SOUTH's POINT OF VIEW
Mabilis kong kinuha ang lalagyan ko ng tubig na nasa isang tabi at ininom iyon kaagad. Ramdam na ng katawan ko ang pagod dahil kanina pa kami nag pa-practice.
Tiningnan ko ang oras mula sa nakasabit na wallclock, 11 na pala ng gabi at kaninang alas singco ng hapon pa kami nag simulang mag practice.
Nang mag salubong ang mata namin ni kuya Sejun ay agad itong lumapit saakin. "Okay ka lang?"
Tumango ako. Siya naman ay pinunasan ang pawisan kong noo kaya sumandal ako sa may pader na nasa likod ko at pumikit.
"Water pa?" I heard him ask.
"Hmm." Sagot ko.
Ramdam kong umalis ito sa harap ko at agad ding bumalik at inabutan ako ng isang water bottle. "Thanks." Sabi ko at nginitian siya.
Umupo naman ito sa tabi ko at maya-maya ay sumandal sa balikat ko.
"Hoy, lovebirds! Mamaya na yan, practice muna!"
Napailing-iling nalang ako at tuluyan ng inubos ang tubig na binigay saakin ni kuya Sejun.
Ilang buwan na din ang nakakaraan mula noong na-hospital ako. Naging okay naman ang pakiramdam ko, kahit minsan medyo nahihilo.
Kuya kept bugging me about going to US, but I haven't made a decision yet.
Minulat ko ang mga mata ko at nilibot sa buong practice room. Meron si kuya Josh at si kuya Ken na nag kukulitan. Si kuya Stell na sumasayaw parin kahit break time. Si kuya Sejun na nasa tabi ko at nag papahinga. Tapos si Justin na nakatutok sa cellphone niya.
Paano ko muling makikita itong scene na ito kung aalis ako?
My doctor back in the US said that if I manage to survive while they take out the bullet, may 90% na makakalimot akong muli.
Paano nalang kapag nangyari iyon?
Pero paano... kapag hindi ako naka survive?
Pero sabihin nating, tagumpay ang surgery, paano kung mawala nanaman ang memorya ko? Ano, back to zero ulit? Makakalimutan ko ang lahat ng 'to? Makakalimutan ko ang SB19? Ang A'tins?
Hindi ko yata kakayaning mawala nanaman ang memorya ko for the second time around. That'll be hell for me.
"South, practice na." Rinig kong tawag ni kuya Stell. Tumango ako at tinapik si kuya Sejun na nakatulog na yata sa balikat ko.
"Gising. Practice na."
Nag practice pa kami ng ilang oras hanggang sa pinauwi na kami. Alas dos ng madaling araw kami nakauwi.
Pag dating sa dorm ay nag shower muna ako at nag patuyo ng buhok bago tuluyang natulog na.
Alas diyes na ng umaga ng magising ako. Nag hugas muna ako ng mukha at nag toothbrush bago lumabas. Naabutan ko si kuya Stell na nag luluto ng pagkain.
Tumulong akong mag ayos ng lamesa at maya-maya pa ay sinaluhan na rin kami ng iba.
Nag kayayaan silang lumabas dahil wala kaming schedule ngayon, pero hindi na ako sumama. May check-up kasi ako sa hospital ngayon.
Nang matapos akong mag hugas ay bumalik na ako sa kwarto ko para maligo. Pagkatapos ay nag suot ako ng high-waisted jeans at black na sleeveless turtleneck at bull cap saka sunglasses.
Nag taxi nalang ako papunta sa hospital. Nang makarating ako ay dumiretso ako sa office ni Dr. Falcon.
May ilang test ang ginawa gaya ng Head CT Scan. Para daw makita yung bala na nasa utak ko.
May mga in-explain pa si Dr. Falcon saakin na hindi ko na naintindihan, basta, hindi ako masyadong okay lalo pa't may bala sa utak ko.
After ng check-up ko ay dumiretso muna ako sa isang malapit na cafè. I ordered one iced coffee at naupo sa isang bakanteng upuan sa tabi ng glass wall.
Nakatingin lang ako sa labas habang sumisimsim sa kape ko.
"South Ventura?"
Tumingin ako sa nag salita at halos mabulunan na ako.
"McCoy De Leon!?" Gulat kong anas.
I covered my lips with my hands. Bwisit ka self, pinapahiya mo ang sarili mo sa harap ng crush mo.
He smiled and sat at the chair across the table. "Hi. Nice to see you here." Sabi nito.
Naka black t-shirt siya tapos faded jeans. Mayroon din siyang bull cap at sunglasses.
Para kaming celebrity couple na matagong nag me-meet.
Kalma, self. May jowa-jowaan ka as of the moment and that's kuya Sejun so calm yourself girl.
"N-nice to see you din." Nautal pa!
"So, how are you?"
"Ayos lang naman ako, ikaw ba? At saka, paano ka napadpad dito?"
"I'm fine, thank you. At saka, diyan oh, may shooting kami diyan sa hospital."
Itinuro niya ang hospital kung saan ako nag pa check-up. Kaya pala medyo marami ang tao kanina, may shooting palang nagaganap.
"Eh ikaw, bakit ka nandito?" Tanong nito.
Isip, South. Isip! "A-ah, may binisita lang ako...?"
Amputa.
"Saan?" He asked again.
"H-ha? Ah, d-diyan... diyan lang..."
"Saang 'diyan'?"
"B-basta! D-doon. Oo, doon!" Nag pa-panic na ako!
Ipagpapatuloy ko sana ang pag e-explain nang marinig ko siyang tumawa. "Bakit?"
"Wala. You're really funny. You don't have to be nervous around me, okay?"
Ay iningles ako!
"Hehe, okay."
Nag kwentuhan pa kami ng ilang minuto. Naging komportable na rin ako kasama siya kahit minsan ang corny talaga ng mga jokes niya sinakyan ko nalang kasi crush ko naman.
"Pauwi kana ba?" McCoy asked.
"Ha? Ah, oo. Uubusin ko lang 'to." Sabay angat ko sa iced coffee ko.
"Ihahatid na kita. Isang scene nalang tapos, tapos na'ko."
Agad akong tumanggi. "Hindi na! Kaya ko namang umuwi mag isa!"
"I insist. Please? Saglit lang talaga. Last scene na."
I sighed in defeat. "Okay, sige."
Ngumiti ito at nag paalam na babalik na sa hospital para matapos na siya. Ako naman ay um-order ulit ng isang cheesecake at iced coffee because iced coffee is life.
Pag kalipas ng ilang oras, naka ilang iced coffee na rin ako, naka ilang cheesecake na rin, baka nga maubos ko na ang tinda ng cafè, hindi parin bumabalik si McCoy.
I got tired of waiting kaya naman tumayo ako at binalak na pumunta sa hospital para tingnan siya.
Medyo madilim na rin dahil pagabi na. While walking back to the hospital, I felt someone following me.
Kahit kinakabahan ako, I decided to keep calm. Wala namang mangyayari kapag nag panic ako.
Slowly, I picked my phone from my pocket. Then I dialed Justin's number. Hindi ko alam bakit siya, basta siya yung napindot ko.
Itinapat ko sa tenga ko yung cellphone ko.
"[Hey, why'd you call?]"
"J-justin... I think someone's following me..."
"[Ano!? Asan ka!?]"
Hindi kaagad ako nakapag salita dahil ramdam kong mas bumilis ang paglalakad ng taong nasa likuran ko para maabutan ako nito.
"[South! Sumagot ka!]"
"Sa malapit sa hospital... AAAAH!"
Bigla kong nabitawan ang cellphone ko ng may makabanggaan ako. Tumingala ako at nakita si McCoy.
Agad ko itong niyakap habang lumuluha. "Bakit ka umiiyak?"
I shook my head. I was so nervous. Akala ko kung ano na ang mangyayari saakin. Umiyak lang ako ng umiyak habang naka yakap sakaniya.
Then I realized...
Agad kong pinulot ang cellphone kong nalaglag, may mga crack na ito pero kaunti lang. I dialed Justin.
"[South? Teka, papunta na ako—]"
"I'm okay. Hindi mo na kailangang pumunta rito."
"[Huh?]"
"Yeah. I'm safe. I'm fine. Uuwi na rin ako mamaya." I told him.
"[Okay. You sure you're fine?]"
"Yeah."
Nang kumalma ako ay sabay kaming nag lakad ni McCoy papunta sa van niya. He kept asking me why I was crying pero hindi ko na sinabi.
Nag drive thru pa kami at kumain sa loob ng van niya. Inaya niya akong mag dinner sa labas kaso baka may makakita at mag ka-issue pa kaya sinabi kong drive thru nalang.
Saktong pag dating namin sa dorm ay naubos ko na yung binili niyang pagkain. "Thank you sa dinner."
"No problem. Next time ulit."
Ngumiti nalang ako at bumaba ng van. Nagulat ako nang bumaba rin siya. Naguguluhan ko siyang tiningnan.
"Goodbye hug." He said. Akmang yayakapin niya ako nang bigla siyang tumigil. "Maybe next time." He just waved at sumakay na sa van niya.
Pag katalikod ko ay halos matumba ako sa sobrang gulat. Sina kuya Stell, kuya Josh, Kuya Sejun at kuya Ken at nakatayo sa likuran ko at naka cross arms.
Kaya siguro hindi ako niyakap ni McCoy! Sayang!
"Si Justin?" Napansin ko kasing wala siya.
"Ako ang boyfriend mo, tapos ibang lalaki ang hahanapin mo?" Umaktong nasasaktan si kuya Sejun. Inirapan ko lang ito at niyakap.
Habang papasok sa dorm ay panay lang ang tanong nila tungkol kay McCoy. I just told them what happened.
Mukhang wala rin silang alam tungkol sa nangyari kanina nang tawagan ko si Justin. Ipinagkibit balikat ko nalang iyon at dumiretso sa kwarto ko.