Unicode
အကြည့်ချင်းစစ်တိုက်နေကြတဲ့ ကျီရွှမ်းနဲ့ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့အလည်မှာ ရှောင်းကျန့်ဟာနားမလည်စွာရပ်လျက်။အခန်းတွင်းကလေထုကတော့အေးစက်လို့နေသည်။ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ရှေ့ကနေပိတ်ကာထားတဲ့ရှောင်းကျန့်ရဲ့လက်ကနေဆွဲဆောင့်ကာသူ့ဘက်သို့ ရောက်စေလိုက်သည်။ရှောင်းကျန့်ရဲ့ပါးနုနုလေးနှစ်ဖက်ကို သူ့ရဲ့ကြမ်းရှတဲ့လက်တွေနဲ့ဆွဲညှစ်လိုက်ကာ မျက်နှာကိုမော့စေလိုက်သည်။ကျီရွှမ်းရဲ့အားပြင်းလှတဲ့လက်တွေကြောင့်ရှောင်းကျန့်ရဲ့ပါးလေးနှစ်ဖက်ဟာနီရဲလာရသည်။
ရှောင်းကျန့်ရဲ့မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေနှင့် ကျီရွှမ်းရဲ့ဒေါသကြောင့်နီရဲနေတဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံတို့အကြည့်ချင်းဆုံသွားကြသည်။
"ကိုယ်တော့်ကို အရူးမလုပ်နဲ့တော့....ရှောင်းကျန့်...."
ပြောပြီးသွားတာနဲ့ကျီရွှမ်းဟာ ရှောင်းကျန့်ရဲ့လက်ကနေဆွဲကာနန်းဆောင်ထဲမှခေါ်ထုတ်သွားသည်။နန်းဆောင်ထဲမှာကျန်ခဲ့တဲ့ ရိပေါ်ကိုလည်းကိုယ်ရံတော်တပ်တွေကဖမ်းချုပ်ကာ အပြင်သို့ခေါ်လာခဲ့သည်။ချန်းမင်ရဲ့မျက်နှာမှာတော့ရိပေါ်အတွက်စိတ်မကောင်းမှုတွေကအထင်းသား။ဒါပေမယ့်သူလည်းဘာမှမတတ်နိုင်ပေ။
ရှောင်ကျားယွီကရိပေါ်ရဲ့အနားသို့ကပ်ကာတီးတိုးပြောလိုက်သည်။
"ငါ့ရဲ့လက်ဆောင်ကိုသဘောကျရဲ့လား...ကိုယ်ရံတော်ဝမ်..."
ရိပေါ်လက်သီးတွေကိုတင်းတင်းဆုပ်ထားလိုက်သည်။ဒီကိစ္စကြောင့်သူ့နတ်သားလေးထိခိုက်ခဲ့ရင် ရှောင်ကျားယွီကိုသူတစ်စဆီဆွဲဖြဲပစ်မည်လို့သူကျိန်ဆိုသည်။
ကျီရွှမ်းနန်းပြင်ကျယ်ကြီးကိုရောက်တာနဲ့ ဆွဲလာတဲ့ရှောင်းကျန့်ကို စောင့်တွန်းပစ်လိုက်သောကြောင့် ရှောင်းကျန့်မြေပြင်ပေါ်သို့ခွေလဲကာကျသွားရသည်။မြေပြင်ပေါ်ကရှောင်းကျန့်ရဲ့ပါးနုနုလေးတွေကို သူ့ရဲ့လက်တွေနဲ့ဆွဲညှစ်ကာမျက်လုံးချင်းဆုံစေလိုက်သည်။
"လူမရှိတဲ့နေရာမှာချိန်းတွေ့တာဆိုတော့ လူသိမခံချင်တဲ့ကိစ္စတွေများလုပ်မလို့လား...."
ကျီရွှမ်းပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် ရှောင်းကျန့်ရဲ့မျက်ခုံးလေးတွေအလိုမကျမှုကြောင့်တွန့်ချိုးသွားရသည်။
"အရှင့်သားပြောတာတွေကို ကျွန်တော်နားမလည်ပါဘူး။ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်ဒီနေရာကို ရောက်နေရတာကမိဖုရားလွီရဲ့...."
တစ်ခုခုကိုစဉ်းစားမိသွားတာကြောင့်ရှောင်းကျန့်စကားဆုံးအောင်ပင်ဆက်မပြောနိုင်ခဲ့။သူ့ကိုမိဖုရားလွီကခေါ်တယ်ဆိုလို့ သူလာခဲ့သည်။ဒီရောက်တော့ရိပေါ်နှင့်တွေ့သည်။ပြီးတော့ ဒေါသတကြီးနှင့်ကျီရွှမ်းကရောက်လာသည်။သူအခု ဘာကြောင့်ကျီရွှမ်းဒေါသထွက်နေရတာလဲကိုနားလည်သွားပြီ။သူမိဖုရားလွီရဲ့ထောင်ချောက်မိသွားခဲ့ပြီ။
ရှောင်းကျန့်ဟာမယုံကြည်နိုင်တဲ့အကြည့်တွေနဲ့ ကျီရွှမ်းကိုကြည့်လိုက်သည်။အခုသူ့ကို အရှင့်သားကဖောက်ပြန်နေတယ်လို့ထင်နေတာလား။
"အရှင့်သားက ကျွန်တော့်ကိုမယုံမကြည်ဖြစ်နေတာပဲ...."
"ကိုယ်တော်မင်းကိုယုံကြည်ခဲ့ပါတယ်ရှောင်းကျန့်...။ဒါပေမယ့် မင်းကိုယ်တိုင်ကအဲ့ယုံကြည်မှုကိုဖျက်ဆီးလိုက်တာ..."
ကျီရွှမ်းစကားကြောင့်ရှောင်းကျန့်တစ်ချက်ရယ်လိုက်သည်။လဲကျနေတဲ့မြေပြင်ကနေ အားယူကာထလိုက်ပြီးကျီရွှမ်းရဲ့မျက်ဝန်းတွေကိုတည့်တည့်စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
"ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ကဖျက်ဆီးလိုက်တယ်။ဒါဆိုပြောပါအုံး...ကျွန်တော့်ရဲ့ဘယ်လိုအပြုအမူတွေကများအရှင့်သားရဲ့ ယုံကြည်မှုတွေကိုပျက်ဆီးစေရတာလဲ...."
ရှောင်းကျန့်ရဲ့စကားကိုကြားတော့ကျီရွှမ်းကတစ်ချက်ရယ်သည်။
"လူမရှိတဲ့နေရာမှာ မင်းတို့နှစ်ယောက်တည်းခိုးတွေ့တာကိုငါကိုယ်တော်က ယုံကြည်ပေးနေရမှာလား။မင်းတို့နှစ်ယောက်ဖောက်ပြန်တာကို ငါကိုယ်တော်ကမျက်စိနဲ့တပ်အပ်မြင်တာကိုတောင်မင်းကိုယုံကြည်ပေးနေရအုံးမှာလား..."
ကျီရွှမ်းစကားဆုံးတာနဲ့ ရှောင်းကျန့်ရဲ့လက်ဝါးဟာကျီရွှမ်းပါးပေါ်သို့ရောက်ရှိသွားသည်။ထိုနေရာမှာရှိနေတဲ့သူတွေအားလုံး တောင့်ခဲသွားကြသည်။အခုကြင်ယာတော်ကအိမ်ရှေ့စံမင်းသားကိုရိုက်လိုက်တာလား။ထိုရိုက်ချက်အတွက်ရှောင်းကျန့်ရဲ့မျက်နှာမှာ နောင်တတရားတို့မရှိပါ။ကျီရွှမ်းဟာရှောင်းကျန့်ကိုကြောင်အစွာကြည့်နေတုန်းမှာပဲ ဘယ်ကဘယ်လိုရောက်လာမှန်းမသိတဲ့လွီမေအော်ဟာ ကျီရွှမ်းရဲ့ရင်ခွင်ထဲသို့ပြေးဝင်လာတော့သည်။
"အကိုကျီရွှမ်း....နာသွားလားဟင်...."
သူမကရှောင်းကျန့်ကိုသေစေနိုင်လောက်တဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ကာအော်ပြောလိုက်သည်။
"နင်....အပျက်ကောင်....အိမ်ရှေ့စံမင်းသားကိုကိုယ်ထိလက်ရောက်လုပ်ရဲတယ်ဟုတ်လား...။အစောင့်တွေ....ဘာလုပ်နေကြတာလဲ။ဒီကောင့်ကိုဖမ်းလိုက်လေ..."
လွီမေအော်ရဲ့စွာကျယ်ကျယ်အသံကြောင့်ကျီရွှမ်းဟာသတိပြန်ဝင်လာကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲကလွီမေအော်ကို စောင့်တွန်းလိုက်သည်။မြေပြင်ပေါ်လဲကျသွားတဲ့လွီမေအော်ဟာ မတရားခံရတဲ့လူတစ်ယောက်လို ငိုကြွေးတော့သည်။
နန်းရင်ပြင်တွင်ရှိနေသောလူအားလုံးသည် လွီမေအော်ဘယ်လောက်ပင်ငိုငို ဂရုတောင်မစိုက်ကြပါချေ။အခုသူတို့ကြောက်ရသည်က သူတို့ရှေ့မှာရပ်နေတဲ့အိမ်ရှေ့စံမင်းသားနဲ့ကြင်ယာတော်ကိုပဲ။သူမကိုအဖက်လုပ်မည့်သူမရှိမှန်းသိသွားတဲ့ လွီမေအော်ဟာ မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ကာမတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ဒီနေရာကတော့မထွက်သွားသေးပါ။သူမရှောင်းကျန့်ရဲ့ကျဆုံးခန်းကိုကြည့်ချင်တယ်လေ။
"မင်း ကိုယ်တော့်ကိုရိုက်ရဲတယ်...."
ရှောင်းကျန့်ရဲ့မျက်နှာမှာတော့အကြောက်တရားတို့မရှိပါချေ။ကျီရွှမ်းရဲ့မျက်လုံးတည့်တည့်ကိုသာစိုက်ကြည့်လျက် ပြန်ဖြေလေသည်။
"ကျွန်တော်ရိုက်ရဲတယ်။ကျွန်တော်အမှားလုပ်ထားတာမရှိတဲ့အတွက် အရှင့်သားကိုကျွန်တော်ရိုက်ရဲတယ်။အဲ့အတွက်ကြောင့်အသတ်ခံရလည်းကျွန်တော်မကြောက်ဘူး။ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်သိက္ခာကိုတော့မစော်ကားပါနဲ့။ကျွန်တော်ငြိမ်ခံနေမှာမဟုတ်ဘူး။အရှင့်သားမမေ့ပါနဲ့။ကျွန်တော်ကယောက်ျားတစ်ယောက်ဆိုတာ....။ပြီးတော့ကျွန်တော်က အရှင့်ရဲ့ကြင်ယာတော်မဟုတ်ရင်တောင်ကျန်းနိုင်ငံရဲ့မင်းသားတစ်ယောက်ပါ။ကျွန်တော့်နိုင်ငံအရှက်ရမယ့်အလုပ်ကိုဘယ်တော့မှမလုပ်ဘူး။အရှင့်သားနဲ့လက်ထပ်ပြီးတည်းကကျွန်တော် အရှင့်သားအပေါ်သစ္စာရှိခဲ့တယ်။ကျန်းနိုင်ငံရဲ့မင်းသားတစ်ယောက်၊ပြီးတော့ယောက်ျားတစ်ယောက်အနေနဲ့ သစ္စာမရှိတဲ့ဖောက်ပြားခြင်းအလုပ်ကိုကျွန်တော် မလုပ်ခဲ့ဘူး"
ရှောင်းကျန့်ရဲ့စကားအဆုံးမှာတော့ ကျီရွှမ်းမျက်နှာပေါ်ကဒေါသတွေကလျော့ပါးသွားပြီဖြစ်သည်။ကျီရွှမ်းကရှောင်းကျန့်ရဲ့ ခါးလေးကနေဆွဲလိုက်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ထည့်လိုက်သည်။ထိုမြင်ကွင်းကြောင့်တစ်ချိန်လုံးငြိမ်နေခဲ့တဲ့ရိပေါ်မျက်နှာလွှဲလိုက်သည်။ချစ်ရသူကိုတစ်ခြားတစ်ယောက်က ထိတွေ့နေတာကိုကြည့်နိုင်လောက်တဲ့အထိ သူအသည်းမမာသေးပါ။
"ကိုယ်တော်တောင်းပန်ပါတယ်...."
ကျီရွှမ်းကရှောင်းကျန့်ကိုခပ်ဖွဖွလေးဖက်ကာတောင်းပန်လိုက်သည်။ထိုမြင်ကွင်းကြောင့်လွီမေအော်ကတော့ မျက်စိပျက်မျက်နှာပျက်ဖြစ်လို့နေသည်။သူမကရှောင်ကျားယွီကိုတစ်ခုခုလုပ်ရန်မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲပြလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်မရှင်းလို့တစ်ခုလောက်မေးပါရစေ။ကြင်ယာတော်ရဲ့လက်ပတ်လေးကို ဘယ်ဆိုင်မှာဝယ်ခဲ့လဲသိခွင့်ရှိမလားဗျာ။ကျွန်တော်အဲ့လက်ကောက်ကို အရမ်းကြိုက်လွန်းလို့ဝယ်ချင်လို့ပါ။ကိုယ်ရံတော်ဝမ်မှာလည်းအဲ့လိုလက်ကောက်မျိုးရှိလို့ ကျွန်တော်မေးလိုက်သေးတယ်။ဒါပေမယ့် ကိုယ်ရံတော်ဝမ်ကမဖြေတော့ကြင်ယာတော်ကိုပဲမေးကြည့်ရတာပါ...."
သူ့ရဲ့စကားကြောင့်တဖြည်းဖြည်းခက်ထန်လာတဲ့ကျီရွှမ်းရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ရှောင်ကျားယွီတစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။ရိပေါ်နဲ့ရှောင်းကျန့်ကတော့သူ့ကိုအံ့ဩစွာကြည့်လျက်။ရိပေါ်ကိုဖြုတ်ချဖို့အတွက် အသေးစိတ်ကအစလိုက်စုံစမ်းထားလိုက်လို့တော်သေးသည်။မဟုတ်ရင်အခုကိစ္စကဒီအတိုင်းပဲပြီးသွားမှာ။ရှောင်ကျားယွီကမပြောသင့်တာကို ပြောမိလိုက်သလိုဟန်ဆောင်လိုက်သည်။
"အာ....ကျွန်တော်တစ်ခုခုမှားပြောလိုက်မိတာလား...."
"ကြင်ယာတော်ကို နန်းဆောင်ကိုပြန်ပို့လိုက်..."
ကျီရွှမ်းစကားဆုံးတာနဲ့ ကိုယ်ရံတော်တပ်တွေကရှောင်းကျန့်ကိုနန်းဆောင်ကိုပြန်ပို့ဖို့ပြင်သည်။သူ့အနားကိုရောက်လာတဲ့ ကိုယ်ရံတော်တပ်တွေဆီကနေ ရှောင်းကျန့်ရုန်းထွက်လိုက်ရင်းရိပေါ်ရဲ့အရှေ့ကနေပိတ်ရပ်လိုက်သည်။ထိုအပြုအမူကြောင့်ကျီရွှမ်းရဲ့ချုပ်ငြိမ်းသွားရပြီဖြစ်တဲ့ဒေါသတို့ ပြန်လည်ထွက်ပေါ်လာရသည်။ကျီရွှမ်းကရှောင်းကျန့်ကို စူးစူးရဲရဲစိုက်ကြည့်ကာမေးလိုက်သည်။
"ပြောတော့သစ္စာရှိပါတယ်ဆို....အခုဒါကဘာအပြုအမူလဲ..."
"အပြစ်မဲ့တဲ့သူကိုမထိခိုက်စေချင်ဘူး..."
ရှောင်းကျန့်ရဲ့စကားကိုကျီရွှမ်းကခနဲ့သလိုရယ်သည်။ပြီးတာနဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုသူ့ဘက်ကိုဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
"ဝမ်ရိပေါ်ကိုဖမ်းလိုက်...."
ကျီရွှမ်းချုပ်ထားတာကိုအတင်းရုန်းကာ ရိပေါ်ကိုဖမ်းဖို့ပြင်နေတဲ့ကိုယ်ရံတော်တပ်ဖွဲ့တွေရှေ့ကနေရှောင်းကျန့်ပိတ်ရပ်လိုက်သည်။ရှောင်းကျန့်ကိုထိခိုက်မိမှာစိုးတာကြောင့် ကိုယ်ရံတော်တပ်တွေရိပေါ်ကိုဘာမှမလုပ်နိုင်ကြချေ။သူ့ရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်ပြီးရိပေါ်ပြုံးလိုက်သည်။သူ့နတ်သားလေးကသူ့ကို အဆုံးစွန်ထိကာကွယ်ပေးတာကိုမြင်ရတော့သူဝမ်းသာမိသည်။
"ရှောင်းကျန့်.....ဖယ်လိုက်....ကိုယ်အဆင်ပြေပါတယ်..."
ရိပေါ်ပြောသော်လည်းရှောင်းကျန့်ဟာပေတေပြီးရပ်လို့နေသည်။သူရိပေါ်ကို ဘေးနားမှာအမြဲရှိနေပေးမယ်လို့ကတိပေးထားတယ်။အခုအချိန်မှာတော့အဲ့ကတိကိုတည်ချင်သည်။လုံးဝမဖယ်ပေးတဲ့ ရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်ပြီးကျီရွှမ်းမျက်နှာမှာလူသတ်ချင်တဲ့ အရိပ်အယောင်တွေပေါ်ထွက်လို့လာသည်။
"ကောင်းတယ်.....အရမ်းကောင်းတယ်.....မင်းကိုချစ်လွန်းလို့အလိုလိုက်ထားတာကို မင်းကရောင့်တက်နေတာပဲ။လာကြစမ်း....ကြင်ယာတော်ကိုမဟူရာဆောင်ကိုခေါ်သွားလိုက်...."
"မဟူရာဆောင်"ဆိုသည့်အသံကိုကြားတာနှင့်နန်းရင်ပြင်မှာရှိနေတဲ့ လူတွေအားလုံးအေးခဲတောင့်တင်းသွားကြသည်။ရှောင်ကျားယွီရဲ့မျက်နှာမှာတောင်မှအံ့ဩမှုတွေကအထင်းသား။"မဟူရာဆောင်"ဆိုတဲ့နေရာကဘယ်သူမှမသွားချင်ဆုံးနေရာပင်ဖြစ်သည်။ထိုနေရာကတကယ့်ကိုလူ့ငရဲပင်။ပြင်းထန်တဲ့ပြစ်မှုကိုကျူးလွန်တဲ့ သူတွေအားလုံးမဟူရာဆောင်မှာအပြစ်ပေးခြင်းကိုခံရသည်။အပြစ်ပေးတဲ့နည်းလမ်းကလည်း ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။တတ်ကျွမ်းထားတဲ့သိုင်းပညာတွေကိုဖျက်ဆီးပစ်တာ။
လူ့ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့အဓိကသွေးကြောတွေကို အပ်စိုက်ပြီး တတ်ကျွမ်းထားတဲ့သိုင်းပညာတွေကိုဖျက်ဆီးခြင်းသည် ကြီးမားစွာသောနာကျင်မှုကိုခံစားရမည်ဖြစ်သည်။ဘယ်လောက်ထိတောင်လဲဆိုရင် "အသက်ရှင်တာထက်သေသွားသည်ကကောင်းသည်"ဟူသောစိတ်တွေဖြစ်ပေါ်လာသည်အထိပင်နာကျင်မှုကိုခံစားရမည်ဖြစ်သည်။ထိုနာကျင်မှုကိုတောင့်ခံနိုင်တဲ့လူဘယ်သူမှမရှိသေး။ပြီးတော့ သိုင်းပညာတွေဖျက်ဆီးခံလိုက်ရမှတော့ထိုလူသည် အသက်ရှင်ခဲ့ရင်တောင် အသုံးမကျတဲ့အမှိုက်သာသာအခြေအနေသာ ရှိတော့မည်ဖြစ်သည်။ဒီလောက်ပြင်းထန်တဲ့ပြစ်ဒဏ်ကိုကြင်ယာတော်လေးကိုပေးမယ်တဲ့လား....။ချန်းမင်ကကျီရွှမ်းကို သတိဝင်လာစေရန်ပြောလိုက်သည်။
"အရှင့်သား.....ကြင်ယာတော်လေးက...."
ချန်းမင်စကားမဆုံးသေးခင်မှာပင်ကျီရွှမ်းကစကားကိုဖြတ်ကာ အော်ပြောလိုက်သည်။
"ငါကိုယ်တော့်အမိန့်ကိုလွန်ဆန်ချင်တာလား!!!အခုချက်ချင်း ကြင်ယာတော်ကို မဟူရာဆောင်ကိုခေါ်သွားကြ..."
ထိုမြင်ကွင်းကိုတစ်နေရာကနေစောင့်ကြည့်နေတဲ့သူလည်းရှိသေးသည်။သူမကတော့မိဖုရားလွီပင်ဖြစ်သည်။သူမရဲ့မျက်နှာကတော့ကျေနပ်ပျော်ရွှင်မှုတွေကြောင့်လန်းဆန်းလို့နေသည်။အချစ်ကြီးရင်အမျက်ကြီးတယ်ဆိုတဲ့စကားကတကယ်ကိုမှန်တာပဲ။
___________________________________
"မဟူရာဆောင်"ကိုရောက်ရှိတဲ့အခါမှာတော့ရှောင်းကျန့်ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုကုတင်တိုင်များနှင့် တွဲချည်ခြင်းခံထားရသည်။ရှောင်းကျန့်ကတော့မျက်ဝန်းများကိုသာမှိတ်လို့ထားသည်။သူ့ရဲ့မျက်နှာမှာတော့ ကြောက်ရွံ့မှုနဲ့နောင်တရမှုကို တစိုးတစိမျှမတွေ့ရပေ။
ရှောင်းကျန့်ရဲ့ရှေ့မှာတော့ အိမ်ရှေ့စံမင်းသားကျီရွှမ်းကရပ်လို့နေသည်။ရှောင်းကျန့်ရဲ့ မျက်စိမှိတ်ထားတဲ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်ကာကျီရွှမ်းသက်ပြင်းချလိုက်သည်။ရှောင်းကျန့်ရဲ့နဖူးလေးကိုဖိကပ်နမ်းရှိုက်ကာ ကျီရွှမ်းပြောလိုက်သည်။
"ချစ်လွန်းလို့ ကိုယ်ဒီလိုလုပ်ရတာပါ။မင်းကိုယ့်ဆီကနေထွက်သွားမှာ စိုးလို့...."
ဘာမှတုံ့ပြန်မှုမရှိတဲ့ရှောင်းကျန့်ကြောင့် ကျီရွှမ်းအခန်းထဲကထွက်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ထိုအချိန်မှာပဲထွက်ပေါ်လာတဲ့ ရှောင်းကျန့်ရဲ့အသံလေး....။
"ကျွန်တော်သစ္စာဖောက်ခဲ့မိတယ်။အရှင့်သားကိုတော့မဟုတ်ဘူး....ဝမ်ရိပေါ်ကို..။သူနဲ့ချစ်သူတွေဖြစ်နေပါရက်နဲ့ အရှင့်သားနဲ့လက်ထပ်ခဲ့တယ်။ကျွန်တော့်တိုင်းပြည်ဒုက္ခရောက်မှာစိုးတာကြောင့်...။ဒါပေမယ့် အဲ့အရူးကောင်ကလေကျွန်တော်ကကြင်ယာတော်မကလို့ ဘာကြီးပဲဖြစ်နေပါစေ....သူကျွန်တော့်ကိုဘယ်တော့မှမထားခဲ့ဘူး။သူနာကျင်နေရက်နဲ့တောင် ကျွန်တော့်ကိုဆက်ချစ်ခဲ့တယ်။ကျွန်တော့်ကြောင့် သူနာကျင်ရပေါင်းများပြီ။တကယ်လို့ အရှင့်သားကသာသူ့ကိုထိခိုက်အောင်လုပ်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်အရှင့်သားကိုမုန်းမိမှာ။အရှင့်သားအနားကနေထွက်မသွားအောင် သိုင်းပညာတွေကိုဖျက်ဆီးလို့ရပေမယ့် ဝမ်ရိပေါ်အပေါ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့အချစ်တွေကိုတော့ လုံးဝဖျက်ဆီးလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး...."
ရှောင်းကျန့်ရဲ့စကားကြောင့်ကျီရွှမ်းလက်ကိုတင်းတင်းဆုပ်ထားမိသည်။ပြီးတာနဲ့ဘေးကသမားတော်ကိုကြည့်ကာပြောလိုက်သည်။
"စလိုက်တော့..."
ပထမဆုံးအပ်စတင်စိုက်လိုက်ချိန်မှာ နာကျင်မှုကြောင့် ရှောင်းကျန့်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကအလိုအလျောက် ရုန်းကန်လာသည်။လက်တွေနဲ့ခြေထောက်တွေကိုချုပ်ထားတဲ့အတွက်ကြောင့်ရုန်းလို့မရပေ။နာသည်။အရမ်းကိုနာကျင်လွန်းသည်။အသံမထွက်မိစေရန် ကိုက်ထားတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကလည်း သွေးတွေနဲ့ရဲနေပြီဖြစ်သည်။
နောက်ထပ်အပ်တစ်ချောင်းထပ်ထိုးစိုက်လိုက်ချိန်မှာတော့ ရှောင်းကျန့်သည်းမခံနိုင်တော့ပါ။နာကျင်မှုကြောင့် အော်ဟစ်လိုက်မိသည်။သူတကယ်သေသွားချင်ပြီ....။
_______________________________________
အိမ်ရှေ့စံမင်းသားဟာ အကျဉ်းထောင်သို့ကြာပွတ်တစ်ချောင်းနဲ့ရောက်လာပြီး ရိပေါ်ကိုသဲကြီးမဲကြီးရိုက်နှက်သွားတာကြောင့် ရိပေါ်တစ်ကိုယ်လုံးသွေးတွေနဲ့စိုရွှဲနေသည်။ရိပေါ်မှာမတ်တပ်ရပ်ဖို့ပင်အားမရှိတော့ပါ။သူ့နတ်သားလေးရောအဆင်ပြေရဲ့လား...။
ခနအကြာမှာတော့ အကျဉ်းထောင်ထဲသို့လူတစ်ယောက်ရောက်လာသည်။ထိုလူကရိပေါ်ကိုဆွဲထူ လိုက်သောကြောင့် ထိုလူရဲ့မျက်နှာကိုရိပေါ်မြင်လိုက်ရသည်။
"ချန်းမင်...."
"ရိပေါ်....အချိန်မရှိဘူး...မြန်မြန်ထ.."
ချန်းမင်ကရိပေါ်ကိုထူပေးပြီး အကျဉ်းထောင်အပြင်သို့ထွက်စေသည်။နန်းတော်အပေါက်ဝကိုမြင်လိုက်ရတာကြောင့် ရိပေါ်ချန်းမင်ကိုမေးလိုက်သည်။
"ချန်းမင်....မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ...."
"မြန်မြန်ထွက်သွားတော့....ရိပေါ်....နောက်လှည့်မကြည့်နဲ့တော့...."
ရိပေါ်ကချန်းမင်ရဲ့လက်တွေကိုဆုပ်ကိုင်ကာမေးလိုက်သည်။
"ရှောင်းကျန့်ရော...သူ....သူအဆင်ပြေရဲ့လား...။မဟူရာဆောင်ဆိုတာကရောဘာလဲ..."
ရိပေါ်ကိုစိတ်မပူစေချင်တာကြောင့် ချန်းမင်လိမ်ပြောလိုက်သည်။
"ကြင်ယာတော်လေးအခုအဆင်ပြေပါတယ်။မဟူရာဆောင်မှာဒီတိုင်းချုပ်ထားရုံလေးပဲ။မြန်မြန်သွားတော့...ရိပေါ်..."
"ငါ့ကိုကယ်ပေးတာကျေးဇူးတင်ပါတယ်....ချန်းမင်...."
ချန်းမင်ပြုံးလိုက်ကာ ရိပေါ်ကိုပြောလိုက်သည်။
"ကိုယ်ရံတော်ရွေးချယ်ပွဲတွေမှာတုန်းက မင်းငါ့ကိုကယ်ခဲ့တာပဲလေ...ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူး...."
"ရှောင်းကျန့်ကိုစောင့်ရှောက်ပေးပါ....ငါကျိန်းသေပေါက်ပြန်လာမယ်...."
ရိပေါ်ရဲ့အပြောကိုချန်းမင်သဘောတူတဲ့အနေနဲ့ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်သည်။ထွက်ခွာသွားတဲ့ရိပေါ်ရဲ့ကျောပြင်ကိုကြည့်ပြီးချန်းမင်တွေးလိုက်သည်။မင်းပြန်လာမှာ ငါယုံတယ်...ရိပေါ်။
ချန်းမင်ဆီကနေထွက်လာပြီးတာနဲ့ ရိပေါ်တောအုပ်ထဲကိုထွက်ပြေးလိုက်သည်။မြို့ထဲကိုသွားရင် သူ့ကိုအနှေးနဲ့အမြန်မိသွားလိမ့်မည်။ကြာပွတ်ကြောင့်ရလာတဲ့ဒဏ်ရာတွေကနေ သွေးတွေယိုကျပြီး နာကျင်လွန်းတာကြောင့် ရိပေါ်ထင်သလောက်ခရီးမတွင်ပါ။သွေးဆုံးရှုံးမှုကြောင့်ရိပေါ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေလည်းဖြူလျော့နေပြီ။ဒဏ်ရာတွေကသွေးထွက်လွန်နေတာကြောင့်ရိပေါ်ရှေ့ကိုဆက်မသွားနိုင်တော့ဘဲ တောအုပ်အလယ်မှာသာမေ့မျောသွားခဲ့သည်။သူ့အမြင်အာရုံမှာပေါ်လာတာက မျက်လုံးတွေမှိတ်ကျပြီးယုန်သွားလေးတွေပေါ်သည်အထိ ပြုံးရယ်နေတဲ့သူ့ရဲ့ချစ်ရသူလေး....။
_____________________________________
တောင်တန်းပေါ်ကနေရာတစ်ခုမှာတော့ အနက်ရောင်ဝတ်စုံကိုဝတ်ဆင်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက်ဟာ အနောက်မြောက်အရပ်က တောက်ပစွာထွန်းလင်းနေတဲ့ကြယ်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။အရင်နေ့တွေကထိုကြယ်ရဲ့အရောင်သည် မှိန်ဖျဖျသာရှိလေသည်။အခုတော့ ကြယ်ဟာလင်းလက်တောက်ပလာခဲ့ပြီ။အိပ်ပျော်နေတဲ့နဂါးမင်းနိုးထတော့မယ်။သုံးလောကရဲ့ဧကရာဇ် နိုးထလာတော့မည်။
_______________________________________
22.6.2020
ပြီးတော့မယ်လို့ထင်နေကြတယ်မလား:")
အမှန်တော့ဇာတ်လမ်းကအခုမှစတာ:3
Zawgyi
အၾကည့္ခ်င္းစစ္တိုက္ေနၾကတဲ့ က်ီ႐ႊမ္းနဲ႔ဝမ္ရိေပၚရဲ႕အလည္မွာ ေရွာင္းက်န႔္ဟာနားမလည္စြာရပ္လ်က္။အခန္းတြင္းကေလထုကေတာ့ေအးစက္လို႔ေနသည္။ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ေရွ႕ကေနပိတ္ကာထားတဲ့ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕လက္ကေနဆြဲေဆာင့္ကာသူ႔ဘက္သို႔ ေရာက္ေစလိုက္သည္။ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ပါးႏုႏုေလးႏွစ္ဖက္ကို သူ႔ရဲ႕ၾကမ္းရွတဲ့လက္ေတြနဲ႔ဆြဲညႇစ္လိုက္ကာ မ်က္ႏွာကိုေမာ့ေစလိုက္သည္။က်ီ႐ႊမ္းရဲ႕အားျပင္းလွတဲ့လက္ေတြေၾကာင့္ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ပါးေလးႏွစ္ဖက္ဟာနီရဲလာရသည္။
ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြႏွင့္ က်ီ႐ႊမ္းရဲ႕ေဒါသေၾကာင့္နီရဲေနတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စုံတို႔အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားၾကသည္။
"ကိုယ္ေတာ့္ကို အ႐ူးမလုပ္နဲ႔ေတာ့....ေရွာင္းက်န႔္...."
ေျပာၿပီးသြားတာနဲ႔က်ီ႐ႊမ္းဟာ ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕လက္ကေနဆြဲကာနန္းေဆာင္ထဲမွေခၚထုတ္သြားသည္။နန္းေဆာင္ထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ရိေပၚကိုလည္းကိုယ္ရံေတာ္တပ္ေတြကဖမ္းခ်ဳပ္ကာ အျပင္သို႔ေခၚလာခဲ့သည္။ခ်န္းမင္ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာေတာ့ရိေပၚအတြက္စိတ္မေကာင္းမႈေတြကအထင္းသား။ဒါေပမယ့္သူလည္းဘာမွမတတ္ႏိုင္ေပ။
ေရွာင္က်ားယြီကရိေပၚရဲ႕အနားသို႔ကပ္ကာတီးတိုးေျပာလိုက္သည္။
"ငါ့ရဲ႕လက္ေဆာင္ကိုသေဘာက်ရဲ႕လား...ကိုယ္ရံေတာ္ဝမ္..."
ရိေပၚလက္သီးေတြကိုတင္းတင္းဆုပ္ထားလိုက္သည္။ဒီကိစၥေၾကာင့္သူ႔နတ္သားေလးထိခိုက္ခဲ့ရင္ ေရွာင္က်ားယြီကိုသူတစ္စဆီဆြဲၿဖဲပစ္မည္လို႔သူက်ိန္ဆိုသည္။
က်ီ႐ႊမ္းနန္းျပင္က်ယ္ႀကီးကိုေရာက္တာနဲ႔ ဆြဲလာတဲ့ေရွာင္းက်န႔္ကို ေစာင့္တြန္းပစ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္ေျမျပင္ေပၚသို႔ေခြလဲကာက်သြားရသည္။ေျမျပင္ေပၚကေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ပါးႏုႏုေလးေတြကို သူ႔ရဲ႕လက္ေတြနဲ႔ဆြဲညႇစ္ကာမ်က္လုံးခ်င္းဆုံေစလိုက္သည္။
"လူမရွိတဲ့ေနရာမွာခ်ိန္းေတြ႕တာဆိုေတာ့ လူသိမခံခ်င္တဲ့ကိစၥေတြမ်ားလုပ္မလို႔လား...."
က်ီ႐ႊမ္းေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕မ်က္ခုံးေလးေတြအလိုမက်မႈေၾကာင့္တြန႔္ခ်ိဳးသြားရသည္။
"အရွင့္သားေျပာတာေတြကို ကြၽန္ေတာ္နားမလည္ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္ဒီေနရာကို ေရာက္ေနရတာကမိဖုရားလြီရဲ႕...."
တစ္ခုခုကိုစဥ္းစားမိသြားတာေၾကာင့္ေရွာင္းက်န႔္စကားဆုံးေအာင္ပင္ဆက္မေျပာႏိုင္ခဲ့။သူ႔ကိုမိဖုရားလြီကေခၚတယ္ဆိုလို႔ သူလာခဲ့သည္။ဒီေရာက္ေတာ့ရိေပၚႏွင့္ေတြ႕သည္။ၿပီးေတာ့ ေဒါသတႀကီးႏွင့္က်ီ႐ႊမ္းကေရာက္လာသည္။သူအခု ဘာေၾကာင့္က်ီ႐ႊမ္းေဒါသထြက္ေနရတာလဲကိုနားလည္သြားၿပီ။သူမိဖုရားလြီရဲ႕ေထာင္ေခ်ာက္မိသြားခဲ့ၿပီ။
ေရွာင္းက်န႔္ဟာမယုံၾကည္ႏိုင္တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ က်ီ႐ႊမ္းကိုၾကည့္လိုက္သည္။အခုသူ႔ကို အရွင့္သားကေဖာက္ျပန္ေနတယ္လို႔ထင္ေနတာလား။
"အရွင့္သားက ကြၽန္ေတာ့္ကိုမယုံမၾကည္ျဖစ္ေနတာပဲ...."
"ကိုယ္ေတာ္မင္းကိုယုံၾကည္ခဲ့ပါတယ္ေရွာင္းက်န႔္...။ဒါေပမယ့္ မင္းကိုယ္တိုင္ကအဲ့ယုံၾကည္မႈကိုဖ်က္ဆီးလိုက္တာ..."
က်ီ႐ႊမ္းစကားေၾကာင့္ေရွာင္းက်န႔္တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္သည္။လဲက်ေနတဲ့ေျမျပင္ကေန အားယူကာထလိုက္ၿပီးက်ီ႐ႊမ္းရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကိုတည့္တည့္စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကဖ်က္ဆီးလိုက္တယ္။ဒါဆိုေျပာပါအုံး...ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဘယ္လိုအျပဳအမူေတြကမ်ားအရွင့္သားရဲ႕ ယုံၾကည္မႈေတြကိုပ်က္ဆီးေစရတာလဲ...."
ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ့က်ီ႐ႊမ္းကတစ္ခ်က္ရယ္သည္။
"လူမရွိတဲ့ေနရာမွာ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းခိုးေတြ႕တာကိုငါကိုယ္ေတာ္က ယုံၾကည္ေပးေနရမွာလား။မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဖာက္ျပန္တာကို ငါကိုယ္ေတာ္ကမ်က္စိနဲ႔တပ္အပ္ျမင္တာကိုေတာင္မင္းကိုယုံၾကည္ေပးေနရအုံးမွာလား..."
က်ီ႐ႊမ္းစကားဆုံးတာနဲ႔ ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕လက္ဝါးဟာက်ီ႐ႊမ္းပါးေပၚသို႔ေရာက္ရွိသြားသည္။ထိုေနရာမွာရွိေနတဲ့သူေတြအားလုံး ေတာင့္ခဲသြားၾကသည္။အခုၾကင္ယာေတာ္ကအိမ္ေရွ႕စံမင္းသားကို႐ိုက္လိုက္တာလား။ထို႐ိုက္ခ်က္အတြက္ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ ေနာင္တတရားတို႔မရွိပါ။က်ီ႐ႊမ္းဟာေရွာင္းက်န႔္ကိုေၾကာင္အစြာၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ ဘယ္ကဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့လြီေမေအာ္ဟာ က်ီ႐ႊမ္းရဲ႕ရင္ခြင္ထဲသို႔ေျပးဝင္လာေတာ့သည္။
"အကိုက်ီ႐ႊမ္း....နာသြားလားဟင္...."
သူမကေရွာင္းက်န႔္ကိုေသေစႏိုင္ေလာက္တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ၾကည့္ကာေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
"နင္....အပ်က္ေကာင္....အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားကိုကိုယ္ထိလက္ေရာက္လုပ္ရဲတယ္ဟုတ္လား...။အေစာင့္ေတြ....ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ။ဒီေကာင့္ကိုဖမ္းလိုက္ေလ..."
လြီေမေအာ္ရဲ႕စြာက်ယ္က်ယ္အသံေၾကာင့္က်ီ႐ႊမ္းဟာသတိျပန္ဝင္လာကာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲကလြီေမေအာ္ကို ေစာင့္တြန္းလိုက္သည္။ေျမျပင္ေပၚလဲက်သြားတဲ့လြီေမေအာ္ဟာ မတရားခံရတဲ့လူတစ္ေယာက္လို ငိုေႂကြးေတာ့သည္။
နန္းရင္ျပင္တြင္ရွိေနေသာလူအားလုံးသည္ လြီေမေအာ္ဘယ္ေလာက္ပင္ငိုငို ဂ႐ုေတာင္မစိုက္ၾကပါေခ်။အခုသူတို႔ေၾကာက္ရသည္က သူတို႔ေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားနဲ႔ၾကင္ယာေတာ္ကိုပဲ။သူမကိုအဖက္လုပ္မည့္သူမရွိမွန္းသိသြားတဲ့ လြီေမေအာ္ဟာ မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ကာမတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ဒီေနရာကေတာ့မထြက္သြားေသးပါ။သူမေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕က်ဆုံးခန္းကိုၾကည့္ခ်င္တယ္ေလ။
"မင္း ကိုယ္ေတာ့္ကို႐ိုက္ရဲတယ္...."
ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာေတာ့အေၾကာက္တရားတို႔မရွိပါေခ်။က်ီ႐ႊမ္းရဲ႕မ်က္လုံးတည့္တည့္ကိုသာစိုက္ၾကည့္လ်က္ ျပန္ေျဖေလသည္။
"ကြၽန္ေတာ္႐ိုက္ရဲတယ္။ကြၽန္ေတာ္အမွားလုပ္ထားတာမရွိတဲ့အတြက္ အရွင့္သားကိုကြၽန္ေတာ္႐ိုက္ရဲတယ္။အဲ့အတြက္ေၾကာင့္အသတ္ခံရလည္းကြၽန္ေတာ္မေၾကာက္ဘူး။ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္သိကၡာကိုေတာ့မေစာ္ကားပါနဲ႔။ကြၽန္ေတာ္ၿငိမ္ခံေနမွာမဟုတ္ဘူး။အရွင့္သားမေမ့ပါနဲ႔။ကြၽန္ေတာ္ကေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆိုတာ....။ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္က အရွင့္ရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္မဟုတ္ရင္ေတာင္က်န္းႏိုင္ငံရဲ႕မင္းသားတစ္ေယာက္ပါ။ကြၽန္ေတာ့္ႏိုင္ငံအရွက္ရမယ့္အလုပ္ကိုဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဘူး။အရွင့္သားနဲ႔လက္ထပ္ၿပီးတည္းကကြၽန္ေတာ္ အရွင့္သားအေပၚသစၥာရွိခဲ့တယ္။က်န္းႏိုင္ငံရဲ႕မင္းသားတစ္ေယာက္၊ၿပီးေတာ့ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သစၥာမရွိတဲ့ေဖာက္ျပားျခင္းအလုပ္ကိုကြၽန္ေတာ္ မလုပ္ခဲ့ဘူး"
ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕စကားအဆုံးမွာေတာ့ က်ီ႐ႊမ္းမ်က္ႏွာေပၚကေဒါသေတြကေလ်ာ့ပါးသြားၿပီျဖစ္သည္။က်ီ႐ႊမ္းကေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ ခါးေလးကေနဆြဲလိုက္ကာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲသို႔ထည့္လိုက္သည္။ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္တစ္ခ်ိန္လုံးၿငိမ္ေနခဲ့တဲ့ရိေပၚမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္။ခ်စ္ရသူကိုတစ္ျခားတစ္ေယာက္က ထိေတြ႕ေနတာကိုၾကည့္ႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိ သူအသည္းမမာေသးပါ။
"ကိုယ္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...."
က်ီ႐ႊမ္းကေရွာင္းက်န႔္ကိုခပ္ဖြဖြေလးဖက္ကာေတာင္းပန္လိုက္သည္။ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္လြီေမေအာ္ကေတာ့ မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ျဖစ္လို႔ေနသည္။သူမကေရွာင္က်ားယြီကိုတစ္ခုခုလုပ္ရန္မ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲျပလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္မရွင္းလို႔တစ္ခုေလာက္ေမးပါရေစ။ၾကင္ယာေတာ္ရဲ႕လက္ပတ္ေလးကို ဘယ္ဆိုင္မွာဝယ္ခဲ့လဲသိခြင့္ရွိမလားဗ်ာ။ကြၽန္ေတာ္အဲ့လက္ေကာက္ကို အရမ္းႀကိဳက္လြန္းလို႔ဝယ္ခ်င္လို႔ပါ။ကိုယ္ရံေတာ္ဝမ္မွာလည္းအဲ့လိုလက္ေကာက္မ်ိဳးရွိလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္ေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ရံေတာ္ဝမ္ကမေျဖေတာ့ၾကင္ယာေတာ္ကိုပဲေမးၾကည့္ရတာပါ...."
သူ႔ရဲ႕စကားေၾကာင့္တျဖည္းျဖည္းခက္ထန္လာတဲ့က်ီ႐ႊမ္းရဲ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ေရွာင္က်ားယြီတစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္သည္။ရိေပၚနဲ႔ေရွာင္းက်န႔္ကေတာ့သူ႔ကိုအံ့ဩစြာၾကည့္လ်က္။ရိေပၚကိုျဖဳတ္ခ်ဖို႔အတြက္ အေသးစိတ္ကအစလိုက္စုံစမ္းထားလိုက္လို႔ေတာ္ေသးသည္။မဟုတ္ရင္အခုကိစၥကဒီအတိုင္းပဲၿပီးသြားမွာ။ေရွာင္က်ားယြီကမေျပာသင့္တာကို ေျပာမိလိုက္သလိုဟန္ေဆာင္လိုက္သည္။
"အာ....ကြၽန္ေတာ္တစ္ခုခုမွားေျပာလိုက္မိတာလား...."
"ၾကင္ယာေတာ္ကို နန္းေဆာင္ကိုျပန္ပို႔လိုက္..."
က်ီ႐ႊမ္းစကားဆုံးတာနဲ႔ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ေတြကေရွာင္းက်န႔္ကိုနန္းေဆာင္ကိုျပန္ပို႔ဖို႔ျပင္သည္။သူ႔အနားကိုေရာက္လာတဲ့ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ေတြဆီကေန ေရွာင္းက်န႔္႐ုန္းထြက္လိုက္ရင္းရိေပၚရဲ႕အေရွ႕ကေနပိတ္ရပ္လိုက္သည္။ထိုအျပဳအမူေၾကာင့္က်ီ႐ႊမ္းရဲ႕ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားရၿပီျဖစ္တဲ့ေဒါသတို႔ ျပန္လည္ထြက္ေပၚလာရသည္။က်ီ႐ႊမ္းကေရွာင္းက်န႔္ကို စူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္ကာေမးလိုက္သည္။
"ေျပာေတာ့သစၥာရွိပါတယ္ဆို....အခုဒါကဘာအျပဳအမူလဲ..."
"အျပစ္မဲ့တဲ့သူကိုမထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး..."
ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕စကားကိုက်ီ႐ႊမ္းကခနဲ႔သလိုရယ္သည္။ၿပီးတာနဲ႔ေရွာင္းက်န႔္ကိုသူ႔ဘက္ကိုဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး အမိန႔္ေပးလိုက္သည္။
"ဝမ္ရိေပၚကိုဖမ္းလိုက္...."
က်ီ႐ႊမ္းခ်ဳပ္ထားတာကိုအတင္း႐ုန္းကာ ရိေပၚကိုဖမ္းဖို႔ျပင္ေနတဲ့ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ဖြဲ႕ေတြေရွ႕ကေနေရွာင္းက်န႔္ပိတ္ရပ္လိုက္သည္။ေရွာင္းက်န႔္ကိုထိခိုက္မိမွာစိုးတာေၾကာင့္ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ေတြရိေပၚကိုဘာမွမလုပ္ႏိုင္ၾကေခ်။သူ႔ေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န႔္ကိုၾကည့္ၿပီးရိေပၚၿပဳံးလိုက္သည္။သူ႔နတ္သားေလးကသူ႔ကို အဆုံးစြန္ထိကာကြယ္ေပးတာကိုျမင္ရေတာ့သူဝမ္းသာမိသည္။
"ေရွာင္းက်န႔္.....ဖယ္လိုက္....ကိုယ္အဆင္ေျပပါတယ္..."
ရိေပၚေျပာေသာ္လည္းေရွာင္းက်န႔္ဟာေပေတၿပီးရပ္လို႔ေနသည္။သူရိေပၚကို ေဘးနားမွာအၿမဲရွိေနေပးမယ္လို႔ကတိေပးထားတယ္။အခုအခ်ိန္မွာေတာ့အဲ့ကတိကိုတည္ခ်င္သည္။လုံးဝမဖယ္ေပးတဲ့ ေရွာင္းက်န႔္ကိုၾကည့္ၿပီးက်ီ႐ႊမ္းမ်က္ႏွာမွာလူသတ္ခ်င္တဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြေပၚထြက္လို႔လာသည္။
"ေကာင္းတယ္.....အရမ္းေကာင္းတယ္.....မင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႔အလိုလိုက္ထားတာကို မင္းကေရာင့္တက္ေနတာပဲ။လာၾကစမ္း....ၾကင္ယာေတာ္ကိုမဟူရာေဆာင္ကိုေခၚသြားလိုက္...."
"မဟူရာေဆာင္"ဆိုသည့္အသံကိုၾကားတာႏွင့္နန္းရင္ျပင္မွာရွိေနတဲ့ လူေတြအားလုံးေအးခဲေတာင့္တင္းသြားၾကသည္။ေရွာင္က်ားယြီရဲ႕မ်က္ႏွာမွာေတာင္မွအံ့ဩမႈေတြကအထင္းသား။"မဟူရာေဆာင္"ဆိုတဲ့ေနရာကဘယ္သူမွမသြားခ်င္ဆုံးေနရာပင္ျဖစ္သည္။ထိုေနရာကတကယ့္ကိုလူ႔ငရဲပင္။ျပင္းထန္တဲ့ျပစ္မႈကိုက်ဴးလြန္တဲ့ သူေတြအားလုံးမဟူရာေဆာင္မွာအျပစ္ေပးျခင္းကိုခံရသည္။အျပစ္ေပးတဲ့နည္းလမ္းကလည္း ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။တတ္ကြၽမ္းထားတဲ့သိုင္းပညာေတြကိုဖ်က္ဆီးပစ္တာ။
လူ႔ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕အဓိကေသြးေၾကာေတြကို အပ္စိုက္ၿပီး တတ္ကြၽမ္းထားတဲ့သိုင္းပညာေတြကိုဖ်က္ဆီးျခင္းသည္ ႀကီးမားစြာေသာနာက်င္မႈကိုခံစားရမည္ျဖစ္သည္။ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္လဲဆိုရင္ "အသက္ရွင္တာထက္ေသသြားသည္ကေကာင္းသည္"ဟူေသာစိတ္ေတြျဖစ္ေပၚလာသည္အထိပင္နာက်င္မႈကိုခံစားရမည္ျဖစ္သည္။ထိုနာက်င္မႈကိုေတာင့္ခံႏိုင္တဲ့လူဘယ္သူမွမရွိေသး။ၿပီးေတာ့ သိုင္းပညာေတြဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရမွေတာ့ထိုလူသည္ အသက္ရွင္ခဲ့ရင္ေတာင္ အသုံးမက်တဲ့အမႈိက္သာသာအေျခအေနသာ ရွိေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ဒီေလာက္ျပင္းထန္တဲ့ျပစ္ဒဏ္ကိုၾကင္ယာေတာ္ေလးကိုေပးမယ္တဲ့လား....။ခ်န္းမင္ကက်ီ႐ႊမ္းကို သတိဝင္လာေစရန္ေျပာလိုက္သည္။
"အရွင့္သား.....ၾကင္ယာေတာ္ေလးက...."
ခ်န္းမင္စကားမဆုံးေသးခင္မွာပင္က်ီ႐ႊမ္းကစကားကိုျဖတ္ကာ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
"ငါကိုယ္ေတာ့္အမိန႔္ကိုလြန္ဆန္ခ်င္တာလား!!!အခုခ်က္ခ်င္း ၾကင္ယာေတာ္ကို မဟူရာေဆာင္ကိုေခၚသြားၾက..."
ထိုျမင္ကြင္းကိုတစ္ေနရာကေနေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့သူလည္းရွိေသးသည္။သူမကေတာ့မိဖုရားလြီပင္ျဖစ္သည္။သူမရဲ႕မ်က္ႏွာကေတာ့ေက်နပ္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြေၾကာင့္လန္းဆန္းလို႔ေနသည္။အခ်စ္ႀကီးရင္အမ်က္ႀကီးတယ္ဆိုတဲ့စကားကတကယ္ကိုမွန္တာပဲ။
___________________________________
"မဟူရာေဆာင္"ကိုေရာက္ရွိတဲ့အခါမွာေတာ့ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုကုတင္တိုင္မ်ားႏွင့္ တြဲခ်ည္ျခင္းခံထားရသည္။ေရွာင္းက်န႔္ကေတာ့မ်က္ဝန္းမ်ားကိုသာမွိတ္လို႔ထားသည္။သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈနဲ႔ေနာင္တရမႈကို တစိုးတစိမွ်မေတြ႕ရေပ။
ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ေရွ႕မွာေတာ့ အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားက်ီ႐ႊမ္းကရပ္လို႔ေနသည္။ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ မ်က္စိမွိတ္ထားတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ကာက်ီ႐ႊမ္းသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕နဖူးေလးကိုဖိကပ္နမ္းရႈိက္ကာ က်ီ႐ႊမ္းေျပာလိုက္သည္။
"ခ်စ္လြန္းလို႔ ကိုယ္ဒီလိုလုပ္ရတာပါ။မင္းကိုယ့္ဆီကေနထြက္သြားမွာ စိုးလို႔...."
ဘာမွတုံ႔ျပန္မႈမရွိတဲ့ေရွာင္းက်န႔္ေၾကာင့္ က်ီ႐ႊမ္းအခန္းထဲကထြက္ရန္ျပင္လိုက္သည္။ထိုအခ်ိန္မွာပဲထြက္ေပၚလာတဲ့ ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕အသံေလး....။
"ကြၽန္ေတာ္သစၥာေဖာက္ခဲ့မိတယ္။အရွင့္သားကိုေတာ့မဟုတ္ဘူး....ဝမ္ရိေပၚကို..။သူနဲ႔ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနပါရက္နဲ႔ အရွင့္သားနဲ႔လက္ထပ္ခဲ့တယ္။ကြၽန္ေတာ့္တိုင္းျပည္ဒုကၡေရာက္မွာစိုးတာေၾကာင့္...။ဒါေပမယ့္ အဲ့အ႐ူးေကာင္ကေလကြၽန္ေတာ္ကၾကင္ယာေတာ္မကလို႔ ဘာႀကီးပဲျဖစ္ေနပါေစ....သူကြၽန္ေတာ့္ကိုဘယ္ေတာ့မွမထားခဲ့ဘူး။သူနာက်င္ေနရက္နဲ႔ေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဆက္ခ်စ္ခဲ့တယ္။ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ သူနာက်င္ရေပါင္းမ်ားၿပီ။တကယ္လို႔ အရွင့္သားကသာသူ႔ကိုထိခိုက္ေအာင္လုပ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္အရွင့္သားကိုမုန္းမိမွာ။အရွင့္သားအနားကေနထြက္မသြားေအာင္ သိုင္းပညာေတြကိုဖ်က္ဆီးလို႔ရေပမယ့္ ဝမ္ရိေပၚအေပၚထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အခ်စ္ေတြကိုေတာ့ လုံးဝဖ်က္ဆီးလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး...."
ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕စကားေၾကာင့္က်ီ႐ႊမ္းလက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ထားမိသည္။ၿပီးတာနဲ႔ေဘးကသမားေတာ္ကိုၾကည့္ကာေျပာလိုက္သည္။
"စလိုက္ေတာ့..."
ပထမဆုံးအပ္စတင္စိုက္လိုက္ခ်ိန္မွာ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေလးကအလိုအေလ်ာက္ ႐ုန္းကန္လာသည္။လက္ေတြနဲ႔ေျခေထာက္ေတြကိုခ်ဳပ္ထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္႐ုန္းလို႔မရေပ။နာသည္။အရမ္းကိုနာက်င္လြန္းသည္။အသံမထြက္မိေစရန္ ကိုက္ထားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကလည္း ေသြးေတြနဲ႔ရဲေနၿပီျဖစ္သည္။
ေနာက္ထပ္အပ္တစ္ေခ်ာင္းထပ္ထိုးစိုက္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ပါ။နာက်င္မႈေၾကာင့္ ေအာ္ဟစ္လိုက္မိသည္။သူတကယ္ေသသြားခ်င္ၿပီ....။
_______________________________________
အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားဟာ အက်ဥ္းေထာင္သို႔ၾကာပြတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေရာက္လာၿပီး ရိေပၚကိုသဲႀကီးမဲႀကီး႐ိုက္ႏွက္သြားတာေၾကာင့္ ရိေပၚတစ္ကိုယ္လုံးေသြးေတြနဲ႔စို႐ႊဲေနသည္။ရိေပၚမွာမတ္တပ္ရပ္ဖို႔ပင္အားမရွိေတာ့ပါ။သူ႔နတ္သားေလးေရာအဆင္ေျပရဲ႕လား...။
ခနအၾကာမွာေတာ့ အက်ဥ္းေထာင္ထဲသို႔လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္။ထိုလူကရိေပၚကိုဆြဲထူ လိုက္ေသာေၾကာင့္ ထိုလူရဲ႕မ်က္ႏွာကိုရိေပၚျမင္လိုက္ရသည္။
"ခ်န္းမင္...."
"ရိေပၚ....အခ်ိန္မရွိဘူး...ျမန္ျမန္ထ.."
ခ်န္းမင္ကရိေပၚကိုထူေပးၿပီး အက်ဥ္းေထာင္အျပင္သို႔ထြက္ေစသည္။နန္းေတာ္အေပါက္ဝကိုျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္ ရိေပၚခ်န္းမင္ကိုေမးလိုက္သည္။
"ခ်န္းမင္....မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ...."
"ျမန္ျမန္ထြက္သြားေတာ့....ရိေပၚ....ေနာက္လွည့္မၾကည့္နဲ႔ေတာ့...."
ရိေပၚကခ်န္းမင္ရဲ႕လက္ေတြကိုဆုပ္ကိုင္ကာေမးလိုက္သည္။
"ေရွာင္းက်န႔္ေရာ...သူ....သူအဆင္ေျပရဲ႕လား...။မဟူရာေဆာင္ဆိုတာကေရာဘာလဲ..."
ရိေပၚကိုစိတ္မပူေစခ်င္တာေၾကာင့္ ခ်န္းမင္လိမ္ေျပာလိုက္သည္။
"ၾကင္ယာေတာ္ေလးအခုအဆင္ေျပပါတယ္။မဟူရာေဆာင္မွာဒီတိုင္းခ်ဳပ္ထား႐ုံေလးပဲ။ျမန္ျမန္သြားေတာ့...ရိေပၚ..."
"ငါ့ကိုကယ္ေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္....ခ်န္းမင္...."
ခ်န္းမင္ၿပဳံးလိုက္ကာ ရိေပၚကိုေျပာလိုက္သည္။
"ကိုယ္ရံေတာ္ေ႐ြးခ်ယ္ပြဲေတြမွာတုန္းက မင္းငါ့ကိုကယ္ခဲ့တာပဲေလ...ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူး...."
"ေရွာင္းက်န႔္ကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ....ငါက်ိန္းေသေပါက္ျပန္လာမယ္...."
ရိေပၚရဲ႕အေျပာကိုခ်န္းမင္သေဘာတူတဲ့အေနနဲ႔ေခါင္းညႇိမ့္ျပလိုက္သည္။ထြက္ခြာသြားတဲ့ရိေပၚရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ၿပီးခ်န္းမင္ေတြးလိုက္သည္။မင္းျပန္လာမွာ ငါယုံတယ္...ရိေပၚ။
ခ်န္းမင္ဆီကေနထြက္လာၿပီးတာနဲ႔ ရိေပၚေတာအုပ္ထဲကိုထြက္ေျပးလိုက္သည္။ၿမိဳ႕ထဲကိုသြားရင္ သူ႔ကိုအေႏွးနဲ႔အျမန္မိသြားလိမ့္မည္။ၾကာပြတ္ေၾကာင့္ရလာတဲ့ဒဏ္ရာေတြကေန ေသြးေတြယိုက်ၿပီး နာက်င္လြန္းတာေၾကာင့္ ရိေပၚထင္သေလာက္ခရီးမတြင္ပါ။ေသြးဆုံးရႈံးမႈေၾကာင့္ရိေပၚရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြလည္းျဖဴေလ်ာ့ေနၿပီ။ဒဏ္ရာေတြကေသြးထြက္လြန္ေနတာေၾကာင့္ရိေပၚေရွ႕ကိုဆက္မသြားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေတာအုပ္အလယ္မွာသာေမ့ေမ်ာသြားခဲ့သည္။သူ႔အျမင္အာ႐ုံမွာေပၚလာတာက မ်က္လုံးေတြမွိတ္က်ၿပီးယုန္သြားေလးေတြေပၚသည္အထိ ၿပဳံးရယ္ေနတဲ့သူ႔ရဲ႕ခ်စ္ရသူေလး....။
_____________________________________
ေတာင္တန္းေပၚကေနရာတစ္ခုမွာေတာ့ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံကိုဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ အေနာက္ေျမာက္အရပ္က ေတာက္ပစြာထြန္းလင္းေနတဲ့ၾကယ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။အရင္ေန႔ေတြကထိုၾကယ္ရဲ႕အေရာင္သည္ မွိန္ဖ်ဖ်သာရွိေလသည္။အခုေတာ့ ၾကယ္ဟာလင္းလက္ေတာက္ပလာခဲ့ၿပီ။အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့နဂါးမင္းႏိုးထေတာ့မယ္။သုံးေလာကရဲ႕ဧကရာဇ္ ႏိုးထလာေတာ့မည္။
_______________________________________
22.6.2020
ၿပီးေတာ့မယ္လို႔ထင္ေနၾကတယ္မလား:")
အမွန္ေတာ့ဇာတ္လမ္းကအခုမွစတာ:3