23.06.20
19.05
Sigarasını yaktı yüreğinin yangısıyla
Ve gitti sararmış bir küllükte unutup
Sigaranın dumanı öksüz kaldı
Külleri pencereden esen rüzgarla dağıldı
Sigara izmaritine kadar yandı
Kokusu yalnız duvarlara yankı yaptı
Kendi ile beraber sigarasını da hiçlikte bıraktı
Cigerleri unutulmuş bir hasretle yanarken
Gecelerce gözyaşlarına ağladı...
Kadının çaresizliği çıplak duvarlarda
Hiç silinmemiş gökyüzünü görmeyen camlarda
Tenine dikili yalnızlıkta
Kadının çaresizliği tüm sevişmelerine kazıklı
Kapıyı kapattığı da yaktığı sigarada
Sabah uyandığında rimele boyanmış yastığında
Soğutmadan içmeyi başaramadığı kupasında ki çayda
Bilinmezliğe yürüdüğü boyası silinmiş kaldırım taşlarında
Kadının çaresizliği fire veriyor ruhunda
Dikişlerinin patladığı yerden tüm yaşama sevinci firar etti
Baş başa kaldı kadın çaresizliğiyle
Baş başa kaldı virane ruhuyla
Baş başa kaldı boğazında takılı kalan yumruyla
Dayanamadı daha fazla
Çöktü balkon duvarına yaslanıp
Hıçkırıklara boğuldu kadın
Kimse başını kaldırıp bakmadı
Sıcacık tuzlu gözyaşları intihar etti
İçindeki karmaşaya onlar bile dayanamadı
Elmacık kemiklerini yara yara
Yanaklarını talan edercesine indi
Yüreğindeki yangın yeterli gelmemiş gibi
Çenesine varamadı yaşları kavisler çizerek boynuna indi
Yaka yaka inen yaşları şah damarını kesip geçti
Sonra durdu köprücük kemiğinde
Kadının köprücük kemiğindeki oyukta denizler birikti...