25 Ιουνίου 2021
Το χειρότερο πράγμα στην Αθήνα ήταν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αυτό το είχε μάθει η Μηλινόη με τον άσχημο τρόπο με διάφορες λιποθυμίες μέσα στα λεωφορεία της Καλλιθέας και τα τραμ της παρλιακής μέρες που είχε καύσωνα όμως έπρεπε να πάει κάπου. Από τότε που της αγόρασαν οι γονείς της αμάξι δεν είχε μπει ξανά σε δημόσια οχήματα και όσο μακρυά κι αν ήθελε να πάει, πάντα οδηγούσε αποφεύγοντας τον κόσμο και το άγχος που την έπιανε μέσα σε αυτόν. Η ζωή της ήταν πιο εύκολη έτσι καθώς εκτός από την πολυκοσμία, τα μικρόβια και την ασφυξία, μισούσε και την ασυνέπεια των οδηγών ή την το γεγονός πως το λεωφορείο έπρεπε να σταματήσει σε είκοσι στάσεις για να φτάσει τερματικό.
Εκείνη την Κυριακή βέβαια, όταν το αμάξι της έμεινε στην μέση της Αμφιθέας, επέστρεψε πάλι σε έναν κόσμο χωρίς αμάξι. Ο Θεμιστοκλής της είπε πως έπρεπε να ευχαριστεί τον Θεό που δεν σκοτώθηκε ή δεν την τράκαρε κανένας, αλλά εκείνη όταν το αμάξι το πήρε γερανός το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί ήταν πως θα γυρνούσε σπίτι με λεωφορεία. Η αλήθεια ήταν πως είχε ξεχάσει ποια έπρεπε να πάρει για να γυρίσει σπίτι της ή από ποια πλευρά και από την στιγμή που ούτε ο Απελλής ούτε ο Θεμιστοκλής δεν μπορούσαν να την γυρίσουν σπίτι, αποφάσισε να πάει με τα πόδια.
Μέσα στο μεσημέρι και στην ζέστη της Αθήνας η Μηλινόη θυμήθηκε γιατί ποτέ δεν της άρεσε η άσκηση ή ο αθλητισμός γενικότερα. Με είκοσι λεπτά περπάτημα ένιωθε τα πόδια της να την εγκαταλείπουν και είχε ιδρώσει παντού που ήταν το χειρότερο της. Παρ' όλα αυτά δεν σταμάτησε να περπατάει διότι στο σπίτι την περίμενε ένας άσπρος πίνακας με ένα άλυτο πρόβλημα που κάτι της έλεγε πως εκείνη ήταν η ημέρα που θα το έλυνε. Είχε φτάσει πολύ κοντά, με τουλάχιστον είκοσι λάθος προσεγγίσεις. Όμως για κάθε λάθος προσέγγιση, η Μηλινόη ήξερε πως απλά ερχόταν ένα βήμα πιο κοντά στην σωστή, οπότε δεν το έβαζε κάτω. Το μόνο που χρειαζόταν εκείνη την στιγμή ήταν ένα ποτήρι κρύο νερό και απόλυτη ησυχία. Μπορούσε να τα καταφέρει.
''Μήλι!'' άκουσε κάποια στιγμή μία φωνή και σταμάτησε κουρασμένη στηρίζοντας το βάρος της πάνω σε ένα δέντρο. Το σπίτι της δεν ήταν πολύ μακρυά από το σημείο που βρισκόταν, την μικρή εκκλησία της ενορίας της.
Τα μάτια της ήρθαν σε επαφή με τα φωτεινά, γεμάτα ζωντάνια καστανά μάτια του Ματέο ο οποίος είχε τρέξει από την μία άκρη του προαυλίου της εκκλησία σε αυτήν σε χρόνο μηδέν. Φαινόταν τόσο ιδρωμένος όσο και εκείνη με τα μαλλιά του πιασμένα σε ένα μικρό τσουλούφι για να μην πέφτουν οι μπούκλες μέσα στα μάτια του ενώ η μπλούζα του είχε παντού υγρά σημεία.
''Γιατί είσαι έτσι;'' την ρώτησε και εκείνη απλά τον κοίταξε εκνευρισμένη προσπαθώντας ακόμα να βρει την ανάσα της.
''Περπατούσα μισή ώρα, μου έμεινε το αμάξι'' του εξήγησε και ύστερα από μία παύση τον ρώτησε ''Έχεις νερό;''.
Εκείνος έγνεψε αρνητικά και έπειτα της αποκρίθηκε ''Γιατί δεν ήρθες με το λεωφορείο;''.
''Τα μισώ τα λεωφορεία'' ομολόγησε ειλικρινά με ένα ύφος αηδίας ''Έχουν κόσμο και όλοι μυρίζουν και κάνει ζέστη''.
''Τότε γιατί δεν πήρες ταξί;'' την ρώτησε και εκείνη τον κοίταξε με ορθάνοιχτα μάτια.
''Θεέ μου'' αναφώνησε και ακούμπησε το χέρι της στο κούτελο της ''Είμαι πολύ ηλίθια''.
''Πάντα λες πως ο δείκτης νοημοσύνης σου αγγίζει το εκατόν ογδόντα μία κακή μέρα'' της αποκρίθηκε μπερδεμένος ο Ματέο.
''Μην το πεις στην αδελφή σου αυτό''.
''Είμαι τάφος'' της υποσχέθηκε και αφού κοίταξε πίσω του της είπε ''Θες να σε πάω εγώ σπίτι; Μην πέσεις κάτω''.
''Είσαι δώδεκα''.
''Ε και;''.
''Είσαι δώδεκα! Δεν θα με πας εσύ σπίτι!''.
''Όπως θες'' ανασήκωσε βαριεστημένα ο Ματέο τους φίλους τους, ''Θες να παίξεις μαζί μας ποδόσφαιρο;'' την ρώτησε ύστερα.
''Πως φαίνομαι; Θέλω;'' του αποκρίθηκε ειρωνικά η Μηλινόη ''Γιατί παίζετε μεσημεριάτικο ποδόσφαιρο έτσι κι αλλιώς;''.
''Κανονικά παίζουμε το απόγευμα, όμως η seniora Ρόζα μας είπε πως μπορούμε να παίξουμε και την ώρα του κατηχητικού από την στιγμή που βάλουμε αντηλιακό. Εγώ δεν το χρειάζομαι βέβαια, δεν έχω βάλει ποτέ στην ζωή μου''.
''Κατηχητικό;'' ρώτησε η Μηλινόη και κοίταξε την εκκλησία γοτθικού ρυθμού ''Νόμιζα πως αυτό το είχαν μόνο οι ορθόδοξοι''.
''Όχι, και οι καθολικοί έχουν'' της αποκρίθηκε ο Ματέο ''Έχει πλάκα, κάνουμε διάφορα πράγματα''.
''Ναι, φαντάζομαι θα είναι πολύ διασκεδαστική η πλύση εγκεφάλου'' μουρμούρισε η Μηλινόη.
''Τι εννοείς;''.
''Ματέο'' ξεφύσησε η Μηλινόη ''Είσαι έξυπνο αγόρι''.
''Πιστεύεις ότι είμαι έξυπνος;'' τσίριξε το αγόρι ενθουσιασμένος και η Μηλινόη του έκανε νόημα να ησυχάσει.
''Ναι'' του επιβεβαίωσε η Μηλινόη ''Δεν καταλαβαίνω γιατί πιστεύεις στον Θεό από την στιγμή που είσαι τόσο έξυπνος''.
''Δεν νομίζω να είναι θέμα εξυπνάδας'' της αποκρίθηκε μπερδεμένος ο Ματέο ''Η Έσμε είναι έξυπνη αλλά πιστεύει''.
''Θα το προσπεράσω αυτό επειδή είναι αδελφή σου'' του εξομολογήθηκε πιάνοντας τον ώμο ''Γιατί πιστεύεις;''.
''Ε;''.
''Άκουσες την ερώτηση''.
''Επειδή...-''.
''Επειδή πιστεύει και η αδελφή σου'' τον διέκοψε η Μηλινόη ''Η Έσμε πιστεύει επειδή πιστεύουν και οι γονείς σας αντίστοιχα. Επίσης πιστεύετε μόνο και μόνο επειδή έτυχε να γεννηθείτε εδώ και να έχετε την συγκεκριμένη οικογένεια. Εάν βρισκόσασταν στην Ινδία, θα ήσασταν Ινδουιστές και εάν ήσασταν στην Τουρκία, η αδελφή σου θα φορούσε μαντήλα. Η θρησκεία είναι κάτι τόσο τυχαίο που μου φαίνεται αστείο το πως μπορεί να ξεγελάσει και τους πιο έξυπνους ανθρώπους''.
''Δεν...δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι'' μουρμούρισε σκεπτικό το αγόρι.
''Η επιστήμη από την άλλη είναι σταθερή. Υπάρχουν διαφωνίες φυσικά, όμως στο τέλος της ημέρα βασιζόμαστε σε γεγονότα και εξονυχιστική έρευνα''.
''Δεν μπορούν να υπάρξουν και τα δύο;''.
''Υποθέτω'' του αποκρίθηκε η Μηλινόη ''Όμως όλο και λιγότεροι πιστεύουν, πόσο μάλλον επιστήμονες. Αυτό κάτι σημαίνει. Ίσως δεν έχουμε πια ανάγκη κάποια θεότητα για να εξηγήσουμε βασικά πράγματα και όσα είναι ακόμα ανεξήγητα, οι άνθρωποι βασίζονται στους επιστήμονες για δώσουν μία απάντηση''.
''Οπότε εσείς είστε ο Θεός τώρα;''.
''Εεε'' αναφώνησε νευρικά η Μηλινόη ''Όχι. Επιστήμονες, απλά επιστήμονες''.
''Κατάλαβα'' αναφώνησε σκεπτικό το αγόρι και η Μηλινόη χαμογέλασε στο πόσο αθώο φαινόταν. Σε αντίθεση με την αδελφή του, ο Ματέο πάντα την άκουγε και έπαιρνε την γνώμη της στα σοβαρά λες και ήταν ευαγγέλιο. Από την μία της άρεσε που ήταν κάτι σαν μέντορας στο μικρό αγόρι, το οποίο την θαύμαζε σαν βασίλισσα αλλά από την άλλη, πολλές φορές την τρόμαζε το πόσο σημαντικό ρόλο διαδραμάτιζε στις απόψεις που είχε ένα μικρό παιδί για τον κόσμο.
Ήταν βέβαια πολύ κουρασμένη για να ασχοληθεί περαιτέρω με τον μικρό Ματέο, οπότε αποχαιρετώντας τον συνέχισε την διαδρομή για το σπίτι της. Επειδή ήταν πολύ κοντά, μέσα σε δέκα λεπτά βρισκόταν πίσω στο διαμέρισμα της. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ανοίξει το κλιματιστικό, να βγάλει τα ρούχα της και να σωριαστεί στο έδαφος το οποίο ήταν ευχάριστα κρύο.
Έμεινε εκεί για τουλάχιστον δύο ώρες κοιτάζοντας το ταβάνι με το μυαλό της να τρέχει από τα πράγματα που έκανε εκείνη την μέρα στην σχολή, στα σχέδια της για την Αγγλία, στο πόσο της έλειπε το σπιτικό φαγητό του πατέρα της, στα οριακά δίπολα, σε ένα βιβλίο που ήθελε να διαβάσει στο οποίο η συγγραφέας αντιτίθεται πάνω στην θεωρία του Αινστάιν ότι ο χρόνος δεν υπάρχει. Στιγμές όπως εκείνη που το μυαλό της την απασχολούσε με εκατό διαφορετικά θέματα, αναρωτιόταν εάν θα άντεχε εάν ήταν ο τελευταίος άνθρωπος πάνω στην γη.
Ίσως ήταν παράξενο που μπορούσε να κάνει εσωτερικές συζητήσεις για τόσα πολλά αντικείμενα ή που θαύμαζε τον εαυτό της ή που τον θεωρούσε από τα μόνα άτομα που μπορούσε να συνομιλήσει. Η ψυχολόγος της της είχε πει πως όλοι οι άνθρωποι λίγο πολύ μιλάνε στον εαυτό τους και κάνουν ένα εσωτερικό ταξίδι συζήτησης και πληροφορίας. Όμως οι συζητήσεις στο κεφάλι της ήταν τόσο ζωντανές μερικές φορές που αμφέβαλλε εάν η ψυχολόγος είχε καταλάβει ακριβώς τι εννοούσε. Αισθανόταν λες και είχε καπνίσει δύο μπάφους, με απόλυτη διαύγεια και ενσυναίσθηση του κόσμου γύρω της. Αυτό ήταν το δύσκολο με το μυαλό της που ποτέ κανένας δεν καταλάβαινε. Δεν έκλεινε ποτέ, δεν έσπαζε, δεν ράγιζε. Ήταν μία απόλυτα τελειοποιημένη μηχανή που δούλευε όσο η Μηλινόη ήταν ζωντανή.
Με χρόνια θεραπείας είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως σε αυτό δεν ευθυνόταν μόνο η υψηλή της νοημοσύνη αλλά και η ψυχοσύνθεση της, το άγχος της, η κοινωνική της φοβία που δεν υπήρχε βέβαια πια αλλά ακόμα την στοίχειωνε, η εσωστρέφεια της. Ήταν διάφορα πράγματα που την έκαναν την σαρκαστική, προσβλητική, αχώνευτη και απόμακρη Μηλινόη που όλοι ήξεραν.
Η κοπέλα έκανε αυτές τις σκέψεις πέρα, προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό της πως δεν την ένοιαζε η γνώμη του κόσμου διότι ο περισσότερος κόσμος ήταν ηλίθιος. Για να αποσπάσει τον εαυτό της, έπιασε τον μαρκαδόρο της και συνέχισε να δουλεύει. Ανυπομονούσε να τελειώσει αυτό το πρόβλημα για να ασχοληθεί με πράγματα που όντως είχαν σημασία και η λύση σου θα πρόσφερε μία αληθινή βοήθεια η γνώση στην επιστήμη.
Όσο δούλευε πάνω σε αυτό σκέφτηκε πόσο σιχαινόταν τα σκέτα, εξειδικευμένα μαθηματικά. Διότι τα μαθηματικά ήταν ένα πλαστό πράγμα, ενώ η φυσική ήταν το πιο αληθινό πράγμα που υπήρχε στον κόσμο επειδή ήταν ο ίδιος ο κόσμος. Το Σύμπαν υπήρχε, τα άστρα υπήρχαν, οι πλανήτες υπήρχαν · οι πρώτοι αριθμοί με τους οποίους ασχολούνταν εκείνη την στιγμή βρίσκονταν μόνο στο κεφάλι της. Αν ήθελε να ασχοληθεί με ψεύτικα ανούσια πράγμα, θα γινόταν λογοτέχνης - ανατρίχιαζε μόνο και στην ιδέα.
Δεν γνώριζε πόση ώρα είχε περάσει έχοντας χάσει την αίσθηση του χρόνου, όταν άκουσε κάποιον να κοπανάει δυνατά την πόρτα της. Στην αρχή αναπήδησε και αναρωτήθηκε ποιος είχε φτάσει στο κατώφλι της από την στιγμή που δεν είχε πολλούς φίλους και συνήθως αυτοί που ήξερε χτυπούσαν τον κουδούνι (ο Απελλής και ο Θεμιστοκλής λάτρευαν τον ήχο που είχε εγκαταστήσει, ο οποίος ήταν σε κώδικα Μορς η φράση φύγε από το σπίτι μου). Όταν βέβαια κρυφοκοίταξε από το ματάκι ποιος ήταν και αντίκρισε μία γνωστή φιγούρα, ξεφύσησε και άνοιξε την πόρτα.
Πριν προλάβει να ρωτήσει τι γύρευε τέτοια ώρα εκεί, η Έσμε την έπιασε από την ζακέτα και την τράβηξε προς το μέρος της. Όσο η Μηλινόη φώναξε τρομαγμένα ''Θέμηηηη'', η Έσμε κοπάνησε την πλάτη της πάνω στον τοίχο δίπλα στην πόρτα και της γρύλισε ''Τι είπες στον αδελφό μου;''.
''Τίποτα!'' τσίριξε η Μηλινόη προσπαθώντας να καταλάβει τι είχε πειράξει την Έσμε.
''Άκου Μηλινόη'' της αποκρίθηκε εκνευρισμένη ''Δεν με νοιάζει πως ζεις την ζωή σου, στην δική μου οικογένεια όμως μην μπλέκεσαι''.
''Είσαι τρελή; Για ποιο πράγμα μιλάς;''.
''Νομίζεις ότι έχεις το δικαίωμα να κάνεις τέτοιες συζητήσεις με δωδεκάχρονα από άλλες οικογένειες και να...-''.
''Τι συζητήσεις;'' της τσίριξε η Μηλινόη και η Έσμε αφού χτένισε με το βλέμμα της το έκπληκτο πρόσωπο της κοπέλας, την άφησε.
''Όντως;'' την ρώτησε με ένα σαρκαστικό γέλιο ''Όντως δεν μπορείς να σκεφτείς τον λόγο που είμαι εκνευρισμένη;''.
''Κοίτα, εκνευρίζεσαι με τα περισσότερα πράγματα που κάνω οπότε θα πρέπει λίγο να με βοηθήσεις τώρα''.
''Θεέ μου!'' αναφώνησε στον εαυτό της η Έσμε και πέρασε τα χέρια της μέσα από τα μαλλιά της, ύστερα κοίταξε με ένα σοβαρό ύφος την Μηλινόη και της είπε με πιο ήρεμη φωνή ''Δεν έχεις το δικαίωμα να χώνεις τις απόψεις σου περί θρησκείας στον αδελφό μου. Ξέρεις πόσο σε θαυμάζει για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να καταλάβω! Και είναι μόνο δώδεκα! Επηρεάζονται και χειραγωγούνται πολύ εύκολα''.
Ξαφνικά η συμπεριφορά της Έσμε έβγαζε νόημα σε έναν βαθμό στο μυαλό της Μηλινόη. Ο κάθε ένας θα μπορούσε να είναι στην θέση της. Ίσως όντως έπρεπε να είχε κρατήσει το στόμα της κλειστό, βέβαια η Μηλινόη δεν ζητούσε ποτέ συγνώμη όταν έλεγε απλά την αλήθεια.
''Εννοείς ακριβώς αυτό που του έχεις κάνει εσύ;''.
''Τι εννοείς;''.
''Εσύ είσαι αυτή που τον έχει χειραγωγήσει! Άκους εκεί, κατηχητικό και μαλακίες''.
''Μόνο μπάλα παίζουνε!'' της αποκρίθηκε η Έσμε ''Ο Ματέο είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει, όμως είναι ακόμα μικρός να αποφασίσει σοβαρά''.
''Ελεύθερος όταν δεν έρχεται σε επαφή με άτομα που μπορούν να του εκφράσουν μία διαφορετική απο την δική σου άποψη;''.
''Μα μπορούν, δεν...-''.
''Τότε γιατί μου ζητάς τον λόγο; Δεν του είπα να γίνει σατανιστής ή κάτι τέτοιο, του είπα απλά ότι δεν υπάρχει Θεός''.
''Είναι γνώμη σου αυτό! Και το πέρασες σαν κάτι που ισχύει''.
''Επειδή ισχύει!''.
''Αυτό το πιστεύεις εσύ!''.
''Όχι!'' φώναξε η Μηλινόη ''Εγώ δεν πιστεύω, εγώ γνωρίζω, εγώ διαβάζω και ενημερώνομαι και συγκρίνω έρευνες''.
''Πρέπει να δέχεσαι και ότι κάποιοι άνθρωποι απλά πιστεύουν'' της αποκρίθηκε σοβαρά η Έσμε ''Δεν έχει σημασία όσο σίγουρη και να είσαι πως έχεις δίκιο, πρέπει να σέβεσαι την γνώμη του άλλου και την πίστη του''.
''Μα...-''.
''Πως θα ένιωθες εσύ εάν πήγαινα στον μικρό σου άθεο αδελφό και άρχιζα να του κάνω κήρυγμα για τον Χριστιανισμό;''.
''Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί εσύ πιστεύεις!'' της αποκρίθηκε αγανακτισμένη η Μηλινόη και η κοπέλα την κοίταξε μπερδεμένη.
''Τι εννοείς; Υπάρχουν πολλοί νέοι που πιστεύουν''.
''Καταρχάς, δεν είσαι νέα'' της αποκρίθηκε ειρωνικά ''Κοντεύεις τριάντα''.
''Σε περνάω κυριολεκτικά δύο χρόνια''.
''Και δεν εννοώ λόγω ηλικία αλλά λόγω....εεε''.
''Τι;''.
''Δεν σου αρέσουν οι γυναίκες;'' ρώτησε η Μηλινόη προσπαθώντας να αγνοήσει την αύξηση της θερμοκρασίας στο σώμα της. Το βλέμμα της ήταν κολλημένο στο πάτωμα, στα γυμνά πόδια της Έσμε και όχι στο πρόσωπο της.
''Γιατί ρωτάς; Ενδιαφέρεσαι;'' η φωνή της κοπέλας είχε έναν ειρωνικό τόνο και η Μηλινόη αμέσως σήκωσε το κεφάλι της. Χάρισε στην κοπέλα ένα οργίλο βλέμμα καθώς κοπάνησε το πόδι της στο πάτωμα.
''Προφανώς και όχι!'' της τσίριξε και παρατήρησε καθώς η κοπέλα απλά γέλασε σαρκαστικά, ικανοποιημένη που ταρακούνησε την Μηλινόη ''Έχω πιο σημαντικά πράγματα να κάνω''.
''Όπως το να χειραγωγείς δωδεκάχρονα''.
''Ω τι τρομερό! Οδήγησα τον αδελφό σου στο δρόμο των άπιστων που θα καούν στην κόλαση!'' της αποκρίθηκε ειρωνικά και η Έσμε ξεφύσησε με αγανάχτιση.
''Δεν πιστεύω ότι θα καείς στην κόλαση'' της εξομολογήθηκε και έτριψε τα μάτια της με μία αργή κίνηση. Για μια στιγμή η Μηλινόη παρατήρησε πόσο κουρασμένη φαινόταν η Έσμε και αναρωτήθηκε εάν προλάβαινε να πάρει μία ανάσα με όλα αυτά που κουβαλούσε στους ώμους της.
''Εγώ δεν καταλαβαίνω πως από την μία πιστεύεις αλλά από την άλλη δεν ακολουθείς κατά γράμμα όλα αυτά που γράφει στα βιβλία της θρησκείας'' συνέχισε η Μηλινόη ''Σ' αρέσουν οι γυναίκες, αυτό δεν επιτρέπεται. Δεν θεωρείς ότι θα πάω στην κόλαση ακόμα κι αν δεν πιστεύω, ούτε αυτό...-''.
''Ζούμε στον εικοστό πρώτο αιώνα, μπορείς να πιστεύεις στον Θεό χωρίς τις μαλακίες που έγραψαν κάποιοι πλούσιοι λευκοί αυτοκράτορες πεντακόσια χρόνια πριν''.
''Εγώ πιστεύω στην επιστήμη'' της αποκρίθηκε η Μηλινόη ''Οπότε οτιδήποτε αποδειχθεί πως ισχύει, όταν διαβάζω το σχετικό άρθρο το δέχομαι και το πιστεύω''.
''Είναι δύο διαφορετικά πράγματα''.
''Προσπαθούν και τα δύο να δώσουν απαντήσεις'' της υπενθύμισε η Μηλινόη ''Η διαφορά είναι...-''.
''Μηλινόη απλά μην μιλήσεις ξανά στον αδελφό μου για κάτι τέτοιο εκτός αν σε ρωτήσει ο ίδιος, εντάξει;'' της αποκρίθηκε κουρασμένα η Έσμε ''Για μερικούς ανθρώπους, ο Θεός είναι το μόνο που έχουμε''.
Η Έσμε τότε της γύρισε την πλάτη και κατευθύνθηκε προς το διαμέρισμα της. Φαινόταν πως δεν είχε όρεξη την συγκεκριμένη μέρα · τα μάτια της ήταν πρησμένα και κόκκινα, τα μαλλιά της θαμπά σε μία πρόχειρη κοτσίδα και έσερνε τα πόδια της κουρασμένα στο έδαφος λες και δεν είχε καν την δύναμη να τα σηκώσει. Η Μηλινόη θα μπορούσε να κρατήσει το στόμα της κλειστό και να επιστρέψει στην δουλειά της, άλλωστε δεν την ένοιαζε κανένας παρά ο εαυτός της. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις είχε παραμείνει σιωπηλή επειδή δεν πίστευε πως ο συνομιλητής της άξιζε την γνώμη της - γι' αυτό συνήθως όλοι την θεωρούσαν ήσυχη ή ντροπαλή.
Παρ' όλα αυτά η Μηλινόη είχε έρθει αρκετά κοντά με το μικρό αγόρι. Ίσως ήταν η πρώτη φορά που είχε έρθει σε εκείνη (αντί για τον Απελλή που ήταν κυριολεκτικά ο δάσκαλος του και έμενε απέναντι) για να ρωτήσει πράγματα σχετικά με την φυσική, ίσως επειδή ακόμα κι αν έμοιαζε με την αδελφή του τρομακτικά πολύ, έβλεπε τον εαυτό της σε αυτόν. Ήταν υπερβολικά έξυπνος για την ηλικία του, ήσυχος με τον υπόλοιπο κόσμο όμως μία λάμψη φωτός όταν αισθανόταν άνετα.
''Δεν πιστεύω ότι τον μεγαλώνεις σωστά'' μουρμούρισε η Μηλινόη και η Έσμε σταμάτησε απότομα. Η Μηλινόη όταν παρατήρησε το πως σφίχτηκαν οι ώμοι της και αμέσως μετά οι γροθιές της, μπορούσε να καταλάβει πως η Έσμε αυτήν την φορά δεν θα την αγνοούσε.
''Ορίστε;'' γρύλισε η κοπέλα καθώς γύρισε.
Όταν άρχισε να περπατάει αργά και απειλητικά προς αυτήν, με ένα βλέμμα ξαφνικά που ζωντάνεψε με οργή, η Μηλινόη έκανε μερικά βήματα πίσω και προσπάθησε να εξηγήσει ''Ε-εννοώ σε αυτόν τον τομέα. Ο Ματέο είναι έξυπνος κ-και ξέρεις, θα πρέπει να...-''.
''Να τι;'' την ρώτησε όταν βρέθηκε κοντά της.
Η Μηλινόη ξεροκατάπιε και προσπάθησε να αποφύγει τα μάτια της, λες και θα καιγόταν εάν τα συναντούσε ''Δεν ήθελα να σε προσβάλλω, αλλά...αλλά δεν αλλάζω γνώμη''.
''Εντάξει'' της αποκρίθηκε σιγανά η Έσμε και έμεινε για μία στιγμή εκεί. Η Μηλινόη νόμιζε πως θα την χτυπήσει για κάποια δευτερόλεπτα όμως είχε καταλάβει πως στην Έσμε δεν άρεσε η βία. Όσο άσχημα κι αν ήταν τα πράγματα σε πολλές περιπτώσεις, η Έσμε δεν σήκωνε το χέρι της σε κανέναν και πάντα ήθελε να πρυτανεύει η λογική. Το βλέμμα της όμως είχε πάντα τόσο συναίσθημα, λες και όταν κοιτούσες μέσα στα μάτια της μπορούσες να χαθείς μέσα σε όλα τα σύμπαντα που η Έσμε αποφάσιζε να σου κάνει κακό. Όχι σε αυτό όμως.
Η σκουρόχρωμη κοπέλα τότε απλά περπάτησε μέσα στο διαμέρισμα της Μηλινόης, προς έκπληξη της νεότερης κοπέλας. Έχοντας περιέργεια η Μηλινόη την ακολούθησε μετά απο μερικές στιγμές. Όταν μπήκε μέσα το πρώτο πράγμα που είδε ήταν η Έσμε με το σφουγγάρι στα χέρια της, μπροστά από τον πίνακα έτοιμη να τον σβήσει.
''Όχι, μη!'' τσίριξε τρομαγμένη η Μηλινόη ''Τα χρειάζομαι, δεν είναι φυσική, είναι μαθηματικά. Δεν τα έχω βγάλει φωτογραφίες, ίσως δεν μπορέσω να τα θυμηθώ!''.
''Όμορφα'' της χαμογέλασε ικανοποιημένη η Έσμε και ακούμπησε το σφουγγάρι στην επιφάνεια του πίνακα.
Η Μηλινόη αμέσως όρμηξε προς το μέρος της, φωνάζοντας να σταματήσει και προσπαθώντας να της αρπάξει το σφουγγάρι όμως η Έσμε ήταν πολύ πιο δυνατή από εκείνη. Μετά από κάποια δευτερόλεπτα ουρλιαχτών και από τις δύο, η Έσμε είχε σβήσει και τους δύο πίνακες τις Μηλινόη ενώ εκείνη κοιτούσε με δάκρυα στα μάτια το σφουγγάρι στα χέρια της.
''Τι έκανες;'' της αποκρίθηκε έκπληκτη ''Ήμουν πολύ κοντά!''.
''Και εγώ ήμουν πολύ κοντά στον φόνο όμως επειδή είναι παράνομο, επέλεξα αυτό'' της εξομολογήθηκε εκνευρισμένη η κοπέλα και της πέταξε πάνω της το σφουγγάρι.
''Είσαι πολύ ηλίθια! Αυτό δεν είναι μόνο ανάμεσα σε εμένα και σε εσένα!'' προσπάθησε να της εξηγήσει ''Μπορεί να τα κατάφερνα, μπορεί να...-''.
''Μείνε μακρυά'' την προειδοποίησε η κοπέλα και χωρίς να της ρίξει δεύτερη ματιά βγήκε από το διαμέρισμα της, αφήνοντας την Μηλινόη να πέσει με τα γόνατα της στο πάτωμα προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει τι μόλις είχε συμβεί.