Hindi na namin pinag-usapan pa ang ginawa namin last time and luckily, walang ilangang naganap, instead mas pinrove niya pa ang kan'yang sarili sa akin.
This is already the day that I've been waiting for a long time. I am going to meet Fabian's Mom for the first time. Kanina pa ako namimili ng mga jewelries na aking susuotin. Kaunting ayos na lang, puwede na kaming umalis nina Mommy at Daddy.
Of course, my parents are preparing, too. I am their princess. Kinikilala talaga nila ang mga lalaking humahawak sa akin at s'yempre, lagi kong nakukuwento sa kanila si Fabian kaya mas naging curious sila kung sino ba talaga ang boyfriend ko.
"Ma'am Vena, pinapatawag na po kayo ng Daddy niyo," ate Lenna spoke behind the door.
"Yes, ate, tell them na pababa na ako," I answered at kinuha ang aking purse na nakalapag sa aking kama.
I tried my best to hide everything from my parents. I am very open to them pero iba na 'to. Kailanman ay hindi ko sasabihin kay Mommy na nakuha na ang aking iniingatan. Hindi ko alam kung ano'ng kayang gawin sa akin ng magulang ko pero alam kong matindi ang ipapataw na parusa sa akin.
Kasalanan ko rin naman. Hindi sila nagkulang sa pagpapaalala sa akin. Bakit ba kasi gano'n ako kadaling bumigay kay Fabian?!
"Hello, Mom. Hi, Dad." I kissed their cheeks before putting my arms on their arms.
My Dad guided me as I entered our car. Gano'n din ang ginawa niya kay Mommy kaya lihim akong napangiti. Even if nasa edad na sila, their love for each other is still the same.
Sinabi ni Daddy ang location ng restaurant na kung saan kami dapat ihatid. My Mom kissed my cheek as I played with her fingers. I am still their baby. Lumaki lang ako, pero ako pa rin 'to, 'yong inaalagaan nila noon.
The car was filled with our voices and laughters. Hindi sana matatapos ang usapan namin nang magsabi ang driver na nandito na kami. Pinaggigitnaan ako nina Mommy at Daddy kaya si Dad ang unang lumabas, sunod ako at si Mom.
Fabian texted me a while ago na nandito na siya, together with his Mom. Hindi makakarating ang kan'yang Dad dahil may importanteng gagawin kaya ang Mommy lang niya ang nakapunta.
"Good evening. Uh... I believe nagpa-reserve si Fabian Guerrero rito," nakangiti kong sambit sa nag-approach sa amin.
Sandali siyang may tiningnan at agad-agad na umangat ang tingin niya sa amin. Mukha siyang naalerto kaya mabilis siyang may tinuro.
"This way po," she guided us.
And then, after a few minutes, I saw my boyfriend, looking so hot and freaking gorgeous with his clean hair, nice outfit, and his beautiful orbs that landed on me.
He pouted his lower lip and smiled widely when he saw me. Kinalabit niya ang kan'yang Mommy at tinuro kami. Mabilis kaming umupo ngunit napansin ko na parang natigilan ang kan'yang Mommy nang makita kami.
"Good evening po," I smiled so I could catch her heart.
"Oh, you didn't tell me na Ocampo ang girlfriend mo, anak," mapait na wika ng kan'yang ina na titig na titig kay Mommy.
Both of my parents stiffened. I didn't know why ngunit mas pinili ko na lang abalahin ang aking sarili sa pagpili sa menu. I didn't eat dinner so probably, I am really hungry right now.
Ako na rin ang namili para kina Mommy na tahimik lang din sa aking tabi. The atmosphere was really awkward so I decided to cut the silence between us.
"Mommy, this is Venus Ocampo, my girlfriend."
"Hello po, I am Venus po and these are my parents," I said sweetly. I tried my best to be look impressive in front of her.
"I know them. Don't try to introduce them to me because I really know them more than you do," his Mom answered me.
Natikom ko ang aking bibig dahil sa hiya. Fabian smiled a bit to me at mukhang hindi siya komportable at parang natataranta. Natanggal lamang ang katahimikan sa pagitan naming lahat nang dumating ang pagkain. Tanging mga kubyertos lamang ang naririnig nang magsalita si Tita.
"Long time no see, Vali," ramdam ko ang pait sa kan'yang boses.
"It's nice to see you again, Fiona. Hindi ko alam na siya ang boyfriend ng anak ni Vena." My Mom chuckles.
"Oh, really? Baka nga alam mo, e. Playing victim, eh?"
"Mom," Fabian held her hand to stop her from talking.
Wait, so they knew each other? That's an advantage, then! Ngunit bakit parang nakakaramdam ako ng tensyon sa pagitan nilang dalawa?
Nang matapos kami, hindi na ulit kami nakapag-usap. Tiningnan ko sina Mommy na tahimik lang, mukhang natigilan. Parang may malalim na iniisip. Sabay-sabay kaming lumabas at tumigil kami sa harap ng aming kotse.
And that time, everything fell apart. Nagulat na lang ako nang makita ko ang galit sa tingin ni Tita Fiona.
"Putangina, Vali?! May gana ka pang magpakita sa akin? Wow! Hindi ka na kinain ng konsensya mo, ha? Really?!"
"Hindi naman gano'n 'yon, Fiona. Hanggang ngayon pa rin ba?"
"Ano'ng hindi gano'n?! You tried to seduce my husband! You even pushed me kaya nawala ang panganay na lalaki kong anak!"
Natutop ko ang aking bibig dahil sa nalaman. Namumula na sa galit si Tita Fiona habang nakatingin sa amin. Si Fabian naman ay nakahawak sa kan'ya, pilit na pinipigilan ang kan'yang Mommy ngunit hindi niya magawa.
"Arman is just my bestfriend! Bago ka pa dumating, magkaibigan na kami! And I didn't push you! Ikaw mismo ang naglaglag ng sarili mo para magmukha akong masama sa harap ni Arman!"
"No! You pushed me! Hindi mo alam 'yong sakit, Valerine! Hindi kasi ikaw 'yong nawalan ng anak! Hindi ikaw 'yong inaahasan!"
"Hindi ko nga sabi inaahas asawa mo! Wow, sino ba 'yang asawa mo?! Excuse me, may asawa na ako! Duh, marunong akong makuntento!" My mom shouted back. "Gusto mo lang talagang magmukha akong masama! Bakit, hindi mo pa rin tanggap na mas angat ako kaysa sa 'yo sa kahit anong larangan? Hanggang ngayon pa rin, Fiona? Come on, girl, itapon mo na 'yang galit mo sa amin. Tingnan mo, mas nagiging pangit ka tuloy."
Nanigas ako sa aking kinatatayuan. Gusto ko sanang matawa sa sinasabi ni Mommy pero 'yong iniinsulto niya, nanay ng boyfriend ko. Hell, bakit hindi ko 'to alam?!
"Hindi ka pa rin talaga nagbabago, Vali!"
"Oo, maganda pa rin." My mom smirked.
Fabian's mom is already triggered. Nanggigil ang kan'yang mga kamay at gustong-gusto nang sabunutan ang Mommy ko. Doon na ako naalerto at hinarang ang aking katawan kay Mommy.
Mabait si Mommy, I know that she can't do that kind of thing.
And based from what I have heard, insecure ang kumain kay Tita.
"Stop na po. Kung ano pong nangyari sa inyo ni Mommy, sana po ay labas na kami ni Fabian." Mahinahon kong saad sa kan'yang Mommy.
"And you, Venus! Didiretsuhin na kita! Everyone deserves my son but not you! Kagaya ka lang ng Mommy mo, malandi! Siguro, nilandi mo ang anak ko, no?! Bakit, hindi pa rin ba sapat ang ginawa niyo sa pamilya ko?!"
"Watch your mouth, Mom!"
"No, Fabian! Sobra akong na-disappoint sa 'yo ngayon! Matagal kitang pinagsabihan at binaalan tungkol sa Ocampo! Alam mo ang galit ko sa kanila! Bakit mo hinayaan na mangyari 'to?!"
Wait– fuck, alam ni Fabian ang tungkol sa bagay na 'to?
Tangina, posible ba na ginagantihan niya para sa Mommy niya?! Putangina talaga!
"I am really sorry for disappointing you, Mom." Nanghina si Fabian. He is in the verge of his tears while staring at his Mom. Parang nagunaw ang kan'yang mundo nang malaman niyang na-disappoint niya ito.
"No! You are such a disappointment, Fabian!" She shouted at her son.
"My son is a good man, Venus, so maghanap ka ng kauri mo! 'Yong makati at malandi!"
Wala na akong pakialam sa sinasabi ng kan'yang Mommy sa akin. Sinubukan kong daluhan si Fabian na halatang nanghihinang nakahawak sa kan'yang Mom ngunit iniwasan niya ang hawak ko at sinabing bumalik na lang ako kina Daddy.
I felt a pang in my chest. Hindi siya makatingin sa akin. Parang... nagsisisi siya sa lahat ng nangyari sa aming dalawa.
"Buwisit ka, Fiona, kanina ka pa, ah!"
"Stop, Mommy. You are losing your class. Huwang nang patulan ang tahol nang tahol," mapait kong tugon kay Mommy at hinawakan ang kan'yang braso.
Tiningnan ko ulit si Fabian. Dinig ko mula rito ang paulit-ulit niyang pag-sorry sa kan'yang Mommy. Umiwas ako ng tingin at pinilit na sina Daddy na sumakay ng kotse.
Hindi ko na kinakaya ang sakit. Ano, gano'n gano'n na lang 'yon?
"Mark my word, Venus! Everyone deserves my son but not you!" Dinig kong huling sigaw ng kan'yang Mommy bago ko isarado ang pinto.
Haha. Yes, I don't really deserve your son. He's too good for me. He's too fragile. My hands are a bit slippery. He might fall and break.