"Damn it, Vena! Devi is nowhere to be found!"
Nagulat ako nang sumigaw si Melanie no'ng nanonood ako sa sala. Malaki na ang aking tiyan at malapit na akong manganak kaya sila ang bumibisita sa akin. Si Melanie, may isang anak na sila ni Sheal at babae pa kaya mas lalong sumasakit ang ulo ng asawa niya.
"Ano? Bakit? Nasa'n ba siya?" Hininaan ko ang TV at nahihirapan akong tumayo.
Si Fabian ay nasa trabaho pa. Ako naman, tamang check lang ng reports and updates sa aking laptop. Si Mommy muna ang nag-aasikaso ng aking trabaho, lalo na sa VA Ocampo ko. Yes, mabilis na umangat ang aking VAO dahil na rin sa ganda ng quality ng aking mga products.
"'Yong gaga, tumawag sa akin! Hindi ko alam kung ano'ng problema pero mukhang sa Daddy niya tapos narinig ko na lang, nakarinig ako ng busina!" Her lips shiver as she tried to explain me everything.
Magsasalita na sana ako ngunit nabaling ang aking atensyon sa kapapasok lang na si Bella. Tinanggal niya ang kan'yang trench coat at umupo sa aking harap. Hinawakan niya muna ang aking tiyan at lihim na napangiti nang maramdaman niyang nag-respond ang baby ko sa kan'ya.
"Bilis talaga ni Fabian," bulong niya sa kan'yang sarili.
"Anyway, may nagsabi sa akin na muntik nang madisgrasya si Devi. Buti na lang talaga at muntik lang 'yon. May kasama kasi siya pero siya ang nagda-drive," sabi ni Bella.
"Sino?!" Pasigaw na tanong ni Melanie.
Hinawakan ko ang balikat ni Melanie at pilit siyang pinapakalma kahit na alam kong kinakabahan siya at nag-ooverthink na kung ano ba ang nangyari sa kaibigan namin.
"Hindi ko kilala pero lalaki," maikling sagot ni Bella.
"Lalaki?" Nanlalaki ang aking mga mata na tanong ko. "Si Damien? Nagkabalikan na sila?" Natutop ko ang aking bibig sa nalaman.
"Siguro, but don't worry about her anymore. Sabi niya, saka raw muna siya magpapakita. Gusto niya raw mapag-isa kaya kumalma ka na, Melanie," mahinahong sinabi niya.
"Bakit hindi niya ako tinawagan?! Bakit ikaw lang?!" Nagseselos na tanong ni Melanie. "Putanginang Deviana 'yan," mura niya.
Nasapo ko ang aking noo at parang gusto ko na lang matulog buong-araw habang yakap-yakap ako ni Fabian. Gusto ko siya i-kiss, pisilin, yakapin, lumuhod and give him a blow... but of course, it is a joke.
"Kasi gan'yan ka mag-react. Hindi ka niya tinawagan dahil kailangan niya ng peace of mind. Hayaan mo muna siya, Mela," wika niya.
"Sana tinawagan man lang niya ako!" She crossed her arms iver her chest at padarag na umupo sa couch.
"Okay, anak, let's see each other there," wika ni Mommy nang halikan niya ang aking pisngi.
Maayos na napag-usapan namin ni Fabian 'to. Sa totoo lang, ayaw niya pa no'ng una kaso dahil mapilit ako, hindi rin niya ako natiis. I want to live away from this country. Not because hindi ako makabansa. I just want to raise my children in a different way.
We will stay in Denver for good. Mamaya na ang flight namin kaya nakahanda na rin ang mga bata. Ang mga gamit namin ay nakaayos na rin. Since Fabian is now a famous and a successful architect, naging madali sa kan'ya ang paggawa ng bahay namin doon. It is because matagal na talaga namin napagplanuhan 'to.
I have a family related sa Denver at dati na rin kaming tumira roon nina Daddy. I asked Fabian about this and it is really okay for him since successful na rin ang VA Ocampo ko. I still can't believe na nakikipagsabayan ang aking VAO sa mga Dior, Zara, Chanel, Louis Vuitton, etc. na mga clothing brand.
I already have a family; Fabian, me, and my three kids. Successful na ako at nasuklian ko na kahit papaano ang paghihirap ng magulang ko noon sa akin. Masaya na ako sa buhay kaya wala na akong hihilingin pa kun'di ang healthy life ng pamilya ko.
I looked at my children that were playing hide and seek. My older son, Zidan, caught Dahlia. Si Faven na lamang ang hinahanap, ang aking bunsong anak. Natatandaan ko pa noon kung paano ako mahirapan sa kakaanak dahil dala-dalawang taon ang kanilang agwat sa isa't-isa.
Zidan is the oldest, si Dahlia ang sunod, si Faven naman ang bunso.
At grabe talaga, kakapanganak ko lang sa isa, bigla akong aakitin ni Fabian.
"Sundan na natin si Faven?"
Umangat ang aking tingin kay Fabian na tinupi ang kan'yang long sleeve hanggang siko. Umupo siya sa aking tabi at tinanaw rin ang aming mga anak na pawisan na dahil kanina pa naglalaro.
"Zidan, take care of your sister!" I said in a gentle voice.
"Mommy, ako po 'yong mag-aalaga kay Ate Dahlia!" Sagot pabalik ni Faven.
Faven is the sweetest, nagmana sa kan'yang Daddy. Kuhang-kuha niya ang mukha ko pero ang ugali, sa papa niya. Si Zidan naman, kamukhang-kamukha ng Daddy niya lalo na sa mata. Si Dahlia, well, sa akin nagmana. Sobrang ganda, e.
"Tigilan mo ng ako kay Fabian. Puro ka gan'yan. Puro ka reklamo. Tigilan mo ako, baka palayasin kita," iritadong sambit ko sa kan'ya.
"Luh," react niya at nyakap ang aking baywang. "Ayaw mo po ba, baby?" Pinanliitan niya ako ng boses.
Mariin akong napapikit sa inis at marahan siyang tinulak. Kitang pinapanood ko mga anak ko, nang-iistorbo pa 'to. Hindi ko tuloy mas'yadong naaalagaan sila noong baby pa sila dahil sunod-sunod 'yong pagbubuntis ko. Sa ngayon, gusto ko muna mag-focus sa tatlo. Ayos na ako sa tatlong anak.
"Ayaw ko," mariin kong sinabi.
"Okay po, baby. Pa-kiss na lang," hindi na ako nakaangal pa dahil mabilis niya akong hinalikan.
Simula no'ng muntik nang madisgrasaya si Devi sa bilis ng kan'yang pagpapatakbo ng kan'yang kotse, mas naging maingat sa akin si Fabian at hangga't maaari, hindi niya ako pinapayagang mag-drive. Sumusunod na lang ako dahil may malaking possibility talaga na madisgrasya ako.
"Mommy, Daddy told us that he loves you so much. Of course, we love you so much, too, more than he loves you," humagikgik si Dahlia nang halikan siya ng Daddy niya.
"Mas mahal ko ang Mommy niyo." Niyakap ako ni Fabian at hinalikan ang aking pisngi.
"No, Daddy! We love her more than you do!" Sagot ni Faven.
"I wonder why Daddy act like a five years old when he is with Mom but when he's talking to others, he looks like a mad man that would kill you anytime," malamig na sambit ni Zidan.
"It is because your Mom is my priority. Inggit lang kayo kasi mas nabe-baby niya ako kaysa sa inyo," parang batang saad ni Fabian sa kanila.
"Yeah, a big who likes to pretend that he's baby just to suck and lick Mommy's nipples," umikot ang mata ni Zidan at binulsa ang kan'yang mga kamay.
"Oh, God, Zidan. Where did you get that words?" Mariin kong tanong sa kan'ya.
He is 9 years old for pete's sake! Huminga ako nang malalim at tinaliman siya ng tingin. Ako ang mas kinatatakutan nila kaysa sa Daddy nila.
"Mommy, I heard Daddy's friends talking about nipples and how girls screamed their names when they are doing the deed, but really, I don't know what they're talking about," Zidan said nonchalantly.
"You, Fabian! Will you please act like a good parent in front of your children?!"
"Y-yes, baby. I'm sorry na. Hindi ko na po uulitin basta po ki-kiss mo ako mamaya."
"No! Kiss your ass!"
"I'll kiss your ass, baby. Hmm, I want to slap your–"
"Fabian Sawyer!"
"Yes, baby. I'm talking about I want to slap Damien, Sheal, and Gener."
Matalim ko siyang tinitigan at dinaluhan ang aking mga anak na nanonood lamang sa akin. Nakaawang ang bibig ni Faven, natutuwa naman si Dahlia sa pinapanood, samantalang nakangisi naman si Zidan habang tinitingnan ang Daddy niya na hindi ko pinapansin. Labas ang isa niyang dimple na naman niya kay Fabian.
"Serves you right. Now, sa amin si Mommy," Zidan smirked, staring intently at his father.
"Zidan!" I shouted his name dahil siya na lamang ang hinihintay namin.
Nakaayos na si Dahlia, gaya ko ay mahilig din siya sa clips. Si Faven ay nasa gilid ng kan'yang Daddy, kumakain ng Donut.
"I'm almost there, Mommy!" He answered. Nakita ko siyang pababa sa hagdan habang nakapamulsa ang isang kamay at ang isa naman ay may hawak na dutchmill.
"Bakit ka pa nagpapaguwapo? Male-late na tayo sa flight, nagpapaguwapo ka pa rin para lang ikaw lambingin ng Mommy niyo," umiirap na sabi ni Fabian sa kan'ya.
Hindi siya pinansin ni Zidan at lumapit ito sa akin upang mahalikan ang aking pisngi.
"Mommy, I want to have a wife like you," he said, staring at my eyes.
"Why, anak?"
"Because you're a good woman, a wife, and a Mommy to us. I love you so much, Mom," he said sweetly.
Parang may mainit na hangin na dumaan sa aking dibdib nang yakapin ako ng tatlong anak ko. Si Fabian ay nakatayo lamang sa aming harap habang pinapanood kami. Wala siyang imik ngunit nakangiti ang kan'yang mga labi.
"Of course, Every part of me loves your Mom. You came from me, you're my sperms, so definitely, you love your Mother as much as I do," Fabian said and kisses us one by one.
I couldn't ask for more. I just want a simple, happy, and a healthy life with them.
And God, I am really thankful that you gave Fabian to me despite of the bad things that I have did in the past. I know that my words are still not enough but I know in myself, being with him is one of the greatest journey that I've ever had.