36.
Pretensions of a psychopath
ERIN’S POINT OF VIEW
"H-hiro?” Napahagulgol ako, “P-paano mo nagawa sa amin to? How could you betray us?! Akala ko ba magkaibigan tayo?!” Para akong masisiraan ng bait sa sobrang sama ng loob.
Ang sakit pala talaga sa pakiramdam kapag tina-traydor ka ng taong pinagkatiwalaan mo.
“Erin hindi, Mahal kita. Mahal na mahal kita. Hindi ko ginustong masaktan ka dito. ” Aniya na para bang nagsusumamo, iika-ika siyang tumayo kaya agad akong umikot palayo sa kanya.
Humakbang siya palapit sakin kaya napaatras ako.
"Hindi mo ako gustong masaktan?! You killed my friends you son of a bitch! Nasaan ang pinsan ko?! Nasaan sina Curt?!” Bulalas ko.
Biglang nawala ang kalmadong aura sa mukha ni Hiro at sa isang iglap nagdilim ang mukha at aura niya.
"Si Jared na naman?! Tarantadong buhay to! Bakit ba puro kayo Jared?! Si Jared ang mabait, si Jared ang bida, si Jared ang mahal! Fuck! Yung kapatid ko?! Kalimutan mo na yun! Ako ang nararapat sayo! Ako ang dapat mahalin mo!” Pagwawala niya kaya agad nanlaki ang mga mata ko sa gulat.
Magkapatid?
"A-anong sinasabi mo? Magkapatid kayo ni Curt?” Nauutal kong sambit.
"Nagpanggap akong ako ang batang nakilala mo noon para mapalapit sayo! Nagpanggap akong si Jarred pero bakit kahit ako na si Jarred, si Curt parin ang pinili mo?! Bakit hindi mo ako kayang mahalin gaya ng pagmamahal ko sayo?!” Bulalas niya habang nanlilisik ang mga matang nagsimula ng lumuha.
Kung hindi siya si Jared… Ibig sabihin, siya si Darren.
Diyos ko, siya si Darren. Si Darren na nagpahirap kay Curt. Si Darren na pumatay sa ina nila.
All this time, si Curt ang batang nagligtas sa akin sampung taon na ang nakakaraan. All this time, niloloko lang pala ako ng isang nagbabalat-kayong kaibigan na isa palang demonyo.
"You stay the hell away from me! I hope you rot in hell you son of a bitch!” Napasigaw ako.
Abot langit ang galit ko sa kanya. Niloko niya ako. Nang dahil sa kanya namatay ang mga kaibigan ko. Nang dahil sa kanila maraming inosenteng tao ang nadamay.
"Look Erin, you dont have to be mad—“
"Mad?! you think I’m mad?! Mad doesn’t begin to describe how I feel! You killed my friends! Sila na totoong mga kaibigan ko! Wala silang kasalanan sayo! What did we ever do to you?!” Lalo akong naiyak at nanginig sa sobrang galit at hinagpis. Para akong sinaksak ng isang daang beses sa likod ko.
“Erin kung hindi dahil sakin, hindi mo sila makikilala. Hindi mo sila magiging kaibigan! You wont be friends if it wasn’t for our efforts! Gumawa kami ng paraan para makapag-aral kayong lahat sa Garrison University. Gumawa kami ng paraan para maging roommates mo sina Ria at Kitty. Fuck! Pinatay pa namin si Melody at Sabrina para magkabati at maging magkaibigan kayo ni Kitty! If it wasn’t for me, you wouldn’t have even met any of them!”
Para akong nabingi dahil sa isiniwalat niya. Hindi ako makapaniwalang pinlano nila itong lahat mula sa pinakaumpisa. Ibig sabihin sila ang may gawa ng lahat…
“Erin I’m still here…” Muling humakbang si Hiro papalapit sa akin at inabot ang kamay niya. “Erin I love you. Hinding-hindi ako mawawala sa tabi mo.”
Umiling-iling ako’t suminghal, “You are not my friend! You were never my friend!” Giit ko sabay tulak sa kanya’t nagtatakbo palayo.
Takbo ako ng takbo. Naglalakad lang siya habang sinusundan ako.
Binilisan ko pa ang pagtakbo hanggang sa makarating ako sa music room.
Dali-dali akong pumasok ngunit laking gulat ko nang bigla kong makita sa loob sina James at Avery na kapwa nakatali.
Kapwa sila duguan at may busal sa bibig samantalang si Avery ay humahagulgol.
Impit na sumigaw si James at sinenyasan akong kalagan sila kaya dali-dali ko itong ginawa.
Nang makawala na ang dalawa ay agad kaming lumabas at kumaripas ng takbo.
“Nasaan ang iba? Nasaan si Kuya?” Umiiyak na sambit ni Avery pero hindi na lamang ako kumibo. Ayokong sagutin ang tanong niya. Alam kong hindi siya maniniwala kung sasabihin kong isa si Hiro sa mga salarin.
Takbo kami ng takbo nang bigla na lamang umalingawngaw ang isang napakalakas na putok ng baril. Nagtilian kami ni Avery lalo na nang biglang bumagsak si James sa sahig, una ang mukha.
“James!” Kapwa kami nagsisigaw ni Avery.
Tutulungan ko pa sana si James pero bigla akong hinila ni Avery.
"Erin tara na, bilis! " Pagmamakaawa ni Avery habang humahagulgol. Lumingon ako at nakita ko si Hiro na may hawak na baril habang nakangisi. Umuusok pa ang baril palatandaang siya ang bumaril kay James.
Takbo parin kami ng takbo hanggang sa umabot kami sa clinic. Napakalaki nito at napakadilim. Agad kaming pumasok ni Avery at nagtago.
Napakaraming kama kaya kanya-kanya kaming nagtago ni Avery sa ilalim ng mga ito.
Ilang sandali pa ay narinig naming bumukas ang pinto—nandito na si Hiro.
"Nagtataguan pa kayo , mahahanap ko parin naman kayo.” Humalakhak si Hiro.
Parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang kaba kaya napatakip na lamang ako sa bibig ko at mariing pumikit.
Ilang sandaling bumalot ang nakabibinging katahimikan sa buong clinic. Ilang sandali pa ay nakahinga ako ng maluwag nang marinig kong bumukas ulit ang pinto.
Bigla kong naramdaman ang malamig na kamay na humawak sa paa ko kaya agad nanlaki ang mga mata ko. Napatili ako ng napakalakas sa sobrang gulat lalo na nang may humatak sa akin palabas mula sa ilalim ng kama. Hindi ko na nagawang makakapit pa. Tuluyan na niya akong nahila.
“Erin stop running!” Giit ni Hiro pero pilit parin akong nagpumiglas sa hawak niya.
Lalo akong nagsisigaw nang hinigit niya ako mula sa bewang at pilit niyang inilalagay ang isang panyo sa bibig ko.
Muntik na niya akong mapalanghap ng pampatulog, mabuti nalang at tinulungan ako ni Avery.
Out of nowhere, bigla niyang tinalunan si Hiro at sinabunutan.
“Kuya stop it! Anong nangyayari sayo?!” Sigaw ng sigaw si Avery. Muli kong sinipa ang gitna ng dalawang hita ni Hiro kaya muli siyang bumagsak sa sahig habang namimilipit sa sakit.
Dali-dali kong hinawakan ang kamay ni Avery at tumakbo palayo.
Hingal na hingal na ako. Pagod na pagod na ako.
Naririnig kong umiiyak si Avery habang tumatakbo. Naaawa ako sa kanya, mas nasasaktan siya dahil sariling kapatid niya ang tumraydor sa kanya.
Hindi na namin alam saan pupunta kaya nagtago na lamang kami ni Avery sa laundry room.
Iyak parin ng iyak si Avery kayat pilit ko siyang pinapatahan.
"Erin paano to nagawa ng sarili kong kapatid?” Walang humpay sa paghagulgol ang kawawang si Avery. Hirap na siyang huminga halos.
"Hindi mo siya totoong kapatid.” Pagsisiwalat ko.
"Sasaktan din ba niya ako? He’S my brother but—“ Kapwa kami natahimik ni Avery nang marinig naming may naglalakad sa labas—Si Hiro.
Alam kong papasok siya dito kayat naghanap ako ng paraan para makaalis.
“Avery dito.” Dali-dali ko siyang hinila nang makakita pa kami ng isang pinto.
Next thing I know, nasa corridors na naman kami, tumatakbo.
“Erin dito!” Hinila ako ni Erin papasok sa isang classroom. Napakadilim ng paligid, hindi ko alam kung may madadaanan kami.
“Avery wala tayong madadaanan dito. Tara sa iba tayo!” Giit ko at hinila siya ngunit nagtaka ako dahil hindi siya gumagalaw sa kinatatayuan niya.
"No, dito lang tayo.” Walang emosyong giit ni Avery kaya agad akong napabitaw sa kanya.
Biglang bumukas ang ilaw. Masyadong nasanay ang mga mata ko sa dilim kaya bahagya akong napapikit.
Kinurap-kurap ko ang mga mata ko upang masanay ito sa liwanag at laking gulat ko nang makitang may mga kulungan doon.
"Avery ano a—“
Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko dahil paglingon ko sa kanya ay bigla niya akong tinulak papasok sa isang kulungan.
Sa sobrang bilis ng pangyayari ay hindi na ako nakapanglaban pa. Natagpuan ko ang sarili kong nakakulong na naman sa isang hawla.
Pinagsisipa ko ang kulungan ngunit huli na, na-lock na niya ang kulungan at hindi ko ito maabot.
“Avery palabasin mo ako dito!” Pagwawala ko.
Walang emosyong umiling-iling si Avery.
“And Cut!” Bigla niyang sigaw at sa isang iglap, kumurba ang isang mala-demonyong ngisi sa mukha niya.
Shit ang tanga ko! Ngayon ko lang napansin na dumudugo ang noo niya. Siya yung inuntog ko kanina!
"Avery how could you do this to us! Palabasin mo ako dito!" Sigaw ako ng sigaw habang sinisipa ang kulungan pero pinagtawanan niya lang ako.
“Shut-up Erin.” Aniya.
Biglang bumukas ang pinto. Pumasok si Hiro at agad na inakbayan si Avery habang nakaharap sakin.
“Kuya sorry, masakit ba yung pananabunot ko?” Ngumungusong sambit ni Avery habang tinititigan si Hiro.
"Lampa ka parin di man lang ako nasaktan.” Pagmamayabang ni Hiro at humalakhak.
Napangiwi ako, "Oh my God! Mga walang hiya kayo! Mga baliw kayo! Palabasin nyo ako dito!" Sigaw lang ako ng sigaw. Tinitingnan ko palang silang dalawa ay kinikilabutan at nasusuka na ako.
Biglang sinipa ni Avery ang kulungan ko
"Tumahimik ka!” Pinanlisikan niya ako ng mga mata.
“Ave wag ganyan, yung usapan natin, Erin wont get hurt okay?” Hinila ni Hiro si Avery at muling inakbayan. Tumango lamang si Avery at inirapan ako.
"Kuya kailangan ba talaga nating buhayin yang babaeng yan? I get that she’s our final girl but sisirain lang niya ang plano natin.”
Final girl? Shit nababaliw na talaga sila. Kailangan kong makaalis dito.
"She's important to me kaya’t please hayaan mo nalang ako sa plano ko. By the way hindi ko pa nahuhuli sina Robbie at Ria.”
"Ako lang ang bahala sa kanila.” Nakangising sambit ni Avery kaya nanlaki ang mga mata ko at muling dumaloy ang kilabot sa katawan ko.
No. Not them.
"Dont you dare hurt them you bitch! Papatayin kita!" Muli akong nagsisigaw habang inaalog ang kulungan ko. Gusto kong umalis dito! Gusto kong tulungan ang mga kaibigan ko!
“Omo, I am so scared.” Sarkastikong sambit ni Avery samantalang si Hiro ay tumawa lang.
“Di yun pwede babe may kasalanan sa akin si Robbie.” Nakangising sambit ni Hiro.
Babe?! What the—
"Never call me that! Mabait na tao si Robbie compared sayo! Wag mo silang sasaktan!” Giit ko.
"Malaki ang kasalanan niya sakin lalong lalo na sa kaibigan ko! Isa siya sa mga pumatay kay Dixon!” Pagmamatigas naman ni Hiro.
"Dixon?! What the hell is wrong with you?! Dixon tried to kill them, For God’s sake! He even killed my cousin! Dixon deserves to suffer! Dixon deserves to die! Dixon deserves to rot in hell!”
Biglang nawala ang ngiti sa mukha ni Hiro at muling nagdilim ang mukha niya. Ginalit ko siya.
“Dixon and Grey were my bestfrieds! Sila lang naging mabait sakin sa pesteng mundong to! They tortured Dixon to death! I will evenge his death!” Pagmamatigas ni Hiro at sa tono ng pananalita niya, hindi niya hahayaang may pumigil sa kanya.
Sarkastiko akong ngumisi, "So avenge his death, that’s your Motive?! Bobo! Alam mo bang si Kevin ang mismong pinakanagpahirap kay Dixon?! Bobo ka kung sinasabi mong yan ang motive mo! Kakuntsaba mo ang pinakadapat mong paghigantihan!"
“S-si Kevin? Kasali siya?” Naguguluhang sambit ni Hiro na tila ba hindi makapaniwala.
"Kuya dont listen to her, ginugulo lang niya ang utak mo okay? Una na ako.” Paalam ni Avery at agad na umalis.
“No! Don’t hurt them! Avery please!” Wala akong humpay sa pag-iyak.
Gusto kong tulungan ang mga kaibigan ko. Ayaw ko silang mapahamak pero wala akong magawa.
"Hiro please, please, I’m begging you please dont kill them! Stop killing my friends please!” Pagmamakaawa ko sa kanya. Handa akong kalimutan ang pride ko para sa kanila.
"Erin I love you and I’m sorry. Mauna na ako, just stay there and be a good girl okay? I’ll be back.” Aniya at agad na umalis.
"You son of a bitch! I hope you die! Mamatay ka na! Rot in hell you psycho!” Sigaw na lamang ako ng sigaw habang kinakalampag ang kulungan.
END OF CHAPTER 36
THANKS FOR READING
VOTE AND COMMENT <3