— თვითმფრინავი მალე დაეშვება... გთხოვთ შეიკრათ უსაფრთხოების ღვედები...
ისმის სტიუარდესას გამაყრუებელი ჭყიპინა ხმა... ისე მიშლის ნერვებს რამისაა მივიდე და ის მიკროფონი გადავაყლაპო...
მალე თვითმფრინავიც დაეშვა... როგორც კი მიწაზე ფეხი დავდგი მაშინვე შვება ვიგრძენი... ისეთი შეგრძნება მქონდა... თითქოს მთელი ცხოვრება ჰაერში ვიყავი...
ბარგთან მივედი გადმოვიღე... გასასვლელისკენ წავედი... ტაქსი გავაჩერე და ჩემი ძმის მოცემული მისამართისკენ დავიძარი...
შუგას pov:
— ბიჭებო... რაღაც მინდა გთხოვოთ...
არემი— ვაა თვით შუგას აქვს ჩვენთან სათხოვარი?...
— გეყოს ახლა და მომისმინეთ... ესეიგი... როგორც იცით მე და მყავს...
ჯკ— ხო მერე...
— მაცადე... ესეიგი... დღეს ის ამერიკიდან ჩამოვა... და თუ ნებას მომცემთ მინდა რომ დაახლოებით 1 კვირა ჩვენთან დარჩეს... მისი სახლი სანამ რემონტს მორჩება... სასტუმროშიც ვერ დავტოვებ რადგან რაღაც გარკვეული მიზეზების გამო იქ დარჩენა ეშინია...— იმედიანი სახით შევხედე ბიჭებს... იმის მოლოდინში რომ დამთანხმდებოდნენ...
ჯინი— თუ საჭმლის კეთება იცის მე წინააღმდეგი არ ვარ...
ჯიმინი— თუ ლამაზია არც მე...
ვი— თუ ვიდეო თამაშებს თამაშობს არც მე...
არემი— თუ წიგნების კითხვა უყვარს არც მე...
ჰოპი— თუ პოზიტიურია არც მე...
— ანუ თანახმა ხართ?... კაი მაშინ მალე ჩამოფრინდება და მოვა...
ჯკ—მოიცა ესე მალე მიწერე?...
— ხო გუშინ მივწერე😁 ვიცოდი რო დამთანხმდებოდით და ეგრევე ვუთხარი... — ოთახიდან გამოვედი... ჩემს ოთახში შევედი და საწოლზე წამოვწექი...
დაახლოებით ნახევარ საათში ოთახში ჯიმინი შემოვიდა... არა კიარ შემოვიდა შემოაგდეს...
— შენ რაიყო სიკვდილი მოგინდა?!..— წამოვიყვირე და დაფეთებულ ჯიმინს შევხედე...
ჯმ— ჰიონ მენეჯერმა დაგვირეკა და გვითხრა რომ სასწრაფოდ უნდა მივსულიყავით... ახალ კლიპთან დაკავშირებით საქმე აქვს... და რეპეტიციებიც უნდა გავიაროთ
— აიშშშ... ესენი ხო არ დაგასვენებენ რა ორი წუთით... უუხხხ... კარგი მალე გამოვალ— ჯიმინი ოთახიდან გავიდა... მე კარადასთან მივედი გამოვიცვალე და მისაღებში გამოვედი...
ყველა მანქანებში გადავნაწილდით და ბიგჰიტისკენ დავიძარით...
ჯივონის pov:
აიშ როგორ დავიღალე... ჯერ ნიუ-იორკიდან არ მეყო 13 საათი და ეხლა ეს 2 საათიანი მგზავრობა... უკვე ყველა სახეობის ტრანსპორტი შემზიზღდა...
როგორც იქნა მივაღწიე იმ სახლამდე... ნუუ დიდი არაფერი მაგრამ რაღაცა მაინც ხოა... თან ამ სახლში როგორც ვიცი შვიდი ბიჭი ცხოვრობს...
სახლთან მივედი და ზარს დავაჭირე თუმცა კარი არავინ გამიღო...
კიდევ ბევრჯერ ვცადე თუმცა უშედეგოდ... ბოლოს როგორც იქნა მოვიფიქრე და იმ იდიოტს დავურეკე... მაგრამ რად გინდა... იდიოტია... ტელეფონი გამორთული აქვს... უუხხხ... როგორ მიშლის ნერვებს...
— ეხლა რაუნდა ვქნა??...— ვბუტბუტებ და კარს ზურგით ვეყუდები... თავს აქეთ იქით ვაქნევ და ბოლოს ვამჩნებ რომ კარებზე როგორც სხვა დანარჩენს საკეტი და კოდი აქვს...
ორივეს წითელი ნიშანი ჰქონდა... ესეიგი ორივე საკეტით იყო ჩაკეტილი...
ჯერ გასაღების საკეტთან დავიხარე და შევათვალიერე... თმაში ხელი შევიყავი და თმის სამაგრი (ნევეძინკა) მოვიძრე... ნუ ეხლა დიდად არ მიყვარს ამ რაღაცეების ტარება მაგრამ ყოველი შემთხვევისთვის დამაქვს... პატარაობაში მამაჩემის მეგობრებმა მასწავლეს როგორ უნდა გამეხსნა საკეტები ამით... და მინდა გითხრათ რომ ძალიან გამომადგა... რადგან ამერიკაში 10 საათის შემდეგ საცხოვრებლებს კეტავდნენ... მე კიდე გართობას 1-2 საათზე ვრჩებოდი... ამიტომაც მიწევდა მუდმივად ჩუმად გამეღო საკეტები და სახლში შევპარულიყავი...
დაახლოებით 2 წუთი წვალების შემდეგ... როგორც იქნა საკეტი გამწვანდა... როგორც მიხვდით ერთი საკეტი გაიღო... ახლა კი ჯერი სენსორებიან საკეტზე მიდგა...
— უხ ეს კორეელი ხალხი რაა... რაში სჭირდებათ ეს კოდიანები... მარა მეც კორეელი ვარ...😒— ვბუტბუტებდი და ვფიქრობდი რა უნდა ჩამეწერა...
სულ რაღაც 6 ცდა მქონდა... როგორც მივხვდი კოდი ოთხ ნიშნაა რადგან უაზროდ ჩავწერე ოთხი ციფრი და ეგრევე გაანულა...
ინტერნეტით მოვძებნე ბითიესის რამოდენიმე წევრის დაბადების წლები და ვცადე კიდეც თუმცა უშედეგოდ...
ბოლოს როდესაც ერთი ცდა მქონდა დარჩენილი... ვიფიქრე დებიუტის წელი იქნებათქო და ამიტომაც ძებნი შედეგად ვიპოვე... ჩავწერე და... სტუკააა... ეგაა... საკეტიც გამწვანდა...
ბედნიერმა სახელური ჩამოვწიე და შიგნით შევედი... ჩემს გორილებთან ერთად
ნუუ შვიდი ბიჭის კვალობაზე სისუფთავე არის... ცუდს ვერ იტყვი...
ჩანთები იქვე მდივანთან დავაწყე და შიმშილის გამო გალასლასებული სამზარეულოში გავქანდი...
მაცივარი გამოვაღე და უაზრო საჭმელები დამხვდა... შემდეგ უჯრებში ვიქექავე და ოპააა... ისაა რაც ამდენი ხანია მენატრება... დასაყენებელი სუპი (ერთჯერადი)
წყალი ავადუღე და გაკეთება დავიწყე... ჭამა მალევე დავასრულე... ტელევიზორს მივუჯექი და სიახლეების კურება დავიწყე...
ბოლოს მომბეზრდა და გადავწყვიტე ოთახები დამეთვალიერებინა...
ყველა ოთახს სახელი ეწერა... პირველი ჯიმინის ოთახი იყო... შიგნით შევიხედე და ძალიან საყვარლობა ოთახი დამხვდა... განათებული ... მოოქროსფრო და მოყვითალო ფერებში...
მეორე ოთახი... როგორც ეწერა თეჰიონის იყო... ოთახში შევედი და საწოლზე დადებულ სათამაშოს რო შევხედე ძალიან მომეწონა... გულის ფორმის თავი ჰქონდა და კოპლებიანი ტანი... თვითონ ოთახი კი მომწვანო ფერებში იყო...
მესამე ოთახი ჯონგუკის იყო... ოთახში სავარჯიშო ნივთები იდო... ძალიან სუფთა და მოწესრიგებული... თითქმის ყველა ნივთი იასამნისფერში ჰქონდა...
მეოთხე ოთახში რო შევიხედე ეგრევე უკან გამოვედი... ის ისეთ საშინელ ვარდისფერ ფერში იყო რო რამის გული გამისკდა... ვერ ვიტან ამ ფერს... როგორც ვიცი აქ მხოლოდ ბიჭები ცხოვრობენ და ეს რა ჯანდაბაა... კარს დავხედე და იქ სახელი ჯინი ეწერა...
— ალბად გოგოა და ეს სახელი ჰქვია...— ჩავილუღლუღე და სხვა ოთახებისკენ გავქანდი...
ასე გავაგრძელე თვალიერება სანამ ჩემი ანტიკვარი ძმის ოთახამდე არ მივედი... არ მეგონა ამასაც ჩემნაირი გემოვნება თუ ექნებოდა... ყველაფერი შავ ფერებში აქვს... როგორც კი ფეხი შევაბიჯე ესე მეგონა სამძიმარზე ვიყავი... თუმცა არ დაგიმალავთ და გეტყვით რომ მეც როგორც შუგა... ვგიჟდები შავ ფერებზე...
ოთახებში ბოდიალის შემდეგ გადავწყვიტე სამზარეულოში ავსულიყავი და რამე საჭმელი გამეკეტებინა მათთვის...
სამზარეულოში ვიყავი და ჭარხალს ვჭრიდი როდესაც კარების წრიპინის ხმა იყო... ესეიგი ვიღაც მოვიდა...
ბოლოს კი ბიჭების ჟრიამული გავიგე... ამიტომაც ეგრევე გასასვლელისკენ გავქანდი... დანიანი და წითელი ხელებით...
— იდიოტო... სად ჯანდაბაში ეგდე?... ჰააა?... რო გირეკავდი არ უნდა მიპასუხო?... იქნებ დავიკარგე ან ვიღაცამ მომიტაცა... ან საერთოდ ცოცხალი ვერ გამოვაღწიე იმ აეროპორტიდან...— განწირული ვეჩხუბები შუგას და დანიან ხელს ჩემდაუნებურად ვიქნევ... მის უკან კი შეშინებულ ბიჭებს ვხედავ... ერთ-ერთმა კი რამისაა იტიროს იმდონემდეა მისული...
შგ— კარგი ჯიჯი ( ზედმეტსახელი) რაა შენ ისეთი მელა ხარ სად დაიკარგები... ან ვინ მოგიტაცებს... ისეთი ხარ აქეთ მოიტაცებ ვინმეს... ეხლა კი მოდი უნდა ჩაგეხუტო შე დამპალო... მომენატრე...— ჩემსკენ წამოიწია და ხელები გაშალა...
ჯჰ— ისა და... დარწმუნებული ხარ რო ეგ შენი დაა?... საშიშად გამოიყურება...
თჰ— ხოოო... ნახე ხელში დანა უჭირავს და თან ხელებიც და დანაც წითელია...
შგ— რეებს როშავთ იდიოტებო... ჩემი დაა... გაიცანით... მას ჯივუნი ჰქვია... ჯიჯი ეს თეჰიონია.. ეს ჰოპი... ეს არემი... ეს ჯონგ...— სიტყვა აღარ დავამთავრებინე...
— აღარ გინდა ყველა ვიცი...
შგ— მოიცა საიდან შენ ხო ჩვენი ფანი არ ხარ...
— სულელო... სანამ კარს გავაღებდი ყველა წევრი ვნახე ინტერნეტში და მაგათი დაბადების წლებიც კი ვიცი...— მხარი გავკარი და გავუღიმე...
ჯინი— უი მართლა... კარი როგორ გააღე...
— მაგას რაუნდა... მაგას ჰეითერებიც კი გაიგებენ რო თქვენი დებიუტის წელია... არმი ხო საერთოდ... — უემოციოდ ჩავიღიმე და ხელებს დავხედე...
ჯკ— და საკეტი...
— ააა ეეგგ?... ხოო... ეგ ყველაზე ადვილი იყო... სულ რაღაც 2 წუთი მოვუნდი... ნევენძიკით გადაატრიალე და ვსო ეგაა...
რმ— ვაა მაოცებ...
— კარგით ბიჭებო მე წავალ გავაგრძელებ საჭმლის კეთებას და მოვალ...
ჯნ— არა არგინდა მე გავაგრძელებ... იქამდე კი თქვენ ოთახები ანახეთ— ბიჭებს ხელები დაუქნია და დანა გამომართვა... სამზარეულოში გავიდა და შენი დაწყებული საქმის დამთავრება შეუდგა...
შგ— წამო მიგაცილებ...
— ოკი..👌🏻— ჩანთები აიღო და მის გვერდით ოთახთან მიმიყვანა...
შგ— აი ესაა შენი ოთახი... ეხლა კი ამოლაგდი და მოწესრიგდი... ხელების დაბანა არ დაგავიწყდეს...— ლოყაზე მაკოცა... გამიღიმა და ოთახიდან გავიდა...
ოთახს დეკორაცია გავუკეთე... ამოვლაგდი... მოვწესრიგდი და საწოლზე გადავწექი... იმ დონემდე ვიყავი დაღლილი რომ როგორც კი თვალები დავხუჭე ეგრევე დამეძინა...
——————————
მეგობრებო ეს ჩემი მეორე ფიკია... იმედი მაქვს მოგეწონებათ და დაგაინტერესებთ... 🖤💜
კომენტარებს ველი თქვენს აზრთან დაკავშირებით...
ღიირს გასაგრძელებლად?