"S-sino siya?" hindi ko alam kung saan ako humugot nang lakas nang loob para itanong iyon.
Tumitig ako sa babaeng nakangisi at nakataas ang kilay na tila nagtataka kung bakit ganoon ang naging tanong ko. Bumagsak ang tingin ko sa kamay nitong pumulupot kay Alexander. Tila hindj ko na kailangan nang sagot dahil sa nakita. Ngunit bago pa nito iyon masagot ay muling tumunog ang cellphone kaya mabilis akong lumapit sa katabing elevator para makababa na. Hindi ko na ito binigyan nang miski isang sulyap dahil basta nalang ako tumalikod at walang imik na umalis sa harap nang mga ito.
"H-hello.." nanginginig kong sagot sa telepono at napasandal ang likod sa pader nang elevator.
"Anak! Ang Tita mo!" nag aalalang bungad sa akin ni Manang nang sagutin ko ang tawag. Ngunit hindi ko na iyon nasagot dahil sa pag patak nang luha ko, hindi dahil sa nangyari kay Tita ngunit sa nakita kanina lang. Parang may kumirot sa aking dibdib dahil roon.
Napuno nang tanong ang isip ko. Anong nangyare? May nagawa ba ako? May nasabi ba ako? Hindi ba ako masayang kasama? Am I boring? Is he not satisfied? Am I not good in fucking? Fuck!
"A-anong nangyare?" iyon ang ibinungad ko kay Manang nang makarating ako sa ospital. Hanggang ngayon ay hindi ko alam kung anong dahilan kung bakit palagi itong nasusugod sa ospital. 'Company' kuno ang palaging sinasabi nito ngunit alam kong hindi lang iyon.
Kinausap ko ang doctor at kagaya nang dati ay stress lang ang sinabi nito. Pinaubaya ko na kay Manang ang mga gamot na dapat bilhin. Tinitigan ko itong payapang natutulog sa kama habang ako ay nag dala nang upuan sa gilid nito. Humalukipkip ako saka seryosong tumitig rito.
"What happened!?" napapikit ako saka inikot ang mata nang marinig ang boses nito.
"Nothing." madiin at matigas na ingles na sagot ko rito ngunit hindi ito nililingon.
"I was the one who brought Tita here! So answer me! I am concern!" tila kulog na sigaw nito.
"Are you an egg cell? Why so loud?" bored na tanong ko rito at ibinaling ang tingin sa aking kuko at sinuri iyon nang hindi man lang ito sinusulyapan.
"Why so bitter Alexa huh?" umigting ang panga ko nang marinig ko ang boses ni Kimberly. So mag kasama pala sila huh?
"Why so bitch Kim eh?" balik na tanong ko saka masamang tingin ang ipinukol sa dalawang magkasama.
"You don't need to be here Gilbert.." matigas na sabi ko bago sinamaan nang tingin ito.
He smirked. "Tita called me for a help.." natigilan ako sa sinabi nito dahilan upang mas lalong lumaki ang ngisi nito.
"Tita always support you in any ways she can, but still you are rebellious bitch to her? What kind of attitude do you have? Mamatay na ang tao hindi mo parin matanggap ang mga nangyare?" seryosong sabi nito habang matiim na nakatingin sa akin.
Napalunok ako sa sinabi nito dahil pakiramdam ko ay tama ang sinasabi nito. Nangilid ang luha ko kaya nag iwas ako nang tingin rito.
"Hindi mo parin matanggap na iniwan ka ni Gilbert para sa akin Alexa?" ang pag iwas ko nang tingin kay Gilbert ay napabaling kay Kim. Sinamaan ko ito nang tingin dahil sa sinabi nito.
"Bitch! Hindi niya ako iniwan inagaw mo siya! Wag mag malinis ineng! Alam natin kung sino..." pabiting kong sabi bago pinasadahan nang tingin ang kabuoan nito at muling sinalubong ang tingin nito. Nag taas ako nang kilay saka napangisi nang magtama ang mata namin. Namumutla at halata ang takot sa mukha nito dahil sa pwede kong masabi kung sakali.
"Enough! Will you stop Alexa? Stop saying bad words to her! Mag move on kana! At asikasuhin mo si Tita! Hindi yung kung ano-ano ang ginagawa mo!" pangangaral nito.
I clenched my fist then, laughed without humor because of what he said. I stared at him emotionless. Kinagat ko ang labi ko upang pigilan ang luhang gustong kumawala.
Fuck! Yung dating ako yung kinakampihan ngayon ay iba. Ako na ngayon ang kinakalaban at hindi nito pinapaniwalaan. Shit. I can't believe that this will gonna fucking happen! Hindi ko akalain na mangyayari ito sa aming dalawa! Yung ang saya saya namin! Yung kontento at masaya kami sa bawat isa! Yung ako lang yung palaging tama! Yung ako lang yung pinapaniwalaan nito! Yung ako lang.. Yung ako lang noon iba na. Yung ako noon yung bestfriend ko na. Yung bestfriend ko na alam niya kung anong meron sa aming dalawa. Yung meron kami na gusto niya kaya inagaw nya mula sa akin. Yung akala ko masaya kaming pareho sa isa't-isa, ako nalang pala yung masaya dahil may iba nang nagpapasaya rito.
I met his gazed trying to make him feel what I am feeling right now. To what is he saying and doing to me because it's still fucking hurt. Akala ko maayos na ako. Akala ko okay na dahil may nagpapasaya na sa akin. Akala ko lang pala.
"Y-you don't feel what I feels r-right now.." nanginginig na sabi ko rito at hindi na napigilan ang pag luha dahil sa mga nangyari.
Lumambot ang mukha nito nang makita ang mga luha. Agad kong pinahid iyon saka nag iwas nang tingin rito.
"You can leave now.." malamig na sabi ko rito ngunit ang hindi ko sila tinitignan dahil alam ko na kapag lumingo ako ay magtatagpo ang tingin namin ni Gilbert. Ang mga mata niyang puno nang pag susumamo at awa.
"I-I'm sorry.." iyon ang huli king narinig bago ko narinig ang pag bukas at pag sara nang pinto doon ay saka lang ako humarap kung saan sila lumabas.
No. Ayokong makita at mabasa ang mga iyon dahil hindi ko kaya. Hindi ko parin matanggap na iniwan niya ako para sa maliit na dahilan lang. Dahil lang sa tawag nang laman ay iniwan nya ako. Ang sakit lang. Dahil alam ko sa sarili ko na kaya kong ibigay iyon kung sinabi niya lang. Kaya kong ibigay ang lahat rito dahil mahal ko ito! Kaya ko! Pero anong ginawa nya!? Kinuha niya sa iba.
I laughed with tears. "I easily fucking give it to fucking stranger because of him!" walang emosyon kong sambit.
"A-anak.." mahinang tawag sa akin ni Tita dahilan upang matigilan ako at nanlalaki ang matang tumingin rito.
"T-tita!" nanginginig na tawag ko rito saka nagmamadaling lumapit rito. Pagod itong ngumisi bago inangat ang kamay upang abutin ang aking pisngi para pahirin ang luha.
"I called him because I don't want to disturb you.. He is the only person I know.. I-I'm sorry.." nabasag ang boses nito sa huli saka tumakas ang luba sa mga mata nito.
Nilamon ang nang konsensya at takot. I know how dad take care of her before. Now. Nako konsensya ako dahil ilang beses itong nasugod at wala lang iyon sa akin.
Nag baba ako nang tingin. "I-I'm sorry." malungkot kong sabi rito. Nangako ako kay Dad na aalalagaan ko siya bago ito mawala ngunit ano itong ginawa ko? Fuck. I'm sorry Dad.
"It's o-okay.. It's okay a-anak.." pang aalo nito sa akin dahilan upang humagulgol ako sa iyak at mapayakap rito.
Hindi ko alam kung bakit sobra sobra ang pag luha ko ngayon ngunit isa lang ang alam ko. Sa lahat nang mga nangyari sa akin ay ngayon lang muli ako umiyak. Maybe napuno na ako ngayon at muling pag iyak nalang ang nagawa ko dahil I'm sure wala naman akong magagwa para ibalik ang lahat para hindi na nangyari ito.
"I told you... You need a vacation to breathe... Please.. Take that and I'm gonna be okay.. Magiging maayos ako kung alam kong magiging maayos ka.." mahinang bulong nito sa akin upang mas humigpit ang yakap ko rito.
Hindi ko alam kung kailan kami naging malapit na ganito nito pero ang alam ko ngayon lang. Ngayon lang. Ngayon lang dahil may problema ako at wala akong nanay na pag sasabihan nang sama nang loob. And She is. As my Stepmother she took the responsibility para mapagaan ang nararamdaman ko. She knew that I'm new to this pero pinilit ko na sarilihin at hindi sabihin sa kanya kaya umabot sa ganito. Although she's trying to reach me out but i choose to refuse it because I think i can. Pero akala ko lang pala dahil kailangan ko parin nang mapapagsabihan at siya iyon. My stepmom.
Humiwalay ako nang yakap rito saka pinahid ang luha sa aking pisngi.
"O-Okay."