"အင့္..နာတယ္"
ငိုမဲ့မဲ့မ်က္ဝန္းသြယ္ေတြနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔ကခပ္မဲ့မဲ့၊
အမွန္တကယ္ကိုတကယ္နာက်င္သြားပံုရသည့္ေၾကာင့္လားမသိ တင္ပါးလံုးလံုးေတြကိုဖိပြတ္လို႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚပံု႔ပံု႔ေလး၊
အားႀကီးနဲ႔ကန္ခ်လိုက္သည္မို႔ခ်န္ေယာလ္က စိုးရိမ္သြားရကာ အိပ္ယာေပၚကကမန္းကတန္းေျပးဆင္းလို႔ ဆယ္ဟြန္းအနားေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။
တဆက္ထဲမွာပဲ စိတ္မေကာင္းလဲျဖစ္သြားရတယ္။
" နာသြားတာလား ထထ ကိုယ္ေတာ့္ကိုတြဲ"
" အျမဲတမ္းပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဆိုတအားလုပ္တယ္၊ မုန္းေနတာမို႔လား ကြာရွင္းခ်င္ေနလို႔လား"
မ်က္ရည္စတို႔ေဝ့သီေနသည့္မ်က္ဝန္းေတြကအမွန္တကယ္ကိုငိုခ်ေတာ့မည့္ဟန္၊ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔ဟာတုန္ယင္လာရင္းဆိုသည္။
" မုန္းေနတာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဆိုအျမဲမုန္းေနတာ အဲ့မင္းႀကီးက "
ထူေပးေတာ့လဲမထပါပဲ မ်က္လံုးကိုပြတ္လို႔ ငိုေနပံုကတကယ့္ကိုသနားစဖြယ္၊ ခ်စ္စဖြယ္။
"ကိုယ္ေတာ္မွားပါတယ္၊ လာ ထ မနက္စာ အတူသံုးေဆာင္ရေအာင္၊ မ်က္ႏွာသစ္ေပးမယ္"
ေပြ႕ခ်ီေတာ့ သြယ္သြယ္ေျပာင္းေျပာင္းခနၶာကိုယ္ေလးကေစြ႕ခနဲပါလာသည္။
အသင့္ျပင္ဆင္ေပးထားသည့္ ေရခ်ိဳးေဆာင္အတြင္း ေရေႏြးေငြ႕တို႔ႏွင့္ဖံုးလႊမ္းေနသည္မို႔ေႏြးေထြးေနသည္။
သစ္သားစည္အတြင္းမထည့္ေပးမွီ အဝတ္တို႔ကိုခၽြတ္ေပးေတာ့ၿငိမ္ၿငိမ္စက္သက္ကေလးႏွင့္လိမၼာသည့္ေကာင္ငယ္ေလးလို။
အတြင္းဝတ္အေပၚပိုင္းပါ ခၽြတ္ၿပီး ေနာက္ မ်က္ရည္တို႔ျဖင့္နီတာရဲမ်က္ႏွာႏုႏုေလးအားစိတ္လိုလက္ရသန္႔စင္ေပးမိသည္။
ဒီ ၾကင္ယာေတာ္ေလးနဲ႔မွပဲ မလုပ္ဖူးတာေတြလုပ္ေနမိေတာ့တာ...
ထို႔ေနာက္ လည္တိုင္ေတြညႇပ္ရုိးေတြမွအစ ပုခံုးသားႏုႏုေတြဆီ ေရေႏြးေႏြးျဖင့္ပြတ္သပ္သန္႔စင္ေပးေတာ့ တအံ့တဩေမာ့ၾကည့္ေနသည္။
" ခုက ျပန္ေခ်ာ့တာလား ၊ "
မေက်မနပ္ူဆူေအာင့္ေအာင့္အသံဟာ ရဲရဲတင္းတင္း။
ဒီ လို ေကာင္စားမ်ိဳးေလးဟာအလိုလိုက္ရင္ကမ္းတက္ တတ္သည့္အမ်ိဳးအစားေပ။
" ေအာ္ေဟာ ခု ကိုယ္ေတာ့္ကိုဘယ္လိုေလသံနဲ႔ေျပာလိုက္တာလဲ "
မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ ဆူပူေတာ့ ဟြန္႔ခနဲ မဲ့ကာျဖင့္ တဖက္သို႔ေခါင္းေစာင္းပစ္ကာ မျမင္ခ်င္ေတာ့သည့္ဟန္ျပဳလုပ္ေလသည္။
တင္ပါးေတြခ်ည္းခပ္ဆတ္ဆတ္ရုိက္ပစ္ခ်င္ေတာ့တာပါပဲ...
" သန္႔စင္ၿပီးၿပီဆိုထေတာ့ ၊မနက္စာစားပြဲဝိုင္းမွာအသင့္ေစာင့္ေန၊ကိုယ္ေတာ္ေရခ်ိဳးၿပီး ထြက္လာမယ္"
" သူပဲေစာက္အမ်ိဳးမ်ိဳး"
မၾကားေအာင္ေျပာေပမဲ့ခ်န္ေယာလ္က ၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားပါတယ္။
မသိခ်င္ေယာင္သာေဆာင္ၿပီးေနေနလိုက္ေတာ့တယ္။
ဒီအရုိင္းအစိုင္းေလးကို ဘယ္လိုပံုသြင္းရပါ့မလဲ...
**********
" ၾကင္ယာေတာ္ေလး ေနထိုင္ေကာင္းပါရဲ႕လား၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ သမားေတာ္ေခၚေပးရမလား"
အေျပးအလႊားေရာက္လာသည့္ဆယ္ဟြန္းအထိန္းေတာ္ႀကီးက တကယ့္ကိုအလြန္အမင္းစိုးရိမ္ေနဟန္၊
မိဘေမတၱာႏွင့္ေဝးေနခဲ့သည့္ ဆယ္ဟြန္းမွာ မ်က္ရည္လည္ေအာင္ပင္ျဖစ္ရသည္။
" ကၽြန္ေတာ္ေနေကာင္းသြားပါပီ။ တင္ပါးပဲနာေနတာ"
အထိန္းေတာ္ႀကီးေတြဟာ ဆယ္ဟြန္းရဲ႕စကားေၾကာင့္မ်က္ႏွာေတြရဲခနဲ။
" အဲ့မင္းႀကီးေလ သူမ်ားကေနမေကာင္းပါဘူးဆို တအားလုပ္တာ "
" ကၽြန္..ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔အားရွိတာေတြျပင္ဆင္ေပးပါ့မယ္"
ဆယ္ဟြန္းဟာမိမိစကားရဲ႕အတိမ္အနက္ကို သတိမျပဳမိပါဘဲ ဝမ္းသာအားရေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္။
အထိန္းေတာ္ႀကီးဟာေတာ့ ေနမေကာင္းေနသည့္ၾကင္ယာေတာ္ေလးကိုေတာင္မသနားပဲ အိပ္ေဆာင္ဝင္သည့္မင္းႀကီးအားအံေဩာမဆံုးျဖစ္ေနခဲ့ပါသည္။
မိမိတို႔ၾကင္ယာေတာ္ေလးအတြက္လဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရင္းေပါ့..
******************
ကိုယ္လုပ္ေတာ္ယြီဟာ ခုရက္ပိုင္းေတြ မ်က္ႏွာမေကာင္းလွဘူး။
သူမဟာ မင္းႀကီးရဲ႕ အႏွစ္သက္ဆံုးကိုယ္လုပ္ေတာ္ျဖစ္သည့္အျပင္ အလိုလိုက္ခံ ဖူဖူးမႈတ္ခံထားရသည့္ အေနာက္ေျမာက္ႏိုင္ငံမွ မင္းသမီးေလးမို႔ စိတ္ညစ္စရာဆိုတာမရွိသေလာက္ပင္၊
သူမ ကအလိုမက်၍ မ်က္ႏွာႀကီးသုန္မႈန္ေနသည္မို႔ အပါးေတာ္ျမဲေတြဟာေၾကာက္လန္႔၍ စိုးတထိတ္ထိတ္ရွိေနခဲ့ေလသည္။
" ေျမေခြးလို တဏွာေကာင္ကမ်ား ရာရာစစ "
သူမသည္ ေတြးရင္းစိတ္တိုလာပံုျဖင့္စားပြဲထက္က အလွတင္ ပန္းအိုးအားနံရံထက္ပစ္ေပါက္လိုက္ျပန္တယ္။
" ဒင္းက ငါေတာင္ေျခမခ်ဖူးတဲ့ အရွင့္ရဲ႕အိပ္ေဆာင္မွာ..."
မယ္ေတာ္ႀကီးႏွင့္သားေတာ္သမီးေတာ္တို႔မွလြဲ မည္သည့္ၾကင္ယာေတာ္၊ ကိုယ္လုပ္တာ္၊ ယုတ္စြအဆံုးမိဖုရားေခါင္ႀကီးေတာင္ေျခခ်ခြင့္မရတဲ့အိပ္ေဆာင္မွာ ၂ညတိုင္တိုင္အိပ္စက္ခြင့္ရသည့္ အႏွီ အမ်ိဳးသားငယ္အားမုန္းတီးစိတ္တို႔ကတရိပ္ရိပ္ႏွင့္...
အရွင္မင္းႀကီးထံမွ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတို႔ေဖာေဖာသီသီရသည့္သူမေတာင္တခါမွ ဖိတ္ခၚျခင္းမခံရေပ။
ဒါကို ဆြဲေဆာင္မႈမရွိသည့္ေယာက်္ားတေယာက္ျဖစ္သည့္ထိုသူဟာ တံခါးမရွိဓားမရွိဝင္ထြက္ေနပံုက သူမ ေဒါသကိုဆြေနသလိုခံစားရသည္။
အနည္းဆံုးေတာ့ ထိုလူကိုသူ႔ေနရာသူသိေအာင္သင္ခန္းစာေပးဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
****************
ေဆးေရး ပန္းခ်ီ တို႔ကိုႀကိဳးႀကိဳးစားစားသင္ယူေနသည့္ဂ်ံဳအင္နီးေၾကာင့္ဘတ္ခ္ဟၽြန္းဟာ ေဘးကၾကည့္ေနရင္းက ထိုကေလးအားခ်စ္ျမတ္ႏိုးစိတ္တို႔ကတရိပ္ရိပ္၊
ဒီကေလးေလးဟာ တကယ့္ကိုအလိမၼာေလး၊
မည္သည့္သင္ၾကားျခင္းမ်ိဳးကိုမဆိုမ်က္ႏွာတခ်က္မပ်က္သင္ယူရွာသည္။
" ခဏေလာက္နားပါအုန္းကြာ"
ေဆးစက္တို႔ျဖင့္ေပေရေနသည့္လက္ခံုေလးအားဆြဲယူဆုပ္ကိုင္ရင္းဆိုေတာ့ လဲ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ေလး မ်က္လႊာခ်လို႔ လုပ္လက္စအလုပ္ကိုရပ္သည္။
" ခင္ဗ််ား လက္ေလးေတြကလွလိုက္တာ၊ စစ္သူႀကီးတေယာက္ရဲ႕လက္လို႔ေတာင္မထင္ရေလာက္ေအာင္ႏုဖတ္ေနတာပဲ"
ဘတ္ခ္ဟၽြန္းရဲ႕ ရွည္သြယ္လွေသာလက္သြယ္တို႔အား ၾကည့္ရင္းခ်ီးမြမ္းသည့္ကေလးငယ္ေၾကာင့္ ေက်နပ္မႈကအတိ။
ပါးညိဳညက္ညက္ေလးအားခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္ေတာ့ နားရြက္ဖ်ားေတြနီရဲလို႔။
ဒီကေလးငယ္ဟာ ျဖဴစင္လြန္းလို႔ အေရာင္ဆိုးဖို႔ခက္တယ္။
သိပ္ကိုျမတ္ႏိုးခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ဝက္ဝံညိဳေလးမို႔ ဘယ္သူမွမျမင္ေအာင္ရင္ထဲထည့္သိမ္းဖြက္ထားလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။
စစ္ပြဲတရာဆင္ႏႊဲလာတဲ့စစ္သူႀကီးဟာ ဒီ ဝက္ဝံေလးရဲ႕ေျခရင္းမွာေတာ့အတံုးအရုံးေႂကြဆင္းရပါတယ္၊
ငိုမွာစိုးလို႔အတင္းအၾကမ္းလဲမသိမ္းပိုက္ရက္နဲ႔...တကယ့္ကိုခက္ပါတယ္။
***********
မၾကာခင္ က်င္းပမည့္ အမဲလိုက္ပြဲေၾကာင့္ အရွင္မင္းႀကီးမွ အစ စစ္သူႀကီးဘတ္ခ္ဟၽြန္းအပါအဝင္မိဖုရားေခါင္ႀကီီး ၊စသျဖင့္ ျမႇားပစ္တတ္ကၽြမ္းသူ တိုင္းဟာ ေလက်င့္ေရးကြင္းအတြင္းအျပင္းအထန္ေလ့က်င့္ေနၾကသည္။
နန္းေတာ္ရဲ႕အျပင္ ေျမာက္ဘက္ေတာအုပ္အတြင္းအေပ်ာ္တမ္းအမဲလိုက္ပြဲ လုပ္မည္ျဖစ္၍ ဆယ္ဟြန္းမွလြဲလူတိုင္းကစိတ္လႈပ္ရွားေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္။
ဆယ္ဟြန္းကေတာ့ ၂ရက္သာတက္ၿပီးဖင္နာလို႔ေခါင္းကိုက္လို႔စသျဖင့္အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစံုျဖင့္ ျမႇားပစ္သင္တန္းအားလြတ္ခဲ့သည္မို႔ အလြန္ပင္ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနရတယ္။
ေသခ်ာတာတခုကေတာ့...
လူၾကားထဲ ေသာက္ရွက္ကြဲေတာ့မယ္ဆိုတာပါပဲ...
ေလႀကိဳးေတာင္ေကာင္းေကာင္းမဆြဲတတ္သည္မို႔ထိုေႏြအတြင္း မလိုက္ပါဘဲ အေၾကာင္းျပခ်က္တခုခုျဖင့္နန္းေတာ္ထဲက်န္ေနခဲ့ဖို႔သာအၾကံထုတ္ေနမိေတာ့တယ္။
*******
" ၾကင္ယာေတာ္ေလး မလိုက္လို႔မရပါဘူး၊ အရွင္မင္းၾကးကိုယ္တိုင္လိုက္ပါတာမို႔ ၾကင္ယာေတာ္ေလး လံုးဝ ေနခဲ့ဖို႔မသင့္ေတာ္ပါဘူး"
" ဟာ... အားအားယားယား ေတာထဲက အေကာင္ေလးေတြကိုလိုက္သတ္တာႀကီးကၽြန္ေတာ္မလိုက္ခ်င္ပါဘူး "
ဆယ္ဟြန္းဟာ နန္းေတာ္က ထြက္ခြာခါနီးအခ်ိန္အထိ ေသလုေအာင္ျငင္းတယ္။
ဒါေပမဲ့လဲ အခ်ိန္တန္ေတာ့လဲအသင့္ျပင္ဆင္ေပးထားသည့္အမဲလိုက္ဝတ္စံုအနီရဲရဲႏွင့္နဖူးစည္းအားဝတ္ဆင္ကာ ဆူပုတ္ပုတ္ႏွင့္ျမင္းေပၚပါလာရေတာ့တာပဲ...
စစ္သူႀကီးဘတ္ခ္ဟၽြန္းကိုယ္တိုင္ေပးအပ္လာသည့္ ျမႇားကိုလြယ္လ်က္ျမင္းေပၚ ၇ရက္ ထမင္းမစားရသည့္ရုပ္ျဖင့္ပါလာသည္။
နက္ျပာေရာင္ ဝတ္ရုံနက္ျပာေရာင္ နဖူးစည္းအားဝတ္ဆင္ထားသည့္ငလူးေကာင္သည္ သူ႔မယားယြီ ၏ ျမင္းေဘးယွဥ္လ်က္ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး။
" သူမ်ားအသတ္ကိုသတ္မွာကိုေပ်ာ္ေနတာ၊ အၾကင္နာတရားကိုမရွိဘူး၊ လိပဲဟာ ေသာက္ေကာင္ႀကီးေျမႏိုးႀကီး"
ဆယ္ဟြန္းသည္ ေရငတ္သည္အထိ တလမ္းလံုးမနားတမ္းဆဲဆိုေနခဲ့တယ္။
.....
မၾကာခင္စခန္းခ်ရာ အရပ္ေရာက္သည္။
ကိုယ္လုပ္ေတာ္ယြီဟာ ျမင္းေပၚမွ မလွမပ ကုပ္တြယ္ဆင္းသည့္ဆယ္ဟြန္းအားမလိုမုန္းထားမ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္ ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ေလတယ္။
ဒီ မိန္းမဟာဘယ္ေလာက္ပဲ ဆယ္ဟြန္းႀကိဳက္သည့္ ရင္သားႀကီးႀကီးေတြရွိသည္ဆိုအုန္း ေကာက္က်စ္သည့္မ်က္ႏွာထားကမလိုမုန္းထားတို႔ရွိေနသည္မို႔အနဲငယ္ရွိန္မိတယ္။
၂ေယာက္တြဲ ၃ေယာက္တြဲစသျဖင့္လူအသီးသီးဟာ အမဲလိုက္ရန္ထြက္သြားၾကေလသည္။
ကေလးျဖစ္သည့္ဂ်ံဳအင္နီးေတာင္ျမားပစ္ရာမွာ ဆယ္ဟြန္းထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာလြန္ေနတာမို႔ဆယ္ဟြန္းဟာ ျမင္းႀကီးဒုန္းစုန္းစီးၿပီးသာေကာင္ေနာက္ျမႇားျဖင့္လိုက္ပစ္ဖို႔ဆိုတာဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ေျခ။
ထို႔ေၾကာင့္အသာေလးထိုင္ေနမိသည္။
"အဟင္း...ၾကင္ယာေတာ္ဟြန္းက ျမႇားေရးအေတာ္ေလးကၽြမ္းေနတယ္လို႔ၾကားထားတယ္ ဘယ္လိုလဲ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမနဲ႔ သားေကာင္အၿပိဳင္လိုက္ၾကည့္ၾကမလား"
ခနဲ႔တဲ့တဲ့ အသံႏွင့္အတူ ျမင္းေပၚမွ သူမက ႏွိမ္သလိုၾကည့္တယ္။
ဆယ္ဟြန္းက စိတ္မသက္မသာႏွင့္ပဲအင္းမလုပ္အဲမလုပ္ လဘ္ပင္းကိုဟိုပြတ္ဒီပြတ္လုပ္ေနမိတယ္။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ဆယ္ဟြန္းတို႔ရွိရာဆီ ငလူးေကာင္ဟာေရာက္လာေလတယ္။
သူမက လၽွို႔ဝ်က္စြာျပံဳးလိုက္ရင္း...
" အရွင္မင္းႀကီး ၾကင္ယာေတာ္ဟြန္းက ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမနဲ႔အေလာင္းစားတခုလုပ္ေနတယ္၊ သားေကာင္တေကာင္ကိုအခ်ိန္၂နာရီအတြင္းအၿပိဳင္လိုက္လို႔ႏိုင္တဲ့သူကအရွင္မင္းႀကီးရဲ႕အိပ္ေဆာင္ကိုတပတ္တာအပိုင္သိမ္းခြင့္တဲ့"
*ဟယ္ မယ္မင္းႀကီးမဒီစကားကို
ငါေလးမေျပာမိပါလားေနာ္*
ငလူးေကာင္ဟာမ်က္ႏွာတခ်က္ပ်က္သြားရင္းဆယ္ဟြန္းအားစူးစူးရဲရဲၾကည့္ေလတယ္။
ေအး...
အထင္လြဲေနလိုက္...
ကိုယ့္မယားပဲကိုယ္ႏိုင္ေအာင္ထိန္းပါကြာ...
" ေကာင္းၿပီေလ ၊ အခ်ိန္ ၃နာရီေပးမယ္၊ ၃နာရီအတြင္းဒရယ္တေကာင္ကို အရင္ယူလာႏိုင္တဲ့သူက ကိုယ္ေတာ့္အိပ္ေဆာင္မွာတပတ္တာအိပ္စက္ခြင့္ရမဲ့အျပင္ ယန္ႏိုင္ငံကဆက္သမဲ့ ေက်ာက္စိမ္းေတြကိုလက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးမယ္"
ေက်ာက္စိမ္းကိုမက္ေမာေပမဲ့ တပတ္တာအိပ္စက္ခြင့္ကိုေတာ့ ရူးေနလို႔ လိုခ်င္မလား။
ကိုယ့္ကိုကိုအထင္ႀကီးေနတဲ့ဒင္းေရာေခ်ာက္တြန္းတဲ့ဒင္းဟာမေရာဖ်င္နဲ႔ငုပ္သာ အႀကိမ္ႀကိမ္ေဆာင့္ေသလိုက္ၾက။
" ကဲ စေတာ့ "
ဆယ္ဟြန္းမွာ အံႀကိတ္လို႔ ျမင္းေပၚတက္ရင္းသူမနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတာလမ္းအတြင္းသို႔ဝင္ေရာက္လာေလတယ္။
ဆယ္ဟြန္းအာ ျမင္းေပၚမွာေခါင္းငိုက္စိုက္ၾကလို႔ ပါလာမိတယ္။
ေသာက္က်ိဳးနဲျကင္ယာေတာ္ ျဖစ္ၿပီးထဲက ဘဝက ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်လိုက္တာဆိုတာ။
ၿပီးေတာ့ တဘဝလံုးဒီလိုပဲ ကံဆိုးေနေတာ့မွာ ဆယ္ဟြန္းသိတယ္။
ေျပးေနတဲ့ဒရယ္မေျပာနဲ႔ ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ဒရယ္အေသတေကာင္သစ္ပင္မွာလာခ်ိတ္ေပးေတာင္ဆယ္ဟြန္းကထိေအာင္ပစ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။
ပတ္ပတ္လည္တြင္ ဒရယ္မေျပာနဲ႔ယုန္ေတာင္မရပါပဲ လည္ပင္းေညာင္းေအာင္ေမာ့ၾကည့္ရသည့္ႏွစ္ခ်ိဳ႕ကၽြန္းပင္ရွည္ႀကီးေတြဟာရွိသည္။
ငွက္သံ တက်ီတက်ီႏွင့္အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္း သစ္ပင္ေတြၾကားဆယ္ဟြန္းဟာဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိေပ။
ထိုအခိုက္မွာပဲ ေလခၽြန္သံ တခ်က္ၾကားလိုက္ရၿပီးအစကၿငိမ္သက္ေနသည့္ဆယ္ဟြန္းရဲ႕စးေတာ္ျမင္းဟာ ကဆုန္ေပါက္ေျပးေတာ့သည္။
" အားးး အေမေရ "
ဆယ္ဟြန္းမွာျမင္းဇက္ႀကိဳးကိုဆြဲလၽွက္ ကဆုန္ေပါက္ျမင္းႀကီးေပၚမွေအာ္ဟစ္ရင္း ပါလာေတာ့သည္။
ရုတ္တရက္ ျမင္းဟာက်ယ္ေလာင္စြာျမည္ဟီးရင္း ဆယ္ဟြန္းအားခါခ်ေတာ့သည္။
ေလခၽြန္သံကပိုနီးလာေလ ျမင္းဟာထိန္းမရျဖစ္ေလ။
ထို႔ေနာက္ဆယ္ဟြန္းဟာျမင္းေပၚမွေျမျပင္ထက္ ဒလိမ့္ေခါက္ေကြးျပဳတ္က်ကာ မုဆိုးမ်ားျပဳလုပ္ထားပံုရသည့္ ေထာင္ေခ်ာက္က်င္းႀကီးထဲျပဳတ္က်ကာျဖင့္ၾကယ္ေတြလေတြျမင္ကာ
မၾကာခင္မွာပဲအေမွာင္အတိ။
********************
"အင့်..နာတယ်"
ငိုမဲ့မဲ့မျက်ဝန်းသွယ်တွေနဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးတို့ကခပ်မဲ့မဲ့၊
အမှန်တကယ်ကိုတကယ်နာကျင်သွားပုံရသည့်ကြောင့်လားမသိ တင်ပါးလုံးလုံးတွေကိုဖိပွတ်လို့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံ့ပုံ့လေး၊
အားကြီးနဲ့ကန်ချလိုက်သည်မို့ချန်ယောလ်က စိုးရိမ်သွားရကာ အိပ်ယာပေါ်ကကမန်းကတန်းပြေးဆင်းလို့ ဆယ်ဟွန်းအနားရောက်သွားပါတော့တယ်။
တဆက်ထဲမှာပဲ စိတ်မကောင်းလဲဖြစ်သွားရတယ်။
" နာသွားတာလား ထထ ကိုယ်တော့်ကိုတွဲ"
" အမြဲတမ်းပဲ ကျွန်တော့်ကိုဆိုတအားလုပ်တယ်၊ မုန်းနေတာမို့လား ကွာရှင်းချင်နေလို့လား"
မျက်ရည်စတို့ဝေ့သီနေသည့်မျက်ဝန်းတွေကအမှန်တကယ်ကိုငိုချတော့မည့်ဟန်၊နှုတ်ခမ်းပါးတို့ဟာတုန်ယင်လာရင်းဆိုသည်။
" မုန်းနေတာ ကျွန်တော့်ကိုဆိုအမြဲမုန်းနေတာ အဲ့မင်းကြီးက "
ထူပေးတော့လဲမထပါပဲ မျက်လုံးကိုပွတ်လို့ ငိုနေပုံကတကယ့်ကိုသနားစဖွယ်၊ ချစ်စဖွယ်။
"ကိုယ်တော်မှားပါတယ်၊ လာ ထ မနက်စာ အတူသုံးဆောင်ရအောင်၊ မျက်နှာသစ်ပေးမယ်"
ပွေ့ချီတော့ သွယ်သွယ်ပြောင်းပြောင်းခန္ဓာကိုယ်လေးကစွေ့ခနဲပါလာသည်။
အသင့်ပြင်ဆင်ပေးထားသည့် ရေချိုးဆောင်အတွင်း ရေနွေးငွေ့တို့နှင့်ဖုံးလွှမ်းနေသည်မို့နွေးထွေးနေသည်။
သစ်သားစည်အတွင်းမထည့်ပေးမှီ အဝတ်တို့ကိုချွတ်ပေးတော့ငြိမ်ငြိမ်စက်သက်ကလေးနှင့်လိမ္မာသည့်ကောင်ငယ်လေးလို။
အတွင်းဝတ်အပေါ်ပိုင်းပါ ချွတ်ပြီး နောက် မျက်ရည်တို့ဖြင့်နီတာရဲမျက်နှာနုနုလေးအားစိတ်လိုလက်ရသန့်စင်ပေးမိသည်။
ဒီ ကြင်ယာတော်လေးနဲ့မှပဲ မလုပ်ဖူးတာတွေလုပ်နေမိတော့တာ...
ထို့နောက် လည်တိုင်တွေညှပ်ရိုးတွေမှအစ ပုခုံးသားနုနုတွေဆီ ရေနွေးနွေးဖြင့်ပွတ်သပ်သန့်စင်ပေးတော့ တအံ့တဩမော့ကြည့်နေသည်။
" ခုက ပြန်ချော့တာလား ၊ "
မကျေမနပ်ူဆူအောင့်အောင့်အသံဟာ ရဲရဲတင်းတင်း။
ဒီ လို ကောင်စားမျိုးလေးဟာအလိုလိုက်ရင်ကမ်းတက် တတ်သည့်အမျိုးအစားပေ။
" အော်ဟော ခု ကိုယ်တော့်ကိုဘယ်လိုလေသံနဲ့ပြောလိုက်တာလဲ "
မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ ဆူပူတော့ ဟွန့်ခနဲ မဲ့ကာဖြင့် တဖက်သို့ခေါင်းစောင်းပစ်ကာ မမြင်ချင်တော့သည့်ဟန်ပြုလုပ်လေသည်။
တင်ပါးတွေချည်းခပ်ဆတ်ဆတ်ရိုက်ပစ်ချင်တော့တာပါပဲ...
" သန့်စင်ပြီးပြီဆိုထတော့ ၊မနက်စာစားပွဲဝိုင်းမှာအသင့်စောင့်နေ၊ကိုယ်တော်ရေချိုးပြီး ထွက်လာမယ်"
" သူပဲစောက်အမျိုးမျိုး"
မကြားအောင်ပြောပေမဲ့ချန်ယောလ်က ကြားဖြစ်အောင်ကြားပါတယ်။
မသိချင်ယောင်သာဆောင်ပြီးနေနေလိုက်တော့တယ်။
ဒီအရိုင်းအစိုင်းလေးကို ဘယ်လိုပုံသွင်းရပါ့မလဲ...
**********
" ကြင်ယာတော်လေး နေထိုင်ကောင်းပါရဲ့လား၊ ကျွန်တော်မျိုးတို့ သမားတော်ခေါ်ပေးရမလား"
အပြေးအလွှားရောက်လာသည့်ဆယ်ဟွန်းအထိန်းတော်ကြီးက တကယ့်ကိုအလွန်အမင်းစိုးရိမ်နေဟန်၊
မိဘမေတ္တာနှင့်ဝေးနေခဲ့သည့် ဆယ်ဟွန်းမှာ မျက်ရည်လည်အောင်ပင်ဖြစ်ရသည်။
" ကျွန်တော်နေကောင်းသွားပါပီ။ တင်ပါးပဲနာနေတာ"
အထိန်းတော်ကြီးတွေဟာ ဆယ်ဟွန်းရဲ့စကားကြောင့်မျက်နှာတွေရဲခနဲ။
" အဲ့မင်းကြီးလေ သူများကနေမကောင်းပါဘူးဆို တအားလုပ်တာ "
" ကျွန်..ကျွန်တော်မျိုးတို့အားရှိတာတွေပြင်ဆင်ပေးပါ့မယ်"
ဆယ်ဟွန်းဟာမိမိစကားရဲ့အတိမ်အနက်ကို သတိမပြုမိပါဘဲ ဝမ်းသာအားရခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။
အထိန်းတော်ကြီးဟာတော့ နေမကောင်းနေသည့်ကြင်ယာတော်လေးကိုတောင်မသနားပဲ အိပ်ဆောင်ဝင်သည့်မင်းကြီးအားအံေဩာမဆုံးဖြစ်နေခဲ့ပါသည်။
မိမိတို့ကြင်ယာတော်လေးအတွက်လဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရင်းပေါ့..
******************
ကိုယ်လုပ်တော်ယွီဟာ ခုရက်ပိုင်းတွေ မျက်နှာမကောင်းလှဘူး။
သူမဟာ မင်းကြီးရဲ့ အနှစ်သက်ဆုံးကိုယ်လုပ်တော်ဖြစ်သည့်အပြင် အလိုလိုက်ခံ ဖူဖူးမှုတ်ခံထားရသည့် အနောက်မြောက်နိုင်ငံမှ မင်းသမီးလေးမို့ စိတ်ညစ်စရာဆိုတာမရှိသလောက်ပင်၊
သူမ ကအလိုမကျ၍ မျက်နှာကြီးသုန်မှုန်နေသည်မို့ အပါးတော်မြဲတွေဟာကြောက်လန့်၍ စိုးတထိတ်ထိတ်ရှိနေခဲ့လေသည်။
" မြေခွေးလို တဏှာကောင်ကများ ရာရာစစ "
သူမသည် တွေးရင်းစိတ်တိုလာပုံဖြင့်စားပွဲထက်က အလှတင် ပန်းအိုးအားနံရံထက်ပစ်ပေါက်လိုက်ပြန်တယ်။
" ဒင်းက ငါတောင်ခြေမချဖူးတဲ့ အရှင့်ရဲ့အိပ်ဆောင်မှာ..."
မယ်တော်ကြီးနှင့်သားတော်သမီးတော်တို့မှလွဲ မည်သည့်ကြင်ယာတော်၊ ကိုယ်လုပ်တာ်၊ ယုတ်စွအဆုံးမိဖုရားခေါင်ကြီးတောင်ခြေချခွင့်မရတဲ့အိပ်ဆောင်မှာ ၂ညတိုင်တိုင်အိပ်စက်ခွင့်ရသည့် အနှီ အမျိုးသားငယ်အားမုန်းတီးစိတ်တို့ကတရိပ်ရိပ်နှင့်...
အရှင်မင်းကြီးထံမှ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့ဖောဖောသီသီရသည့်သူမတောင်တခါမှ ဖိတ်ခါ်ခြင်းမခံရပေ။
ဒါကို ဆွဲဆောင်မှုမရှိသည့်ယောကျ်ားတယောက်ဖြစ်သည့်ထိုသူဟာ တံခါးမရှိဓားမရှိဝင်ထွက်နေပုံက သူမ ဒေါသကိုဆွနေသလိုခံစားရသည်။
အနည်းဆုံးတော့ ထိုလူကိုသူ့နေရာသူသိအောင်သင်ခန်းစာပေးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
****************
ဆေးရေး ပန်းချီ တို့ကိုကြိုးကြိုးစားစားသင်ယူနေသည့်ဂျုံအင်နီးကြောင့်ဘတ်ခ်ဟျွန်းဟာ ဘေးကကြည့်နေရင်းက ထိုကလေးအားချစ်မြတ်နိုးစိတ်တို့ကတရိပ်ရိပ်၊
ဒီကလေးလေးဟာ တကယ့်ကိုအလိမ္မာလေး၊
မည်သည့်သင်ကြားခြင်းမျိုးကိုမဆိုမျက်နှာတချက်မပျက်သင်ယူရှာသည်။
" ခဏလောက်နားပါအုန်းကွာ"
ဆေးစက်တို့ဖြင့်ပေရေနေသည့်လက်ခုံလေးအားဆွဲယူဆုပ်ကိုင်ရင်းဆိုတော့ လဲ ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်လေး မျက်လွှာချလို့ လုပ်လက်စအလုပ်ကိုရပ်သည်။
" ခင်ဗျျား လက်လေးတွေကလှလိုက်တာ၊ စစ်သူကြီးတယောက်ရဲ့လက်လို့တောင်မထင်ရလောက်အောင်နုဖတ်နေတာပဲ"
ဘတ်ခ်ဟျွန်းရဲ့ ရှည်သွယ်လှသောလက်သွယ်တို့အား ကြည့်ရင်းချီးမွမ်းသည့်ကလေးငယ်ကြောင့် ကျေနပ်မှုကအတိ။
ပါးညိုညက်ညက်လေးအားခပ်ဖွဖွပွတ်သပ်တော့ နားရွက်ဖျားတွေနီရဲလို့။
ဒီကလေးငယ်ဟာ ဖြူစင်လွန်းလို့ အရောင်ဆိုးဖို့ခက်တယ်။
သိပ်ကိုမြတ်နိုးချင်စရာကောင်းတဲ့ဝက်ဝံညိုလေးမို့ ဘယ်သူမှမမြင်အောင်ရင်ထဲထည့်သိမ်းဖွက်ထားလိုက်ချင်တော့တယ်။
စစ်ပွဲတရာဆင်နွှဲလာတဲ့စစ်သူကြီးဟာ ဒီ ဝက်ဝံလေးရဲ့ခြေရင်းမှာတော့အတုံးအရုံးကြွေဆင်းရပါတယ်၊
ငိုမှာစိုးလို့အတင်းအကြမ်းလဲမသိမ်းပိုက်ရက်နဲ့...တကယ့်ကိုခက်ပါတယ်။
***********
မကြာခင် ကျင်းပမည့် အမဲလိုက်ပွဲကြောင့် အရှင်မင်းကြီးမှ အစ စစ်သူကြီးဘတ်ခ်ဟျွန်းအပါအဝင်မိဖုရားခေါင်ကြီး ၊စသဖြင့် မြှားပစ်တတ်ကျွမ်းသူ တိုင်းဟာ လေကျင့်ရေးကွင်းအတွင်းအပြင်းအထန်လေ့ကျင့်နေကြသည်။
နန်းတော်ရဲ့အပြင် မြောက်ဘက်တောအုပ်အတွင်းအပျော်တမ်းအမဲလိုက်ပွဲ လုပ်မည်ဖြစ်၍ ဆယ်ဟွန်းမှလွဲလူတိုင်းကစိတ်လှုပ်ရှားပျော်ရွှင်နေကြတယ်။
ဆယ်ဟွန်းကတော့ ၂ရက်သာတက်ပြီးဖင်နာလို့ခေါင်းကိုက်လို့စသဖြင့်အကြောင်းပြချက်မျိုးစုံဖြင့် မြှားပစ်သင်တန်းအားလွတ်ခဲ့သည်မို့ အလွန်ပင်ပူဆွေးသောကရောက်နေရတယ်။
သေချာတာတခုကတော့...
လူကြားထဲ သောက်ရှက်ကွဲတော့မယ်ဆိုတာပါပဲ...
လေကြိုးတောင်ကောင်းကောင်းမဆွဲတတ်သည်မို့ထိုနွေအတွင်း မလိုက်ပါဘဲ အကြောင်းပြချက်တခုခုဖြင့်နန်းတော်ထဲကျန်နေခဲ့ဖို့သာအကြံထုတ်နေမိတော့တယ်။
*******
" ကြင်ယာတော်လေး မလိုက်လို့မရပါဘူး၊ အရှင်မင်းကြးကိုယ်တိုင်လိုက်ပါတာမို့ ကြင်ယာတော်လေး လုံးဝ နေခဲ့ဖို့မသင့်တော်ပါဘူး"
" ဟာ... အားအားယားယား တောထဲက အကောင်လေးတွေကိုလိုက်သတ်တာကြီးကျွန်တော်မလိုက်ချင်ပါဘူး "
ဆယ်ဟွန်းဟာ နန်းတော်က ထွက်ခွာခါနီးအချိန်အထိ သေလုအောင်ငြင်းတယ်။
ဒါပေမဲ့လဲ အချိန်တန်တော့လဲအသင့်ပြင်ဆင်ပေးထားသည့်အမဲလိုက်ဝတ်စုံအနီရဲရဲနှင့်နဖူးစည်းအားဝတ်ဆင်ကာ ဆူပုတ်ပုတ်နှင့်မြင်းပေါ်ပါလာရတော့တာပဲ...
စစ်သူကြီးဘတ်ခ်ဟျွန်းကိုယ်တိုင်ပေးအပ်လာသည့် မြှားကိုလွယ်လျက်မြင်းပေါ် ၇ရက် ထမင်းမစားရသည့်ရုပ်ဖြင့်ပါလာသည်။
နက်ပြာရောင် ဝတ်ရုံနက်ပြာရောင် နဖူးစည်းအားဝတ်ဆင်ထားသည့်ငလူးကောင်သည် သူ့မယားယွီ ၏ မြင်းဘေးယှဉ်လျက်ကြည်ကြည်နူးနူး။
" သူများအသတ်ကိုသတ်မှာကိုပျော်နေတာ၊ အကြင်နာတရားကိုမရှိဘူး၊ လိပဲဟာ သောက်ကောင်ကြီးမြေနိုးကြီး"
ဆယ်ဟွန်းသည် ရေငတ်သည်အထိ တလမ်းလုံးမနားတမ်းဆဲဆိုနေခဲ့တယ်။
.....
မကြာခင်စခန်းချရာ အရပ်ရောက်သည်။
ကိုယ်လုပ်တော်ယွီဟာ မြင်းပေါ်မှ မလှမပ ကုပ်တွယ်ဆင်းသည့်ဆယ်ဟွန်းအားမလိုမုန်းထားမျက်ဝန်းတို့ဖြင့် ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးစေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်လေတယ်။
ဒီ မိန်းမဟာဘယ်လောက်ပဲ ဆယ်ဟွန်းကြိုက်သည့် ရင်သားကြီးကြီးတွေရှိသည်ဆိုအုန်း ကောက်ကျစ်သည့်မျက်နှာထားကမလိုမုန်းထားတို့ရှိနေသည်မို့အနဲငယ်ရှိန်မိတယ်။
၂ယောက်တွဲ ၃ယောက်တွဲစသဖြင့်လူအသီးသီးဟာ အမဲလိုက်ရန်ထွက်သွားကြလေသည်။
ကလေးဖြစ်သည့်ဂျုံအင်နီးတောင်မြားပစ်ရာမှာ ဆယ်ဟွန်းထက်အဆပေါင်းများစွာ သာလွန်နေတာမို့ဆယ်ဟွန်းဟာ မြင်းကြီးဒုန်းစုန်းစီးပြီးသာကောင်နောက်မြှားဖြင့်လိုက်ပစ်ဖို့ဆိုတာဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ခြေ။
ထို့ကြောင့်အသာလေးထိုင်နေမိသည်။
"အဟင်း...ကြင်ယာတော်ဟွန်းက မြှားရေးအတော်လေးကျွမ်းနေတယ်လို့ကြားထားတယ် ဘယ်လိုလဲ ကျွန်တော်မျိုးမနဲ့ သားကောင်အပြိုင်လိုက်ကြည့်ကြမလား"
ခနဲ့တဲ့တဲ့ အသံနှင့်အတူ မြင်းပေါ်မှ သူမက နှိမ်သလိုကြည့်တယ်။
ဆယ်ဟွန်းက စိတ်မသက်မသာနှင့်ပဲအင်းမလုပ်အဲမလုပ် လဘ်ပင်းကိုဟိုပွတ်ဒီပွတ်လုပ်နေမိတယ်။
ထိုအချိန်မှာပဲ ဆယ်ဟွန်းတို့ရှိရာဆီ ငလူးကောင်ဟာရောက်လာလေတယ်။
သူမက လျှို့ဝျက်စွာပြုံးလိုက်ရင်း...
" အရှင်မင်းကြီး ကြင်ယာတော်ဟွန်းက ကျွန်တော်မျိုးမနဲ့အလောင်းစားတခုလုပ်နေတယ်၊ သားကောင်တကောင်ကိုအချိန်၂နာရီအတွင်းအပြိုင်လိုက်လို့နိုင်တဲ့သူကအရှင်မင်းကြီးရဲ့အိပ်ဆောင်ကိုတပတ်တာအပိုင်သိမ်းခွင့်တဲ့"
*ဟယ် မယ်မင်းကြီးမဒီစကားကို
ငါလေးမပြောမိပါလားနော်*
ငလူးကောင်ဟာမျက်နှာတချက်ပျက်သွားရင်းဆယ်ဟွန်းအားစူးစူးရဲရဲကြည့်လေတယ်။
အေး...
အထင်လွဲနေလိုက်...
ကိုယ့်မယားပဲကိုယ်နိုင်အောင်ထိန်းပါကွာ...
" ကောင်းပြီလေ ၊ အချိန် ၃နာရီပေးမယ်၊ ၃နာရီအတွင်းဒရယ်တကောင်ကို အရင်ယူလာနိုင်တဲ့သူက ကိုယ်တော့်အိပ်ဆောင်မှာတပတ်တာအိပ်စက်ခွင့်ရမဲ့အပြင် ယန်နိုင်ငံကဆက်သမဲ့ ကျောက်စိမ်းတွေကိုလက်ဆောင်အဖြစ်ပေးမယ်"
ကျောက်စိမ်းကိုမက်မောပေမဲ့ တပတ်တာအိပ်စက်ခွင့်ကိုတော့ ရူးနေလို့ လိုချင်မလား။
ကိုယ့်ကိုကိုအထင်ကြီးနေတဲ့ဒင်းရောချောက်တွန်းတဲ့ဒင်းဟာမရောဖျင်နဲ့ငုပ်သာ အကြိမ်ကြိမ်ဆောင့်သေလိုက်ကြ။
" ကဲ စတော့ "
ဆယ်ဟွန်းမှာ အံကြိတ်လို့ မြင်းပေါ်တက်ရင်းသူမနဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်တောလမ်းအတွင်းသို့ဝင်ရောက်လာလေတယ်။
ဆယ်ဟွန်းအာ မြင်းပေါ်မှာခေါင်းငိုက်စိုက်ကြလို့ ပါလာမိတယ်။
သောက်ကျိုးနဲကြင်ယာတော် ဖြစ်ပြီးထဲက ဘဝက ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျလိုက်တာဆိုတာ။
ပြီးတော့ တဘဝလုံးဒီလိုပဲ ကံဆိုးနေတော့မှာ ဆယ်ဟွန်းသိတယ်။
ပြေးနေတဲ့ဒရယ်မပြောနဲ့ ရှေ့တည့်တည့်တွင်ဒရယ်အသေတကောင်သစ်ပင်မှာလာချိတ်ပေးတောင်ဆယ်ဟွန်းကထိအောင်ပစ်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။
ပတ်ပတ်လည်တွင် ဒရယ်မပြောနဲ့ယုန်တောင်မရပါပဲ လည်ပင်းညောင်းအောင်မော့ကြည့်ရသည့်နှစ်ချို့ကျွန်းပင်ရှည်ကြီးတွေဟာရှိသည်။
ငှက်သံ တကျီတကျီနှင့်အုပ်အုပ်ဆိုင်းဆိုင်း သစ်ပင်တွေကြားဆယ်ဟွန်းဟာဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်းမသိပေ။
ထိုအခိုက်မှာပဲ လေချွန်သံ တချက်ကြားလိုက်ရပြီးအစကငြိမ်သက်နေသည့်ဆယ်ဟွန်းရဲ့စးတော်မြင်းဟာ ကဆုန်ပေါက်ပြေးတော့သည်။
" အားးး အမေရေ "
ဆယ်ဟွန်းမှာမြင်းဇက်ကြိုးကိုဆွဲလျှက် ကဆုန်ပေါက်မြင်းကြီးပေါ်မှအော်ဟစ်ရင်း ပါလာတော့သည်။
ရုတ်တရက် မြင်းဟာကျယ်လောင်စွာမြည်ဟီးရင်း ဆယ်ဟွန်းအားခါချတော့သည်။
လေချွန်သံကပိုနီးလာလေ မြင်းဟာထိန်းမရဖြစ်လေ။
ထို့နောက်ဆယ်ဟွန်းဟာမြင်းပေါ်မှမြေပြင်ထက် ဒလိမ့်ခေါက်ကွေးပြုတ်ကျကာ မုဆိုးများပြုလုပ်ထားပုံရသည့် ထောင်ချောက်ကျင်းကြီးထဲပြုတ်ကျကာဖြင့်ကြယ်တွေလတွေမြင်ကာ
မကြာခင်မှာပဲအမှောင်အတိ။
********************