Kapana Kısılmış Ruh (TAMAMLANDI)

45 - Evren Ağlıyor

EVREN AĞLIYOR

Parlak bir gecede gökyüzünün

sırtına inen kamçılar mıydı yıldırımlar?

Yoksa gökyüzüne üzüldüğünden mi bulutların tüm yaşları?

Evren bir anne gibi hiç ayırabilir mi yıldızlarını birbirinden?

Her insan öldüğünde kaymaz mı bir yıldız gökten?

Bir beden toprak altına girerken,

boşlukta savrulmaz mı soğumuş bin tonluk güneş

bulutlar ağlamaz mı her ölüm haberinde acılı evrene?

Karanlık bir gece

bir beden ölüyor,

daha minicik!

Taş kesiyor içinde volkanlar patlayan bir yıldız

bir anne ağlıyor çığlık çığlığa

yavrusunun son soluğuna,

bir beden

toprakta.

Sesini duyuyor musun?

Bak

yağmur yağıyor

Dinle!

Koskoca evren ağlıyor...

Işık saçan bir yıldız şimdi kayadan farksız

savruluyor boşlukta ölü bedeni

insanlar dilek tutuyor

bir yıldızın son nefesiyle eğleniyor

bin şimşek çakıyor

gökyüzünün sırtında yanık izi...

yıldırım düşüyor yüksekçe bir yere

insanoğlu anlamıyor başına gelen felaketin nedenini

yeryüzü

yangın yeri.

Yağmur yağıyor bardaktan boşalırcasına

işlenen tüm günahlarla kirlenen yeryüzünü yıkarcasına

Yağmur yağıyor,

bulutlar, ölü bir bedene ağlıyor

bulutlar, bağıra çağıra toprak altındaki yavrusuna ağlayan, anneye ağlıyor

bulutlar, canı insanlar yüzünden yanan, gökyüzüne ağlıyor

bir bebek ölüyor

bir yıldız sönüyor

bir insan dilek tutuyor bin bir umutla...

Duymuyor musun sesini!?

Bak, yağmurlar yağıyor

Dinle,

Koskoca bir evren ağlıyor!..