabisado nyang mabuti ang bawat parte ng mukha ko.
"Ang gwapo mo..." Wala sa sariling sabi ko.
Nanlaki ng bahagya ang kanyang mga mata pero napalitan din iyon ng ngisi. Muli ko namang kinurot ang braso ko dahil sa katangahang ginawa ko.
Kitang-kita ko ang kislap sa kanyang mga mata. Namumula iyon at parang naiiyak kahit nakangiti sya.
"P-Paano kita nagawang iwan?" Mahinang sabi ko pagkatapos ay muli akong naiyak.
Kitang-kita ko ang pamumuo ng luha ss kanyang mga mata. He's crying, too!
Isang pagpunas pa ng mga luha ko ang ginawa nya pagkatapos ay agad nya akong binitiwan. Marahas nyang pinunas ang sariling mga luha at walang salitang iniwan nya ako doon.
At habang pinagmamasdan ko ang likod nyang lumalayo sa akin, isang bagay ang napagtanto ko.
He's not mine anymore.