Janine
I woke up feeling sore down there. Hindi ko maigalaw ang hita ko dahilan para imulat ko na ng tuluyan ang aking mata.
"Glad your awake right now."
Napabaling ako sa kaliwang bahagi nitong kinahihigaan ko nang marinig ko ang boses ni tukmol.
Nakahalukipkip siya habang matiim na nakatitig sa akin. Wala siyang kahit na suot maliban sa kanyang boxer.
"Anong nangyari?" Paos ang boses kong tanong.
Napabuntong hininga siya. "You passed out when we finished 'that thing'. Ngayon nandito ka sa kuwarto mo para magpahinga dahil, well, I'm so big for you to get you ill." Medyo nakangiwing saad niya.
That's why I'm feeling sore down there.
Nag-iwas ako ng tingin at inayos ang kumot na nakatakip sa buong katawan ko. No need to shout or blame him. Ginusto ko din naman ito.
May pasabi-sabi ka pang hindi ka handa? Tsk. Tsk.
Kaya nga binalaan ko na siya na wag akong hahalikan dahil hindi ko na makontrol ang sarili ko sa kanya. Nagpapadala na ako sa init ng katawan ko.
"Pwede mo ba akong bihisan? H-Hindi ko kasi maigalaw ang paa ko." Nag-iinit ang pisnging wika ko.
"Before that, eat first."
Binalingan ko siya na may kinuha sa side table na soup. Hindi ko yun nakita kanina dahil nakaharang siya.
Tinulungan niya muna akong makaupo at pinatong-patong niya ang unan sa likod ko upang makasandal ako ng maayos.
Napa-igik ako nang maigalaw ko ang aking hita.
Ang laki naman kasi ng anaconda niya kaya hindi ko maigalaw ang mga paa ko. But anyways, it's mind blowing.
"Just lay down. Susubuan na kita."
Tipid lang akong tumango. Inuma niya sa akin ang kutsara na may lugaw na hinipan na niya. Agad ko itong isinubo. Tahimik lang kaming dalawa habang kumakain ako ng lugaw habang siya ay sinusubuan ako.
"Marunong ka palang magluto?" Tanong ko nang matapos na ako sa pagkain.
Pinunasan niya ang labi ko na ikinagulat ko.
"Just a little. Tiniruan kasi ako ni mom nuong nabubuhay pa siya."
My lips thinned habang pinapanood siya sa pagligpit ng pinagkainan ko.
"S-Salamat."
Nagtataka ang mukhang bumaling siya sa akin. "Thanks for what?"
Tumungo ako dahil hindi ko mapantayan ang kanyang tingin.
"S-Salamat dahil nandito ka para alagaan ko. A-And I'm sorry."
"And sorry for what?"
Napalunok ako ng wala sa oras at nanatiling nakatungo.
"Pakiramdam ko kahihiyan yung ginawa ko. I said I'm not ready. I don't give you my permission. But here I am. Feeling sore down there. Sinabi ko naman kasi sayo na wag mo akong hahalikan dahil hindi ko kayang kontrolin ang sarili ko. It's okay if your disgusted in me. It's okay if pinandidirihan mo na ak—"
Napahinto ako sa aking sinasabi nang iangat niya ang aking mukha at hinalikan sa mga labi. I knew it's just a short kiss. But I can feel the passion and hotness within that kiss.
"No. Don't say sorry. And no, I'm not disgusted in you. And no, I will not put you in shame because you surrender in me. Kung may sisisihin man dito, It's me. Not you. In the first place, I'm the one who's hard headed. Hindi ako nakinig sayo 'cause I'm so tempted to do that 'thing' with you."
I can't utter a single words. Hindi ko alam kung bakit hindi ko siya kayang tarayan ngayon. Hindi ko alam kung bakit kakaiba ang dala ng init ng kanyang binitawang salita.
"Hindi nalang kaya kita tarayan?" Out of the blue ay bigla kong naitanong na mahina niyang ikinatawa.
Noon. Hindi ko nabibigyang pansin ang mahina niyang pagtawa, ngiti, at mga salitang para sa akin ay joke lang. But now, hindi ko alam pero nagdadala iyon ng kakaibang kiliti sa puso ko. May kung anong kumikiliti sa loob ng aking tiyan. At alam kong hindi ako gutom dahil kakakain ko lang.
"It's up to you baby." With that, he kiss my forehead na mas lalo kong ikinagulat.
Did he just call me baby?
Napakurap kurap ako at pinanood siyang maghalungkat sa nag-iisa kong cabinet. Hindi naman siya mahihirapan sa pagkuha ng damit ko dahil maayos naman iyong nakasalansan. I'm not that girl na kung saan-saan lang inilalagay ang nga gamit. Gusto ko neat and clean.
Hindi ko maiwasang makagat ang pang-ibabang labi nang makita kong hawak niya ang panty ko at bra.
Wala naman akong choice eh. Kailangan ko siya para makapagbihis ako.
"Pagkatapos kong mag bihis, kailangan na nating bumalik." Usal ko habang tinutulungan niya akong makaupo sa dulong bahagi ng kama.
"Why? You have to rest and I think you can't go back to your work immediately."
Humawak ako sa braso niya upang kumuha ng suporta. Hanggang ngayon hindi parin siya nakasuot ng pang-itaas kay nadidistract ako. But I'll try not to.
"Baka manghinala si tatay kung bakit hindi ako nakabalik at kung bakit hindi ako makalakad. Nasabi ko pa naman sa kanya na uuwi na tayo ngayon. Siguro ite-rext ko nalang siya na umuwi na tayo."
"But you need to rest."
"Pwede namang duon ako magpahinga diba?" Nag-angat ako ng tingin upang tingnan siya. "yeah I need to rest. Hindi ko yun nakakalimutan. Pero pwede naman sigurong duon nalang diba?"
He look at me defeated. Alam kong hindi na siya magpoprotesta sa sinabi ko.
"Fine. But we have to go to the hospital to check up you."
Tipid akong ngumiti at tumango.
Ngayon, kahit gusto kong magtago at hindi nalang magpakita sa kanya ay imposible. Kahit nag-iinit ang magkabilang pisngi ay tinanggal ko na ang kumot na nakatakip sa buo kong katawan.
I expect that like other man, they stare at the girl's body with lust and desire. Kagaya ng iniisip ko ay ganun din ang gagawin ni tukmol. Or should I say, Khairo.
But what I think is far from what he's doing right now. No lust. No desire. Just a respect.
Tahimik lang niya akong binihisan mula sa pagsuot ko ng panty, bra at mga damit.
Inayos niya ako sa pagkakaupo bago siya may kunin sa kabilang bahagi ng kama. Which is mga damit pala niya. Sinuot niya ito at bumalik sa gawi ko upang ayusin ang magulo kong buhok.
Wala sa sariling napangiti ako nang simulan na niyang suklayin ang buhok kong parang binagyo.
"Should I tie it up?"
Ngumiti ako at umiling. "Hayaan mo nalang na nakalugay yan."
"Hmm. I prefer too that your hair is loose ang not tie up."
Sinundan ko siya ng tingin habang ibinabalik ang suklay sa drawer.
"At bakit naman mas gusto mong nakalugay ang buhok ko?"
He stared at me for a couple of seconds then smiled.
"You look more beautiful."
Nakagat ko ang aking labi at ngumiti ng tipid sa kanya. Huminga ng malalim at kinalma ang pusong naghuhurumentado.
Sheyt na malagkit. Bakit ang ganda ng ngiti niya?
Tumikhim ako upang mawala ang imaginary tinik sa aking lalamunan.
"Pwede mo na ba akong tulungan? Kailangan na nating umalis." Paglihis ko sa usapan.
Hindi niya ako sinagot at tinulungan nalang na makatayo. Medyo napangiwi ako nang maramdaman ko ang hapdi sa aking pagkababae.
Akmang ihahakbang ko na ang aking paa ng walang sabi-sabing binuhat niya ako. Nanlalaki ang mga matang napakapit ako sa kanyang leeg upang hindi ako mahulog.
"It's easier if I carry you. You won't be hurt and grimace." Pinal nitong sabi bago nagsimulang maglakad.
Kinuha niya muna ang bag ko sa bedside table na naglalaman ng importante kong mga gamit. Kasama na duon ang cellphone.
Lumabas na kami sa kuwarto at dumeretso palabas ng bahay. Pinasok niya muna ako sa passenger seat bago may kinuha sa bag ko. Isang susi.
Bumalik siya sa bahay para siguro i-lock upang walang makapasok. May duplicate key namang dala si tatay kaya keri lang.
"Are you okay now?" Tanong ni Khairo na pinapausad na ang sasakyan paalis.
"I don't think so. Masakit parin talaga kapag iginagalaw ko ang hita ko."
"That's why we need to go to the hospital to make sure. I think it has a medicine to lessen the pain and help you recover fast."
Napasulyap ako sa kanya. "Ang expert mo ah?"
He chuckled then glanced at me quickly. "Well, ahm. I ask my friend to help me."
"Sino namang kaibigan?" Curios kong tanong.
Isang doktor ba ang kanyang napagtanungan?
"Your boss. Acxle Collins."
Nanlaki ang mata ko. Si sir Acxle?! Ibig bang sabihin..
"Shit!"
Napasulyap sa akin si Khairo na nagtataka ang bakas ng mukha.
"Why?"
I sheepishly smiled at him. "Wala naman. Nakagat ko lang yung dila ko." Pagsisinungaling ko na lamang.
"Are you sure?" Parang nagdududa pa ang kanyang boses.
I reassuringly smiled at him. Binalik ko na ang paningin ko sa labas ng bintana at huminga ng malalim.
Sheyt.
Ibig bang sabihin pareho kaming nagkaganito ni Juv dahil parehong malaki ang anaconda nitong dalawang magkakaibigan?
Sheyt ulit.
Ang swerte naman ng kaibigan ko.
Napailing iling ako bago kinuha ang phone sa aking bag. Tinext ko si tatay na pabalik na kami. Nang masend ko na ito ay balak ko na sanang ibalik ang cellphone ko sa bag nang may biglang tumawag. Sinagot ko agad ito nang makitang si Juv ang tumatawag.
"Bakit napatawag ka? Miss mo na ako?" Pang-aasar ko nang masagot ko ang tawag.
Narinig ko siyang mahinang tumawa. "Baliw. Napatawag lang ako para alamin kung okay na ba ang nanay mo? Kanina ko pa lang kasi nalaman kay maam Lourdes na nag leave ka dahil inatake na naman ang nanay mo."
"Baliw ako sayo yiieee. Anyways, okay naman ngayon si nanay. Binabantayan siya ngayon ni tatay sa hospital."
"Sabi ko naman sayo na tutulungan nalang kitang hanapan ang nanay mo ng heart dono—"
Pinutol ko na ang kanyang sinasabi. "Wag ka ng mag-alala, hindi mo na ako kailangang tulungan. Mahalin mo lang ako sapat na yiieee."
Humagalpak ng tawa si Juv sa aking sinabi. "Tigilan mo na nga yang joke mo. Baka may magselos."
Sa sinabing niyang yun ay napasulyap ako kay Khairo na ikinataas ng dalawa kong kilay.
Madilim na madilim ang kanyang mukha at mahigpit ang kapit sa manibela. Nagtatagis ang kanyang bagang at hindi na pantay ang kanyang paghinga.
"Ui hindi ako nag jo-joke ah. Mahal talaga kita." Pang-aasa ko pa kay Juv na mas ikinatawa pa niya.
"Kahit kailan hindi ka parin nagbabago. Ibababa ko na itong tawag ah? Nangangamusta lang talaga ako sa nanay mo. Bye."
"Sige. Bye."
Ibinaba ko na ang phone at ibinalik ito sa bag bago ulit balingan ng tingin si Khairo na ganun pa din ang ekspresyon ng mukha.
He looks livid. He's like a predator ready to pounce his prey.
"Ahm.. may problema ba?" Lakas loob kong tanong.
Mas lalong nagtagis ang kanyang bagang. "Who's that guy?"
Kumunot ang aking noo sa kanyang sinabi. "Sinong guy ang pinagsasasabi mo?"
"Who's that J.A?!"
Napapitlag ako sa biglang pagsigaw niya. Mas lalong kumunot ang noo ko at balak din sana siyang sigawan nang marealize ko ang kanyang sinabi.
J.A?
That's Juvelyn Ann. Short for J.A. Tamad kasi akong mag type kaya initial nalang ng kanyang pangalan ang inilagay ko.
"Yung katawag ko kanina?" Tanong ko ulit.
"Yes."
Now I'm really, really, really confuse.
"Just a friend. Why?"
Mas lalong nagtagis ang kanyang bagang na mas lalo ko namang hindi maintindihan. Ano bang pinagpuputok ng butchi nitong lalaking toh?
"Just a friend? And yet your saying you love him?" Puno ng talim ang kanyang boses.
Kung hindi ko lang talaga kilala ang lalaking toh, aakalain kong nagseselos siya. And did he just said him?
"Anong 'him' pinagsasasabi mo? At ano namang mali sa sinabi kong mahal ko siya? And for your information, J.A is short for Juvelyn Ann. Fiancee ng kaibigan mo ang tumawag sa akin." Pango-ngorek ko sa kanya.
Puno ng kaguluhan ang aking mukha habang nakatingin sa kanya na unti-unti, nawawala ang pagdilim ng mukha, pagtagis ng bagang at paghigpit ng kapit sa manibela. His face looks.. happy?
"I-I thought it's a guy.."
Hindi ko na napigilan mapairap. "Hindi ka kasi marunong magtanong. Sa inaakto mo palang, para kang nagseselos na boyfriend." Pasiring na saad ko.
Nanlaki ang mata ko at balak ko pa sanang bawiin ang salitang binitawan ko pero huli na ang lahat.
A smirk form into his lips. "Definitely I am."
Naging triple yata ang paglaki ng aking mata. Pwede na akong maging kapatid ni tarsier o kahit anong hayop na malaki ang mata.
Sheyt na malagkit. Iba na talaga ito.
RHNA24 | rhiena manunulat
Vote for more updates❤️
06-27-20