Author' s note: Mature content is advise.
Isang taon na rin pala ang nakalipas simula nung maganap ang isa sa pinakamadilim na pangyayari sa aming mga buhay. Hinding-hindi ko makakalimutan ang lahat nang nangyari noon. Hanggang ngayon, nakatatak pa rin ang mga nangyari sa amin nina Pau, Jonathan at ni France.
Ngunit, sa kabila ng masalimuot at madilim na nakaraan, unti-unti namang sumilay ang liwanag at pag-asa sa aming lahat. Unti-unting naging makulay ang bawat buhay namin. ‘Yung mga ngiti na hindi namin magawa noon – ngayon, damang-dama na namin ang totoo at tunay na saya dala ng isang matagumpay na pakikipaglaban sa pagsubok.
Sa loob ng isang taon, sobrang bilis ng bawat araw na nagdaraan. Natapos namin ang unang taon sa College nang sabay-sabay at walang naiwan ni isa sa amin. Masaya ako sa naging takbo ng relasyon ng bawat isa sa amin. Unang-una na rito ang aking kaibigan na si Jess at Christian.
Hindi ko akalain na silang dalawa pala ang sa huli na magkakatuluyan. Ang buo kong akala ay hindi na magkakaroon ng isang matinong boyfriend ang kaibigan ko. Ang akala ko noon, ay lagi na lamang makikipagkita si Jess sa kung sino-sinong lalaki diyan sa tabi.
Hindi na rin masama na naging sila ni Christian. Kilala ko siya – isang responsableng tao, mapagmahal at maalaga. Alam kong hindi niya magagawang saktan ang aking kaibigan. Hindi niya rin magagawang paluhain at lokohin si Jess. Dahil kitang-kita ko sa mga mata ni Christian – kung gaano siya kaseryoso kay Jess, at kung gaano nito kamahal ang aking kaibigan.
Dahil ngayon ay bakasyon nga, umalis silang dalawa. Pinilit ni Christian na isama si Jess sa kanilang bahay sa Probinsya. Balak nitong ipakilala sa kaniyang pamilya ang relasyon nito kay Jess. Ramdam ko ang tuwa sa mga mata ni Jess nung araw na umalis silang dalawa at nagpaalam sa akin. Ngayon, masasabi kong nasa mabuti nang kamay ang aking kaibigan.
Nitong nakaraan, tinawagan ako ni France. Patuloy pa rin ito sa paghingi niya ng tawad sa akin. Kasabay sa paglipas ng panahon ay paglimot ko sa aming nakaraan. Matagal nang nangyari iyon, wala nang rason upang balikan pa iyon.
Sa nakikita ko kay France sa relasyon niya sa kaniyang magulang. Masasabi kong unti-unti nilang binabago ang kanilang nakasanayan. Unti-unti nilang tinatanggap at minamahal ang bawat isa na walang hinihinging kapalit. Masaya rin ako, dahil maluwag na tinaggap ng mga magulang ni France ang kaibigan ni Jonathan – na si Xian. Bilang isang miyembro ng kanilang pamilya.
Sa naging takbo ng kanilang buhay, masasabi kong, hindi iyon kailanman naging madali. Matinding pagsubok ang kanilang hinarap upang patunayan ang lubos na pagmamahal nila para sa isa’t-isa. At ngayon nga’y nagtagumpay silang dalawa, ilang buwan mula ngayon. Sina France at Xian ay magiging isang ganap nang mag-asawa.
Ang buong akala ko, si Pau na ang lalaking magpapasaya at makakasama ko habang buhay. Nagkamali pala ako. Naging rason ang business matters ng pamilya niya upang paghiwalayin kaming dalawa. Sinubok ng panahon ang aming relasyon at lakas ng isa’t-isa. Hindi ko nagawang lumaban para sa kaniya. Naging mahina rin si Pau para sa akin. Dahil doon, napagdesisyunan ni tadhana na tuluyan na kaming magkahiwalay.
May mga tao palang nakalaan talaga para sa amin. Hindi ko inaasahan na magkakakilala at magkakapalagayan ng loob sina Avin at Pau. Kalaunan, at hindi ako nagkamali, naging sila nga. Napaka galing talaga ng tadhana kung sinong tao talaga ang para sa atin.
‘Yung inaakala nating tao na kasama natin ngayon, ay akala natin ay sila na talaga. Ngunit, nagkamali ako. Sila ‘yung taong magbibigau leksyon sa atin upang matuto at bumnagon mula sa hirap ng kahapon. Sobrang saya ko – dahil nakita na ni Pau ang taong para talaga sa kaniya.
At hindi ako ‘yon, kundi si Avin. Masaya ako dahil muling naibalik ni Pau ang nasirang relasyon niya sa kaniyang mga magulang. At tulad ni France, unti-unting ibinabalik ni Pau ang tiwala nito sa kaniyang mga magulang. Maluwag rin na tinanggap ng mga magulang nila ang desisyon ng kanilang mga anak. Pakiramdam ko nga, magkasabay na ikakasala sina Pau at Xian – kasama ang kanilang mga mahal sa buhay na sina France at Avin.
Sa nagdaang isang taon sa buhay ko. Natagpuan ko na rin ‘yung taong masasabi kong para sa akin talaga. Si Jonathan, siya pala talaga ang lalaking para sa akin. Hindi ko inaasahan na ‘yung taong nakabanggaan ko noon sa loob ng University – ang siyang magiging kabiyak ko sa buhay.
Masaya rin ako na nakilala ko ng lubos si Jonathan. Ang buong akala ko lamang, ay tuluyan na kaming mawawalay sa isa’t-isa dahil sa nangyari. Pero, muli akong nagkamali. Hindi ko inaasahan na ipaglalaban ni Jonathan ang kaniyang nararamdaman sa akin. Doon pa lamang, alam kong panalo at sigurado na ako sa kaniya, at ganun rin siya sa akin.
Napukaw na lamang ako sa aking pag-iisip nang may naramdaman akong kamay na marahan na pumupulupot sa aking beywang. Napapiglas naman ako sa aking naramdaman. Napaharap ako sa taong iyon at nang lingunin ko ito, mahimbing itong natutulog sa aking tabi. Napangiti na lamang ako sa pagyakap na ginawang iyon ni Jonathan.
At bilang ganti ko rito, bahagya akong lumapit sa kaniya – upang bigyan ito ng isang banayad na halik sa kaniyang labi. Unti-unti kong nilapit ang aking labi sa labi nito, nang maidikit ko na ang aking labi, nagulat na lamang sa ginawa ni Jonathan sa akin. Hindi ako nakagalaw sa bilis ng pangyayaring iyon. Tila para bang pinahinto niya ng oras sa kaniyang ginawa.
Ngayo’y nasa ilalim na ako ng akala ko ay tulog na si Jonathan, ngunit nagkamali pala ako. Nakikiramdam pala ito sa aking gagawin. Sa paghalik na aking ginawa, doon pala niya ako hinihintay. Akmang magsasalita na sana ako, nang itapat nito ang kaniyang hintuturo sa aking labi, dahilan upang hindi ako makapagsalita rito. “Akala mo ba, hindi ko alam ang gagawin mo?” Huminto ito sa kaniyang pagsasalita.
Dahil sa aking narinig, halos mawala na ang aking kaluluwa dahil sa kaniyang sinabi. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako pinapayagan nitong makapagsalita. Kaya naman, kinuha niya iyong pagkakataon upang muling magwika sa akin, “Hindi mo ko mai-isahan. Ako lang ang dapat na gumawa ng bagay na ‘yon sa ‘yo,” Umayos ito sa kaniyang ginawang pagpatong sa akin.
Hindi ko magawang igalaw ang aking katawan dahil sakop ni Jonathan ang aking kabuo-an. Tanging siya lamang ang nakakapagkontrol sa sitwasyon namin ngayon. Napapikit na lamang ako nang maramdam kong dahan-dahang naglalakbay ang labi ni Jonathan sa aking leeg. Ang init na hangin na siyang nagmumula sa kaniyang ilong – ang siyang nagpapatindi sa kaba na aking nararamdaman ngayon.
Sinubukan kong pumiglas rito at nagtagumpay naman ako sa aking ginawa. Kinuha ko na ang pagkakataong iyon upang makagalaw at makapagsalita rito, “Jonathan, hindi ka pa ba nagsasawa sa ginagawa natin?” Kahit hirap ako na makapagsalita, ginawa ko pa rin iyon upang pigilan ang balak ni Jonathan sa akin.
Naramdaman ko naman itong napangisi sa ginawa kong pagtatanong sa kaniya. Kaya naman, lalo akong nataranta nang idiin niya ang kaniyang pagkalalaki sa pagitan ng aking dalawang hita. Dahip sa naramdaman ko, ramdam na ramdam ko na galit na galit at gustong kumawala ng kaniyang alaga sa parte niyang iyon.
“You started it, James. Tutal, malalim na naman ang gabi. Mas magiging masarap at masaya ang lovemaking na ating gagawin. Kung…” Huminto ito sa kaniyang pagsasalita. Bigla ko na lamang naramdam na pinasok niya ang kaniyang isang kamay sa aking shorts – na siyang naging dahilan upang mabuhay ang matigas na laman sa pagitan ng aking hita, “…gawin na natin. Hayaan mo na akong pasukin ka. Ilang araw na naman tayong nakapagpahinga.”
“Jonathan, please? Huwag muna ngayon. Medyo masakit pa kasi ‘yung likuran ko,” nahagip ko ang aking hininga ng biglang siilin ako ng isang agresibong halik ni Jonathan sa aking leeg. Dahil sa ginawang iyon ni Jonathan sa akin, tuluyan na ako bumigay sa tukso na kaniyang dala, “Sige na. Pumapayag na ako. Basta? Ipangako mo sa akin na magiging maingat ka sa bawat paghagod mo.” Wala akong sagot na narinig mula sa kaniya, bagkus isang tango naman ang aking naramdaman habang patuloy ito sa kaniyang ginagawa.
Tulad nga ng aking inaasahan, hindi ko magagawang tanggihan ang tukosng dala ni Jonathan sa akin. Hindi naman siguro ito ang tinatawag na ‘Bugso ng damdamim’ dahil nararamdaman ko sa bawat gagawin namin ito – ay puno iyon ng pagmamahal. Walang mga salita ang maririnig sa aming dalawa. Patuloy sa paghalik at pagsiil si Jonathan sa aking leeg. Pakiramdam ko ay namumula na ang parteng iyon.
Nang makuntento ito sa kaniyang ginawa sa aking leeg, tumayo ito ay isa-isang hinubad ang kaniyang mga damit na suot, hanggang sa matira na lamang ang kaniyang underwear na black. Pakiramdam ko ay para akong matutunaw sa pagtingin na ginagawa sa akin ni Jonathan. Para akong hinihigop ng kaniyang mga tingin. Wala sa aking loob na nagwika pala ito, “Huwag lang mag-alala, James. This time, I will be gentle. Dadahan-dahin ko ang bawat paghagod na gagawin ko sa ‘yo. Pangako.”
Hindi na ako sumagot sa kaniyang sinabi. Bagkus, marahan kong ipinikit ang aking mga mata upang damhin ang pagmamahal na gagawin sa akin ni Jonathan. Naramdaman ko na isa-isang hinuhubad ni Jonathan ang aking damit. Nang matapos ito sa paghubad sa akin. Muli kong naramdaman ang pagdidikit ng aming mga katawan.
Banayad ang mga halik na binibigay sa akin ngayon ni Jonathan, habang naglalakbay naman ang kaniyang kamay sa ibang parte ng aking katawan. Habang ako naman, napapakapit lamang sa kaniyang ulo – marahil ay nasasarapan ako sa kaniyang ginagawang paghalik sa akin.
Ang banayad na halik kanina ni Jonathan ay unti-unti nang nagiging agresibo, ganun rin ang mga pagkapit niya sa aking ibang bahagi ng katawan. Matapos kami sa halikan na aming ginagawa, kapwa kami magkatitigan sa mga mata ng isa’t-isa. Naramdaman kong marahan na inangat ni Jonathan ang dalawang binti ko na ipinatong niya sa magkabila niyang balikat.
Ang unan naman na gamit-gamit niya kanina ay agad niyang kinuha upang ilagay sa aking ibabang parte – na siyang magsisilbing patungan ng aking likod oras na pasukin niya ako. Hinanda ko na ang aking sarili sa gagawing iyon ni Jonathan sa akin. Pigil hininga ako ng makita mismo ng dalawang mata ko kung paano nilagyan ni Jonathan ang kaniyang ari ng sarili niyang laway.
Matapos niyang gawin iyon, isang tingin muna ang kaniyang ginawa sa akin at nagsalita ito, “Huwag lang mag-alala. Sa una lang ito masakit. Kalaunan, magiging komportable ka rin tulad ng nakasanaya.” Matapos niyang sabihin iyon, agad kong naramdaman ang ulo ng kaniyang pagkalalaki na nakapuwestra na sa aking bukana.
Napapigil hininga naman ako at mahigpit na napakapit sa unan na nasa aking ulunan. Nang wala sa loob ko na marahan naman na ipinasok ni Jonathan ang kaniyang naghuhumindig na pagkalalaki. Agad kong naramdaman ang sakit sa dahan-dahan nitong pagpasok sa akin. Walang salita ang lumabas sa aking bibig. Tanging pag ungol lamang ang aking nagagawa dala ng sakit at hapdi na aking nararamdaman dahil sa pagpasok na ginagawa ni Jonathan sa akin ngayon.
Lumipas pa ang ilang minuto, matagumpay na naipasok ni Jonathan sa akin ang buo nitong pagkalalaki. Hindi muna siya gumawa ng kahit na anong paggalaw dahil nakikiramda siya sa akin. “Sige na, umpisahan muna ang paggalaw. Magiging ayos rin ako.” Saad ko rito. Bago ito nagsimula sa kaniyang gagawin, isang matamis na halik ang ibinigay niya sa akin at tsaka ito nagsimula.
Sa unang paghagod ni Jonathan sa aking ibabaw, puno iyon ng sakit at hapdi. Pakiramdam ko ay parang may laman sa parte kong iyon na napunit dahil sa malaki at matabang ari ni Jonathan. “A-aray!” Napasigaw ako ng impit dahil bigla na lamang diniin ni Jonathan ang paghagod nito sa aking ibabaw. Dahil sa ginawa kong pagsigaw, agad itong napahinto sa kaniyang ginagawa.
“James, sorry. Hindi ko sinasadya.” Matapos niyang magsalita, isang tango ang aking ibinigay sa kaniya hudyat na wala lamang sa akin iyon. Upang mabawasan ang sakot at hapdi na aking ginagawa, ang dalawang braso ko ay maingat kong ipinulupot sa batok ni Jonathan. Habang ang dalawang binti ko naman ay mas ibinuka ko la ng bahagya.
Sa buong silid, halos pagbabanggaan lamang ng aming katawan ni Jonathan ang maririnig. Bukod pa roon, rinig rin ang salitan naming pag-ungol dahil sa sarap na aming nararamdaman ngayon. Habang lumilipas ang bawat minuto, ang hapdi at kirot na aking nararamdaman kanina – na ngayon ay napalitan ito ng kakaibang sarap.
Hindi ko alam ngunit sa bawat pagtatalik na aming gagawin ni Jonathan, sa tuwing nasa kalagitnaan na kami ng aming ginagawa. Hindi ko alam kung anong parte sa loob ko ang kaniyang tinatamaan na siyang nagbibigay sa akin ng kakaibang sarap na nagdudulot ng husto kay Jonathan na lalong pag-igihin pa ang kaniyang ginagawa.
Halos hindi ako makabuo ng mga salita dahil sa galing ni Jonathan sa paggiling sa aking ibabaw. Hindi ko man gustuhin na sugatan siya sa kaniyang likurang bahagi, hindi ko napigilan ang aking sarili na iwasan na makalmot at masabunutan ito – marahil ay dala lamang iyon ng kakaibang sarap dahil kay Jonathan.
Ilang minuto pa ang lumipas, agad na nagwika si Jonathan sa akin, “Malapit na ako, James. Ayan na…” Halos sabay naming dalawa narating ang rurok ng tagumpay na parehas naming nailabas ang putting likido sa aming katawan.
Kapwa kami hingal na dalawa ng bigla na lamang bumagsak si Jonathan sa aking ibabaw. Dahil dun, kapwa kami pawisan dahil sa kakaibang exercise na aming ginawa. “Mahal na mahal kita, James. Salamat at muli mo akong pinagbigayan sa gusto ko – kahit masakit pa rin ang ibabang parte mo.” Napangiti naman ako sa kaniyang sinabi.
Marahan kong hinaplos ang kaniyang buhok habang nananatili ito sa aking ibabaw, “Ayos lamang ‘yon, kung ayun ba ‘yung magpapasaya sa mahal ko…” huminto ako sa aking pagsasalita. Umalis naman si Jonathan sa aking ibabaw at lumipat ito sa aking tabi. Inilahad niya ang kaniyang braso at roon niya isinandal ang aking ulo, “…mahal na mahal rin kita, Jonathan.”
Nung gabing iyon, halos walang mapagsidlan ng tuwa ang aking puso. Sobrang saya ko dahil natagpuan ko ang lalaking para sa akin. Kuntento na ako kay Jonathan at kahit kailan, hindi na ako maghahanap pa ng iba – kahit magkaroon man ng kulang si Jonathan bilang boyfriend ko.
Sabay naming ipinikit ni Jonathan ang aming mga mata – marahil ay dala na rin ng pagod na aming ginawa kani-kanina lamang. Kahit ilang beses pa namin gawin ito, kung ito lamang ang isa sa magpapasaya kay Jonathan, I’m more willing to give myself and body just to make him happy. And feel my love for him.
Sa kuwentong ito, dito na tuluyan natatapos ang kuwento namin ni Jonathan. Hindi sagot ang pagtatalik upang sukatin ang pagmamahal ng isang tao. Kundi, ginagawa ito upang maiparamdam mo sa taong mahal mo – na totoo ka saiyong nararamdaman.
- T H E E N D -