Minsan pag ako'y pagod na
Wala ng ibang maramdaman pa
Minsan pag sobrang sakit na
Hindi makaririnig na kahit isang salita
Hindi mapigilan ang pakikitungong malamig
Hindi mapigilan ang maging manhid
Dahil na rin sa sobrang sakit-
emosyon na iniintinding pilit
Titingin sa inyong mga mata
Pasensya kung walang emosyon kayong makikita
Ako'y madaling masaktan
At hindi ko iyon nagugustuhan
Maging masama kahit minsan ang aking nais
Pero kaagad na nakukunsensya kaya ako'y naiinis
Napapansin ko pag ako naman ay nasaktan
Wala silang pakiramdam
Nagpapatawad, ngunit ang pasensya ay may roong hanganan
Walang emosyon na titingin
Pag kalito sa emosyon na aking pipiliin
Ayokong makitang masaktan
Ayokong isalita ang nararamdaman
Pero isang pagpupumilit nalang
Ang mga luha ay mag-uunahan
Pagod na mga mata
Madalas sa akin ay makita
Pag hindi gusto ang ng yayari
Walang emosyon ang nag hahari
Pag sa kasiyahan, labi ay napapangiti
Ngunit ang aking mga mata ay hindi
Gustong sumaya
Pero ang puso at isip ayaw makisama