Days have passed by already. Nitong mga nakaraang araw-sobrang rami ang nangyari sa akin, kay James at kay Avin. Tila parang taon itong nangyari sa sobrang bilis na dumaan sa aming harapan. I couldn't imagined myself that I felt so much jealous to the guy named Pau on how he approached James. Bakit ganun na lamang sila kadalas na mag-usap na dalawa.
It seems that both of them had their past kung tutuusin. Ngunit, hindi ako makapagtanong kay James dahil simula nung araw na nagka-sagutan kaming dalawa, I chose to distanced myself away from him at ganun din ang ginagawa ni James sa akin.
Gusto ko man siyang pigilan na gawin niya iyon sa akin. Pero wala akong magagawa kung iyon ang makakapagbigay sa kaniyang space between us. Recently, Avin had so much time with me. Gusto niya sa bawat paglabas niya ay kasama niya ako. Sa bawat alis na kaniyang gagawin, ay kasama ako.
It looks like I'm in chain of Avin's hand. Para akong nasasakal sa mga pinag-gagawa sa akin ni Avin. I know that he already confessed his love to me. But, that day he confessed, hindi ako masaya. Hindi ko maunawaan ang sarili ko. Ang tanging rason ko lamang ay ang makita siyang muli at makasama. Pero hindi sa saya na nais kong maramdaman tulad ng nararamdaman niya.
Madalas na ring natutulog rito si Avin. He even told me that he wants to protect and guard me to those who had crushed on me. He also says that no one can take me away from him. Laruan niya ba ako? I know that he really loves me that much. And I'm aware of it. But, that's too much, it's killing me slowly.
Hindi ko na maintindihan minsan kung ano ang gustong gawin ni Avin sa akin. Nasasakal ako. Hindi ganitong pagmamahal ang nais na maramdaman ko. Hindi ganito ang buhay pag-ibig na gusto ko mula sa taong makakasama ko sa habang buhay. Masyadong masakit at masikip para sa akin ang ganitong klase ng pag-ibig na mayroon si Avin para sa akin.
"Jonathan-" Napatigil na lamang ako sa aking pag-iisip. Nang biglang magsalita si Xian sa gilid ko.
Sa ginawa niyang pagtawag sa akin. Agad akong napatingin sa nakatayong Xian sa aking gilid. I can't even describe him face as he faces me. Para bang may mabigat siyang dinadala na hindi ko alam kung ano.
"Oh? Ikaw pala? Nasaan na si Jeffrey?" I curiously asked.
Naupo naman ito sa aking tabi. Inilibot ko ang akinng tingin sa loob ng room. Iilan pa lamang kaming naririto. Mukhang napa-aga kami ng pasok na dalawa. Muli kong nilingon si Xian, na ngayon ay nakayuko na lamang. At base sa kaniyang ekspresyon, mukhang malalim ang kaniyang iniisip.
Nang wala akong natanggap na sagot mula rito. Kinuha ko ang pagkakataong iyon upang muli makapagtanong sa tahimik na si Xian. I had no ideas about what's going on him.
"Xian, ayos ka lang ba?" Mahinahon kong pagtatanong rito.
He shrugged his head. Napaisip tulot ako sa kaniyang ginawa. Lalong lumakas ang eagerness ko naa malaman kung ano nga ba talaga ang nangyayari sa kaniya ngayon. Nang magsasalita pa sana ako. Bigla na lamang dumating si Jeffrey. At habang papalapit ito sa aming puwesto. May kung ano siyang sinasabi na. Ngunit hindi ko iyon maunwaan.
"Hello, mga kaibigan. Ang aga natin atang pumasok ngayon, ha? Anong mayroon?" Napatingin na lamang ako kay Jeffrey dahil sa kaingayan niyang taglay ngayon umaga.
Napabuntong hininga na lamang ako sa ginawang iyon ni Jeffrey. Ngunit, napalingon naman agad ako kay Jeffrey na kalabitin niya ako at itinuro niya ang wala pa ring kibong si Xian. Napataas na lamang ng aking dalawang balikat. Senyales na pati ako ay walang alam sa kung ano ang nangyayari kay Xian ngayon.
"Xian, ayos ka lang? Baka gusto mo ng babae-may nagpapahanap kasi sa akin ng lalaking single. Ikaw agad ang naisip ko na puwedeng irecommend sa mga iyon. Ano, bayag ka ba? Text-" Xian cutted him words. Napahinto si Jeffrey sa sinabing iyon ni Xian. At miski ako ay nagulat sa kaniyang ginawa at sinabi.
"Wala akong panahon sa mga babaeng mayroon ka. May problema ako at kung hindi mo ko matutulungan, you'd better shut your mouth." Hawak niya pa rin sa kuwelyo si Jeffrey habang nagsasalita ito. At ramdam ko ang inis sa bawat salitang binibitawan ni Xian kay Jeffrey.
Pati ang iilan naming mga classmates ay nagulat sa ginawang iyon ni Xian kay Jeffrey, even me. Hindi ako agad nakapag-response dahil sa mabilis na pangyayari. Magsasalita na sana ako nang marahas na bitawan ni Xian ang kuwelyo ni Jeffrey-na siyang naging dahilan upang bumagsak sa sahig si Jeff.
Agad akong pumagitna sa kanilang dalawa. At nang madapo ang aking paningin kay Xian, isang matalim at malalim na tingin ang aking nakita mula sa mga mata nito. Matapos ang pangyayaring iyon, kinuha ni Xian ang kaniyang gamit at walang paalam na lumabas ng room.
I have to take a breathe deeply.
"What's with him!? Ano bang nasabi kong mali para gawin niya sa akin ang bagay na 'yon!? Nasisiraan na ba ng ulo 'yung kaibigan nating iyon? Jonathan, hindi ko kilala ang Xian na kaharap natin ngayon. He acted so differently. Ano bang problema nun?" Inis na pagtatanong nito sa akin.
"Hindi kita masasagot sa tanong mo, Jeff. Kanina pa siya ganiyan. Pumasok siya rito sa room na parang lutang. I also had no ideas on what is going on with Xian. Wala naman siyang nababanggit sa atin na may galit siya 'di ba? Medyo iba nga siya ngayon." Nagtataka kong pagsagot sa tanong sa akin ni Jeff.
"Ikaw na bahalang magpaliwanag sa prof natin, Jonathan. I have to confront Xian. Hindi ako matatahimik hangga't ganito ang ugali na ipinapakita niya sa atin-na parang may ginawa tayong hindi maganda sa kaniya."
"T-teka? Anong binabalak mong gawin? H-hindi ka papasok sa klase?" Nauutal kong pagtatanong kay Jeff.
Hindi na niya ako sinagot sa aking mga tanong sa kaniya. Agad nitong kinuha ang bag at tsaka lumabas ng room na nagmamadali. Napabuntong hininga na lamang ako sa nangyayari sa amin tatlo nina Jeff at Xian.
Wala na akong nagawa kundi ang sundan ang dalawa kong kaibigan. Hindi ko alam kung magiging maayos ba ang kanilang pag-uusap na silang dalawa lamang ang naroon. I know that Xian is a hot-tempered guy same as with Jeff.
Kaya wala na akong nagawa pa. Agad kong ibinilin sa aming classmate na katabi lang rin naming tatlo sa upuan na si Chris-na may aasikasuhin lang kaming tatlo. At sinabi ko rin sa kaniya na siya na lamang ang bahalang magpaliwanag sa amin prof.
Matapos iyon ay agad kong sinundan si Jeff at Xian. Dala ang aking gamit, naging lakad-takbo ang aking ginawa upang masundan ang dalawa kong kaibigan. Ngunit bigo ako na makita ang dalawang ito. Habang patuloy ako sa aking ginagawang paglilibot sa University. Aksidente kong nakita sina Jeff at Xian na nagkakagirian na. Kaya naman agad kong pinuntuhan ang dalawang iyon malapit sa puno kung saan ako madalas tumambay.
"Ano bang problema mo, Xian!? Hindi ka naman ganito noon, ha? Konting kibot lang namin sa 'yo o konting biro lang namin noon sumasabay ka pa. Ngayon, halos suntukin mo na ako kanina nang dahil lang sa biniro kita!" Napatigil na lamang ako sa ginawang pagsasalita ni Jeff.
At tulad nga ng aking hinala kanina. Hindi magiging maganda ang tagpo ng dalawang ito sa nangyayari ngayon sa aming tatlo.
"Oo. Noon 'yon at hindi ngayon. Puwede ba, Jeff-na kahit minsan, maging sensitive ka naman sa paligid mo. Hindi 'yung sa lahat ng pagkakataon, lagi ako o kaming makikipagbiruan sa 'yo." Mas nagulat ako ng biglang sinuntok ni Jeff si Xian sa mukha nito.
At sa pagkakataong iyon, doon na ako pumagitna sa kanilang dalawa upang awatin ang mga ito. Parehas silang ayaw magpapigil. Siguro ay nais na gumanti ni Xian sa suntok na ginawa sa kaniya ni Jeff.
"E, gago ka pala. Hindi mo ba ko naiintindihan? Be sensitive sometimes. Hindi lahat kailangan gawin biro. At hindi sa lahat ng pagkakataon, kailangan mag biro. Grow up, man. Grown up. You will never be a child nor a clown."
"Oo, inaamin ko. Na minsan may pagkachildish ako. Pero, ikaw? Inamin mo na ba sa sarili mo ang bad sides na mayroon ka? O, Baka pati naman sarili mo ay pinaglilihiman mo na rin? Kaya ka iniiwan namg taong mahal mo dahil diyan sa ugaling mayroon ka!" Hindi ko nagawang mapigilan si Xian sa kaniyang ginawa.
Para itong kidlat na kay bilis sa kaniyang ginawang pagkilos. Natagpuan ko na lamang si Jeff na nakalumpasay na sa lupa at hawak-hawak nito ang pisngi na sinuntok ni Xian. Ano ba talaga ang nangyayari sa kanilang dalawa? Ano ba ang hindi ko alam na alam nilang dalawa? May dapat ba akong malaman sa nangyayari ngayon?
Patuloy lamang sina Xian at Jeff sa suntukan na kanilang ginagawa. At sa pagkakataong ito, ako naman ang nagsalita-na siyang nagpatigil sa kanilang dalawa.
"May dapat ba akong malaman na hindi ko alam-na alam ninyong dalawa? Bakit napahinto kayo sa suntukan ninyo? May dapat ba akong malaman na hindi ko alam?" Pasigaw kong pagtatanong sa mga ito.
Hindi ako makapaniwala na, nagawa nila akong paglihiman. Samantalang sila ang mga itinuring kong mga kapatid at kaibigan. Pero, ito ang iginanti nila sa akin. Ang paglihiman ng isang sikreto na para bang ikawawala ng kanilang mga dignidad.
"Meron/wala!" Sabay na pagsasalita nina Jeff at Xian.
Napataas ako ng aking kilay sa naging sagot nilang dalawa sa akin tanong. Dahil sa ginawa kong iyon, umalis sa ibabaw ni Jeff si Xian. At kapwa sila umupo sa lupang nagsilbi nilang ring.
"Pasensya na." Nakayukong paghingi ng tawad ni Xian sa akin.
"Huwag ka sa akin humingi ng pasensya, hindi naman ako ang kasuntukan mo. You'd better say sorry to Jeff. Dahil lang ba rito-masisira ang pagkakaibigan nating tatlo? Kung ganito lang rin pala ang mangyayari, sana ay hindi ko na lamang kayo naging kaibigan simula pa lamang." Alam ko. Kahit ako ay nasaktan habang binibigkas ang mga salita na ayaw kong iparinig sa kanilang dalawa.
Pero, anong magagawa ko? Ayokong masira ang pagsasamahan naming tatlo nang dahil lang sa itinatago nilang dalawa sa akin. Nang wala akong narinig na nagsalita sa kanilang dalawa. Agad akong nagsalita. But, this time, mas nasaktan ako sa aking sinabi.
"Magkakaibigan tayo 'di ba? Hindi ako makapaniwala na nakayanan ninyo ako paglihiman. Wala pa lang kuwenta ang mga taong itinuring kong mga kapatid. Nag-aksaya lamang ako ng oras at panahon para sa mga taong-hindi naman deserve ang tulad ko. Once again, muli akong nabigo sa pagpili ng magiging kaibigan-" Magsasalita na sana ako ng biglang nagsalita si Xian.
"Kung inaakala mo na pinaglihiman kita, Jonathan. You're wrong. Hindi pa ako handa na ilantad sa publiko at sa pamilya ko ang totoong pagkataong mayroon ako. Natatakot ako na kapag sinabi ko sa 'yo o kay Jeff ang tungkol sa bagay na 'yon. Natatakot ako na pati kayo ay layuan ako. Ayoko lang na mangyari ang bagay na 'yon sa akin.
Sa buong buhay ko. Kayong dalawa lamang ni Jeff ang naging totoo at tunay na kaibigan para sa akin. To be honest, Jonathan, ayokong maglihim sa 'yo. Pero, hindi mo naman ako masisisi na gawin ang bagay na 'yon. I was just afraid of telling people about my sexuality. I was too afraid that everyone would leave me just like that."
"I saw Xian-begging, crying, and suffering to his ex named France." Huminto si Jeff sa kaniyang pagsasalita at tumingin sa nakayukong si Xian. Nang wala itong nakuhang sagot mula kay Xian, ay ipinagpatuloy niya ang ginagawang pagkukuwento sa akin.
"I saw him that day. Umiiyak siya sa harapan ni France. Nagmamaka-awa na huwag siyang iwanan nito. I saw him crying infront of his ex-boyfriend. Umiiya siya at sinasabing-gagawin niya ang lahay huwag lang siyang iwan nito. Althroughout, I am the one who only knew about that. I am the one who knew about the sexuality that Xian had. I've never told you about this, Jonathan.
Ayokong saakin magmula ang pag-aming gagawin ni Xian. Gusto na sa bibig at dila niya mismo lumabas ang lahat ng iyon mula sa kaniya. Pero, walang ganun ang nangyari. Walang pag-amin na naganap. Nakita ko kung paano nahirapan, nasaktan si Xian. Pero hindi ko ito sinasabi sa kaniya, o kahit maging sa 'yo. I kept it as an my own secret. I've never told this to everyone."
Magsasalita pa sana ako ngunit agad na nakapagsalita si Xian. Ngunit sa mga naging paliwanag niya. Hindi ko alam pero bakit nabanggit niya ang pangalan ni James. At ang pangalan nung lalaking aking nakasagutan nung makalawa. Hindi kaya may kinalaman rito si Xian kay James?
"France have to break up with me because of his father's order. Negosyante ang kaniyang mga magulang. As France told me, kailangan nya raw magpakasal sa isang lalaking hindi niya naman kilala ever since. At ang lalaking iyon, ay anak ng business partner ng kaniyang mga magulang. France had no choice that time. Sinubukan niyang hindi pumayag sa gusto ng kaniyang ama. Ngunit isang magkasamang suntok at sampal ang natanggap niya sa kaniya ama.
Ang pangalan ng anak ng business partner ng mga magulang ni France-ay si Pau. They did the same thing to us." Tama ba ang aking narinig? Pau ang pangalan ng lalaking dapat na pakakasalan ni France na ex na ngayon ni Xian. Pero, ano naman ang kinalaman at nadamay pati ang pangalan ni James? Is there had-
"Tulad ng ginawa ni France sa akin. Pau have to break up with James during that time. Ganun rin ang natanggap na treatment ni Pau sa kaniyang mga magulang. Pero, ang mas nakakabigla, ginawa lamang nilang dalawa ang bagay na 'yon-ay dahil para maclosed ang deal sa pagitan ng kanilang mga magulang. Through the help of marriage of France and Pau. Ngunti, kung hindi sila susunod na dalawa, ang magiging kapalit ay ang mga buhay nila." Pagtatapos nito.
Halos maestatwa ako sa naging rebelasyong isiniwalay ni Xian. Hindi ko magawang igalaw ang buo kong katawan nang dahil sa aking mga narinig. Para tila itonf bombang sabay-sabay na sumabog sa aking puso. Kaya pala ganun na lamang ang pakikipag-usap ni Pau kay James.
Dahil parehas silang may nakaraan. Pero, hindi na naman siya ang mahal ni James, 'di ba? Ako na. Ako na ang magal ni James at hindi na si Pau.
"S-sigurado ka ba sa mga sinasabi mo, Xian?" Utal-utal kong pagtatanong rito. Natatakot ako sa maaaring maging sagot sa akin ni Xian.
"Oo." Maigsi nitong sagot sa akin. Napaluhod na lamang ako sa naging sagot sa akin ni Xian. Totoo pala ang hinuha ko noon. Na maaaring mayroon silang nakaraan na dalawa. Tumayo ako at inayos ang aking sarili.
Bakit hindi niya sinabi sa akin ang bagay na ito? Bakit inilihim niya ang lahat ng dapat na alam ko tungkol sa kaniya. Bakit sinasaktan at pinahihirapan niya ako ng ganito? Ganito ba ang way ng pagmamahal na alam ni James? Ang saktan ako. Ang iwasan ako.
Agad kong tinalikuran sina Xian at Jeff. Nagsimula akong maglakad palayo sa kanilang dalawa. At nais kong makausap si James at gusto ko na siya mismo ang magsabi sa akin ang tungkol sa kanilang dalawa ni Pau.
Habang patuloy ako sa aking paglalakad, naririnig ko pa ang sigaw nina Xian at Jeff. They are asking me kung saan ako pupunta. Pero wala silang nakuhang sagot mula sa akin. I'm just being deaf to them. Ang nais ko sa mga oras na ito ay ang makausap si James.
Hours have passes by. Narito na ako sa boarding house na kung saan kami kapwa tumutuloy ni James. I'm about to go upstair when I heard the Avin's voice. Napahinto ako sa aking pagpanik at nilingon ang boses na iyon kung saan ito nagmula.
I looked at him seriously and no emotions being showed. Muli kong ibinalik amg aking tingin papanik sa hagdan. Ngunit, nang magsisimula na akong humakbang. Agad na hinawakan ni Avin ang aking braso na siyang naging dahilan upang mapahinto ako.
"Ayos ka lang ba?" Tanong nito sa akin.
"Hindi." Malamig kong tugon sa kaniya.
"Ano bang nangyayari sa 'yo, Jonathan? Why so sudden to act you so differently?" Nagtatakang tanong nito sa akin.
Tinapik ko ang kamay niyang nakahawak sa aking braso. Nagulat siya sa aking ginawa. I took the chance to talk nang wala akong narinig na salita mula sa kaniya.
"I have to talk James. Please? Don't stop me." Saad ko rito.
"What? Para saan? Bakit kailangan mong kausapi 'yung James na 'yon?" Sunod-sunod na pagtatanong niya sa akin. I faced him. Bakas sa kaniyang pananalita ang galit at selos dahil sa mga salitang narinig ko mula kay Avin.
"Bakit? Do I have to consult you first before I talk to James? Doctor ka ba?" Nauubos na ang aking paensya sa paghihigpit na ginagawa sa akin ni Avin. Wala kaming kahit na anong relasyon.
Ang tangin alam ko lamang ay mahal ko siya bilang isang kaibigan at kapatid. Pero hindi sa paraang gusto niya. Wala akong narinig na sagot mula sa kaniya. Kaya naman umakyat na ako. Pero, nasa tapat na ako ng aking kuwarto ng bigla na lamang akong hinila ni Avin papasok sa aking kuwarto. Huli na para mapagtanto ko ang kaniyang ginawa.
"What's the matter ba, Jonathan? May problema ba tayong dalawa? May nagawa o nasabi ba akong hindi mo nagutuhan? Tell me. Hindi 'yung nagkakaganito ka ng hindi ko alam ang dahilan mo. You driven me crazy." Sa sinabi niyang iyon. Doon ako napatingin sa kaniya.
"Nope. You are the one who driven me crazy. Do you really want me to tell you the truth?" Balik na tanong ko rito. Tanging pagtango lamang ang naging sagot niya sa akin.
"Wala akong nararamdaman sa 'yo. Hindi ko kayang ibigay ang pagmamahal na gusto mo tulad na ipinaparamdam mo sa akin. Tanging isang kapatid at kaibigan lang ang turing ko sa 'yo." Napayuko na lamang ako sa aking mga sinabi kay Avin.
"So, all this time, ginawa mo kong tanga. All this time, naniwala ako na akala ko-may nararamdaman ka rin sa akin. Jonathan, I came. I'm finally came here, nagbalik ako para sa yo. I chose you over my family but you rejected me. All along akala ko ay ako. But, I was wrong after all.
"Things have changed. I didn't asked you to chose me over your family. Sa tagal nating hindi nagkasama. Sa tagal nating hindi nagkausap. Years have passed by, Avin. Ni kahit isang araw hindi ko nagawang makausap ka. Ni isang beses ni hindi man lang narinig ang boses mo." I frankly said to him.
"Ayun ba 'yung rason mo kung bakit hindi mo ko magawang mahalin? O, may ibang dahilan diyan sa puso mo-na minamahal mo na? Sagutin mo, Jonathan. " Sigaw na pagtatanong sa akin ni Avin.
Lumapit ako rito para sabihin sa kaniya ang magiging sagot ko sa tanong niyang iyon. To make the things clearly and clarify. I'll just let him know my answer anyways.
"Oo." Huminto ako sa aking pagsasalita. At hinarap ko si Avin, tinignan ko ito sa kaniyang dalawang mata. "May isang tao na ang nagmamay-ari sa puso ko ngayon, Avin." Pagtatapos ko.
Isang malakas na suntok ang aking natanggap mula kay Avin. Napahawak naman ako sa pisngin na kaniyang sinuntok. Muli ko itong tinignan at base sa kaniyang mga tingin. Nababalot iyon ng galit at selos.
"Si James ba ang tinutukoy mo? Siya ba? A-ano bang mali sa akin? A-ano bang kulang sa akin na mayroon ang James na 'yon? A-ano ba ang mayroon 'yung James na 'yon para mahalin mo-ako ang narito. Pero iba ang hinahanap mo." Umiiyak nitong pagsasalita.
I have to be true to my feelings this time. Lalo na at alam ko na may nakaraan pala sina James at Pau. Ayoko nang mawalay pang muli sa taong minsa'y nagparamdam sa akin ng totoong pagmamahal. Tanging si James lamang ang nagpakita at nagparamdam sa akin ng mga bagay na 'yon-kahit pa sobrang raming mali sa akin.
I won't lose the opportunity to choose James and don't let Pau steal James once again. Lalo na at alam ko na mahal rin ako ni James.
"Oo, si James nga ang taong iyon. Walang anuman ang kulang o mali sa 'yo, Avin. I can't give you the love you wanted. Ang tanging maibibigay ko lamang sa 'yo, ang pagmamahal bilang isang kaibigan at kapatid. Am so sorry for hurting you. I didn't meant it. Please, please do understand me. I'm still hoping that after this, we can still be friends after all. Ikaw pa rin ang Avin na minahal ko noong mga bata pa tayo. Ikaw pa rin 'yung Avin na hanggang ngayon ay laging nakasuporta para sa akin." I hugged him tightly. He crying on my shoulder.
He have to know about this matter. Ayokong habang tumataggal ang nararamdaman niya para sa akin, mas lalong magiging malalim ang sakit na maidudulot ko sa kaniya. Ayokong masaktan ang kaibigan ko ng dahil lang sa pagmamahap niya na mayroon siya para sa akin.
Kumalag ito sa pagkakayakap ko sa kaniya. He wiped his tears. At nakangiti akong tinignan ni Avin. Napangiti na rin ako dahil sa masayang mukha ng aking kaibigan. Kahit na mababakas pa rin ang lungkot sa kaniyang mga mata.
"If that's what makes you happy. Then, I have to let you go. Mahirap para sa akin ang palayain ang taong minahal ko mula noon hanggang ngayon. Kahit na, hindi ko alam kung paano muling magsimula ng wala ka. I always be here for you, Jonathan. In case you needed me, lagi akong narito. Kung si James ang siyang magpapasaya sa 'yo at magmamahal sa 'yo nang totoo. Sino ba naman ako para hadlangan kayong dalawa. Sorry for everything I've done to you. Sana wala pa ring magbago sa ating dalawa. Sana ikaw pa rin 'yung kaibigan na kilala ko mula pagkabata hanggang ngayon."
"Walang magbabago sa relasyon nating magkaibigan, Avin. I am always be here for you, too. Kahit kailan hindi ako nagbago. Ako pa rin naman 'to, si Avin na bestfriend mo. Thank you for understanding me. I really really appreciated it. And, sorry for hurting you once again."
Matapos ang tagpong iyon, bigla na lamang akong inakap ni Avin ng mahigpit. Dito ko lamang nakita na muling sumaya ang aking kaibigan. At ang sarap sa pakiramdam na nagawa niya pa akong suportahan sa likod ng lahat ng nangyari sa aming dalawa. To the point na, kahit nasaktan ko na ang kaniyang nararamdaman, nariyan pa rin siya at handang tumulong at sumuporta para sa akin. How lucky am I to have him in my life? Wala na akong mahihiling na ibang tao bukod kina Xian at Jeff-si Avin at lalong-lalo na sa taong mahal ko na si James. Naputol na lamang ako ng pag-iisip nang biglang magsalita si Avin habang magkayakap kaming dalawa.
"Gusto mo ba na samahan pa kita kay James na aminin ang nararamdaman mo sa kaniya?" Napatawa na lamang ako sa naging suhestyon niya sa akin. Tanging pagtango na lamang ang aking nagawa senyales ng aking pagpayag sa kaniya. That day were went well.