SOUTH's POINT OF VIEW
"Kuya, dalian mo na! Aalis na tayo!" Sigaw ko sa kapatid kong parang pinaglihi sa pagong.
Katatapos lang namin mag agahan sa may lobby dahil may buffet pag breakfast. Nakita ko pa doon si Justin with his family, nag batian lang kami, binati ko yung parents niya, tapos binati niya rin yung akin, the end. Hindi niya rin ako kinausap tungkol sa jacket niyang suot ko kagabi kaya inisip ko nalang na nakalimutan na niya.
Nang maisarado namin ang kwarto ay sumakay na kami sa elevator pababa. Then I saw my mommy, daddy and Kiro waiting for us.
Daddy drove us to Burnham. Nahirapan pa kaming mag hanap ng parking-an dahil medyo madaming tao.
Agad na nag aya si Kiro na sumakay sa bangka kaya kaming dalawa ni kuya ang sumama sakaniya.
"Excuse me po. Hi po ate South, fan niyo po ako, pwedeng mag pa picture?" Masayang tanong ng— kung tama ako— isang A'tin.
Tumango ako.
"Thank you ate South! Fighting!" Sabi pa nito bago umalis. Sumunod na ako kina Kiro at kuya pagkatapos niyon.
Inilalayan kami ni kuya noong pasakay kami ng bangka. Kaming dalawa ang nag pepedal habang nakaupo lang si Kiro sa likuran halatang natutuwa.
"Picture tayo." Nag labas si kuya ng cellphone niya. "Kiro, look." Tawag pa nito kay Kiro.
Nang matapos kaming mag boating ay hinanap namin sina mommy. Nakita namin silang nag hahanda ng picnic mat. Mukhang nagutom si Kiro at agad na kumuha ng cookie.
"Kiro," sabi ni mommy nang kakagat sana si Kiro sa cookie na kinuha nito. Sumimangot si Kiro pero ibinalik niya rin ang cookie sa lalagyan at kumuha ng sandwich at strawberry.
Ayaw kasi ni mommy na palaging sweets ang kinakain ni Kiro. Kaya dapat proper food muna bago ang sweets.
"Daddy! Daddy! I want that. Please, please, buy me that." Pag papa-cute ni Kiro kay daddy. Nag papabili kasi ito ng laruan. Yung hihipan mo tapos may mga bubbles na lalabas.
Binilhan naman siya ni daddy after saying na hindi na niya bibilhan si Kiro ng iba pang laruan. Ayaw pang pumayag nung una ni Kiro pero dahil gusto niya talaga yung bubbles ay pumayag din.
Tahimik akong kumain ng sandwich. "South!" Tawag ni kuya. Agad akong ngumiti sa camera nang makitang nakatutok ito saakin.
Nag picture pa kami ni mommy tapos pinicturan niya din kami ni kuya. Tapos nag groupie kaming tatlo. Wala kasi sina Kiro at daddy busy na nag lalaro.
"Ate! Kuya! Let's go biking!" Kiro said.
Wala kaming choice ni kuya kundi sumunod dito. Spoiled samin 'to eh. We rented a bike. Isang single na bike for me tapos yung may sidecar for Kiro and kuya. Salitan nalang daw kami sa pag d-drive nung sidecar.
Nung ako na ang nag d-drive sa bike na may sidecar, I stopped biking for a moment kasi may nag ask ng picture.
"Who are you? And why are you taking picture with my ate?" Masungit na tanong ni Kiro. Imbes naman na mainis ang dalawang lalaki ay na-cute-an lang sila kay Kiro.
"Sorry about him." I said.
"Okay lang po. Hehe, salamat po! Enjoy your vacation!" Pahabol ng dalawa bago sila umalis.
I faced Kiro. "That wasn't nice, Kiro." I lectured. He looked down and mumbled a little 'sorry'.
"Don't do it again, okay? They're ate's fans. So don't be rude next time, hmm?" Kiro nodded.
We continued to bike again. Tapos ay nag palit na kami ni kuya. Ako naman ang nakasakay sa bike na walang sidecar.
Tahimik lang akong nag b-bike nang bigla akong napa-preno dahil may muntik na akong makabungguan.
"Aish." Iritang bulong ko at tiningnan ang taong nasa harap ko.
"What...How..."
Huminga ako ng malalim at hindi nalang siya pinansin at nag bike palayo. Sa dinami dami ng pwedeng puntahan, why here!?
Dahil doon ay nawalan ako ng choice at binalik nalang ang bike sa pinag rentahan namin. Nag paalam ako kina kuya na mauuna na akonh babalik sa pwesto nina mommy.
"I mean, ang dami naman ng pasyalan dito sa Bagui, bakit ngayon pa nila kailangang pumunta dito?" Para na akong baliw na kinakausap ang sarili ko.
Umiling ako sa sarili ko. "Wala namang mali, I mean, hindi naman saakin ang Baguio. They can do whatever they want— aish why am I even talking to myself."
When I reached our spot, mommy and daddy were busy eating. I quietly sat at the picnic mat and went to take some food. I'm stress eating when I don't even know why I'm stressed. I'm stressed because Justin's here? But why? I don't know, I don't know. I think I'm going crazy.
Dumating na rin maya maya sina kuya at Kiro. Kumain na kami ng mga inihandang lunch ni mommy at nag picture picture bago kami bumalik sa hotel.
I changed into a baby pink hoodie and grey pants.
Nakatulog agad si kuya after niyang mag shower.
Nagutom naman ako kaya nag pasiya akong lumabas at bumili ng pagkain sa nakita kong convenience store kanina.
"Ate!" Si Kiro ang bumungad saakin pag kabukas ko ng pinto.
"Bakit ka andito?" I asked him. "Boring kasi sa kwarto ate."
"Sige. Gusto mo sumama sakin? Bibili ako sa ibaba." Agad namang tumango si Kiro.
He was wearing a navy blue shirt tapos kaki pants saka nakasapatos pa. Cute talaga.
Sumakay kami ng elevator pababa. Nakahawak lang ito sa kamay ko hanggang marating namin ang convenience store.
"May gusto ka?" I asked my brother. He pointed at the Chuckie drink. "Sige. But don't tell mommy na binilhan kita ha? Mapapagalitan tayo."
He laughed but nodded. Minsan ko lang naman 'to kunsintihin, okay lang naman sigurong bilhan siya ng isang Chuckie.
Binitiwan ko muna ang kamay niya at binuksan ang ref kung nasaan ang Chuckie. Kumuha na rin ako ng coffee in can na para saakin. Tapos bumili ako ng choco pie at ham sandwich.
Nang matapos akong nag bayad ay tiningnan ko sa tabi ko si Kiro. Halos mamutla ako nang makitang wala siya sa tabi ko.
Agad akong tumakbo palabas. "Kiro!" Sigaw ko. Luminga linga ako sa paligid pero hindi ko siya mahanap. He was just beside me earlier! Shit lang!
"Kiro!" Sigaw ko muli. Para na akong maiiyak sa kahahanap kay Kiro. "Not my brother please, please..."
Bakit ba hindi ko manlang napansin na wala na siya sa tabi ko!? How stupid can I be!?
Kanina pa ako palakad lakad pero hindi ko mahanap si Kiro. Tuluyan na akong naiyak. "Kiro..." mahina kong bulong. Napaupo nalang ako habang umiiyak, nag mumukha na nga akong tanga.
"Ate!" Napatayo ako agad nang marinig ko ang boses ni Kiro. Nasa harap ko siya ngayon hindi kalayuan, may kasama siya pero hindi ko na muna pinansin at agad siyang tinakbo at niyakap.
"Kiro naman eh..." bulong ko habang nakayakap dito. "Nag alala si ate."
"Sorry ate." Mahinang bulong nito at pinapatahan ako. "Sorry po. May nakita kasi akong—"
"Its okay baby. Its okay. At least you're safe."
Nag punas ako ng luha at tumayo para pasalamatan ang kasama ni Kiro. "Salamat nga pala—"
I paused. "Justin?"
My eyes rested on his. He stayed silent. "Thank you... thank you, Justin."
Tumango lang ito at aalis na sana pero pinigilan ko. "Sama ka muna saamin. Libre kita, bilang pasasalamat."
Hindi siya nag salita kaya hinila ko nalang paupo sa isang bench sa gilid. Binigay ko kay Kiro yung Chuckie at iniabot ko naman kay Justin yung isang sandwich tapos juice. Buti nalang bumili ako ng juice. Kay kuya dapat iyon pero sakaniya nalang.
Kumain na rin ako ng choco pie na binili ko. "Salamat talaga, Justin. Hindi ko yata na mawala si Kiro saamin."
"Walang problema. Don't let him go next time, para hindi mawala." Tumango ako at kumain ulit.
Tahimik lang kaming kumain. Bigla nalang sumakit ang ulo ko kaya napabitaw ako sa hawak kong kape at tinapay.
"Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday, happy birthday, happy birthday to you!" Nag palakpakan ang mga tao sa paligid ko.
Hinipan ko na ang kandila na nasa cake ko at mas lalong nag hiyawan ang mga tao at isa isang kumuha ng mga makakain.
"South! Eto gift ko oh!" Sabi ng isang batang lalaki at iniabot ang isang paper bag. Sa loob ay may stuff toy ng favorite niyang cartoons.
"Salamat!" Masayang bati ko sa bata.
Nagising nalang akong nakahiga na sa higaan ko sa hotel. Agad akong bumangon at napansin naman ako ni kuya at agad akong pinuntahan.
"Justin brought you here. What the hell happened, South? Are you okay? Sabi ni Justin nahimatay ka raw."
"I'm fine kuya. Don't tell mommy and daddy, please? Saka na kapag nakauwi na tayo. Then mag papa check up ako."
Nag slight away pa kami ni kuya bago ko ito mapapayag na wag sabihin kita mommy. Tiyak kasi na mag aalala ang mga iyon, at ayaw ko namang sirain ang bakasiyon namin.
Napabuntong hininga ako nang umalis si kuya para bumili raw.
Who was that kid?
His face was blurry. Palagi naman.
Lumabas ako sa terrace namin at saktong nandoon din si Justin sa terrace ng room nila.
"Hey," tawag ko, "thanks for earlier."
Tumango siya. "Kumusta kana?"
I shrugged. "I'm fine, I guess."
After that was silence. Pumasok na rin si Justin sa room nila nang tawagin ito ng kuya niya.
While she was left staring at the view.
I want to remember him. The boy.