Unicode
"မင်းဘာလို့ဝမ်ရိပေါ်ကို ဖြုတ်ချချင်တာလဲ...."
မိဖုရားလွီဟာသူမရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ရှောင်ကျားယွီကို နားမလည်စွာမေးလိုက်သည်။
"ကိုယ်ရံတော်ခေါင်းဆောင်နေရာကို သူနဲ့ကျွန်တော့်နှစ်ယောက်ထဲကတစ်ယောက်ကိုရွေးမှာ။သူမရှိမှ ကျွန်တော်ကကိုယ်ရံတော်ခေါင်းဆောင်နေရာကိုရမှာလေ....။ဒါကြောင့်သူ့ကိုလုံးဝကွယ်ပျောက်သွားစေချင်တယ်..."
ရှောင်ကျားယွီရဲ့မျက်နှာဟာ ထိုစကားကိုပြောနေစဉ်အတွင်းမကျေနပ်မှုတွေနဲ့ပြည့်နှက်လို့နေသည်။
"ကိုယ်ရံတော်ရွေးချယ်ပွဲ အဆင့်မှာတည်းကကျွန်တော်တခြားလူတွေထက်သာအောင်ကြိုးစားခဲ့တယ်။ဒါပေမယ့်အားလုံးထဲမှာအတော်ဆုံးဆိုတဲ့နေရာက ဝမ်ရိပေါ်ဆိုတဲ့ကောင်ကြောင့်ပျက်စီးသွားခဲ့တယ်။ကျန်တဲ့လူတွေက ကျွန်တော့်ကိုမကျော်နိုင်ပေမယ့် ဝမ်ရိပေါ်.....သူကကျွန်တော်နဲ့တန်းတူလုပ်နိုင်တယ်။မဟုတ်သေးဘူး....သူကကျွန်တော့်ထက်ပိုတောင်တော်အုံးမယ်။သူ့ကိုသမားရိုးကျနည်းနဲ့အနိုင်မတိုက်နိုင်မှတော့ သူ့အားနည်းချက်ကိုပဲရှာရတော့တာပေါ့။ဒါပေမယ့်.....သူ့မှာအကြီးမားဆုံးအားနည်းချက်ကြီးရှိနေလိမ့်မယ်လို့မထင်ထားမိဘူး...."
ရှောင်ကျားယွီရဲ့မျက်နှာမှာ ရိပေါ်ရဲ့အားနည်းခိက်ကိုရအောင်ရှာနိုင်တဲ့အတွက်ဂုဏ်ယူတဲ့အပြုံးတစ်ခုကရှိနေသည်။ရှောင်ကျားယွီရဲ့ယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိနေတဲ့မျက်နှာကြောင့် မိဖုရားလွီစိတ်အေးသွားသည်။ဒီသတင်းကမှန်လောက်ပါတယ်။
"မင်းပြောတဲ့သတင်းကမှန်တယ်ပဲထားပါအုံး...။သက်သေမရှိဘဲနဲ့ အိမ်ရှေ့စံမင်းသားကိုသွားပြောရင် အိမ်ရှေ့စံမင်းသားကယုံမယ်လို့ထင်လား။မင်းလည်းသိတာပဲ...။အိမ်ရှေ့စံကရှောင်းကျန့်ကိုဘယ်လောက်တောင်သဘောကျလဲဆိုတာ...."
မိဖုရားလွီကပြောနေရင်းနဲ့မှနှုတ်ခမ်းကိုတစ်ချက်မဲ့ကာစဉ်းစားလိုက်သည်။ကျီရွှမ်းသဘောကျအောင် ရှောင်းကျန့်ဆိုတဲ့အကောင်ကဘယ်လောက်တောင်ပေါင်ကိုဖြဲပေးပြီးမြှူစွယ်ထားလဲမှမသိတာ။သူမသွားပြောရင်တောင်ကျီရွှမ်းကယုံမှာမဟုတ်ဘူး။မိဖုရားလွီရဲ့အပြောကိုကြားတဲ့အခါမှာ ရှောင်ကျားယွီက တစ်ချက်ပြုံးသည်။
"သက်သေဆိုတာက ရှိအောင်လုပ်ယူလို့ရတယ်။အဓိကကမိဖုရားကကျွန်တော်နဲ့ပူးပေါင်းဖို့ပါပဲ..."
ယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိနေတဲ့ရှောင်ကျားယွီကိုမိဖုရားလွီက မျက်ခုံးတစ်ဖက်ကိုပင့်လျက်ကြည့်လိုက်သည်။
"ကောင်းပြီလေ....ငါမင်းနဲ့ပူးပေါင်းမယ်။ငါတို့အခုဘာလုပ်ကြမလဲ....."
ရှောင်ကျားယွီရဲ့မျက်နှာထက်တွင် ကောက်ကျစ်ယုတ်မာတဲ့အပြုံးတစ်ခုက ပေါ်ပေါက်လာသည်။
"ကျွန်တော်တို့လုပ်ရမှာလွယ်လွယ်လေးပါ...။အချစ်ကြီးရင်အမျက်ကြီးတယ်ဆိုတဲ့ အချက်ကိုအသုံးချလိုက်ရုံပဲ....."
လွီမေအော်ကတော့ မိဖုရားလွီနဲ့ရှောင်ကျားယွီရဲ့စကားဝိုင်းကို တစ်ခွန်းမှဝင်မပြောမိပေ။သူမရဲ့မျက်နှာမှာတော့ ပျော်ရွှင်မှုအရိပ်အယောင်တွေကပြည့်နှက်နေသည်။သူမရဲ့နှလုံးသားလေးဟာလည်း ပျော်ရွှင်မှုတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေသည်။ရှောင်းကျန့်....နင်ပျက်စီးရမယ့်နေ့ကရောက်လာတော့မှာ။ရှောင်းကျန့်ကိုသူမခြေထောက်အောက်မှာနင်းခြေပစ်ဖို့ သူမမစောင့်နိုင်တော့ဘူး။အပြင်ကအစေခံမလေးရဲ့အသံကသူမရဲ့အတွေးတွေကိုပျက်သွားစေသည်။
"မင်းသားယွင်ကျောက် အခစားဝင်ပါတယ်မိဖုရား...."
ယွင်ကျောက်ရဲ့နာမည်ကိုကြားလိုက်တာနဲ့ မိဖုရားလွီရဲ့မျက်နှာဟာအပြုံးပန်းဝေသွားရသည်။
"မြန်မြန်ဝင်ခိုင်းလိုက်ပါ...."
"ဟုတ်ကဲ့...."
ခနအကြာမှာတော့အနက်ရောင်ဝတ်စုံကိုဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ယွင်ကျောက်ဟာအခန်းထဲသို့ဝင်ရောက်လာသည်။ယွင်ကျောက်ကမိဖုရားလွီကိုဦးညွှတ်ဂါရဝပြုလိုက်သည်။
"မယ်တော်....."
ရှောင်ကျားယွီနဲ့လွီမေအော်ကလည်း ယွင်ကျောက်ကိုဦးညွှတ်ကာဂါရဝပြုလိုက်သည်။ယွင်ကျောက်ကအသိအမှတ်ပြုတဲ့အနေနဲ့ သူတို့နှစ်ဦးကိုခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်သည်။
"သားတော်.....ဒီလောက်နောက်ကျမှမယ်တော့်ဆီကိုဘာလို့ရောက်လာတာလဲ...."
"မယ်တော့်ကိုပြောစရာရှိလို့ပါ..."
"ဘာကိစ္စလဲ...သားတော်....ပြောလေ...."
ယွင်ကျောက်ကပြောရခက်နေပုံနှင့် လွီမေအော်နှင့်ရှောင်ကျားယွီကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။အကြောင်းကသူတို့နှစ်ယောက်ကိုထွက်သွားစေချင်သည့်သဘော။ထို့ကြောင့် ရှောင်ကျားယွီနဲ့လွီမေအော်က မိဖုရားလွီနဲ့ယွင်ကျောက်ကိုဦးညွှတ်နှုတ်ဆက်ကာ အခန်းထဲမှထွက်သွားသည်။
ရှောင်ကျားယွီနဲ့လွီမေအော်အခန်းထဲကထွက်သွားတာနဲ့ မိဖုရားလွီဟာယွင်ကျောက်ရဲ့လက်ကိုဆွဲကာထိုင်ခုံပေါ်တွင်ထိုင်စေလိုက်သည်။ယွင်ကျောက်အတွက် လက်ဖက်ရည်ကြမ်းကိုငှဲ့ပေးနေစဉ် ယွင်ကျောက်ပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့်မိဖုရားလွီ လက်ထဲကခွက်လေးဟာအောက်သို့ပြုတ်ကျသွားရသည်။ထိုခွက်ကိုသူမအာရုံမစိုက်နိုင်။သူမအရှေ့ကသူမရဲ့သားကိုသာမယုံကြည်နိုင်စွာကြည့်နေမိသည်။
"သားတော်.....အခုဘာပြောလိုက်တာလဲ...."
"ကျွန်တော်....အိမ်ရှေ့စံဖြစ်ချင်တယ်..."
သူမနားကြားလွဲတာမဟုတ်မှန်းသိလိုက်ရချိန်မှာသူမရင်ထဲမှာ ပျော်ရွှင်မှုတွေနဲ့ပြည့်နှက်လာသည်။ပျော်လွန်းတာကြောင့် သူမလက်ချောင်းတွေပါတုန်ယင်လာကြသည်။အရင်ကသူမကျီရွှမ်းကို အိမ်ရှေ့စံနေရာကဖြုတ်ချချင်ပေမယ့်လည်း ယွင်ကျောက်ကသူမဘက်မှာမရှိတဲ့အတွက် မလွယ်ကူလှ။အခုတော့သူမသားကသူမဘက်မှာရှိလာပြီ။သူမရဲ့ပျော်ရွှင်မှုကြောင့်တုန်ယင်နေတဲ့လက်တွေနဲ့ ယွင်ကျောက်ရဲ့လက်တွေကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
"သားတော်ရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်မှန်တယ်။သားတော်ကသာ အဲ့နေရာနဲ့အထိုက်တန်ဆုံးလူ။သားတော်အဲ့နေရာကိုရအောင် မယ်တော်အစွမ်းကုန်လုပ်ပေးမယ်...."
"ဒါပေမယ့်မယ်တော်....ညီတော်ကိုမထိခိုက်ပါစေနဲ့...."
ဒါကိုတော့သူမအာမမခံနိုင်ပါ။ဒါပေမယ့်လည်းသူမသားစိတ်ချမ်းသာဖို့အတွက် ကတိပေးလိုက်သည်။
"ကျီရွှမ်းကလည်း မယ်တော့်ရဲ့သားပါ။မယ်တော်ထိခိုက်အောင်မလုပ်ပါဘူး...."
မျက်လုံးကအငြိမ်မနေဘဲ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ဖြစ်နေတဲ့သူမသားတော်ကို မိဖုရားလွီကြည့်လိုက်သည်။သူမငယ်ငယ်တည်းကထိန်းကျောင်းလာခဲ့တဲ့သားတော်ဖြစ်တဲ့အတွက် ဒီအမူအရာကဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာကိုသူမသိသည်။သူမသားကသူမကိုတစ်ခုခုပြောချင်ပေမယ့် စိတ်လှုပ်ရှားပြီးပြောမထွက်တဲ့အချိန်တိုင်း ထိုအမူအရာကိုလုပ်လေ့ရှိသည်။
"မယ်တော့်ကိုဘာပြောစရာကျန်သေးလဲ...သားတော်..."
သူမစကားကိုကြားမှသူမသားရဲ့ မျက်ဝန်းတွေကသူမကိုစိုက်ကြည့်လာကြသည်။
"ကျွန်တော်....တောင်းဆိုစရာတစ်ခုရှိတယ်..."
"ဘာများလဲ....သားတော်..."
"ကျွန်တော်ရှာနေခဲ့တဲ့သူကရှောင်းကျန့်ပါ...မယ်တော်။ရှောင်းကျန့်ကို ကျွန်တော့်မိဖုရားအနေနဲ့လိုချင်တယ်..."
သူမသားရဲ့စကားကြောင့်သူမအံ့ဩမိသွားသည်။ရှောင်းကျန့်ဆိုတဲ့တစ်ယောက်ကဘာတွေများတန်ဖိုးရှိနေလို့ သူမသားရော၊ကျီရွှမ်းရော၊ပြီးတော့ ဝမ်ရိပေါ်ဆိုတဲ့တစ်ယောက်ကရောအသည်းအသန်ဖြစ်နေကြတာလဲ။သူမသားစိတ်ချမ်းသာစေရန်သူမခေါင်းညှိမ့်လိုက်သည်။
"သားတော်သာအိမ်ရှေ့စံဖြစ်ရင် ဘယ်အရာမဆိုသားတော်အပိုင်ပဲ....."
____________________________________
မယ်တော့်နန်းဆောင်ကအပြန်မှာ ယွင်ကျောက်တစ်ခါမှခြေတစ်လှမ်းတောင်မချဖူးတဲ့ နန်းဆောင်သို့ခြေလှမ်းတွေကဦးတည်လိုက်သည်။သူရှာနေတဲ့လူက သူ့ညီတော်ရဲ့ကြင်ယာတော်ဖြစ်နေလိမ့်မယ်လို့ ယွင်ကျောက်တစ်ခါမှမတွေးမိဖူးပါ။ဘာကြောင့်များရှောင်းကျန့်နဲ့လက်ထပ်ရမယ့်သူဟာ သူမဖြစ်ခဲ့ပါလိမ့်။
ခနအကြာမှာတော့သူဦးတည်တဲ့နန်းဆောင်ကိုရောက်ရှိသွားသည်။မီးလင်းနေတဲ့နန်းဆောင်လေးကိုသူငေးကြည့်နေမိသည်။ယွင်ကျောက်အချိန်ခနကြာအောင် နန်းဆောင်လေးကိုငေးကြည့်နေပြီးမှ သူလှည့်ပြန်လိုက်သည်။ဒါပေမယ့်သူ့ရဲ့မြင်ကွင်းထဲဝင်လာတာက အဖြူရောင်အရိပ်လေး။အဖြူရောင်အရိပ်လေးကသစ်ပင်အောက်မှာထိုင်ရင်း ကောင်းကင်ပေါ်ကလမင်းကြီးကိုငေးကြည့်လို့နေသည်။
လရောင်အောက်မှာအလှကြီးလှနေတဲ့အဖြူရောင်အရိပ်လေးကိုယွင်ကျောက် ငေးကြည့်နေမိသည်။အဖြူရောင်အရိပ်လေးကတော့ လမင်းကြီးကိုငေးလျက်။ထိုအဖြူရောင်အရိပ်လေးနန်းဆောင်ထဲပြန်ဝင်သွားကာမှ ယွင်ကျောက်လည်းသူ့နန်းဆောင်သို့ပြန်ခဲ့သည်။အဖြူရောင်အရိပ်လေးကိုပိုင်ဆိုင်ချင်တဲ့အတွက်သူ့လုပ်ရပ်ကမမှားဘူးလို့ထင်တာပဲ။
____________________________________
ကြာပန်းကန်ကအဖြစ်အပျက်ပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့အိမ်ရှေ့စံမင်းသားရဲ့ကြင်ယာတော်ဟာ နတ်သားတစ်ပါးလိုလှပကြောင်း ကျိုးနိုင်ငံတစ်ခုလုံးပျံ့နှံ့သွားပြီဖြစ်သည်။စကားဆိုတဲ့အရာက ကားသွားတတ်တယ်ဆိုတဲ့အတိုင်း ကျိုးမြို့တစ်ခွင်မှာရှောင်းကျန့်ရဲ့အလှတရားအကြောင်းကမျိုးစုံထွက်ပေါ်လို့နေသည်။ဥပမာ-" အိမ်ရှေ့စံကြင်ယာတော်ရဲ့အလှကြောင့်မြင်ဖူးသူတိုင်းရူးသွားတယ် "တို့၊"အိမ်ရှေ့စံရဲ့ကြင်ယာတော်ကလှလွန်းတာကြောင့် မင်းသားသုံးပါးကလုနေကြတယ်"တို့၊ နောက်ဆုံးတစ်ခုကတော့ "ကြင်ယာတော်အလှလေးနှင့်ကိုယ်ရံတော်လေးရဲ့အချစ်ခရီး"ဆိုသည့်ယုံတမ်းစကားများကကျိုးမြို့အနှံ့ပျံ့လို့နေသည်။
ထိုအရာတွေရဲ့အဓိကဇာတ်လိုက်ဖြစ်တဲ့ရှောင်းကျန့်ကတော့ ကြာပန်းကန်ကအဖြစ်အပျက်ပြီးတည်းကအပြင်သိပ်မထွက်ဖြစ်တော့။သူ့ရဲ့နန်းဆောင်မှာသာစားလိုက်၊အိပ်လိုက်လုပ်နေသည်။အခုလည်း ဖေးဖေးအခွံနွှာပေးထားတဲ့ပန်းသီးစိတ်လေးများကိုထိုင်စားနေသည်။ထိုအချိန်မှာပဲရှောင်းကျန့်ဆီသို့အစေခံမလေးတစ်ယောက်ကရောက်ရှိလာသည်။သေချာကြည့်လိုက်တော့မိဖုရားလွီရဲ့အစေခံမလေးပင်ဖြစ်သည်။
"ကြင်ယာတော်ရှောင်းကိုမိဖုရားလွီကအခေါ်တော်ပါးလိုက်ပါတယ်..."
အစေခံမလေးရဲ့စကားကြောင့်ရှောင်းကျန့်လည်းလက်ထဲကပန်းသီးစိတ်လေးကိုချကာ မိဖုရားလွီဆီသွားရန်ပြင်လိုက်သည်။ဖေးဖေးကပါလိုက်ရန်လုပ်နေသည်ကိုထိုအစေခံမလေးကမြင်သည်နှင့်...
"ကြင်ယာတော်ရှောင်း....မိဖုရားလွီကနှစ်ကိုယ်ကြား အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စပြောစရာရှိတာမို့ ဘယ်သူမှမခေါ်ဘဲတစ်ယောက်တည်း လာခဲ့ပါလို့မှာလိုက်ပါတယ်..."
ရှောင်းကျန့်မျက်ခုံးတစ်ဖက်ကိုပင့်လိုက်မိသည်။သူနဲ့မိဖုရားလွီကြားမှာ နှစ်ယောက်တည်းဆွေးနွေးရမယ့် အရေးကြီးကိစ္စဆိုတာရှိမှမရှိပဲ။
"ဖေးဖေး.....ဒီမှာပဲနေပြီးငါပြန်လာတာကိုစောင့်နေ..."
"ဒါပေမယ့်.....ကြင်ယာတော်လေးကိုကျွန်မစိတ်မချဘူး...."
သူ့ကိုစိတ်မချဖြစ်နေတဲ့ဖေးဖေးရဲ့ခေါင်းကို ခပ်ဖွဖွပုတ်ပေးလိုက်သည်။
"စိတ်မပူပါနဲ့....ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...."
ထွက်ခွာသွားတဲ့ကြင်ယာတော်လေးရဲ့ကျောပြင်ကိုကြည့်ပြီး ဖေးဖေးသက်ပြင်းချလိုက်သည်။သူမစိတ်ထဲတွင်ထင့်နေသည်။ကြင်ယာတော်လေးအန္တရာယ်ကင်းပါစေ။
___________________________________
အစေခံမလေးကမိဖုရားလွီရဲ့နန်းဆောင်ကိုမသွားဘဲ နန်းတော်အနောက်ကအဆောင်ပျက်တွေဆီသွားနေတာကြောင့် ရှောင်းကျန့်မသင်္ကာစွာဖြင့်မေးလိုက်သည်။
"ငါတို့အခုမိဖုရားလွီနန်းဆောင်ကိုသွားနေတာမဟုတ်ဘူးလား...."
"မိဖုရားလွီကအရေးကြီးကိစ္စပြောစရာရှိလို့ လူရှင်းတဲ့အနောက်နန်းဆောင်တွေမှာ တွေ့ဖို့ပြောလိုက်လို့ပါ...."
သူမရဲ့အပြောကြောင့်ရှောင်းကျန့်လည်းထပ်မမေးဖြစ်တော့။နန်းဆောင်တစ်ခုရောက်တဲ့အခါမှာတော့ အစေခံမလေးကခြေလှမ်းတွေကိုရပ်လိုက်တာကြောင့် ရှောင်းကျန့်လည်းရပ်လိုက်သည်။
"မိဖုရားလွီအထဲမှာစောင့်နေပါတယ်...ကြင်ယာတော်....ဝင်သွားလိုက်ပါ...."
ထိုအစေခံမလေးညွှန်ပြတဲ့နန်းဆောင်ထဲသို့ရှောင်းကျန့်ဝင်လာလိုက်သည်။လူအသုံးမပြုတာကြာပြီဖြစ်တာကြောင့်နန်းဆောင်မှာ ဖုန်တွေ၊ပင့်ကူမျှင်တွေနဲ့ပြည့်နှက်နေသည်။နန်းဆောင်ထဲကိုရောက်တော့ သူ့ကိုကျောပေးရပ်နေတဲ့လူတစ်ယောက်။ထိုလူကခြေသံကြားသည်ထင်ပါရဲ့။အနောက်သို့လှည့်ကြည့်လာသည်။
"ရိပေါ်....မင်းဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ...."
သူအံ့ဩစွာဖြင့်မေးလိုက်သည်။ရိပေါ်ကလည်းသူ့ကိုအံ့ဩစွာဖြင့်ကြည့်နေသည်။
"အိမ်ရှေ့စံမင်းသားကခေါ်တယ်ဆိုလို့....ဒါနဲ့....ကြင်ယာတော်ကရော...."
"မိဖုရားလွီကတွေ့ချင်တယ်ဆိုလို့...."
သူတို့နှစ်ယောက်အံ့ဩနေကြတုန်းမှာပဲ အပြင်ကဆူညံသံတွေကိုကြားလိုက်သည်။ခနအကြာမှာတော့ခြေထောက်တစ်စုံက နန်းဆောင်ရဲ့တံခါးကိုကန်ကာဖွင့်လိုက်သည်။သူတို့မြင်လိုက်ရတာကဒေါသတကြီးနဲ့ ကျီရွှမ်းကိုပဲ။ကျီရွှမ်းရဲ့မျက်နှာကတည်တင်းလို့နေပြီး အနောက်မှာတော့သူ့ရဲ့ကိုယ်ရံတော်တပ်ကခြံရံလျက်။
"ငါကိုယ်တော့်ကို အရူးလုပ်ရတာပျော်ရဲ့လား....ရှောင်းကျန့်..."
ကျီရွှမ်းပြောတဲ့စကားကိုရှောင်းကျန့်နားမလည်ပါ။အခုဘာတွေဖြစ်နေမှန်းလည်းသူမသိပါ။သူ့ကိုမိဖုရားလွီကခေါ်လို့ သူလိုက်လာတယ်။ဒီရောက်တော့ဝမ်ရိပေါ်ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။အခုဒေါသထွက်နေတဲ့ကျီရွှမ်းကရောက်လာတယ်။ရှောင်းကျန့်ဉာဏ်ကောင်းတယ်ဆိုတာ မှန်ပေမယ့်လည်းအခုကိစ္စကိုတော့သူနားမလည်ပါ။
အိမ်ရှေ့စံရဲ့အနောက်က အောင်နိုင်သူအပြုံးနဲ့ရှောင်ကျားယွီကို မြင်လိုက်တာနဲ့ ရိပေါ်ဒီကိစ္စကိုသဘောပေါက်သွားခဲ့ပြီ။သူချောက်တွန်းခံရပြီ။
"ဝမ်ရိပေါ်ကို ဖမ်းလိုက်...."
ကျီရွှမ်းရဲ့စကားကြောင့် ကိုယ်ရံတော်တပ်တွေရိပေါ်အနားကိုမသွားခင် ရိပေါ်ရဲ့အရှေ့မှာရှောင်းကျန့်ပိတ်ရပ်လိုက်သည်။အခုဘာတွေဖြစ်နေမှန်းသူနားမလည်ပေမယ့် ရိပေါ်ကိုသူကာကွယ်ရမည်။သူ့ရဲ့အပြုအမူကြောင့်ကျီရွှမ်းရဲ့ မျက်နှာထက်တွင်လူသတ်ချင်တဲ့အရိပ်အယောင်တွေပေါ်ပေါက်လာသည်။ချစ်လွန်းလို့လွှတ်ထားတာရှောင်းကျန့်....တခြားတစ်ယောက်ဆီကိုပေးလိုက်ဖို့လွှတ်ထားတာမဟုတ်ဘူး။
ကျီရွှမ်းရဲ့ ဒေါသမာန်အပြည့်နဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ ရိပေါ်ရဲ့စူးရဲတဲ့မျက်လုံးတွေ အကြည့်ချင်းဆုံသွားကြသည်။ဒီလိုအခြေအနေမှာတောင်တည်ငြိမ်ပြီးယုံကြည်မှု အပြည့်ရှိနေတဲ့ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့မျက်လုံးတွေကကျီရွှမ်းကိုစိန်ခေါ်နေသည့်အလား။အကြည့်ချင်းစစ်တိုက်နေတဲ့ ထိုနှစ်ယောက်ရဲ့အလယ်မှာ ရှောင်းကျန့်ကရပ်လျက်။
______________________________________
18.6.2020
♡.
Zawgyi
"မင္းဘာလို႔ဝမ္ရိေပၚကို ျဖဳတ္ခ်ခ်င္တာလဲ...."
မိဖုရားလြီဟာသူမေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့ေရွာင္က်ားယြီကို နားမလည္စြာေမးလိုက္သည္။
"ကိုယ္ရံေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ႏွစ္ေယာက္ထဲကတစ္ေယာက္ကိုေ႐ြးမွာ။သူမရွိမွ ကြၽန္ေတာ္ကကိုယ္ရံေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေနရာကိုရမွာေလ....။ဒါေၾကာင့္သူ႔ကိုလုံးဝကြယ္ေပ်ာက္သြားေစခ်င္တယ္..."
ေရွာင္က်ားယြီရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ ထိုစကားကိုေျပာေနစဥ္အတြင္းမေက်နပ္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္လို႔ေနသည္။
"ကိုယ္ရံေတာ္ေ႐ြးခ်ယ္ပြဲ အဆင့္မွာတည္းကကြၽန္ေတာ္တျခားလူေတြထက္သာေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္အားလုံးထဲမွာအေတာ္ဆုံးဆိုတဲ့ေနရာက ဝမ္ရိေပၚဆိုတဲ့ေကာင္ေၾကာင့္ပ်က္စီးသြားခဲ့တယ္။က်န္တဲ့လူေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကိုမေက်ာ္ႏိုင္ေပမယ့္ ဝမ္ရိေပၚ.....သူကကြၽန္ေတာ္နဲ႔တန္းတူလုပ္ႏိုင္တယ္။မဟုတ္ေသးဘူး....သူကကြၽန္ေတာ့္ထက္ပိုေတာင္ေတာ္အုံးမယ္။သူ႔ကိုသမား႐ိုးက်နည္းနဲ႔အႏိုင္မတိုက္ႏိုင္မွေတာ့ သူ႔အားနည္းခ်က္ကိုပဲရွာရေတာ့တာေပါ့။ဒါေပမယ့္.....သူ႔မွာအႀကီးမားဆုံးအားနည္းခ်က္ႀကီးရွိေနလိမ့္မယ္လို႔မထင္ထားမိဘူး...."
ေရွာင္က်ားယြီရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ ရိေပၚရဲ႕အားနည္းခိက္ကိုရေအာင္ရွာႏိုင္တဲ့အတြက္ဂုဏ္ယူတဲ့အၿပဳံးတစ္ခုကရွိေနသည္။ေရွာင္က်ားယြီရဲ႕ယုံၾကည္မႈအျပည့္ရွိေနတဲ့မ်က္ႏွာေၾကာင့္ မိဖုရားလြီစိတ္ေအးသြားသည္။ဒီသတင္းကမွန္ေလာက္ပါတယ္။
"မင္းေျပာတဲ့သတင္းကမွန္တယ္ပဲထားပါအုံး...။သက္ေသမရွိဘဲနဲ႔ အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားကိုသြားေျပာရင္ အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားကယုံမယ္လို႔ထင္လား။မင္းလည္းသိတာပဲ...။အိမ္ေရွ႕စံကေရွာင္းက်န႔္ကိုဘယ္ေလာက္ေတာင္သေဘာက်လဲဆိုတာ...."
မိဖုရားလြီကေျပာေနရင္းနဲ႔မွႏႈတ္ခမ္းကိုတစ္ခ်က္မဲ့ကာစဥ္းစားလိုက္သည္။က်ီ႐ႊမ္းသေဘာက်ေအာင္ ေရွာင္းက်န႔္ဆိုတဲ့အေကာင္ကဘယ္ေလာက္ေတာင္ေပါင္ကိုၿဖဲေပးၿပီးျမႇဴစြယ္ထားလဲမွမသိတာ။သူမသြားေျပာရင္ေတာင္က်ီ႐ႊမ္းကယုံမွာမဟုတ္ဘူး။မိဖုရားလြီရဲ႕အေျပာကိုၾကားတဲ့အခါမွာ ေရွာင္က်ားယြီက တစ္ခ်က္ၿပဳံးသည္။
"သက္ေသဆိုတာက ရွိေအာင္လုပ္ယူလို႔ရတယ္။အဓိကကမိဖုရားကကြၽန္ေတာ္နဲ႔ပူးေပါင္းဖို႔ပါပဲ..."
ယုံၾကည္မႈအျပည့္ရွိေနတဲ့ေရွာင္က်ားယြီကိုမိဖုရားလြီက မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ကိုပင့္လ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ေကာင္းၿပီေလ....ငါမင္းနဲ႔ပူးေပါင္းမယ္။ငါတို႔အခုဘာလုပ္ၾကမလဲ....."
ေရွာင္က်ားယြီရဲ႕မ်က္ႏွာထက္တြင္ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာတဲ့အၿပဳံးတစ္ခုက ေပၚေပါက္လာသည္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔လုပ္ရမွာလြယ္လြယ္ေလးပါ...။အခ်စ္ႀကီးရင္အမ်က္ႀကီးတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုအသုံးခ်လိုက္႐ုံပဲ....."
လြီေမေအာ္ကေတာ့ မိဖုရားလြီနဲ႔ေရွာင္က်ားယြီရဲ႕စကားဝိုင္းကို တစ္ခြန္းမွဝင္မေျပာမိေပ။သူမရဲ႕မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈအရိပ္အေယာင္ေတြကျပည့္ႏွက္ေနသည္။သူမရဲ႕ႏွလုံးသားေလးဟာလည္း ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ေရွာင္းက်န႔္....နင္ပ်က္စီးရမယ့္ေန႔ကေရာက္လာေတာ့မွာ။ေရွာင္းက်န႔္ကိုသူမေျခေထာက္ေအာက္မွာနင္းေျခပစ္ဖို႔ သူမမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။အျပင္ကအေစခံမေလးရဲ႕အသံကသူမရဲ႕အေတြးေတြကိုပ်က္သြားေစသည္။
"မင္းသားယြင္ေက်ာက္ အခစားဝင္ပါတယ္မိဖုရား...."
ယြင္ေက်ာက္ရဲ႕နာမည္ကိုၾကားလိုက္တာနဲ႔ မိဖုရားလြီရဲ႕မ်က္ႏွာဟာအၿပဳံးပန္းေဝသြားရသည္။
"ျမန္ျမန္ဝင္ခိုင္းလိုက္ပါ...."
"ဟုတ္ကဲ့...."
ခနအၾကာမွာေတာ့အနက္ေရာင္ဝတ္စုံကိုဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ယြင္ေက်ာက္ဟာအခန္းထဲသို႔ဝင္ေရာက္လာသည္။ယြင္ေက်ာက္ကမိဖုရားလြီကိုဦးၫႊတ္ဂါရဝျပဳလိုက္သည္။
"မယ္ေတာ္....."
ေရွာင္က်ားယြီနဲ႔လြီေမေအာ္ကလည္း ယြင္ေက်ာက္ကိုဦးၫႊတ္ကာဂါရဝျပဳလိုက္သည္။ယြင္ေက်ာက္ကအသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ဦးကိုေခါင္းညႇိမ့္ျပလိုက္သည္။
"သားေတာ္.....ဒီေလာက္ေနာက္က်မွမယ္ေတာ့္ဆီကိုဘာလို႔ေရာက္လာတာလဲ...."
"မယ္ေတာ့္ကိုေျပာစရာရွိလို႔ပါ..."
"ဘာကိစၥလဲ...သားေတာ္....ေျပာေလ...."
ယြင္ေက်ာက္ကေျပာရခက္ေနပုံႏွင့္ လြီေမေအာ္ႏွင့္ေရွာင္က်ားယြီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။အေၾကာင္းကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုထြက္သြားေစခ်င္သည့္သေဘာ။ထို႔ေၾကာင့္ ေရွာင္က်ားယြီနဲ႔လြီေမေအာ္က မိဖုရားလြီနဲ႔ယြင္ေက်ာက္ကိုဦးၫႊတ္ႏႈတ္ဆက္ကာ အခန္းထဲမွထြက္သြားသည္။
ေရွာင္က်ားယြီနဲ႔လြီေမေအာ္အခန္းထဲကထြက္သြားတာနဲ႔ မိဖုရားလြီဟာယြင္ေက်ာက္ရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာထိုင္ခုံေပၚတြင္ထိုင္ေစလိုက္သည္။ယြင္ေက်ာက္အတြက္ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကိုငွဲ႔ေပးေနစဥ္ ယြင္ေက်ာက္ေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္မိဖုရားလြီ လက္ထဲကခြက္ေလးဟာေအာက္သို႔ျပဳတ္က်သြားရသည္။ထိုခြက္ကိုသူမအာ႐ုံမစိုက္ႏိုင္။သူမအေရွ႕ကသူမရဲ႕သားကိုသာမယုံၾကည္ႏိုင္စြာၾကည့္ေနမိသည္။
"သားေတာ္.....အခုဘာေျပာလိုက္တာလဲ...."
"ကြၽန္ေတာ္....အိမ္ေရွ႕စံျဖစ္ခ်င္တယ္..."
သူမနားၾကားလြဲတာမဟုတ္မွန္းသိလိုက္ရခ်ိန္မွာသူမရင္ထဲမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္လာသည္။ေပ်ာ္လြန္းတာေၾကာင့္ သူမလက္ေခ်ာင္းေတြပါတုန္ယင္လာၾကသည္။အရင္ကသူမက်ီ႐ႊမ္းကို အိမ္ေရွ႕စံေနရာကျဖဳတ္ခ်ခ်င္ေပမယ့္လည္း ယြင္ေက်ာက္ကသူမဘက္မွာမရွိတဲ့အတြက္ မလြယ္ကူလွ။အခုေတာ့သူမသားကသူမဘက္မွာရွိလာၿပီ။သူမရဲ႕ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေၾကာင့္တုန္ယင္ေနတဲ့လက္ေတြနဲ႔ ယြင္ေက်ာက္ရဲ႕လက္ေတြကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
"သားေတာ္ရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္မွန္တယ္။သားေတာ္ကသာ အဲ့ေနရာနဲ႔အထိုက္တန္ဆုံးလူ။သားေတာ္အဲ့ေနရာကိုရေအာင္ မယ္ေတာ္အစြမ္းကုန္လုပ္ေပးမယ္...."
"ဒါေပမယ့္မယ္ေတာ္....ညီေတာ္ကိုမထိခိုက္ပါေစနဲ႔...."
ဒါကိုေတာ့သူမအာမမခံႏိုင္ပါ။ဒါေပမယ့္လည္းသူမသားစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ ကတိေပးလိုက္သည္။
"က်ီ႐ႊမ္းကလည္း မယ္ေတာ့္ရဲ႕သားပါ။မယ္ေတာ္ထိခိုက္ေအာင္မလုပ္ပါဘူး...."
မ်က္လုံးကအၿငိမ္မေနဘဲ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ျဖစ္ေနတဲ့သူမသားေတာ္ကို မိဖုရားလြီၾကည့္လိုက္သည္။သူမငယ္ငယ္တည္းကထိန္းေက်ာင္းလာခဲ့တဲ့သားေတာ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအမူအရာကဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာကိုသူမသိသည္။သူမသားကသူမကိုတစ္ခုခုေျပာခ်င္ေပမယ့္ စိတ္လႈပ္ရွားၿပီးေျပာမထြက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ထိုအမူအရာကိုလုပ္ေလ့ရွိသည္။
"မယ္ေတာ့္ကိုဘာေျပာစရာက်န္ေသးလဲ...သားေတာ္..."
သူမစကားကိုၾကားမွသူမသားရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြကသူမကိုစိုက္ၾကည့္လာၾကသည္။
"ကြၽန္ေတာ္....ေတာင္းဆိုစရာတစ္ခုရွိတယ္..."
"ဘာမ်ားလဲ....သားေတာ္..."
"ကြၽန္ေတာ္ရွာေနခဲ့တဲ့သူကေရွာင္းက်န႔္ပါ...မယ္ေတာ္။ေရွာင္းက်န႔္ကို ကြၽန္ေတာ့္မိဖုရားအေနနဲ႔လိုခ်င္တယ္..."
သူမသားရဲ႕စကားေၾကာင့္သူမအံ့ဩမိသြားသည္။ေရွာင္းက်န႔္ဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ကဘာေတြမ်ားတန္ဖိုးရွိေနလို႔ သူမသားေရာ၊က်ီ႐ႊမ္းေရာ၊ၿပီးေတာ့ ဝမ္ရိေပၚဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ကေရာအသည္းအသန္ျဖစ္ေနၾကတာလဲ။သူမသားစိတ္ခ်မ္းသာေစရန္သူမေခါင္းညႇိမ့္လိုက္သည္။
"သားေတာ္သာအိမ္ေရွ႕စံျဖစ္ရင္ ဘယ္အရာမဆိုသားေတာ္အပိုင္ပဲ....."
____________________________________
မယ္ေတာ့္နန္းေဆာင္ကအျပန္မွာ ယြင္ေက်ာက္တစ္ခါမွေျခတစ္လွမ္းေတာင္မခ်ဖူးတဲ့ နန္းေဆာင္သို႔ေျခလွမ္းေတြကဦးတည္လိုက္သည္။သူရွာေနတဲ့လူက သူ႔ညီေတာ္ရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ ယြင္ေက်ာက္တစ္ခါမွမေတြးမိဖူးပါ။ဘာေၾကာင့္မ်ားေရွာင္းက်န႔္နဲ႔လက္ထပ္ရမယ့္သူဟာ သူမျဖစ္ခဲ့ပါလိမ့္။
ခနအၾကာမွာေတာ့သူဦးတည္တဲ့နန္းေဆာင္ကိုေရာက္ရွိသြားသည္။မီးလင္းေနတဲ့နန္းေဆာင္ေလးကိုသူေငးၾကည့္ေနမိသည္။ယြင္ေက်ာက္အခ်ိန္ခနၾကာေအာင္ နန္းေဆာင္ေလးကိုေငးၾကည့္ေနၿပီးမွ သူလွည့္ျပန္လိုက္သည္။ဒါေပမယ့္သူ႔ရဲ႕ျမင္ကြင္းထဲဝင္လာတာက အျဖဴေရာင္အရိပ္ေလး။အျဖဴေရာင္အရိပ္ေလးကသစ္ပင္ေအာက္မွာထိုင္ရင္း ေကာင္းကင္ေပၚကလမင္းႀကီးကိုေငးၾကည့္လို႔ေနသည္။
လေရာင္ေအာက္မွာအလွႀကီးလွေနတဲ့အျဖဴေရာင္အရိပ္ေလးကိုယြင္ေက်ာက္ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။အျဖဴေရာင္အရိပ္ေလးကေတာ့ လမင္းႀကီးကိုေငးလ်က္။ထိုအျဖဴေရာင္အရိပ္ေလးနန္းေဆာင္ထဲျပန္ဝင္သြားကာမွ ယြင္ေက်ာက္လည္းသူ႔နန္းေဆာင္သို႔ျပန္ခဲ့သည္။အျဖဴေရာင္အရိပ္ေလးကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့အတြက္သူ႔လုပ္ရပ္ကမမွားဘူးလို႔ထင္တာပဲ။
____________________________________
ၾကာပန္းကန္ကအျဖစ္အပ်က္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္ဟာ နတ္သားတစ္ပါးလိုလွပေၾကာင္း က်ိဳးႏိုင္ငံတစ္ခုလုံးပ်ံ႕ႏွံ႔သြားၿပီျဖစ္သည္။စကားဆိုတဲ့အရာက ကားသြားတတ္တယ္ဆိုတဲ့အတိုင္း က်ိဳးၿမိဳ႕တစ္ခြင္မွာေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕အလွတရားအေၾကာင္းကမ်ိဳးစုံထြက္ေပၚလို႔ေနသည္။ဥပမာ-" အိမ္ေရွ႕စံၾကင္ယာေတာ္ရဲ႕အလွေၾကာင့္ျမင္ဖူးသူတိုင္း႐ူးသြားတယ္ "တို႔၊"အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္ကလွလြန္းတာေၾကာင့္ မင္းသားသုံးပါးကလုေနၾကတယ္"တို႔၊ ေနာက္ဆုံးတစ္ခုကေတာ့ "ၾကင္ယာေတာ္အလွေလးႏွင့္ကိုယ္ရံေတာ္ေလးရဲ႕အခ်စ္ခရီး"ဆိုသည့္ယုံတမ္းစကားမ်ားကက်ိဳးၿမိဳ႕အႏွံ႔ပ်ံ႕လို႔ေနသည္။
ထိုအရာေတြရဲ႕အဓိကဇာတ္လိုက္ျဖစ္တဲ့ေရွာင္းက်န႔္ကေတာ့ ၾကာပန္းကန္ကအျဖစ္အပ်က္ၿပီးတည္းကအျပင္သိပ္မထြက္ျဖစ္ေတာ့။သူ႔ရဲ႕နန္းေဆာင္မွာသာစားလိုက္၊အိပ္လိုက္လုပ္ေနသည္။အခုလည္း ေဖးေဖးအခြံႏႊာေပးထားတဲ့ပန္းသီးစိတ္ေလးမ်ားကိုထိုင္စားေနသည္။ထိုအခ်ိန္မွာပဲေရွာင္းက်န႔္ဆီသို႔အေစခံမေလးတစ္ေယာက္ကေရာက္ရွိလာသည္။ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့မိဖုရားလြီရဲ႕အေစခံမေလးပင္ျဖစ္သည္။
"ၾကင္ယာေတာ္ေရွာင္းကိုမိဖုရားလြီကအေခၚေတာ္ပါးလိုက္ပါတယ္..."
အေစခံမေလးရဲ႕စကားေၾကာင့္ေရွာင္းက်န႔္လည္းလက္ထဲကပန္းသီးစိတ္ေလးကိုခ်ကာ မိဖုရားလြီဆီသြားရန္ျပင္လိုက္သည္။ေဖးေဖးကပါလိုက္ရန္လုပ္ေနသည္ကိုထိုအေစခံမေလးကျမင္သည္ႏွင့္...
"ၾကင္ယာေတာ္ေရွာင္း....မိဖုရားလြီကႏွစ္ကိုယ္ၾကား အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥေျပာစရာရွိတာမို႔ ဘယ္သူမွမေခၚဘဲတစ္ေယာက္တည္း လာခဲ့ပါလို႔မွာလိုက္ပါတယ္..."
ေရွာင္းက်န႔္မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ကိုပင့္လိုက္မိသည္။သူနဲ႔မိဖုရားလြီၾကားမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္းေဆြးေႏြးရမယ့္ အေရးႀကီးကိစၥဆိုတာရွိမွမရွိပဲ။
"ေဖးေဖး.....ဒီမွာပဲေနၿပီးငါျပန္လာတာကိုေစာင့္ေန..."
"ဒါေပမယ့္.....ၾကင္ယာေတာ္ေလးကိုကြၽန္မစိတ္မခ်ဘူး...."
သူ႔ကိုစိတ္မခ်ျဖစ္ေနတဲ့ေဖးေဖးရဲ႕ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးလိုက္သည္။
"စိတ္မပူပါနဲ႔....ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...."
ထြက္ခြာသြားတဲ့ၾကင္ယာေတာ္ေလးရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ၿပီး ေဖးေဖးသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။သူမစိတ္ထဲတြင္ထင့္ေနသည္။ၾကင္ယာေတာ္ေလးအႏၲရာယ္ကင္းပါေစ။
___________________________________
အေစခံမေလးကမိဖုရားလြီရဲ႕နန္းေဆာင္ကိုမသြားဘဲ နန္းေတာ္အေနာက္ကအေဆာင္ပ်က္ေတြဆီသြားေနတာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္မသကၤာစြာျဖင့္ေမးလိုက္သည္။
"ငါတို႔အခုမိဖုရားလြီနန္းေဆာင္ကိုသြားေနတာမဟုတ္ဘူးလား...."
"မိဖုရားလြီကအေရးႀကီးကိစၥေျပာစရာရွိလို႔ လူရွင္းတဲ့အေနာက္နန္းေဆာင္ေတြမွာ ေတြ႕ဖို႔ေျပာလိုက္လို႔ပါ...."
သူမရဲ႕အေျပာေၾကာင့္ေရွာင္းက်န႔္လည္းထပ္မေမးျဖစ္ေတာ့။နန္းေဆာင္တစ္ခုေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေစခံမေလးကေျခလွမ္းေတြကိုရပ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္လည္းရပ္လိုက္သည္။
"မိဖုရားလြီအထဲမွာေစာင့္ေနပါတယ္...ၾကင္ယာေတာ္....ဝင္သြားလိုက္ပါ...."
ထိုအေစခံမေလးၫႊန္ျပတဲ့နန္းေဆာင္ထဲသို႔ေရွာင္းက်န႔္ဝင္လာလိုက္သည္။လူအသုံးမျပဳတာၾကာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္နန္းေဆာင္မွာ ဖုန္ေတြ၊ပင့္ကူမွ်င္ေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနသည္။နန္းေဆာင္ထဲကိုေရာက္ေတာ့ သူ႔ကိုေက်ာေပးရပ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္။ထိုလူကေျခသံၾကားသည္ထင္ပါရဲ႕။အေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္လာသည္။
"ရိေပၚ....မင္းဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ...."
သူအံ့ဩစြာျဖင့္ေမးလိုက္သည္။ရိေပၚကလည္းသူ႔ကိုအံ့ဩစြာျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။
"အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားကေခၚတယ္ဆိုလို႔....ဒါနဲ႔....ၾကင္ယာေတာ္ကေရာ...."
"မိဖုရားလြီကေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုလို႔...."
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အံ့ဩေနၾကတုန္းမွာပဲ အျပင္ကဆူညံသံေတြကိုၾကားလိုက္သည္။ခနအၾကာမွာေတာ့ေျခေထာက္တစ္စုံက နန္းေဆာင္ရဲ႕တံခါးကိုကန္ကာဖြင့္လိုက္သည္။သူတို႔ျမင္လိုက္ရတာကေဒါသတႀကီးနဲ႔ က်ီ႐ႊမ္းကိုပဲ။က်ီ႐ႊမ္းရဲ႕မ်က္ႏွာကတည္တင္းလို႔ေနၿပီး အေနာက္မွာေတာ့သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ကၿခံရံလ်က္။
"ငါကိုယ္ေတာ့္ကို အ႐ူးလုပ္ရတာေပ်ာ္ရဲ႕လား....ေရွာင္းက်န႔္..."
က်ီ႐ႊမ္းေျပာတဲ့စကားကိုေရွာင္းက်န႔္နားမလည္ပါ။အခုဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းလည္းသူမသိပါ။သူ႔ကိုမိဖုရားလြီကေခၚလို႔ သူလိုက္လာတယ္။ဒီေရာက္ေတာ့ဝမ္ရိေပၚကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။အခုေဒါသထြက္ေနတဲ့က်ီ႐ႊမ္းကေရာက္လာတယ္။ေရွာင္းက်န႔္ဉာဏ္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္လည္းအခုကိစၥကိုေတာ့သူနားမလည္ပါ။
အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕အေနာက္က ေအာင္ႏိုင္သူအၿပဳံးနဲ႔ေရွာင္က်ားယြီကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ရိေပၚဒီကိစၥကိုသေဘာေပါက္သြားခဲ့ၿပီ။သူေခ်ာက္တြန္းခံရၿပီ။
"ဝမ္ရိေပၚကို ဖမ္းလိုက္...."
က်ီ႐ႊမ္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ေတြရိေပၚအနားကိုမသြားခင္ ရိေပၚရဲ႕အေရွ႕မွာေရွာင္းက်န႔္ပိတ္ရပ္လိုက္သည္။အခုဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းသူနားမလည္ေပမယ့္ ရိေပၚကိုသူကာကြယ္ရမည္။သူ႔ရဲ႕အျပဳအမူေၾကာင့္က်ီ႐ႊမ္းရဲ႕ မ်က္ႏွာထက္တြင္လူသတ္ခ်င္တဲ့အရိပ္အေယာင္ေတြေပၚေပါက္လာသည္။ခ်စ္လြန္းလို႔လႊတ္ထားတာေရွာင္းက်န႔္....တျခားတစ္ေယာက္ဆီကိုေပးလိုက္ဖို႔လႊတ္ထားတာမဟုတ္ဘူး။
က်ီ႐ႊမ္းရဲ႕ ေဒါသမာန္အျပည့္နဲ႔မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ရိေပၚရဲ႕စူးရဲတဲ့မ်က္လုံးေတြ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားၾကသည္။ဒီလိုအေျခအေနမွာေတာင္တည္ၿငိမ္ၿပီးယုံၾကည္မႈ အျပည့္ရွိေနတဲ့ဝမ္ရိေပၚရဲ႕မ်က္လုံးေတြကက်ီ႐ႊမ္းကိုစိန္ေခၚေနသည့္အလား။အၾကည့္ခ်င္းစစ္တိုက္ေနတဲ့ ထိုႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အလယ္မွာ ေရွာင္းက်န႔္ကရပ္လ်က္။
______________________________________
18.6.2020
♡.